-
1 poświadczyć
poświadczyć pf →LINK="poświadczać" poświadczać -
2 poświadczyć
poświadczyć [pɔɕfjatʧ̑ɨʨ̑] -
3 poświadczyć
vt pf→ poświadczać -
4 poświadczać
-
5 poświadczać
poświadczać [pɔɕfjatʧ̑aʨ̑] < perf poświadczyć>I. vt\poświadczać coś podpisem etw mit der Unterschrift bestätigenII. vi\poświadczać, że... bestätigen [ lub bescheinigen], dass... -
6 attestieren
attestieren *vt Leistungen zaświadczyć, poświadczyć -
7 beglaubigen
beglaubigen * [bə'glaʊbɪgən]vt1) ( bestätigen) Unterschrift poświadczać [ perf poświadczyć]; Testament uwierzytelniać [ perf uwierzytelnić]eine Kopie \beglaubigen lassen dać kopię do uwierzytelnienia -
8 bescheinigen
-
9 bezeugen
bezeugen * [bə'ʦ̑ɔygən]vt1) ( bestätigen) zaświadczyć\bezeugen[, dass...] Person: zaręczyć[, że...]; Äußerung, Verhalten: świadczyć [o tym, że...]etw unter Eid \bezeugen poświadczyć coś pod przysięgą
См. также в других словарях:
poświadczyć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}poświadczać {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
poświadczyć — dk VIb, poświadczyćczę, poświadczyćczysz, poświadczyćświadcz, poświadczyćczył, poświadczyćczony poświadczać ndk I, poświadczyćam, poświadczyćasz, poświadczyćają, poświadczyćaj, poświadczyćał, poświadczyćany «stwierdzić, poręczyć prawdziwość,… … Słownik języka polskiego
poświadczać — → poświadczyć … Słownik języka polskiego
poświadczać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, poświadczaćam, poświadczaća, poświadczaćają, poświadczaćany {{/stl 8}}– poświadczyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, poświadczaćczę, poświadczaćczy, poświadczaćczony {{/stl 8}}{{stl 7}} stwierdzać prawdziwość,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
delegacja — ż I, DCMs. delegacjacji, lm D. delegacjacji (delegacjacyj) 1. «grupa osób (delegatów) reprezentujących jakąś zbiorowość, naród, państwo; deputacja» Delegacje krajowe, zagraniczne na kongres, zjazd. Delegacja chłopów i robotników na ogólnopolską… … Słownik języka polskiego
pokwitować — dk IV, pokwitowaćtuję, pokwitowaćtujesz, pokwitowaćtuj, pokwitowaćował, pokwitowaćowany «pisemnie poświadczyć coś; podpisać pokwitowanie, kwit» Pokwitować odbiór przesyłki. przen. «potwierdzić, zaakceptować coś, przyjąć do wiadomości»… … Słownik języka polskiego
poświadczenie — n I 1. rzecz. od poświadczyć. 2. lm D. poświadczenieczeń «dokument poświadczający, stwierdzający coś; świadectwo, pokwitowanie, zaświadczenie» Poświadczenie wysłania przesyłki. Podpisać poświadczenie odbioru zawiadomienia … Słownik języka polskiego
potwierdzić — dk VIa, potwierdzićdzę, potwierdzićdzisz, potwierdzićtwierdź, potwierdzićdził, potwierdzićdzony potwierdzać ndk I, potwierdzićam, potwierdzićasz, potwierdzićają, potwierdzićaj, potwierdzićał, potwierdzićany «stwierdzić, poświadczyć prawdziwość,… … Słownik języka polskiego
przyświadczyć — dk VIb, przyświadczyćczę, przyświadczyćczysz, przyświadczyćświadcz, przyświadczyćczył, przyświadczyćczony przyświadczać ndk I, przyświadczyćam, przyświadczyćasz, przyświadczyćają, przyświadczyćaj, przyświadczyćał, przyświadczyćany «potwierdzić… … Słownik języka polskiego
stwierdzić — dk VIa, stwierdzićdzę, stwierdzićdzisz, stwierdź, stwierdzićdził, stwierdzićdzony stwierdzać ndk I, stwierdzićam, stwierdzićasz, stwierdzićają, stwierdzićaj, stwierdzićał, stwierdzićany «dowiedziawszy się, przekonawszy się o czymś, uznać to za… … Słownik języka polskiego
poświadczenie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. poświadczenieeń {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od cz. poświadczyć. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} dokument poświadczający coś; świadectwo,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień