Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

plumbeo

  • 81 slate-coloured adj

    ['sleɪt ˌkʌləd]

    English-Italian dictionary > slate-coloured adj

  • 82 slate-grey adj

    [ˌsleɪt'ɡreɪ]
    grigio ardesia inv, (sky, storm clouds) plumbeo (-a)

    English-Italian dictionary > slate-grey adj

  • 83 livido

    livido I. agg. 1. ( per percosse) bleuâtre: il medico legale ha notato delle macchie livide sul collo le médecin légiste a remarqué des taches bleuâtres sur le cou. 2. ( pallido) livide: aveva la faccia livida elle avait le visage livide. 3. ( plumbeo) plombé: cielo livido ciel plombé. 4. ( grigiastro) grisâtre, livide: luce livida lumière livide. 5. ( fig) ( invidioso) envieux. II. s.m. bleu, ecchymose f.

    Dizionario Italiano-Francese > livido

  • 84 nudný

    Am cansador
    Cu plúmbeo
    cansón
    aborrecible
    abrumador
    aburrido
    aburridor
    adormecedor
    amazacotado
    atediante
    cansado
    cansino
    desangelado
    fastidioso
    latoso
    pesado
    tedioso
    árido

    Otwarty słownik polsko-galisyjski > nudný

  • 85 ponurý

    Ar, Bo ófrico
    Cu plúmbeo
    caliginoso
    cavernoso
    ensombrecido
    entenebrecido
    hosco
    lóbrego
    negro
    nocturno
    oopaco
    quejumbroso
    siniestro
    sombrío
    tenebroso
    tétrico

    Otwarty słownik polsko-galisyjski > ponurý

  • 86 šedý

    Am plomo
    Cu plúmbeo
    barchilo
    cano
    gris
    musco
    musgo
    rucio

    Otwarty słownik polsko-galisyjski > šedý

  • 87 plúmbico,

    a adj вж. plúmbeo.

    Diccionario español-búlgaro > plúmbico,

  • 88 livido

    ['livido] livido (-a)
    1. agg
    (bluastro) livid, (per percosse) bruised, black and blue, (plumbeo: cielo) leaden

    livido di collera o rabbia — livid with rage

    2. sm

    Nuovo dizionario Italiano-Inglese > livido

  • 89 plumbeous

    adj.
    plúmbeo, plomizo.

    Nuevo Diccionario Inglés-Español > plumbeous

  • 90 condita

    con-do, dĭdi, dĭtum, 3, v. a. [con- = cum, and 2. do], lit., to bring, lay or put together (very freq. in all periods and species of composition).
    I.
    With the access. idea of uniting, to put or join together into a whole, to form, fashion, produce, make by joining together.
    A.
    Prop., of the founding of towns or states, to found, establish: Romam, Enn. ap. Varr. R. R. 3, 1, 2, and Suet. Aug. 7 fin. (Ann. v. 494 Vahl.):

    oppida,

    Varr. L. L. 5, § 142; Hor. Ep. 2, 1, 8:

    urbem,

    Lucr. 5, 1107; Cic. Cat. 3, 1, 2; Sall. C. 6, 1; Liv. 1, 19, 1; Suet. Aug. 18; 47; Just. 2, 4, 15; 2, 15, 1:

    arces,

    Verg. E. 2, 61:

    locum,

    Hor. S. 1, 5, 92: colonias. Vell. 1, 15; Just. 16, 3, 7:

    civitatem,

    Cic. Rep. 1, 7, 12:

    regna,

    Just. 2, 1 init.:

    imperium Poenorum,

    id. 19, 1, 1.—Hence, often ante and post Romam conditam, before and after the foundation of Rome, Cic. Tusc. 1, 1, 3; cf. Liv. praef. § 6 al.—
    (β).
    Transf. to the inhabitants:

    Romanam gentem,

    Verg. A. 1, 33:

    genus hominum,

    Just. 2, 6, 11.—Hence, mid.:

    optato conduntur Thybridis alveo,

    they settle, Verg. A. 7, 303 (condi proprie dicuntur, qui sibi statuunt civitatem. Conduntur ergo; sedem stabilem locant, Serv.). —
    b.
    Of the erecting, building of other things, to make, construct, build:

    aram,

    Liv. 1, 7, 11; 28, 46, 16:

    sepulcrum,

    Hor. Epod. 9, 26:

    moenia,

    Verg. A. 1, 276; Ov. M. 3, 13; 14, 775; Just. 2, 12, 4.—
    c.
    Of written productions, to compose, write, celebrate, write or treat of, describe: SIVE CARMEN CONDIDISSET, Fragm. XII. Tab. ap. Cic. Rep. 4, 10, 12; so,

    carmen,

    Lucr. 5, 2; Hor. S. 2, 1, 82; id. Ep. 1, 3, 24; id. A. P. 436; Liv. 27, 37, 7; 31, 12, 10; Quint. 10, 1, 56 et saep.:

    poëma,

    Cic. Att. 1, 16, 15:

    longas Iliadas,

    Prop. 2, 1, 14:

    bella,

    Verg. E. 6, 7:

    Caesaris acta,

    Ov. Tr. 2, 336:

    proelia,

    Stat. Th. 1, 8:

    festa numeris,

    Ov. F. 6, 24:

    alterum satirae genus,

    Quint. 10, 1, 95:

    aliqua in hac materiā,

    id. 3, 1, 19:

    prosam orationem,

    Plin. 5, 29, 31, § 112:

    historiam,

    id. 12, 4, 8, § 18; cf.:

    aliquid annalibus,

    id. 2, 9, 6, § 43:

    praecepta medendi,

    id. 26, 2, 6, § 10:

    laudes alicujus,

    id. 22, 13, 15, § 35.— Rarely,
    (β).
    Absol.:

    si etiamnum Homero condente Aegyptus non erat,

    Plin. 13, 13, 27, § 88.—
    B.
    Trop., to establish, found, to be the author of, to produce, make:

