podstawowy

См. также в других словарях:

• podstawowy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} taki, który stanowi podstawę istnienia, rozwoju lub przebiegu czegoś; taki, który jest punktem wyjścia czegoś; główny, najważniejszy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Podstawowe surowce. Wykonać podstawowe… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• podstawowy — 1. «taki, który stanowi podstawę czegoś, na którym się coś opiera; będący zasadniczym elementem czegoś, punktem wyjścia; główny, najważniejszy, zasadniczy» Podstawowe surowce, zboża, artykuły żywnościowe. Podstawowe źródło utrzymania. Podstawowe… …   Słownik języka polskiego

• nie- — «pierwszy człon wyrazów złożonych pisany łącznie (wyjątkowo z łącznikiem)» a) «będący częścią przymiotnika złożonego oznaczającą zwykłe zaprzeczenie (cechy wyrażanej przez przymiotnik podstawowy), np. nieczytelny, niepełnoletni, nieżonaty, nierad …   Słownik języka polskiego

• od- — 1. «przedrostek tworzący od czasowników czasowniki pochodne (a także inne wyrazy z nimi związane), uzupełniający znaczenie czasownika podstawowego» a) «oznaczający przeciwieństwo tego, co oznacza czasownik podstawowy lub pochodny poprzedzony… …   Słownik języka polskiego

• nie- — {{/stl 13}}{{stl 7}} pierwszy człon wyrazów złożonych: {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} tworzy przymiotniki pochodne od przymiotników, oznaczając zaprzeczenie cechy, np. {{/stl 7}}{{stl 8}}nieżonaty, nieczytelny… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• na- — 1. «przedrostek tworzący czasowniki pochodne od czasowników podstawowych» a) «wzmagający intensywność tego, co oznacza czasownik podstawowy, np. nablagować, nagadać, nałapać, naobiecywać, narwać, nasuszyć, nażąć» b) «oznaczający realizację tego,… …   Słownik języka polskiego

• nad- — 1. «przedrostek tworzący czasowniki pochodne» a) «nadający znaczenie zmniejszenia albo zwiększenia zasobu czegoś, np. nadpić; naddać, nadłożyć, nadmurować, nadsypać» b) «oznaczający fazę początkową tego, co oznacza czasownik podstawowy, np.… …   Słownik języka polskiego

• niedo- — «pierwszy człon wyrazów złożonych» a) «będący częścią rzeczownika złożonego oznaczającego stan, sytuację z uwydatnieniem nie wystarczającego zasobu, nasilenia tego, co oznacza wyraz podstawowy, np. niedobór, niedomiar, niedorozwój, niedowład,… …   Słownik języka polskiego

• s- — «przedrostek będący odpowiednikiem przedrostka z przed spółgłoskami bezdźwięcznymi, z wyjątkiem s, sz, ś (si), ć (ci)» 1. «tworzący czasowniki pochodne» a) «nadający charakter dokonany czasownikowi niedokonanemu, np. chować schować, karcić… …   Słownik języka polskiego

• wojsko — n II, N. wojskokiem 1. lm D. wojsk «siły zbrojne państwa, armia; regularne oddziały określonego rodzaju sił zbrojnych» Wojsko polskie. Wojska sojusznicze. Wojska nieprzyjacielskie. Wojsko frontowe, liniowe. Dowódcy wojsk. Oddziały wojska …   Słownik języka polskiego

• błonnik — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. a, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}} podstawowy składnik ścian komórek i włókien roślinnych, nadający tkankom roślinnym elastyczność i wytrzymałość, stosowany jako podstawowy surowiec do wyrobu papieru, włókien… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień