Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

pontifex

  • 1 pontifex

    pontifex, ficis, m. (pons u. facio), I) der Pontifex, Oberpriester, Plur. pontificēs, Priester, die die Aufsicht über die Religion u. ihre Gebräuche hatten, deren Kollegium anfangs aus 4, seit 300 v. Chr. aus 8, seit Sulla aus 15 Mitgliedern bestand; ihr Haupt od. Vorsteher pontifex maximus, Hoherpriester, Cato, Cic. u.a.: Cornelius Bassus pontufex, Corp. inscr. Lat. 2, 2040: M. Cornelius Proculus pontufex Caesarum, Corp. inscr. Lat. 2, 2038. – pontifices minores, die Gehilfen od. Schreiber des Kollegiums der Pontifices, Cic. de har. resp. 12. Liv. 22, 57, 3 (wo es heißt scribae pontificis, quos nunc minores pontifices appellant): pontifices seu minores seu maximi, Lact. 5, 19, 12: Sing. pontifex minor, Corp. inscr. Lat. 11, 1421, 49. Vgl. Marquardt Römische Staatsverwaltung 3, 227 ff. Wissowa Religion u. Kultus der Römer2 S. 503. – II) der Bischof, Sidon. carm. 16, 6. – Dav.: A) pontificālis, e, pontifikalisch, oberpriesterlich, insignia, Liv.: auctoritas, Cic.: ludi, die der pontifex maximus nach Antritt seines Amtes gab, Suet.: verbo uti pontificali, Serv. – B) pontificātus, ūs, m., das Amt u. die Würde eines Pontifex, das Oberpriestertum, Pontifikat, Cic.: pontificatus maximus, Sen. u. Suet.: Plur., pontificatus auguratusque, Tac. hist. 1, 77. – C) pontificius, a, um, zum Pontifex-, zu den Pontifices gehörig, pontifizisch, libri, Cic.: ius, Cic.: carmen, Sen. – subst., a) pontificiī, iōrum, m. (sc. libri), die Pontifikalbücher, Amm. 17, 7, 10. – b) pontificium, iī, n., α) die Gewalt eines Bischofs, Cod. Theod. 16, 5, 3. – β) die freie Gewalt, das Recht, etw. zu tun, Solin., Gell. u.a.

    lateinisch-deutsches > pontifex

  • 2 pontifex

    pontifex, ficis, m. (pons u. facio), I) der Pontifex, Oberpriester, Plur. pontificēs, Priester, die die Aufsicht über die Religion u. ihre Gebräuche hatten, deren Kollegium anfangs aus 4, seit 300 v. Chr. aus 8, seit Sulla aus 15 Mitgliedern bestand; ihr Haupt od. Vorsteher pontifex maximus, Hoherpriester, Cato, Cic. u.a.: Cornelius Bassus pontufex, Corp. inscr. Lat. 2, 2040: M. Cornelius Proculus pontufex Caesarum, Corp. inscr. Lat. 2, 2038. – pontifices minores, die Gehilfen od. Schreiber des Kollegiums der Pontifices, Cic. de har. resp. 12. Liv. 22, 57, 3 (wo es heißt scribae pontificis, quos nunc minores pontifices appellant): pontifices seu minores seu maximi, Lact. 5, 19, 12: Sing. pontifex minor, Corp. inscr. Lat. 11, 1421, 49. Vgl. Marquardt Römische Staatsverwaltung 3, 227 ff. Wissowa Religion u. Kultus der Römer2 S. 503. – II) der Bischof, Sidon. carm. 16, 6. – Dav.: A) pontificālis, e, pontifikalisch, oberpriesterlich, insignia, Liv.: auctoritas, Cic.: ludi, die der pontifex maximus nach Antritt seines Amtes gab, Suet.: verbo uti pontificali, Serv. – B) pontificātus, ūs, m., das Amt u. die Würde eines Pontifex, das Oberpriestertum, Pontifikat, Cic.: pontificatus maximus, Sen. u. Suet.: Plur., pontificatus auguratusque, Tac. hist. 1, 77. – C) pontificius, a, um, zum Pontifex-, zu den Pontifices gehörig, pontifizisch, libri,
    ————
    Cic.: ius, Cic.: carmen, Sen. – subst., a) pontificiī, iōrum, m. (sc. libri), die Pontifikalbücher, Amm. 17, 7, 10. – b) pontificium, iī, n., α) die Gewalt eines Bischofs, Cod. Theod. 16, 5, 3. – β) die freie Gewalt, das Recht, etw. zu tun, Solin., Gell. u.a.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > pontifex