    jusjurandum,

    Plaut. Rud. 5, 3, 18:

    aurea saecula,

    Verg. A. 6, 793:

    collegium novum,

    Liv. 5, 52, 11:

    morem,

    Plin. 11, 37, 55, § 150:

    nova fata,

    Verg. A. 10, 35:

    aeternam famam ingenio suo,

    Phaedr. 3, prol. 53; so,

    nomen memorandum,

    Sil. 4, 37:

    militarem disciplinam artemque bellandi,

    Flor. 1, 3, 1:

    somniorum intellegentiam (Joseph),

    Just. 36, 2, 8.—Of the gods:

    portenta sua,

    to fuifil, accomplish, Sil. 16, 126.— Impers.:

    naturā rerum conditum est, ut, etc.,

    Dig. 19, 5, 4.—
    II.
    With the access. idea of carefulness, to put away, to lay, put, or place somewhere for preservation, etc.; to lay up, store or treasure up (opp. promo).
    A.
    In gen.
    1.
    Prop.
    (α).
    Aliquid:

    pecuniam,

    Cic. Clu. 26, 72:

    frumentum,

    id. N. D. 2, 63, 157; Hor. Ep. 2, 1, 140: condere et reponere fructus, [p. 409] Cic. N. D. 2, 62, 156:

    agri multa efferunt, quae... mandentur condita vetustati,

    id. ib. 2, 60, 151; cf. id. Brut. 4, 16; Varr. R. R. 1, 62;

    Auct. B. Afr. 65: vinum,

    Varr. R. R. 1, 13; cf. Mart. 13, 111, 2; Verg. E. 3, 43; Hor. Ep. 1, 1, 12:

    aliquid proprio horreo,

    id. C. 1, 1, 9:

    Sabinum testā levi,

    id. ib. 1, 20, 3:

    pressa mella puris amphoris,

    id. Epod. 2, 15:

    messem,

    Tib. 1, 1, 42:

    fruges,

    Paul. Sent. 2, 8, 2.—
    (β).
    With the designation of the place (most freq. by in and acc.):

    minas viginti in crumenam,

    Plaut. Truc. 3, 1, 9:

    mustum in dolium,

    Varr. R. R. 1, 65, 1:

    cineres in urnas,

    Suet. Calig. 15:

    barbam in auream pyxidem,

    id. Ner. 12; cf. id. ib. 47:

    legem in aerarium,

    id. ib. 28:

    libri in sacrarium conditi,

    Gell. 1, 19, 10; cf.

    the foll.: te in pistrinum,

    Plaut. Ps. 1, 5, 120; cf.:

    aliquem in custodiam,

    Liv. 31, 23, 9; Tac. H. 4, 2:

    aliquem in carcerem,

    to thrust into prison, imprison, Cic. Verr. 2, 5, 29, § 76; Liv. 26, 16, 6; 29, 22, 7; 30, 21, 5;

    45, 42, 5: aliquem in vincula,

    id. 23, 38, 7; 26, 34, 4. —With adv.:

    argentum intro,

    Plaut. Ps. 1, 3, 120; id. Truc. 5, 28:

    sortes eo,

    Cic. Div. 2, 41, 86 Orell. N. cr. —With in and abl.:

    litteras publicas in aerario sanctiore,

    to keep, lay up, Cic. Verr. 2, 4, 63, § 140:

    se (aves) in foliis,

    Verg. G. 4, 473:

    novissimo die dein (argyritin) condunt in plumbeo vase,

    Plin. 33, 6, 35, § 109.—With abl.:

    condidit (libros Sibyllinos) duobus forulis auratis sub Palatini Apollinis basi,

    Suet. Aug. 31; Scrib. Comp. 145.—With locat.:

    id domi nostrae,

    Cic. Verr. 2, 2, 2, § 5; cf.:

    ut ei jam exploratus et domi conditus consulatus videretur,

    i. e. he was sure of it, id. Mur. 24, 49.—
    2.
    Trop.: teneo omnia;

    in pectore condita sunt,

    Plaut. Ps. 4, 1, 31:

    mandata corde memori,

    Cat. 64, 231:

    tu, qui omne bonum in visceribus medullisque condideris,

    Cic. Tusc. 5, 9, 27:

    in causis conditae sunt res futurae,

    lie, are contained, id. Div. 1, 56, 128. —Hence,
    B.
    Esp.,
    1.
    In econom. lang., to preserve, pickle (for which the access. form condio, īre, became prevalent):

    lentiscum in acetum (cf. just before, oleae quomodo condiantur),

    Cato, R. R. 117:

    ficus in orcas,

    Col. 12, 15, 2:

    fructum in cados,

    Plin. 13, 4, 9, § 48:

    corna in liquidā faece,

    Ov. M. 8, 666:

    oleum,

    Suet. Caes. 53.—
    2.
    In medic. lang., to set:

    ossa,

    Cels. 8, 23:

    calcem,

    id. 8, 22:

    articulum,

    id. 8, 24.—
    3.
    To inter, bury (cf. compono, II. B. 1. c.):

    mortuos cerā circumlitos,

    Cic. Tusc. 1, 45, 108:

    aliquem sepulcro,

    id. Leg. 2, 22, 56; Verg. A. 3, 67; Ov. M. 7, 618; 8, 235:

    ossa parentis terrā,

    Verg. A. 5, 48; so,

    aliquem terrā,

    Plin. 7, 54, 55, § 187:

    corpora defunctorum in lapide sarcophago,

    id. 36, 17, 27, § 131:

    fraternas umbras tumulo,

    Ov. F. 5, 451; so id. M. 14, 442; Val. Fl. 5, 198:

    ossa peregrinā ripā,

    Ov. M. 2, 337:

    in Tomitanā condar humo?

    id. P. 3, 1, 6:

    inhumatos Manes,

    Luc. 9, 151:

    Alexandrum intemperantiā bibendi... condidit,

    brought to the grave, Sen. Ep. 83, 23:

    patrem,

    Phaedr. 4, 4, 30:

    fulgura publica condere,

    Juv. 6, 587, v. fulgur; cf.:

