pobrudzić

См. также в других словарях:

• pobrudzić — dk VIa, pobrudzićdzę, pobrudzićdzisz, pobrudzićbrudź, pobrudzićdził, pobrudzićdzony «uczynić brudnym, zanieczyścić, powalać» Pobrudzić książkę, obrus, podłogę, ubranie. Pobrudzić sobie ręce, twarz, spodnie. Chusteczka pobrudzona szminką.… …   Słownik języka polskiego

• pobrudzić (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. brudzić (się) {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• brudzić się – pobrudzić się, ubrudzić się, zabrudzić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} brudzić samego siebie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Brudzić się przy wymiataniu komina. Pobrudzić się atramentem. Ubrudzić się czekoladą. Zabrudzić się smarem. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• osmarować — dk IV, osmarowaćruję, osmarowaćrujesz, osmarowaćruj, osmarowaćował, osmarowaćowany osmarowywać ndk VIIIa, osmarowaćowuję, osmarowaćowujesz, osmarowaćowuj, osmarowaćowywał, osmarowaćywany «posmarować z wierzchu, zabrudzić, pobrudzić czymś» przen.… …   Słownik języka polskiego

• porzygać — dk I, porzygaćam, porzygaćasz, porzygaćaj, porzygaćał, porzygaćany 1. posp. «kilkakrotnie zwymiotować» 2. posp. «pobrudzić kogoś lub coś wymiotami» porzygać się 1. posp. «zwymiotować» 2. posp. «wymiotując pobrudzić się» …   Słownik języka polskiego

• wybrudzić — dk VIa, wybrudzićdzę, wybrudzićdzisz, wybrudzićbrudź, wybrudzićdził, wybrudzićdzony «pobrudzić coś w wielu miejscach, bardzo coś, kogoś pobrudzić» Wybrudzić ubranie. Wybrudzone dziecko. Wybrudzone smarem ręce. wybrudzić się «stać się brudnym»… …   Słownik języka polskiego

• brudzić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, brudzićdzę, brudzićdzi, brudź, brudzićdzony {{/stl 8}}– pobrudzić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, {{/stl 8}}ubrudzić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, {{/stl 8}}zabrudzić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb {{/stl 8}}{{stl 7}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• nachlapać — dk IX, nachlapaćpię, nachlapaćpiesz, nachlapaćchlap, nachlapaćał, nachlapaćany «rozlać jakiś płyn na czym, chlapnąć, poplamić, pobrudzić co; napryskać» Nachlapać na podłogę, na posadzkę. Kto tu tak nachlapał? …   Słownik języka polskiego

• okopcić — dk VIa, okopcićcę, okopcićcisz, okopć, okopcićcił, okopcićcony «pobrudzić kopciem, sadzą; odymić, zadymić, zakopcić» Okopcona lampa, świeca. Okopcony sufit. okopcić się «zostać okopconym, pokryć się sadzą» Od lampy naftowej okopciła się ściana …   Słownik języka polskiego

• opaćkać — dk I, opaćkaćam, opaćkaćasz, opaćkaćają, opaćkaćaj, opaćkaćał, opaćkaćany pot. «pobrudzić, umazać coś czymś; ochlapać» Opaćkać ręce ciastem. Opaćkana błotem furmanka. opaćkać się strona zwrotna czas. opaćkać Opaćkać się błotem, farbą …   Słownik języka polskiego

• osmolić — dk VIa, osmolićlę, osmolićlisz, osmol, osmolićlił, osmolićony «pobrudzić, umazać czymś czarnym; usmolić» Osmolone garnki. Osmolony pogrzebacz. osmolić się strona zwrotna czas. osmolić Kot osmolił się w kominie …   Słownik języka polskiego