  • 3 pontifex

    pontifex, ficis, m. [st2]1 [-] pontife, prêtre. [st2]2 [-] grand-prêtre (chez les Juifs). [st2]3 [-] pontife, prélat, évêque.    - pontifex (maximus): le grand Pontife (il nomme et dirige les 15 flamines ainsi que les vestales; il intervient dans la célébration des cultes publics et privés).
    * * *
    pontifex, ficis, m. [st2]1 [-] pontife, prêtre. [st2]2 [-] grand-prêtre (chez les Juifs). [st2]3 [-] pontife, prélat, évêque.    - pontifex (maximus): le grand Pontife (il nomme et dirige les 15 flamines ainsi que les vestales; il intervient dans la célébration des cultes publics et privés).
    * * *
        Pontifex, pen. corr. pontificis, pen. corr. m. g. Cic. Ministre des choses divines, Pontife.
    \
        Coenae pontificum. Horat. Banquets et festins somptueux.
    \
        Maximus pontifex. Cic. Le plus grand pontife.

    Dictionarium latinogallicum > pontifex

  • 4 pontifex

    pontĭfex ( pontŭ-), fĭcis [doubtless from pons-facio; but the original meaning is obscure], m., a Roman high-priest, a pontiff, pontifex (cf.:

    antistes, sacerdos): pontifices, ut Q. Scaevola pontifex maximus dicebat, a posse et facere,

    Varr. L. L. 5, § 83 Müll.; Cic. Leg. 2, 8, 20, on the laws of the Twelve Tables; id. de Or. 3, 19, 73; id. Rep. 2, 14, 26; Liv. 1, 20; Ov. F. 6, 454; Hor. C. 3, 30, 9; 2, 14, 28; 3, 23, 12; id. Ep. 2, 1, 26; Juv. 6, 604. Their chief or president was called Pontifex Maximus, Cic. Agr. 2, 7, 18; id. de Or. 2, 12, 51; Liv. 3, 54; 25, 5 et saep.: MAIOR VESTAE, Inscr. (a. 353 p. Chr. n.) Orell. 3184: pontifices minores, a lower class of pontiffs, minor or sub- pontiffs:

    scribae pontificis, quos nunc minores pontifices appellant,

    Liv. 22, 57, 3; Cic. Har. Resp. 6, 12; Verr. Fl. Fast. ap. Inscr. Orell. 2, p. 408;

    Inscr. Cenot. Pisan. ap. Orell. 643: pontifices seu minores seu maximi,

    Lact. 5, 19, 12.—
    II.
    Transf.
    A.
    The Jewish high-priest:

    Pontifex, id est, sacerdos maximus,

    Vulg. Lev. 21, 10:

    Caiapham pontificem,

    id. Johan. 18, 24.—Hence,
    B.
    In the Christian period, a bishop, Sid. Carm. 16, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > pontifex

  • 5 pontifex

    pontifex pontifex, icis m жрец, понтифик

    Латинско-русский словарь > pontifex

  • 6 pontifex

    ficis m.
    1) понтифик, жрец ( их коллегия collegium pontificum L — состояла сначала из 4, впоследствии из 8 и, наконец, из 15 человек, с p. maximus во главе, и ведала всеми вопросами культа)
    2) ( в христианской церкви) епископ, прелат Sid, Eccl

    Латинско-русский словарь > pontifex

  • 7 pontifex

    1) верховный жрец, главный понтифик = sacerdos, напр. res per pontifices deo consecratae (§ 8 I. 2, 1); (1. 2 D. 2, 4. I. 2 § 6 D. 1, 2. 1. 8 pr. D. 11, 7. Gai. I. 102);

    pontificalis: к верховному жрецу относящийся, permissum pontif. (1. 8 cit.);

    pontif. auctoritas (1. 50 § 1 D. 5; 3).

    2) епископ = episcopus (1. 1 pr. C. 1, 1. 1. 2 § 1 C. Th. 9, 17).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > pontifex

  • 8 pontifex

    high priest/pontiff; (of Roman supreme college of priests); bishop (Bee); pope

    Latin-English dictionary > pontifex

  • 9 pontifex

    , icis m
      верховный жрец в Риме

    Dictionary Latin-Russian new > pontifex

  • 10 pontifex (pontu-)

        pontifex (pontu-) ficis    [pons+2 FAC-], m a high-priest, pontiff, pontifex, L., C., H., O., Iu.: Maxumus, chief of the priests, L.: scribae pontificis, quos nunc pontifices minores appellant, L., C.: Esquilini venefici, high-priest of witchcraft, H.

    Latin-English dictionary > pontifex (pontu-)

  • 11 Pontifex maximus

    Великий понтифик (первоначально "мостостроитель"), верховный жрец (в античном Риме).
    Pontifex maximus был всегда один; число других понтифексов изменялось. (Д. И. Писарев, Аполлоний Тианский (примеч.).)
    Мы не строим - мы ломаем, мы не возвещаем нового откровения, а устраняем старую ложь. Современный человек, печальный pontifex maximus, ставит только мост - иной, неизвестный, будущий пройдет по нем. (А. И. Герцен, С того берега (посвящение).)
    Представке себе, что вы не в христианском храме, а в римской базилике или в чертогах Цезаря. Выньте некоторые эмблемы нового культа, остальное все может остаться. Другие чувства, другие идеи создало христианство, - это правда, но ведь Рим вел свою линию, он только пользовался душевным переломом в человечестве, чтобы восстановить власть, носителем которой явился опять pontifex maximus - великий строитель в первоначальном, древнелатинском смысле. (П. Д. Боборыкин, Вечный город.)
    Недавно заезжал в многожалкие владения, в мои руины и развалины местный максимус понтифекс отец Герасим и со свойственным ему фанатизмом бранил и порицал Ваши мысли и идеи касательно человеческого происхождения и других явлений мира видимого и восставал и горячился против Вашей умственной сферы и мыслительного горизонта, покрытого светилами и аэроглитами. (А. П. Чехов, Письмо к ученому соседу.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Pontifex maximus

  • 12 Summus pontifex

    Нашим читателям известны уже указы высшего трибунала в Берлине и окружного суда в Ратиборе. Сегодня мы займемся окружным судом в Мюнстере. Но предварительно еще несколько слов об имеющей свою резиденцию в Берлине рейнской кассационной палате, этом summus pontifex рейнской юриспруденции. (К. Маркс, Прусская контрреволюция и прусское судейское сословие.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Summus pontifex

  • 13 Lampadena pontifex

    3. ENG
    4. DEU
    5. FRA

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Lampadena pontifex

  • 14 Ctenomys pontifex

    2. RUS
    3. ENG
    4. DEU
    5. FRA

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Ctenomys pontifex

  • 15 pontufex

    pontĭfex ( pontŭ-), fĭcis [doubtless from pons-facio; but the original meaning is obscure], m., a Roman high-priest, a pontiff, pontifex (cf.:

    antistes, sacerdos): pontifices, ut Q. Scaevola pontifex maximus dicebat, a posse et facere,

    Varr. L. L. 5, § 83 Müll.; Cic. Leg. 2, 8, 20, on the laws of the Twelve Tables; id. de Or. 3, 19, 73; id. Rep. 2, 14, 26; Liv. 1, 20; Ov. F. 6, 454; Hor. C. 3, 30, 9; 2, 14, 28; 3, 23, 12; id. Ep. 2, 1, 26; Juv. 6, 604. Their chief or president was called Pontifex Maximus, Cic. Agr. 2, 7, 18; id. de Or. 2, 12, 51; Liv. 3, 54; 25, 5 et saep.: MAIOR VESTAE, Inscr. (a. 353 p. Chr. n.) Orell. 3184: pontifices minores, a lower class of pontiffs, minor or sub- pontiffs:

    scribae pontificis, quos nunc minores pontifices appellant,

    Liv. 22, 57, 3; Cic. Har. Resp. 6, 12; Verr. Fl. Fast. ap. Inscr. Orell. 2, p. 408;

    Inscr. Cenot. Pisan. ap. Orell. 643: pontifices seu minores seu maximi,

    Lact. 5, 19, 12.—
    II.
    Transf.
    A.
    The Jewish high-priest:

    Pontifex, id est, sacerdos maximus,

    Vulg. Lev. 21, 10:

    Caiapham pontificem,

    id. Johan. 18, 24.—Hence,
    B.
    In the Christian period, a bishop, Sid. Carm. 16, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > pontufex