    Aruns dispersos fulminis ignes Colligit et terrae maesto cum murmure condit,

    Luc. 1, 606 sq. —
    b.
    Poet., of time, to pass, spend, live through, bring to a close:

    saecla vivendo,

    Lucr. 3, 1090:

    longos soles cantando,

    Verg. E. 9, 52:

    cum referetque diem condetque relatum,

    i. e. morning and evening, id. G. 1, 458:

    diem collibus in suis,

    Hor. C. 4, 5, 29:

    diem,

    Stat. Th. 10, 54; Plin. Ep. 9, 36, 4; id. Pan. 80 fin.; Macr. Somn. Scip. 1, 20 fin.:

    noctem,

    Sil. 4, 482.—In respect to lustrum, v. 2. lustrum, I.—
    4.
    Transf., to conceal, hide, secrete, suppress:

    Sibyllam quidem sepositam et conditam habeamus, ut... injussu senatūs ne legantur quidem libri,

    Cic. Div. 2, 54, 112:

    quicquid sub terrā est in apricum proferet aetas, Defodiet condetque nitentia,

    Hor. Ep. 1, 6, 25:

    lumen,

    Lucr. 4, 434; so,

    lunam (nubes),

    Hor. C. 2, 16, 3:

    aliquid jocoso furto,

    id. ib. 1, 10, 8:

    vultus,

    Ov. M. 2, 330; cf.:

    vultum aequore,

    id. ib. 11, 255:

    enses,

    to sheathe, Hor. Epod. 7, 2:

    ferrum,

    Phaedr. 5, 2, 8:

    gladium,

    Quint. 8, prooem. §

    15: scuta latentia,

    Verg. A. 3, 237:

    oculos,

    to close, shut, Ov. Tr. 3, 3, 44 (but oculi conditi, v. P. a. infra); so,

    lumina,

    Prop. 4 (5), 11, 64:

    se in viscera (terrae),

    Ov. M. 2, 274:

    se sub lectum,

    Suet. Calig. 51.—Mid., Plin. 8, 57, 82, § 223:

    nocte... aliquot Numidarum turmas medio in saltu condiderat,

    i. e. placed in ambush, Liv. 27, 26, 8; so, hostis in silvis armatum militem condidit, Curt. 8, 1, 4; cf.:

    ibi Dahas condidit,

    id. 7, 7, 32:

    (Danai) notā conduntur in alvo,

    concealed themselves, Verg. A. 2, 401:

    fera murmura,

    Prop. 4 (5), 4, 61:

    iram,

    Tac. A. 2, 28.—With abl.:

    his mensibus pisces jacent speluncis conditi,

    Plin. 9, 16, 24, § 56:

    huic sollertiā est inanium ostrearum testis se condere,

    id. 8, 31, 51, § 98:

    luna condita tenebris,

    Tac. A. 1, 28:

    aliquid alvo,

    to swallow, Sil. 6, 199.—
    5.
    Poet.
    a.
    To thrust or strike in deep, to plunge (cf. abscondo):

    ensem in pectus,

    Ov. M. 13, 392:

    digitos in lumina,

    id. ib. 13, 561; 12, 295;

    5, 423: ensem totum alicui in adverso pectore,

    Verg. A. 9, 348:

    telum jugulo,

    Ov. M. 13, 459; Sen. Oedip. 1037; cf. pass.:

    nihil tam facile in corpus quam sagitta conditur,

    Cels. 7, 5, n. 2.—
    (β).
    Trop.:

    stimulos caecos in pectore,

    Ov. M. 1, 727.—
    b.
    To hide by sailing away, to lose sight of:

    navita condit urbes,

    Val. Fl. 2, 443; cf. abscondo.—Hence,
    1.
    condĭtus, a, um, P. a., close, secret, deep (rare):

    praecordia,

    Hor. S. 1, 4, 89:

    oculi,

    deep set, Plin. 11, 37, 53, § 141.—
    2.
    condĭta, ōrum, n., the laid up store (late Lat.), Cod. Th. 7, 4, 3; Dig. 32, 95 al.

    Lewis & Short latin dictionary > condita

  • 91 condo

    con-do, dĭdi, dĭtum, 3, v. a. [con- = cum, and 2. do], lit., to bring, lay or put together (very freq. in all periods and species of composition).
    I.
    With the access. idea of uniting, to put or join together into a whole, to form, fashion, produce, make by joining together.
    A.
    Prop., of the founding of towns or states, to found, establish: Romam, Enn. ap. Varr. R. R. 3, 1, 2, and Suet. Aug. 7 fin. (Ann. v. 494 Vahl.):

    oppida,

    Varr. L. L. 5, § 142; Hor. Ep. 2, 1, 8:

    urbem,

    Lucr. 5, 1107; Cic. Cat. 3, 1, 2; Sall. C. 6, 1; Liv. 1, 19, 1; Suet. Aug. 18; 47; Just. 2, 4, 15; 2, 15, 1:

    arces,

    Verg. E. 2, 61:

    locum,

    Hor. S. 1, 5, 92: colonias. Vell. 1, 15; Just. 16, 3, 7:

    civitatem,

    Cic. Rep. 1, 7, 12:

    regna,

    Just. 2, 1 init.:

    imperium Poenorum,

    id. 19, 1, 1.—Hence, often ante and post Romam conditam, before and after the foundation of Rome, Cic. Tusc. 1, 1, 3; cf. Liv. praef. § 6 al.—
    (β).
    Transf. to the inhabitants:

    Romanam gentem,

    Verg. A. 1, 33:

    genus hominum,

    Just. 2, 6, 11.—Hence, mid.:

    optato conduntur Thybridis alveo,

    they settle, Verg. A. 7, 303 (condi proprie dicuntur, qui sibi statuunt civitatem. Conduntur ergo; sedem stabilem locant, Serv.). —
    b.
    Of the erecting, building of other things, to make, construct, build:

    aram,

    Liv. 1, 7, 11; 28, 46, 16:

    sepulcrum,

    Hor. Epod. 9, 26:

    moenia,

    Verg. A. 1, 276; Ov. M. 3, 13; 14, 775; Just. 2, 12, 4.—
    c.
    Of written productions, to compose, write, celebrate, write or treat of, describe: SIVE CARMEN CONDIDISSET, Fragm. XII. Tab. ap. Cic. Rep. 4, 10, 12; so,

    carmen,

    Lucr. 5, 2; Hor. S. 2, 1, 82; id. Ep. 1, 3, 24; id. A. P. 436; Liv. 27, 37, 7; 31, 12, 10; Quint. 10, 1, 56 et saep.:

    poëma,

    Cic. Att. 1, 16, 15:

    longas Iliadas,

    Prop. 2, 1, 14:

    bella,

    Verg. E. 6, 7:

    Caesaris acta,

    Ov. Tr. 2, 336:

    proelia,

    Stat. Th. 1, 8:

    festa numeris,

    Ov. F. 6, 24:

    alterum satirae genus,

    Quint. 10, 1, 95:

    aliqua in hac materiā,

    id. 3, 1, 19:

    prosam orationem,

    Plin. 5, 29, 31, § 112:

    historiam,

    id. 12, 4, 8, § 18; cf.:

    aliquid annalibus,

    id. 2, 9, 6, § 43:

    praecepta medendi,

    id. 26, 2, 6, § 10:

    laudes alicujus,

    id. 22, 13, 15, § 35.— Rarely,
    (β).
    Absol.:

    si etiamnum Homero condente Aegyptus non erat,

    Plin. 13, 13, 27, § 88.—
    B.
    Trop., to establish, found, to be the author of, to produce, make:

    jusjurandum,

    Plaut. Rud. 5, 3, 18:

    aurea saecula,

    Verg. A. 6, 793:

    collegium novum,

    Liv. 5, 52, 11:

    morem,

    Plin. 11, 37, 55, § 150:

    nova fata,

    Verg. A. 10, 35:

    aeternam famam ingenio suo,

    Phaedr. 3, prol. 53; so,

    nomen memorandum,

    Sil. 4, 37:

    militarem disciplinam artemque bellandi,

    Flor. 1, 3, 1:

    somniorum intellegentiam (Joseph),

    Just. 36, 2, 8.—Of the gods:

    portenta sua,

    to fuifil, accomplish, Sil. 16, 126.— Impers.:

    naturā rerum conditum est, ut, etc.,

    Dig. 19, 5, 4.—
    II.
    With the access. idea of carefulness, to put away, to lay, put, or place somewhere for preservation, etc.; to lay up, store or treasure up (opp. promo).
    A.
    In gen.
    1.
    Prop.
    (α).
    Aliquid:

    pecuniam,

    Cic. Clu. 26, 72:

    frumentum,

    id. N. D. 2, 63, 157; Hor. Ep. 2, 1, 140: condere et reponere fructus, [p. 409] Cic. N. D. 2, 62, 156:

    agri multa efferunt, quae... mandentur condita vetustati,

    id. ib. 2, 60, 151; cf. id. Brut. 4, 16; Varr. R. R. 1, 62;

    Auct. B. Afr. 65: vinum,

    Varr. R. R. 1, 13; cf. Mart. 13, 111, 2; Verg. E. 3, 43; Hor. Ep. 1, 1, 12:

    aliquid proprio horreo,

    id. C. 1, 1, 9:

    Sabinum testā levi,

    id. ib. 1, 20, 3:

    pressa mella puris amphoris,

    id. Epod. 2, 15:

    messem,

    Tib. 1, 1, 42:

    fruges,

    Paul. Sent. 2, 8, 2.—
    (β).
    With the designation of the place (most freq. by in and acc.):

    minas viginti in crumenam,

    Plaut. Truc. 3, 1, 9:

    mustum in dolium,

    Varr. R. R. 1, 65, 1:

    cineres in urnas,

    Suet. Calig. 15:

    barbam in auream pyxidem,

    id. Ner. 12; cf. id. ib. 47:

    legem in aerarium,

    id. ib. 28:

    libri in sacrarium conditi,

    Gell. 1, 19, 10; cf.

    the foll.: te in pistrinum,

    Plaut. Ps. 1, 5, 120; cf.:

    aliquem in custodiam,

    Liv. 31, 23, 9; Tac. H. 4, 2:

    aliquem in carcerem,

    to thrust into prison, imprison, Cic. Verr. 2, 5, 29, § 76; Liv. 26, 16, 6; 29, 22, 7; 30, 21, 5;

    45, 42, 5: aliquem in vincula,

    id. 23, 38, 7; 26, 34, 4. —With adv.:

    argentum intro,

    Plaut. Ps. 1, 3, 120; id. Truc. 5, 28:

    sortes eo,

    Cic. Div. 2, 41, 86 Orell. N. cr. —With in and abl.:

    litteras publicas in aerario sanctiore,

    to keep, lay up, Cic. Verr. 2, 4, 63, § 140:

    se (aves) in foliis,

    Verg. G. 4, 473:

    novissimo die dein (argyritin) condunt in plumbeo vase,

    Plin. 33, 6, 35, § 109.—With abl.:

    condidit (libros Sibyllinos) duobus forulis auratis sub Palatini Apollinis basi,

    Suet. Aug. 31; Scrib. Comp. 145.—With locat.:

    id domi nostrae,

    Cic. Verr. 2, 2, 2, § 5; cf.:

    ut ei jam exploratus et domi conditus consulatus videretur,

    i. e. he was sure of it, id. Mur. 24, 49.—
    2.
    Trop.: teneo omnia;

    in pectore condita sunt,

    Plaut. Ps. 4, 1, 31:

    mandata corde memori,

    Cat. 64, 231:

    tu, qui omne bonum in visceribus medullisque condideris,

    Cic. Tusc. 5, 9, 27:

