poniżyć

См. также в других словарях:

• poniżyć (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. poniżać (się) {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• poniżyć — → poniżać …   Słownik języka polskiego

• poniżać się – poniżyć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} poniżać siebie samego : {{/stl 7}}{{stl 10}}Poniżać się prośbą o przebaczenie. Poniżyć się wobec władz. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• poniżać — ndk I, poniżaćam, poniżaćasz, poniżaćają, poniżaćaj, poniżaćał, poniżaćany poniżyć dk VIb, poniżaćżę, poniżaćżysz, poniżaćniż, poniżaćżył, poniżaćżony «obrażać czyjąś godność, upokarzać, hańbić» Poniżyć kogoś w oczach przyjaciół. poniżać się… …   Słownik języka polskiego

• upodlić — dk VIa, upodlićlę, upodlićlisz, upodlićlij, upodlićlił, upodlićlony upadlać ndk I, upodlićam, upodlićasz, upodlićają, upodlićaj, upodlićał, upodlićany «uczynić podłym, nikczemnym; pozbawić godności, ambicji, poniżyć» Upodliło go nadużywanie… …   Słownik języka polskiego

• upokorzyć — dk VIb, upokorzyćrzę, upokorzyćrzysz, upokorzyćkórz, upokorzyćrzył, upokorzyćrzony upokarzać ndk I, upokorzyćam, upokorzyćasz, upokorzyćają, upokorzyćaj, upokorzyćał, upokorzyćany «poniżyć kogoś, obrazić czyjąś godność, dumę, ambicję» Upokorzyć… …   Słownik języka polskiego

• wdeptać — kogoś w błoto, w ziemię «spowodować, że ktoś poczuje się poniżony, upokorzony»: Zyskałam na zmianie pracy finansowo i psychicznie. Nie dałam się poniżyć, wdeptać w ziemię, jestem niezależna, a moją szefową jest obecnie wykształcona kobieta. WO… …   Słownik frazeologiczny

• wdeptywać — Wdeptać kogoś w błoto, w ziemię «spowodować, że ktoś poczuje się poniżony, upokorzony»: Zyskałam na zmianie pracy finansowo i psychicznie. Nie dałam się poniżyć, wdeptać w ziemię, jestem niezależna, a moją szefową jest obecnie wykształcona… …   Słownik frazeologiczny

• oszczerstwo — n III, Ms. oszczerstwowie; lm D. oszczerstwoerstw «niezgodna z prawdą, złośliwa obmowa mogąca poniżyć obmawianego w opinii publicznej; kalumnia, potwarz» Rzucać na kogoś oszczerstwa …   Słownik języka polskiego

• pomówienie — n I 1. rzecz. od pomówić ◊ Mieć z kimś do pomówienia «chcieć porozmawiać, porozumieć się z kimś w jakiejś sprawie» 2. lm D. pomówienieeń praw. «przestępstwo polegające na przypisaniu określonej osobie, grupie osób lub instytucji, postępowania lub …   Słownik języka polskiego

• poniżenie — n I 1. rzecz. od poniżyć. 2. «stan człowieka poniżonego, uczucie obrażonej godności; hańba, upokorzenie» Żyć w poniżeniu …   Słownik języka polskiego