  • 16 pontificalis

    pontĭfĭcālis, e, adj. [pontifex], of or belonging to a pontifex, pontifical:

    insignia,

    Liv. 10, 7:

    auctoritas,

    Cic. Leg. 2, 21, 52:

    honos,

    of the Pontifex Maximus, Ov. F. 3, 420: ludi, given by the Pontifex Maximus on his entrance into office, Suet. Aug. 44:

    lectio,

    Macr. S. 7, 13, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > pontificalis

  • 17 pontificatus

    pontĭfĭcātus, ūs, m. [pontifex], the office or dignity of a pontifex, the pontificate, Cic. Har. Resp. 9, 18; Vell. 2, 59, 3; Tac. H. 1, 77; Suet. Calig. 12: pontificatus maximus. the office of a Pontifex Maximus, id. Caes. 13; 46; id. Aug. 31; id. Vitell. 11; id. Tit. 9.

    Lewis & Short latin dictionary > pontificatus

  • 18 creo [1]

    1. creo, āvī, ātum, āre (vgl. cresco, creber), schaffen, erschaffen = erzeugen, I) im allg.: a) übh.: α) mater. Objj.: censet (Zeno) artis maxime proprium esse creare et gignere, Cic.: omnes res, quas et creat natura et tuetur, Cic.: terra, quae neglecta sentes ac dumos, culta fructus creat, Quint.: aliud fimum herbas creat, Plin.: ut plaga (die Wunde) plus carnis creare possit, Cels. – cr. genus humanum (v. der Erde), Lucr.: cr. vix animalia parva (v. der Erde), Lucr. – m. dopp. Acc., primordia cr. ignes et lignum, Lucr.: natura fingit homines et creat imitatores et narratores facetos, Cic. – mit Advv. wo? neque creatur ibi corpus (die fehlende Substanz), Cels.: vermes intus (im menschl. Körper) creantur, Lucr.: od. mit Abl. wo? quos (flores) Thessala magnis montibus ora creat, Catull. – m. Advv. (woher?) od. m. ex od. de u. Abl., unde omnes natura creet res, Lucr.: terram creari ex igni, Lucr.: nec principium exstinctum ex se aliud creabit, Cic.: res non posse creari de nilo, Lucr. – im Passiv mit Abl. wodurch? seminibus quia certis quaeque creantur, Lucr. – m. ad u. Akk., ut placet Stoicis, quae in terris gignantur, ad usum hominum creari, Cic. – Partic. Perf. subst., creata servare, Lucr. 2, 572. – β) Zustände, teils physische, torporem et dolorem, Cels.: mel fastidium creat, Plin.: si ex quattuor principiis vel superans aliquod vel deficiens adversam valetudinem creat, Cels.: lepus marinus vomitum dissolutionemque stomachi statim creat, Plin. – teils geistige, moral., polit. usw., venter creat omnes has aerumnas, Plaut.: nonnumquam etiam errorem creat similitudo, Cic.: in urbe luxuries creatur, Cic.: notitiam veri quae res falsique crearit, Lucr. – cr. magnum (maius) odium (v. einer Abgabe), Auct. b. Afr.: familiaritate Romanā odium sibi apud regem, Iustin.: alci periculum, Cic.: seditionem (v. Pers.), Vell.: id (versificandi genus) taedium ex similitudine ac satietatem creat, Quint.

    b) ein Kind erzeugen (bei Cic. gew. procreare), v. beiden Gatten, prolem ex se videre creatam, Lucr. – v. Vater, patria est antiquior parens, quam qui creavit, Cic.: si di creare possent, Min. Fel.: cr. liberos, Phaedr. u. Val. Max.: is (Silvius) Aeneam Silvium creat, Liv.: me creat... Babylonius Horos, Prop. – v. der Mutter, Dryope quem nympha crearat, Verg.: gnatos tuos creavit, Inscr.: pueris beata creandis uxor, Hor.: m. Dat. wem? quos (fratres) fida crearat una tot Arcadio coniunx Tyrrhena Gylippo, Verg.: m. Abl. wodurch? tum partu Terra nefando Coeumque Iapetumque creat, Verg. – im Passiv, m. Abl. wo? Sulmone creati quattuor iuvenes, Verg.: o caeruleo creata ponto, Meergezeugte (ποντογενής), v. der Venus, Catull. – mit Prädik.-Nom., cum crearer masculus, Phaedr. – m. Abl. (durch = von), fortes creantur fortibus et bonis, Phaedr.: u. so oft creatus mit Abl. des Vaters u. der Mutter = Tochter, Sohn, Sprößling von usw., Erebo creata Nox, Enn. fr.: Saturno sancte create, Enn. fr.: Telamone creatus, Ov.: Maiā creatus, Ov.: Vulcani stirpe creatus, Verg.: matre servā creatus, Flor. – dah. subst., creati = Kinder, Ov. met. 6, 206.

