-
1 pobiec
pobiec [pɔbjɛʦ̑], <-gnie; imp -gnij; pret -gł>, pobiegnąć [pɔbjɛgnɔɲʨ̑] <-gnie; imp -gnij; pret -gł>vi perfdroga pobiegnie na zachód der Weg wird nach Westen verlaufen2) ( zostać skierowanym)czyjś wzrok pobiegł ku czemuś jds Blick hat sich +akk auf etw +akk gerichtet, jd hat den Blick auf etw +akk schweifen lassen
См. также в других словарях:
pobiegnąć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}pobiec {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pobiegnąć — → pobiec … Słownik języka polskiego
pobiec, pobiegnąć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk IVc b, pobiec, pobiegnąćbiegnę, pobiec, pobiegnąćbiegnie, pobiec, pobiegnąćbiegnij, pobiec, pobiegnąćbiegł, pobiec, pobiegnąćbiegła, pobiec, pobiegnąćbiegli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pobiec — a. pobiegnąć dk Vc, pobiecbiegnę, pobiecbiegniesz, pobiecbiegnij, pobiecbiegł, pobiecbiegłszy 1. «udać się dokądś biegiem albo idąc bardzo prędko; pójść prędko po kogoś, po coś; podążyć, pośpieszyć» Pobiec galopem, pędem, truchcikiem, ile sił,… … Słownik języka polskiego
