Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

plot

  • 101 conspiro

    1.
    con-spīro, āvi, ātum, 1, v. n., to blow or breathe together, to sound together.
    * I.
    Lit.:

    aereaque adsensu conspirant cornua rauco,

    Verg. A. 7, 615 (et tubae simul inflabantur, Serv.).—Far more freq. and in good prose,
    II.
    Trop.
    A.
    To harmonize, agree, accord: conspirans mutuus ardor, * Lucr. 4, 1216; cf.:

    tanta rerum consentiens, conspirans, continuata cognatio,

    Cic. N. D. 2, 7, 19; 3, 11, 28:

    consilium omnis vitae consentiens et paene conspirans,

    id. Tusc. 5, 25, 72; id. Lig. 12, 34; Col. 3, 13, 7: in quibus (operibus) plurium conatus, praeeunte aliquā jucundā voce, conspirat, * Quint. 1, 10, 16:

    talis... animus, ut multae in illo artes... multarum aetatum exempla, sed in unum conspirata,

    harmoniously blending, Sen. Ep. 84, 10.—
    B.
    To agree together in thought or feeling, to accord, unite, combine.
    1.
    In a good sense:

    conligite vos, conspirate nobiscum, consentite cum bonis,

    Cic. Agr. 1, 9, 26:

    mirabiliter populus Romanus universus et omnium generum ordinumque consensus ad liberandam rem publicam conspiravit,

    id. Fam. 10, 12, 4; cf. id. Phil. 3, 5, 13; Col. 3, 13, 7.— Impers.: in commune conspirabatur ab utroque (Cic. Oecon.?) 12 praef. § 8. —
    b.
    Part.: conspiratus, mid., having agreed, combined; acting in concert:

    milites legionis VIII. subito conspirati pila conjecerunt,

    Caes. B. C. 3, 46 Kraner ad loc.—
    2.
    In a bad sense, to plot together, to enter into a conspiracy, to conspire (so freq. in the histt. after the Aug. per., esp. in Suet.).
    (α).
    Absol.: priusquam plures civitates conspirarent, Caes. B. G. 3, 10 fin.; id. B. C. 3, 46; Suet. Caes. 9; id. Galb. 10.—
    (β).
    With in and acc.:

    in injuriam,

    Liv. 3, 36, 9; 3, 56, 12:

    in caedem alicujus,

    Tac. A. 15, 68:

    in necem,

    Just. 16, 5, 12:

    in destinatam mortem,

    id. 20, 3, 4:

    in facinus,

    Dig. 49, 16, 3, § 21:

    in Augustum,

    Suet. Tib. 8.—Cf. impers.:

    conspiratum est in eum a sexaginta amplius,

    Suet. Caes. 80. —
    * (γ).
    With ad:

    ad res novas,

    Suet. Claud. 13.—
    * (δ).
    With ut:

    ut Senatum adorirentur,

    Suet. Caes. 9.—
    * (ε).
    With ne:

    conspirasse corporis partes, ne manus ad os cibum ferrent,

    Liv. 2, 32, 10.—
    * (ζ).
    With inf.:

    perdere aliquem,

    Suet. Claud. 37.—
    b.
    Part.: conspīrātus, a, um, having conspired, having entered into a conspiracy:

    his conspiratis factionum partibus,

    Phaedr. 1, 2, 4. —And subst.: conspīrāti, ōrum, m., like conjurati, the conspirators, Suet. Caes. 82; id. Galb. 19; id. Dom. 17; id. Ner. 43.— Hence, * conspīrātē, adv., with one accord, unanimously; in comp.:

    conspiratius ad arma concurrere,

    Just. 3, 5, 3.
    2.
    con-spīro, āvi, ātum, 1, v. a. [spira], to coil up (very rare):

    anguis se conspiravit,

    Aur. Vict. Vir. Ill. 22.