    II) als publiz. t. t.: a) eine Staatsgewalt schaffen, ins Leben rufen, tribuniciam potestatem, Liv.: nova Romae dignitas est creata, quae dictatura appellatur, Liv.

    b) einen Beamten, Priester u. dgl. schaffen, bes. durch Wahl, sowohl vom Volke od. Herrscher = wählen, erwählen, als vom Leiter der Wahl = wählen (erwählen) lassen, α) mit einf. Acc.: magistratus, Cic.: sibi tres collegas, Liv.: censores, Cic.: consules, Cic.: consules plebeios, Liv.: dictatorem, Liv.: ducem, Val. Max.: ephoros, Val. Max.: Caesares duos (vom Kaiser), Eutr.: cr. imperatorem, verb. eligere creareque imperatorem, einen Kaiser (zB. v. den Soldaten), Suet.: cr. interregem, Liv.: pontifices, augures, sacrificulum regem, Liv.: pontifices, flamines, Salios, augures, Lact.: decem praetores (Feldherren, in Griechenl.), Nep.: praetores (in Rom), Cic.: regem, sui corporis regem, Liv.: Carthagine quotannis annuos binos reges (die Suffeten), Nep.: sacerdotes (v. Volke), Vell.: centum senatores (v. Romulus), Liv.: tribunos plebis duos, Cic.: tribunos militum tres, Liv.: tres viros, qui etc., Val. Max. – mit Advv. wie? mit per u. Akk. od. mit bl. Abl. wodurch? comitiatu consules rite cr., Cic.: magistratus od. censores od. consules vitio (durch einen Fehler der Augurien) creati, Varro LL., Liv. u. Cic.: plebeius magistratus nullus auspicato creatur, Liv.: lege, non suffragio creatum esse, Liv.: optimā lege creari, Cic.: decem tribuni plebis comitiis curiatis creati sunt, Cic.: consules per vim ac tumultum creantur, Plin. pan. – mit per u. Akk. (durch wen?), si per praetorem consules creantur, Cic. – mit ex u. Abl. (aus welchem Stande usw.?), consules ex plebe, Liv.: tribunos plebis ex equitibus Romanis (v. Augustus), Suet. – m. Adi. od. m. in u. Akk. (auf welche Zeit?), summus magistratus, quem vergobretum appellant Aedui, qui creatur annuus, Caes.: archontes coeperunt in denos annos creari, Vell.: creatis in annum magistratibus, Liv. – mit inter u. Akk. od. mit in u. Abl. (worunter?), creari inter quinque viros, Plin. ep.: creari in eo numero, Sall. – m. in u. Akk. (in welche Stelle?), neve quis flamen aut augur in locum Germanici nisi gentis Iuliae crearetur, Tac. ann. 2, 83: prior consulatus eius, in quem creatus est anno octavo et tricesimo, Vell. 2, 4, 7. – m. Acc. loc. wohin? praefecti Capuam creari coepti sunt, Liv. – m. Dat. wofür? wozu? decemviros legibus scribendis, Liv. – β) m. dopp. Acc., im Passiv m. dopp. Nom., T. Quinctius Barbatus interrex creat L. Papirium Mugilanum L. Sempronium Atratinum consules, Liv.: dictator primo comitiali die creavit consulem Q. Fulvium Flaccum magistrum equitum et Ap. Claudium Pulchrum, Liv.: Ancum Marcium regem populus creavit, Liv.: dictatorem Albani Mettium Fufetium creant, Liv.: exercitus Diocletianum imperatorem creavit, Eutr. – augur creatus (est) L. Quinctius Flaminius, decemvir sacrorum L. Cornelius Lentulus, Liv.: consules creati (sunt) Q. Fabius et P. Decius, Liv.: T. Lartium dictatorem primum, Sp. Cassium magistrum equitum creatos invenio, Liv.: Constantinus in Britannia creatus est imperator (zum Kaiser), Eutr.: dictatore P. Cornelio dicto ipse ab eo magister equitum creatus est, Liv.; vgl. (im Abl. absol.) magistro equitum creato filio suo, Liv.: quia solum centum essent, qui patres creari possent, Liv.: praetores (in Rom) creati sunt C. Fulvius Flaccus C. Claudius Nero etc., Liv.: decem qui postea praetores (zu Regenten, in Athen) creati sunt, Nep.: defuncto Traiano Aelius Hadrianus creatus est princeps (zum Fürsten, d.i. zum Kaiser), Eutr.: postea Numa Pompilius rex creatus est, Eutr. – m. puer u. senex, zB. Caesar paene puer a Mario Cinnaque flamen dialis creatus, Vell.: Metellus senex admodum pontifex maximus creatus, Val. Max. – m. Advv. zum wievielten Male? alqm consulem iterum, Val. Max., tertium, Liv., tertio, Plin. pan.: alqm dictatorem quartum, Liv. – mit Advv. od. Abl. wie? wodurch? u. dgl., P. Clodius, qui non rite creatus tribunus arguebatur, Quint.: C. Flaminius inauspicato consul creatus, Val Max.: an hunc non ut qui optimo iure censor creatus esset populus creavit? Liv.: collegam sibi comitiis centuriatis creavit P. Valerium, Liv.: Palicanus suffragiis populi consul creatus, Val. Max.: cunctis populi suffragiis rex est creatus L. Tarquinius, Cic.: Tullum Hostilium populus regem interrege rogante comitiis curiatis creavit, Cic. – m. ex u. Abl. (aus wem?), cum leges duo ex una familia vivo utroque magistratus creari vetarent, Caes. – mit cum u. Abl. (mit wem?), ut Cn. Flavius aedilis curulis crearetur cum Anicio Praenestino, Plin. – m. in u. Akk. (an wessen Stelle?), M. Lepidus pontifex maximus in C. Caesaris locum furto creatus, Vell. – m. Dat. (wozu?), me Albani gerendo bello ducem creavere, Liv. – mit in u. Akk. (auf welche Zeit?), ille Appius, qui decemvir in annum creatus altero anno se ipse creavit, Liv. – / Archaist. creassit = creaverit, Cic. de legg. 3, 9.