    in causis conditae sunt res futurae,

    lie, are contained, id. Div. 1, 56, 128. —Hence,
    B.
    Esp.,
    1.
    In econom. lang., to preserve, pickle (for which the access. form condio, īre, became prevalent):

    lentiscum in acetum (cf. just before, oleae quomodo condiantur),

    Cato, R. R. 117:

    ficus in orcas,

    Col. 12, 15, 2:

    fructum in cados,

    Plin. 13, 4, 9, § 48:

    corna in liquidā faece,

    Ov. M. 8, 666:

    oleum,

    Suet. Caes. 53.—
    2.
    In medic. lang., to set:

    ossa,

    Cels. 8, 23:

    calcem,

    id. 8, 22:

    articulum,

    id. 8, 24.—
    3.
    To inter, bury (cf. compono, II. B. 1. c.):

    mortuos cerā circumlitos,

    Cic. Tusc. 1, 45, 108:

    aliquem sepulcro,

    id. Leg. 2, 22, 56; Verg. A. 3, 67; Ov. M. 7, 618; 8, 235:

    ossa parentis terrā,

    Verg. A. 5, 48; so,

    aliquem terrā,

    Plin. 7, 54, 55, § 187:

    corpora defunctorum in lapide sarcophago,

    id. 36, 17, 27, § 131:

    fraternas umbras tumulo,

    Ov. F. 5, 451; so id. M. 14, 442; Val. Fl. 5, 198:

    ossa peregrinā ripā,

    Ov. M. 2, 337:

    in Tomitanā condar humo?

    id. P. 3, 1, 6:

    inhumatos Manes,

    Luc. 9, 151:

    Alexandrum intemperantiā bibendi... condidit,

    brought to the grave, Sen. Ep. 83, 23:

    patrem,

    Phaedr. 4, 4, 30:

    fulgura publica condere,

    Juv. 6, 587, v. fulgur; cf.:

    Aruns dispersos fulminis ignes Colligit et terrae maesto cum murmure condit,

    Luc. 1, 606 sq. —
    b.
    Poet., of time, to pass, spend, live through, bring to a close:

    saecla vivendo,

    Lucr. 3, 1090:

    longos soles cantando,

    Verg. E. 9, 52:

    cum referetque diem condetque relatum,

    i. e. morning and evening, id. G. 1, 458:

    diem collibus in suis,

    Hor. C. 4, 5, 29:

    diem,

    Stat. Th. 10, 54; Plin. Ep. 9, 36, 4; id. Pan. 80 fin.; Macr. Somn. Scip. 1, 20 fin.:

    noctem,

    Sil. 4, 482.—In respect to lustrum, v. 2. lustrum, I.—
    4.
    Transf., to conceal, hide, secrete, suppress:

    Sibyllam quidem sepositam et conditam habeamus, ut... injussu senatūs ne legantur quidem libri,

    Cic. Div. 2, 54, 112:

    quicquid sub terrā est in apricum proferet aetas, Defodiet condetque nitentia,

    Hor. Ep. 1, 6, 25:

    lumen,

    Lucr. 4, 434; so,

    lunam (nubes),

    Hor. C. 2, 16, 3:

    aliquid jocoso furto,

    id. ib. 1, 10, 8:

    vultus,

    Ov. M. 2, 330; cf.:

    vultum aequore,

    id. ib. 11, 255:

    enses,

    to sheathe, Hor. Epod. 7, 2:

    ferrum,

    Phaedr. 5, 2, 8:

    gladium,

    Quint. 8, prooem. §

    15: scuta latentia,

    Verg. A. 3, 237:

    oculos,

    to close, shut, Ov. Tr. 3, 3, 44 (but oculi conditi, v. P. a. infra); so,

    lumina,

    Prop. 4 (5), 11, 64:

    se in viscera (terrae),

    Ov. M. 2, 274:

    se sub lectum,

    Suet. Calig. 51.—Mid., Plin. 8, 57, 82, § 223:

    nocte... aliquot Numidarum turmas medio in saltu condiderat,

    i. e. placed in ambush, Liv. 27, 26, 8; so, hostis in silvis armatum militem condidit, Curt. 8, 1, 4; cf.:

    ibi Dahas condidit,

    id. 7, 7, 32:

    (Danai) notā conduntur in alvo,

    concealed themselves, Verg. A. 2, 401:

    fera murmura,

    Prop. 4 (5), 4, 61:

    iram,

    Tac. A. 2, 28.—With abl.:

    his mensibus pisces jacent speluncis conditi,

    Plin. 9, 16, 24, § 56:

    huic sollertiā est inanium ostrearum testis se condere,

    id. 8, 31, 51, § 98:

    luna condita tenebris,

    Tac. A. 1, 28:

    aliquid alvo,

    to swallow, Sil. 6, 199.—
    5.
    Poet.
    a.
    To thrust or strike in deep, to plunge (cf. abscondo):

    ensem in pectus,

    Ov. M. 13, 392:

    digitos in lumina,

    id. ib. 13, 561; 12, 295;

    5, 423: ensem totum alicui in adverso pectore,

    Verg. A. 9, 348:

    telum jugulo,

    Ov. M. 13, 459; Sen. Oedip. 1037; cf. pass.:

    nihil tam facile in corpus quam sagitta conditur,

    Cels. 7, 5, n. 2.—
    (β).
    Trop.:

    stimulos caecos in pectore,

    Ov. M. 1, 727.—
    b.
    To hide by sailing away, to lose sight of:

    navita condit urbes,

    Val. Fl. 2, 443; cf. abscondo.—Hence,
    1.
    condĭtus, a, um, P. a., close, secret, deep (rare):

    praecordia,

    Hor. S. 1, 4, 89:

    oculi,

    deep set, Plin. 11, 37, 53, § 141.—
    2.
    condĭta, ōrum, n., the laid up store (late Lat.), Cod. Th. 7, 4, 3; Dig. 32, 95 al.

    Lewis & Short latin dictionary > condo

  • 92 gladius

    glădĭus, ĭi, m. (also archaic glă-dĭum, ii, n., Lucil. ap. Non. 208, 13; cf. Varr. L. L. 9, § 81 Müll.; Quint. 1, 5, 16; v. gladiola under gladiolus, I.) [perh. akin to clades, cardo; cf. kladasai, to brandish], a sword (syn. the poet. ensis, acc. to Quint. 10, 1, 11; cf. also: spatha, acinaces, sica, pugio).
    I.
    Lit.:

    arripuit gladium,

    Plaut. Capt. 4, 4, 7; id. Cas. 2, 4, 28:

    eripite isti gladium, quae sui est impos animi,

    id. Cas. 3, 5, 9: succincti gladiis media regione cracentes, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 53 Müll. (Ann. v. 497 Vahl.): contecti gladiis, id. ap. Philarg. ad Verg. G. 4, 230 (Ann. v. 415 ib.):

    occursat ocius gladio comminusque rem gerit Varenus,

    Caes. B. G. 5, 44, 11:

    pila miserunt, celeriterque gladios strinxerunt,

    drew, id. B. C. 3, 93, 1:

    gladium stringere,

    Cic. Phil. 2, 9, 21; Verg. A. 12, 278:

    destringere,

    Caes. B. G. 1, 25, 2; 7, 12 fin.; id. B. C. 1, 46, 1; 1, 47, 3; Cic. Off. 3, 31, 112; id. Cat. 3, 1, 2; Liv. 27, 13, 9 et saep.:

    educere,

    Caes. B. G. 5, 44, 8; Cic. Att. 4, 3, 3; Sall. C. 51, 36; cf.:

    educere e vagina,

    Cic. Inv. 2, 4, 14:

    nudare,

    Ov. F. 2, 693:

    recondere in vaginam,

    Cic. Inv. 2, 4, 14; cf.

    condere,

    Quint. 8 praef. §

    15: xiphion gladi praebet speciem,

    Plin. 25, 11, 89, § 138.—
    b.
    Prov.
    (α).
    Suo sibi hunc gladio jugulo, fight him with his own weapons, Ter. Ad. 5, 8, 35; cf.

    the same,

    Cic. Caecin. 29, 82.—
    (β).
    Cum illum (Clodium) plumbeo gladio jugulatum iri tamen diceret (Hortensius), i. e. with very little trouble, Cic. Att. 1, 16, 2. —
    (γ).
    Ignem gladio scrutare, stir the fire with a sword (= pur machairai skaleuein, Pythag. ap. Diog. Laert. 8, 17), Hor. S. 2, 3, 276.—
    (δ).
    Gladium alicui dare qui se occidat, to give one the means of ruining himself, Plaut. Trin. 1, 2, 92.—
    II.
    Transf.
    A.
    Murder, death:

    cum tanta praesertim gladiorum sit impunitas,

    Cic. Phil. 1, 11, 27; cf. id. Fam. 10, 2, 1; Vell. 2, 3, 3; 2, 125, 2;

    gladiorum licentia,

    Cic. Fam. 4, 9 fin.; id. 2, 22, 2:

    qui universas provincias regunt, jus gladii habent,

    i. e. the power of life and death, Dig. 1, 18, 6, § 8:

    potestas gladii,

    ib. 2, 1, 3; Capitol. Gord. 9.—
    B.
    A gladiatorial combat:

    qui cum maxime dubitat, utrum se ad gladium locet an ad cultrum,

    Sen. Ep. 87 med.:

    comparare homines ad gladium,

    Lact. 6, 12 fin.:

    servus ad gladium vel ad bestias vel in metallum damnatus,

    Dig. 29, 2, 25.—
    C.
    Gladius vomeris, a ploughshare, Plin. 18, 18, 48, § 172.—
    D.
    The sword-fish, also called xiphias (xiphias), Plin. 9, 2, 1, § 3; 9, 15, 21, § 54; 32, 11, 53, § 145.

    Lewis & Short latin dictionary > gladius

  • 93 jugulo

    jŭgŭlo, āvi, ātum, 1, v. a. [jugulum], to cut the throat, to kill, slay, murder (class.).
    I.
    Lit.:

    cum jugulatur sus,

    Cic. Tusc. 5, 40, 116:

    cives optimos jugulari jussit,

    id. Phil. 3, 2, 4:

    se alicui tradere jugulandum,

    id. Mil. 11, 31:

    hominem crudeliter,

    Cels. 1 praef. §

    70: qui unum hominem jugulat,

    Lact. 1, 18, 10.—Com. of hunger:

    ita mi auctores fuere, ut egomet me hodie jugularem fame,

    Plaut. Stich. 4, 2, 3.—Also of diseases:

    quartana neminem jugulat,

    Cels. 3, 15:

    id genus acutum est, et celeriter jugulat,

    id. 3, 20, 3.—In a pun:

    cur non Hunc Regem jugulas?

    Hor. S. 1, 7, 35.—Pregn.:

    tum rite sacratas in flammam jugulant pecudes,

    slaughter and throw, Verg. A. 12, 214. —
    II.
    Trop., to confute, convict, silence:

    aliquem factis decretisque,

    Cic. Verr. 2, 2, 26, § 64:

    jugulari sua confessione,

    id. ib. 2, 5, 64, §

    166: jugulari suo gladio, suoque telo,

    to be beaten with one's own weapons, foiled with one's own devices, Ter. Ad. 5, 8, 35:

    gladio plumbeo,

    i. e. to overcome without difficulty, Cic. Att. 1, 16, 2:

    Falernum,

    to adulterate, spoil, Mart. 1, 19, 5:

    curas,

    to drive away, banish, id. 8, 51, 26.

    Lewis & Short latin dictionary > jugulo

  • 94 plumbea

    plumbĕus, a, um, adj. [plumbum], of or belonging to lead, made of lead, leaden, lead-.
    I.
    Lit.:

    plumbea glans,

    Lucr. 6, 306:

    pistillum,

    Plin. 34, 18, 50, § 169:

    vas,

    id. 33, 6, 35, § 109: ictus, blows given with a scourge to which a leaden ball is attached, Prud. steph. 10, 122.—Subst.
    1.
    plum-bĕum, i, n., a leaden vessel, Cato, R. R. 105:

    Nicerotiana,

    Mart. 6, 55, 3.—
    2.
    plum-bĕa, ae, f., a leaden ball:

    ut mortuus ictu plumbeae crederetur,

    Spart. Sever. 11, 2. —
    B.
    Transf.
    1.
    Leaden, blunt, dull (class.):

    plumbeo gladio jugulatus,

    Cic. Att. 1, 16, 2:

    o plumbeum pugionem!

    id. Fin. 4, 18, 48.—
    2.
    Leaden, bad, vile, poor, worthless ( poet.):

    nummus,

    Plaut. Cas. 2, 3, 40; id. Trin. 4, 2, 120: faber, qui cudere soles plumbeos nummos, to coin leaden money, i. e. bad jokes, id. Most. 4, 2, 11; so, plumbei, as subst. (sc. nummi), Mart. 10, 74, 4:

    vina,

    Mart. 10, 49, 5:

    mala,

    id. 10, 94, 4:

    carmina,

    Aus. Ep. 6, 1.—
    3.
    Leaden, i. e. heavy, oppressive, burdensome ( poet.):

    nec plumbeus Auster Auctumnusque gravis,

    Hor. S. 2, 6, 18.—
    II.
    Trop.
    A.
    Leaden, i. e. heavy, weighty (ante-class.):

    si quid peccatum est, plumbeas iras gerunt,

    Plaut. Poen. 3, 6, 16.—
    B.
    Leaden, dull, stupid, stolid (class.):

    caudex, stipes, asinus, plumbeus,

    Ter. Heaut. 5, 1, 4:

    nisi plane in physicis plumbei sumus,

    Cic. Tusc. 1, 29, 71: cor, without feeling, Licin. ap. Suet. Ner. 2.

    Lewis & Short latin dictionary > plumbea

  • 95 plumbeum

    plumbĕus, a, um, adj. [plumbum], of or belonging to lead, made of lead, leaden, lead-.
    I.
    Lit.:

    plumbea glans,

    Lucr. 6, 306:

    pistillum,

    Plin. 34, 18, 50, § 169:

    vas,

    id. 33, 6, 35, § 109: ictus, blows given with a scourge to which a leaden ball is attached, Prud. steph. 10, 122.—Subst.
    1.
    plum-bĕum, i, n., a leaden vessel, Cato, R. R. 105:

    Nicerotiana,

    Mart. 6, 55, 3.—
    2.
    plum-bĕa, ae, f., a leaden ball:

    ut mortuus ictu plumbeae crederetur,

    Spart. Sever. 11, 2. —
    B.
    Transf.
    1.
    Leaden, blunt, dull (class.):

    plumbeo gladio jugulatus,

    Cic. Att. 1, 16, 2:

    o plumbeum pugionem!

    id. Fin. 4, 18, 48.—
    2.
    Leaden, bad, vile, poor, worthless ( poet.):

    nummus,

    Plaut. Cas. 2, 3, 40; id. Trin. 4, 2, 120: faber, qui cudere soles plumbeos nummos, to coin leaden money, i. e. bad jokes, id. Most. 4, 2, 11; so, plumbei, as subst. (sc. nummi), Mart. 10, 74, 4:

    vina,

    Mart. 10, 49, 5:

    mala,

    id. 10, 94, 4:

    carmina,

    Aus. Ep. 6, 1.—
    3.
    Leaden, i. e. heavy, oppressive, burdensome ( poet.):

    nec plumbeus Auster Auctumnusque gravis,

    Hor. S. 2, 6, 18.—
    II.
    Trop.
    A.
    Leaden, i. e. heavy, weighty (ante-class.):

    si quid peccatum est, plumbeas iras gerunt,

    Plaut. Poen. 3, 6, 16.—
    B.
    Leaden, dull, stupid, stolid (class.):

    caudex, stipes, asinus, plumbeus,

    Ter. Heaut. 5, 1, 4:

    nisi plane in physicis plumbei sumus,

    Cic. Tusc. 1, 29, 71: cor, without feeling, Licin. ap. Suet. Ner. 2.

    Lewis & Short latin dictionary > plumbeum

  • 96 plumbeus

    plumbĕus, a, um, adj. [plumbum], of or belonging to lead, made of lead, leaden, lead-.
    I.
    Lit.:

    plumbea glans,

    Lucr. 6, 306:

    pistillum,

    Plin. 34, 18, 50, § 169:

    vas,

    id. 33, 6, 35, § 109: ictus, blows given with a scourge to which a leaden ball is attached, Prud. steph. 10, 122.—Subst.
    1.
    plum-bĕum, i, n., a leaden vessel, Cato, R. R. 105:

    Nicerotiana,

    Mart. 6, 55, 3.—
    2.
    plum-bĕa, ae, f., a leaden ball:

    ut mortuus ictu plumbeae crederetur,

    Spart. Sever. 11, 2. —
    B.
    Transf.
    1.
    Leaden, blunt, dull (class.):

    plumbeo gladio jugulatus,

    Cic. Att. 1, 16, 2:

    o plumbeum pugionem!

    id. Fin. 4, 18, 48.—
    2.
    Leaden, bad, vile, poor, worthless ( poet.):

    nummus,

    Plaut. Cas. 2, 3, 40; id. Trin. 4, 2, 120: faber, qui cudere soles plumbeos nummos, to coin leaden money, i. e. bad jokes, id. Most. 4, 2, 11; so, plumbei, as subst. (sc. nummi), Mart. 10, 74, 4:

    vina,

    Mart. 10, 49, 5:

    mala,

    id. 10, 94, 4:

    carmina,

    Aus. Ep. 6, 1.—
    3.
    Leaden, i. e. heavy, oppressive, burdensome ( poet.):

    nec plumbeus Auster Auctumnusque gravis,

    Hor. S. 2, 6, 18.—
    II.
    Trop.
    A.
    Leaden, i. e. heavy, weighty (ante-class.):

    si quid peccatum est, plumbeas iras gerunt,

    Plaut. Poen. 3, 6, 16.—
    B.
    Leaden, dull, stupid, stolid (class.):

    caudex, stipes, asinus, plumbeus,

    Ter. Heaut. 5, 1, 4:

    nisi plane in physicis plumbei sumus,

    Cic. Tusc. 1, 29, 71: cor, without feeling, Licin. ap. Suet. Ner. 2.