    Lewis & Short latin dictionary > conspiro

  • 102 consuo

    con-sŭo, sŭi, sūtum, 3, v. a.
    I.
    To sew, stitch, or join together (very rare; mostly ante- and post-class.).
    A.
    Prop.:

    tunicam,

    Varr. L. L. 9, § 79 Müll.:

    lumbulos,

    Apic. 7, 8; 7, 2; 8, 7.—
    B.
    Trop.: consuere dolos, to devise, plan, plot:

    consutis dolis,

    Plaut. Am. 1, 1, 211; id. Ps. 1, 5, 126:

    os,

    i. e. to forbid to speak, Sen. Ep. 47, 4.—
    * II.
    In gen.: consuere aliquid aliquā re, to stuff, stop up, fill with something:

    pinacothecas veteribus tabulis,

    Plin. 35, 2, 2, § 4. —Hence, * consūtum, i, n., a garment stitched together, Gai Inst. 3, § 192.

    Lewis & Short latin dictionary > consuo

  • 103 cosentio

    con-sentĭo (also cosentĭo; v. infra), sensi, sensum, 4, v. n. and a
    I.
    = unā sentio, to feel together: multa (corpora, i. e. substances) Quae neque conecti potuere neque intus Vitalis motus consentire atque imitari, Lucr. 2, 717 Lachm.; cf.:

    consentire animam totam per membra videmus,

    id. 3, 153; Scrib. Comp. 104.—
    II.
    To agree, accord, harmonize with a person or thing; to assert unitedly, determine in common, decree, to unite upon something accordantly, etc. (freq and class. in prose and poetry); constr with cum, inter se, the dat., or absol. of person; and with the acc., de, ad, in, the inf.. causā, or absol. of the thing.
    A.
    Lit., with personal subjects.
    1.
    In a good sense, with acc. and inf.: HONC. OINO. PLOIRVME. COSENTIONT. ROMAI. DVONORO. OPTVMO. FVISE. VIRO... LVCIOM. SCIPIONE., etc. (i. e. hunc unum plurimi consentiunt Romanum bonorum optimum fuisse virum... Lucium Scipionem), inscription of the Scipios, C. I. L. 1, 32: Wordsworth, Fragm, and Spec. p. 160; cf. Cic. Fin. 2, 35, 116; and id. Sen. 17, 61:

    omnes mortales unā mente consentiunt, omnia arma eorum, qui haec salva velint, contra illam pestem esse capienda,

    id. Phil. 4, 3, 7; so Quint. 1, 10, 33; 2, 15, 36 al.; Tac. A. 6, 28 al.—With inf.:

    seu quicquid ubique magnificum est in claritatem ejus (sc. Herculis) referre consensimus,

    Tac. G. 34 fin. —With de de amicitiae utilitate omnes uno ore consentiunt, Cic. Lael. 23, 86; so id. Phil. 1, 9, 21:

    cum aliquo de aliquā re,

    id. Ac. 2, 42. 131.—With [p. 429] cum:

    consentire cum aliquā re, verbis discrepare,

    Cic. Fin. 4, 26, 72:

    cum his (oratoribus) philosophi consentiunt,

    Quint. 2, 17, 2; so Suet. Aug. 58.—With dat.:

    illis superioribus,

    Quint. 2, 15, 32; so id. 5, 14, 33:

    sibi ipse,

    Cic. Off. 1, 2, 5; cf. id. Clu. 22, 60:

    cui parti,

    Quint. 5, 14, 9:

    iis, quibus delectantur,

    id. 5, 11, 19:

    studiis alicujus,

    Hor. Ep. 1, 18, 65 al. —With adversus:

    adversus maleficium omne consensimus,

    Sen. Ben. 3, 6, 2:

    adversus patrem cum amicis,

    Val. Max. 9, 11, ext. 3.—With ad:

    parvo exercitu, sed ad benevolentiam erga nos consentiente,

    Cic. Att. 5, 18, 2; id. Tusc. 3, 2, 3; id. N. D. 2, 23, 60; 2, 46, 119; id. Cat. 4, 7, 15; 4, 9, 18; cf.:

    ad rem publicam conservandam,

    id. Phil. 4, 4, 10:

    ad decernendum triumphum,

    Liv. 36, 40, 10:

    ad necem ejus,

    id. 39, 50, 6:

    ad indutias,

    Suet. Calig. 5.—With in:

    in homine non, ut omne, omnia in unum consentientia, sed singulis membris suum cuique consilium,