    lateinisch-deutsches > creo [1]

  • 19 Laurolavinium

    Laurolāvīnium, iī, n., späterer Name der Stadt Lavinium (w. s.), nachdem im Zeitalter der Antonine Laurentum zu einer Stadt mit ihr vereinigt worden war, Serv. Verg. Aen. 1, 3 u. 5; 7, 59; 8, 664: auch Laurum Lavinia, Gromat. vet. 234, 21. – Dah. deren Einwohner Laurentēs Lāvīnātēs, Symm. epist. 1, 71 u. in Inschr., s. Corp. inscr. Lat. 14. p. 186 sq. – praetor et pontifex Laurentium Lavinatium, Corp. inscr. Lat. 14, 171: sacerdos et pontifex Laur. Lavin., ibid. 8, 9368: sacerdos Laur. Lavin., ibid. 8, 1439 u. 7978. – curator rei publicae Laur. Lavin., ibid. 6, 1531 u. 1532. vgl. A. W. Zumpt de Lavinio et Laurentibus Lavinatibus comm. epigr. Berol. 1845. 4.

    lateinisch-deutsches > Laurolavinium

  • 20 Vesta

    Vesta, ae, f. (Ἑστία), Tochter des Saturnus u. der Ops, die Göttin des Herdes u. Herdfeuers, dah. auch der Häuslichkeit u. des häuslichen Segens, Cic. de nat. deor. 2, 67; de legg. 2, 29. Verg. Aen. 5, 744. Macr. sat. 3, 4, 11: ad Vestae (sc. aedem), Hor. sat. 1, 9, 35: a Vestae (sc. aede), Cic. ep. 14, 2, 2. – In ihrem Tempel (dessen Gestalt rund war, dessen Wände in ältester Zeit bloß aus Flechtwerk bestanden u. dessen Dach mit Rohr, später mit korinthischer Bronze gedeckt war, s. Ov. fast. 6, 261 u. 281. Plin. 34, 13), brannte das heilige Feuer, Cic. Cat. 4, 18, dessen Verlöschen als das schlimmste Zeichen für den Staat angesehen wurde, Liv. 28, 11, 6: ihrem Dienste waren die vestalischen Jungfrauen geweiht, Liv. 5, 52, 14, über die der pontifex maximus die Aufsicht hatte; dah. Vestae sacerdos = pontifex maximus, von Cäsar, Ov. fast. 5, 573; met. 15, 778. – Weil, der Sage nach, Äneas ihren Dienst mit von Troja nach Italien gebracht haben soll, Vesta Iliaca gen., Ov. fast. 6, 227. – Später mit anderen mythischen Gottheiten, bes. mit der Terra (= Cybele, Rhea) identifiziert, Ov. fast. 6, 267. Serv. Verg. Aen. 2, 296. – Meton.: a) = Tempel der Vesta, Castor vicinus Vestae, Mart. 1, 70, 3: Vesta arsit, Ov. fast. 6, 437; vgl. 263. – b) der Herd, das Feuer, Verg. georg. 4, 384. Sil. 6, 76.

    lateinisch-deutsches > Vesta

См. также в других словарях:

  • Pontifex — Saltar a navegación, búsqueda Pontifex, en época republicana era uno de los miembros de los 4 colegios mayores del sacerdocio que en época monárquica instituye Numa Pompilio. El colegio pontificio estaba formado por el rex sacrorum (rey que tiene …   Wikipedia Español

  • Pontifex — (Planning Of Non specific Transportation by an Intelligent Fleet EXpert) was a mid 1980s project that introduced a novel approach to complex aircraft fleet scheduling.Since the mathematical problems stemming from non trivial fleet scheduling… …   Wikipedia

