-
1 pochodzić
глаг.• возникать• возникнуть• выводить• извлекать• исходить• нападать• наставать• отводить• породить• порождать• поступать• походить• прибывать• прибыть• приезжать• приехать• прийти• приходить• слезать• спускаться• сходить• съезжать* * *pochodz|ić%1, \pochodzićę сов. походить, пошагать;
● \pochodzić koło czegoś, za czymś разг. похлопотать о чём-л.;\pochodzić w czymś походить в чём-л., поносить что-л.\pochodzić ze wsi быть родом из деревни;
2. вытекать, происходить, объясняться;to \pochodzići stąd, że... это происходит от того, что..., это объясняется тем, что...; 3. браться;skąd \pochodzićą te pieniądze? откуда (взялись) эти деньги?;
4. доноситься+1. wywodzić się 2. wypływać 3. brać się 4. donosić się, płynąć
* * *I pochodzę сов.походи́ть, пошага́ть- pochodzić w czymś II pochodzę несов.1) происходи́тьpochodzić ze wsi — быть ро́дом из дере́вни
2) вытека́ть, происходи́ть, объясня́тьсяto pochodzi stąd, że... — э́то происхо́дит от того́, что..., э́то объясня́ется тем, что...
3) бра́тьсяskąd pochodzą te pieniądze? — отку́да (взя́ли́сь) э́ти де́ньги?
4) доноси́тьсяSyn: -
2 pochodzić
pochodzić z lat sześćdziesiątych aus den sechziger Jahren stammen;skąd pochodzisz? woher kommst du?pochodzić2 pf (pochodzę) eine Weile spazieren, wandeln; -
3 pochodzić
pochodzić [pɔxɔʥ̑iʨ̑]vi1) ( wywodzić się)pochodzę z Polski/bogatej rodziny ich komme aus Polen/aus einer reichen Familie\pochodzić od kogoś/czegoś gatunek: von jdm/etw abstammen\pochodzić od czegoś wyraz: von etw kommen, sich +akk von etw herleiten2) ( pospacerować)\pochodzić po mieście in der Stadt spazieren gehen, durch die Stadt bummeln ( fam) -
4 pochodzić
-dzę, -dzisz; vipochodzę z Polski/bogatej rodziny — I come from Poland/a rich family
pochodzić od — ( o gatunku) to be descended from; ( o słowie) to derive from
* * *ipf.(= wywodzić się) originate, descend.pf.(= pospacerować) walk ( for some time).The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > pochodzić
-
5 pochodzić z
• result from -
6 pochodzić
1. descendre2. dériver3. naître4. procéder5. provenir6. venir7. émaner -
7 pochodzić
1 cloch 2 gas 3 tagtha 4 tuirling -
8 pochodzić
rrjedhvijzbres -
9 pochodzić
gelmek -
10 pochodzić
[походжічь]v.dk -
11 pochodzić
прыходзiцьпускаць -
12 pochodzić
прыходзiцьпускаць -
13 pochodzić
1. походити (бути родом);2. походити, попоходити -
14 pochodzić
çığu; bulu -
15 pochodzić
1 bumaba2 lumapit3 lumusong4 magmulâ5 manggaling6 pumaríto -
16 pochodzić
doly; düşmek; gelmek; jöwenek -
17 pochodzić
vir -
18 pochodzić
έρχομαι -
19 pochodzić
אובל -
20 pochodzić
امدن ; تگرگ ; درود ; رسيدن ; كشتواژه نامه لهستانی فارسی (Dictionary Farsi-Polish) > pochodzić
См. также в других словарях:
pochodzić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, pochodzićdzę, pochodzićdzi, pochodzićchodź {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o człowieku: wywodzić się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ktoś pochodzi ze wsi, z rodziny inteligenckiej, z… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pochodzić — VIa, pochodzićdzę, pochodzićdzisz, pochodzićchodź, pochodzićdził 1. dk «spędzić jakiś czas na chodzeniu; przejść się, pospacerować» Pochodzić po parku, po lesie, koło domu. ◊ Pochodzić w czymś «ponosić coś na sobie przez jakiś czas» ◊ Pochodzić… … Słownik języka polskiego
brzuchomówca — m odm. jak ż II, DCMs. brzuchomówcacy; lm M. brzuchomówcacy, DB. brzuchomówcaców «człowiek umiejący mówić tak, że głos zdaje się pochodzić od innej osoby lub przedmiotu znajdującego się w pewnej odległości» … Słownik języka polskiego
brzuchomówstwo — n III, Ms. brzuchomówstwowie, blm «umiejętność mówienia tak, że głos zdaje się pochodzić nie od mówiącego, lecz z innego źródła» … Słownik języka polskiego
datować — ndk IV, datowaćtuję, datowaćtujesz, datowaćtuj, datowaćował, datowaćowany 1. «opatrywać datą, oznaczać czas i miejsce» Datować dokument, pismo. List datowany z Krakowa. 2. «określać, ustalać datę jakiegoś faktu, czas powstania, istnienia itp.… … Słownik języka polskiego
kres — m IV, D. u, Ms. kresie; lm M. y 1. zwykle blm, książk. «granica czegoś, jakiejś przestrzeni; kraniec» Step, morze (jest) bez kresu, zda się nie mieć kresu. ∆ mat. Kres zbioru liczb «dwie liczby, między którymi zawierają się wszystkie liczby… … Słownik języka polskiego
lud — m IV, D. u, W. u (ludzie), Ms. ludzie 1. blm «pracujące warstwy społeczeństwa, przede wszystkim robotnicy i chłopi; dawniej głównie o ludności wiejskiej» Lud pracujący miast i wsi. Głos, wola ludu. Dziecko ludu. Pochodzić, wywodzić się z ludu. 2 … Słownik języka polskiego
okolica — ż II, DCMs. okolicacy; lm D. okolicaic 1. «obszar rozciągający się dookoła jakiegoś miejsca, stanowiący jego otoczenie; krajobraz oglądany z jakiegoś punktu środkowego» Bliska, dalsza okolica miasta. Okolica przystanku, domu. Okolice Warszawy.… … Słownik języka polskiego
pamiętać — ndk I, pamiętaćam, pamiętaćasz, pamiętaćają, pamiętaćaj, pamiętaćał, pamiętaćany 1. «mieć zdolność do przyswajania, utrwalania i przypominania doznanych wrażeń, przeżyć, wiadomości; mieć w pamięci, nie zapominać, przypominać sobie» Pamiętać coś… … Słownik języka polskiego
pobujać — dk I, pobujaćam, pobujaćasz, pobujaćają, pobujaćaj, pobujaćał, pobujaćany 1. «spędzić jakiś czas na bujaniu, huśtaniu kogoś albo czegoś, wprawić w jednostajny ruch; pokołysać, pohuśtać» Przez chwilę pobujała płaczące niemowlę. Wysokie fale… … Słownik języka polskiego
pochodzenie — n I 1. rzecz. od pochodzić. 2. «rodowód, genealogia, wywodzenie się z czegoś» Pochodzenie robotnicze, chłopskie, inteligenckie. Pochodzenie społeczne. Polak z pochodzenia. Amerykanin, Francuz polskiego pochodzenia. Tłuszcze pochodzenia roślinnego … Słownik języka polskiego