    Lewis & Short latin dictionary > plumbeus

  • 97 доказательство

    demonstratio [onis, f]; ostentus [us, m]; probatio [onis, f]; testis [is, m]/f; argumentum [i, n] (a. est ratio, quae, quod est dubium, per id, quod dubium non est, confirmat); argumentatio [onis, f] (Argumentatio est explicatio argumenti. Argumenta, non argumentatio.); apodixis, is (eos), f; fides [e]i, f; testimonium [ii, n] (alicujus rei; dare, afferre); signum [i, n]; indicium [ii, n]; index, icis, m; pignus, oris, n; specimen, inis, n; documentum [i, n]; experimentum [i, n]

    • в доказательство ссылаться на чьи-л. воспоминания fidem memoriae alicujus appellare

    • в доказательство чего-л. ad [in] fidem alicujus rei

    • изобилующий доказательствами argumentosus

    • неопровержимые доказательства probationes irrefutabiles

    • приводить в доказательство argumentari (aliquid, multa)

    • приводить слабые доказательства plumbeo gladio jugulare

    • служить доказательством ostentui esse

    • это служит доказательством hoc est argumento

    • являться важным доказательством magno documento esse

    • явные доказательства probationes evidentes

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > доказательство

  • 98 leaden

    1) (lead-coloured: leaden skies.) plúmbeo
    2) (made of lead.) de chumbo

    English-Portuguese (Brazil) dictionary > leaden

  • 99 fosco

    agg.
    1.
    1) (scuro) тёмный; (cupo) мрачный, сумрачный; (plumbeo) свинцовый
    2) (fig. torvo) насупленный, сумрачный, мрачный
    2.

    dipingere a tinte fosche — описывать мрачными красками

    Il nuovo dizionario italiano-russo > fosco

  • 100 livido

    1. agg.
    1) (per il freddo) посиневший от холода
    2) (pallido) мертвенно-бледный, бледный, побелевший
    3) (fig. plumbeo) свинцовый; мрачный, угрюмый

    "la livida palude" (Dante) — "угрюмое болото" (Данте)

    4) (vile) гнусный
    2. m.
    синяк, кровоподтёк; (fam.) фингал, (gerg.) финик

    che cosa hai combinato, sei pieno di lividi! — что с тобой случилось, ты весь в синяках (в кровоподтёках)!

    Il nuovo dizionario italiano-russo > livido

См. также в других словарях:

  • plumbeo — / plumbeo/ agg. [dal lat. plumbeus, der. di plumbum piombo ]. 1. a. [di colore grigio scuro: una notte p. ] ▶◀ livido. ‖ antracite. b. (estens.) [di cielo coperto di nuvole scure: cielo p. ] ▶◀ cupo, fosco, grigio, livido. ◀▶ azzurro, limpido …   Enciclopedia Italiana

  • plúmbeo — adj. 1. Que é da cor do chumbo. 2. Relativo a chumbo. 3. Feito de chumbo …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • plúmbeo — plúmbeo, a (Del lat. plumbĕus). 1. adj. De plomo. 2. Que pesa como el plomo. 3. Que resulta aburrido por su pesadez …   Diccionario de la lengua española

  • plúmbeo — (Der. del lat. plumbum , plomo.) ► adjetivo 1 QUÍMICA De plomo. 2 Que es pesado como el plomo. 3 coloquial Que es muy pesado o aburrido: ■ me he leído los tres plúmbeos tomos. SINÓNIMO plomífero plomiz …   Enciclopedia Universal

  • plumbeo — plùm·be·o agg. 1. BU di piombo, fatto con il piombo 2. CO del colore del piombo; grigio scuro: cielo plumbeo; giornata plumbea: scura, nuvolosa Sinonimi: cupo, di piombo, fosco, grigio, livido, 1scuro. Contrari: chiaro. 3. CO fig., greve,… …   Dizionario italiano

  • plúmbeo — {{#}}{{LM P30764}}{{〓}} {{SynP31500}} {{[}}plúmbeo{{]}}, {{[}}plúmbea{{]}} ‹plúm·be·o, a› {{《}}▍ adj.{{》}} {{<}}1{{>}} De plomo. {{<}}2{{>}} {{※}}col.{{¤}} Que pesa mucho: • Llevaba una bolsa plúmbea, llena de libros.{{○}} {{<}}3{{>}}… …   Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos

  • plumbeo — {{hw}}{{plumbeo}}{{/hw}}agg. 1 Di piombo | Simile al piombo, spec. per il colore grigio scuro: cielo –p. 2 (fig.) Oltremodo noioso e pesante | Atmosfera plumbea, opprimente, soffocante …   Enciclopedia di italiano

  • plumbeo — pl.m. plumbei sing.f. plumbea pl.f. plumbee …   Dizionario dei sinonimi e contrari

  • plúmbeo — Sinónimos: ■ fastidioso, cargante, machacón, pesado, soporífero Antónimos: ■ divertido, ameno …   Diccionario de sinónimos y antónimos

  • plúmbeo — adj. De plomo …   Diccionario Castellano

  • plumbeo — agg. 1. (di cielo) nero, cupo, grigio, scuro, livido CONTR. chiaro, limpido, sereno, terso, trasparente 2. (fig.) noioso, pesante, tetro, opprimente, soffocante, greve CONTR. leggero, lieve, vivace …   Sinonimi e Contrari. Terza edizione

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»