  • PONTIFEX — nomen maximi fuit apud Romanos Sacerdotii, cuius potestas amplissima: qua de ultimam Numae in stitutionum sonare, tradit Dio, l. 2. Dictus non a Ponte faciendo, quemadmodum Varro tradit de L. L inquien: Pontifices ego a Ponte arbitror dictos. Nam …   Hofmann J. Lexicon universale

  • pontifex — (n.) member of the supreme college of priests in ancient Rome, 1570s, from L. pontifex, probably from pont , stem of pons bridge + fex, ficis, root of facere make. If so, the word originally meant bridge maker, or path maker. Weekley points out… …   Etymology dictionary

  • Pontifex — Pon ti*fex, n.; pl. {Pontifices}. [L.] A high priest; a pontiff. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Pontĭfex — (lat., von ungewisser Bedeutung, nach gemeiner Deutung so v.w. Brückenbauer), 1) im alten Rom ein Mitglied des obersten Priestercollegiums (Collegium pontificum), welchem die Aufsicht u. Verwaltung des gesammten Religionswesens, des Staats u.… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Pontĭfex — (lat.), in Rom ein Mitglied des angeblich von Numa eingesetzten obersten Priesterkollegiums, das die Aussicht über das gesamte staatliche und private Kultwesen führte und ursprünglich die vom König in seiner Eigenschaft als Gemeindepriester… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Pontifex — Pontĭfex (lat.), Mehrzahl Pontifĭces, Name der Mitglieder (ursprünglich fünf) des mit Überwachung des Kultus betrauten altröm. Priesterkollegiums, an dessen Spitze ein lebenslänglicher P. Maxĭmus stand, der auch das Kalenderwesen besorgte. Den… …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Pontifex — Pontifex, der Name für diejenigen Priester bei den Römern, welche keiner besondern Gottheit dienten, sondern die Aufsicht über den Cultus und dessen Diener führten. Pontificalien, die Gewänder, welche die höhere kathol. Geistlichkeit bei… …   Damen Conversations Lexikon

  • Pontifex — Pontifex, lat., bei den Römern Mitglied des von Numa eingesetzten Collegiums der pontifices, einer geistlichen Aufsichts und Verwaltungsbehörde, mit dem p. maximus an der Spitze. Die p. hatten die Aufsicht über alle Priester, Ritualhandlungen,… …   Herders Conversations-Lexikon

  • pontifex — [pänt′i feks΄] n. pl. pontifices [pän tif′i sēz΄] [L: see PONTIFF] in ancient Rome, a member of the supreme college of priests (Pontifical College) …   English World dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»