    Liv. 2, 32, 9:

    in hoc non contumaciter consentio,

    Quint. 11, 3, 11; cf.:

    consentire in asserendā libertate,

    Suet. Calig. 60: puro pioque duello quaerendas censeo itaque consentio consciscoque, old formula of voting in Liv. 1, 32, 12.—With ut:

    senatus... censuit consensit conscivit ut bellum cum priscis Latinis fieret, old formula for declaring war,

    Liv. 1, 32, 13.—With ne:

    constat, ad alia discordes in uno adversus patrum voluntatem consensisse, ne dicerent dictatorem,

    Liv. 4, 26, 7.—With acc. rei:

    consensit et senatus bellum,

    i. e. has voted, decreed war, Liv. 8, 6, 8:

    bellum erat consensum,

    id. 1, 32, 12:

    consensa in posterum diem contio,

    id. 24, 38, 11.—With inf.:

    si consenserint possessores non vendere, quid futurum est?

    Cic. Agr. 1, 5, 15. — Impers.:

    de prioribus consentitur,

    Tac. A. 1, 13:

    inter plurimos consensum est duas esse partes,

    Quint. 9, 1, 17; 5, 10, 12; Liv. 9, 7, 7; so,

    consensum est, ut, etc.,

    id. 30, 24, 11.—
    2.
    In a bad sense, to agree to any wrong, to join in, to plot together, conspire, take part in, etc.:

    neque se cum Belgis reliquis consensisse, neque contra populum Romanum omnino conjurasse,

    Caes. B. G. 2, 3; so id. ib. fin.:

    belli faciendi causā,

    Cic. Verr. 2, 5, 8, § 18:

    urbem inflammare,

    id. Phil. 2, 7, 17:

    quod consensisset cum Hispanis quibusdam... eum (Pompeium) comprehendere,

    id. Fam. 6, 18, 2:

    ad prodendam Hannibali urbem Romanam,

    Liv. 27, 9, 14:

    ad aliquem opprimendum,

    Nep. Dat. 5, 2:

    quod undique abierat, antequam consentirent,

    Liv. 23, 28, 4; so absol., id. 34, 49, 9 al.—
    B.
    Transf., with inanimate subjects, to accord, agree, harmonize with, to fit, suit, etc.
    (α).
    With cum: sed mihi ne utiquam cor consentit cum oculorum aspectu, Enn. ap. Cic. Ac. 2, 17, 52; cf.:

    cum vultus Domitii cum oratione non consentiret,

    Caes. B. C. 1, 19; Quint. 11, 1, 2; 11, 3, 113; 11, 3, 122: secum ipsa (oratio;

    together with sibi constet),

    Cic. Univ. 3; id. Brut. 38, 141:

    precor... ut vestrae mentes atque sententiae cum populi Romani voluntatibus suffragiisque consentiant,

    id. Mur. 1, 1; Dig. 46, 4, 14.—
    (β).
    With inter se:

    (pulchritudo corporis) delectat hoc ipso, quod inter se omnes partes cum quodam lepore consentiunt,

    Cic. Off. 1, 28, 98; Quint. 5, 7, 29.—
    (γ).
    With dat.:

    si personis, si temporibus, si locis ea quae narrantur consentiunt,

    Cic. Part. Or. 9, 32; id. Phil. 1, 1, 2; id. Att. 7, 3, 3; Quint. 11, 3, 65; 11, 3, 164 al.:

    sibi ipsa lex,

    id. 2, 4, 37.—
    (δ).
    Absol., Lucr. 3, 170; 2, 915; 3, 154:

    ratio nostra consentit, pugnat oratio, etc.,

    Cic. Fin. 3, 3, 10:

    judicationem et statum semper consentire,

    Quint. 3, 11, 20:

    nisi ab imo ad summum omnibus intenta nervis consentiat (cithara),

    id. 2, 8, 15:

    utrumque nostrum incredibili modo Consentit astrum,

    Hor. C. 2, 17, 22.—Hence,
    1.
    con-sentĭens, entis, P. a., agreeing, accordant, unanimous:

    tanta rerum consentiens, conspirans, continuata cognatio,

    Cic. N. D. 2, 7, 19:

    cujus de laudibus omnium esset fama consentiens,

    id. Sen. 17, 61:

    animi,

    id. Div. 2, 58, 119:

    consilium omnis vitae,

    id. Tusc. 5, 25, 72.— Abl. consentiente and -ti:

    hominum consentiente auctoritate contenti non sumus?

    Cic. Div. 1, 39, 84; so,

    consentiente voce,

    Suet. Galb. 13;

    on the other hand, clamore consentienti pugnam poscunt,

    Liv. 10, 40, 1.—
    2.
    consensus, a, um, Part., agreed upon:

    consensis quibusdam et concessis,

    Gell. 15, 26, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > cosentio

  • 104 explicabilis

    explĭcābĭlis, e, adj. [explico], that may be explained, explicable (very rare):

    mensura,

    Plin. 4, 13, 28, § 98.— Adv.: ex-plĭcābĭlĭter, in an explicable manner, acc. to Diom. p. 401 P.; Mar. Plot. de Metr. p. 2623.

    Lewis & Short latin dictionary > explicabilis

  • 105 explicabiliter

    explĭcābĭlis, e, adj. [explico], that may be explained, explicable (very rare):

    mensura,

    Plin. 4, 13, 28, § 98.— Adv.: ex-plĭcābĭlĭter, in an explicable manner, acc. to Diom. p. 401 P.; Mar. Plot. de Metr. p. 2623.

    Lewis & Short latin dictionary > explicabiliter

  • 106 ichnographia

    ichnogrăphĭa, ae, f., = ichnographia. a ground-plot, plan, Vitr. 1, 2, 2. [p. 876]

    Lewis & Short latin dictionary > ichnographia

  • 107 insidiae

    insĭdĭae, ārum, f. plur. (in sing. insidia prima, Sall. Fragm. ap. Charis. p. 75 P.) [insideo], an ambush, ambuscade (class.).
    I.
    Lit
    A.
    Of persons:

    qui sustinuerant primos impetus insidiarum,

    Hirt. B. G. 8, 19:

    equites procedere longius jussi, donec insidiae coorirentur,

    Tac. H. 2, 24.—
    B.
    Of place:

    si forte in insidias devenero,

    Plaut. As. 1, 1, 92:

    signa aenea in insidiis ponere,

    Cic. Deiot. 7, 21:

    milites in insidiis collocare,

    Caes. B. G. 3, 20:

    intrare insidias,

    id. B. C. 3, 38.—Particular phrases.
    (α).
    To lay an ambush for any one:

    insidias dare alicui,

    Plaut. Mil. 2, 3, 32:

    facere vitae alicujus,

    Cic. Q. Fr. 2, 3, 4:

    ponere vitae alicujus,

    id. Sest. 18, 41:

    insidias penitus abstrusas ponere contra aliquem,

    id. Agr. 2, 18, 49:

    parare alicui,

    id. Rosc. Am. 9, 26:

    tendere,

    id. Rosc. Com. 16, 46:

    collocare,

    id. Mil. 10, 27:

    comparare,

    id. Clu. 16, 47:

    struere,

    id. ib. 66, 190:

    componere,

    Tac. H. 5, 22:

    compo nere in aliquem,

    Prop. 2, 32 (3, 30), 19: componere [p. 965] alicui, Tib. 1, 6, 4:

    disponere,

    Quint. 4, 2, 48:

    afferre ovilibus,

    Calp. Ecl. 1, 40:

    avibus moliri,

    Verg. G. 1, 271.—
    (β).
    In abl. alone, abl. with ex, or acc. with per, by artifice or stratagem, craftily, insidiously:

    Marcellus insidiis interfectus est,

    Cic. Att. 13, 10, 3:

    per insidias quempiam interficere,

    id. Dom. 23:

    per insidias circumvenire,

    Caes. B. G. 1, 42:

    non ex insidiis, sed aperte ac palam elaborare,

    Cic. Or. 12, 38:

    ex insidiis invadere aliquem,

    Sall. J. 113, 6.—
    II.
    Trop., artifice, crafty device, plot, snare:

    nimis insidiarum ad capiendas aures adhiberi videtur,

    Cic. Or. 51, 170:

    compositae orationis insidiis fidem alicujus attentare,

    id. ib. 61, 208:

    noctis,

    Verg. G. 1, 426:

    maris,

    Val. Fl. 1, 416:

    post obitum parentis periculo insidiarum subjectus pupillus,

    Gai. Inst. 2, 181.

    Lewis & Short latin dictionary > insidiae

  • 108 machinor

    māchĭnor, ātus, 1, v. dep. a. [machina], to contrive skilfully, to devise, design, frame, invent (class).
    I.
    In gen.:

    incredibile est, quantā operā machinata natura sit,

    Cic. N. D. 2, 59, 149:

    qui haec machinatus est,

    id. Univ. 3:

    haec duo musici machinati ad voluptatem sunt, versum atque cantum,

    id. de Or. 3, 44, 174:

    quod machiner inveniamque,

    Lucr. 3, 944; cf. Vitr. 1, 6 med.
    II.
    In partic., to contrive artfully, to scheme, plot, = mêchanasthai:

    aliquam machinabor machinam, Unde aurum efficiam amanti erili,

    Plaut. Bacch. 2, 2, 54:

    aliquam astutiam corde,

    id. Capt. 3, 3, 15; 16; id. Cas. 2, 4, 22:

    aliud quiddam,

    Cic. Verr. 1, 6, 15:

    inimico exitum,

    Auct. Her. 2, 19, 28; cf.:

    sibi nefariam pestem,

    Cic. N. D. 3, 26, 66:

    necem alicui,

    Liv. 1, 51, 1:

    perniciem alicui,

    Sall. C. 18:

    pestem in aliquem,

    Cic. Cat. 1, 1, 2.—
    (β).
    Neutr. (post-class.):

    adversus aliquem,

    Dig. 4, 3, 1, § 3.— Part. perf. māchĭnātus, a, um, in pass. signif.:

    quae (sol, luna, etc.) ni machinata versarentur,

    skilfully arranged, adjusted, Vitr. 10, 1: cum machinato strepitu tonitruum, artificial, Sall. ap. Macr. S. 2, 9, and ap. Non. 180, 22 (Hist. 2, 23, 3 Dietsch);

    App. de Mundo, p. 67: indicium a P. Autronio machinatum,

    contrived, planned, devised, Sall. C. 48, 7: regis cura machinata fames, id. Fragm. ap. Prisc. p. 792 P. (Hist. 3, 34 Dietsch).

    Lewis & Short latin dictionary > machinor

  • 109 Plautus

    1.
    plautus ( plōt-), a, um, adj.
    I.
    Flat, broad: plauti appellantur canes, quorum aures languidae sunt ac flaccidae et latius videntur patere, Paul. ex Fest. p. 231 Müll.:

    conchae plautiores,

    Tert. Pall. 3.—
    II.
    Among the Umbrians, flat-footed:

    (plotos appellant) Umbri pedibus planis (natos... unde et Maccius) poëta, quia Umber Sarsinas erat, a pedum planitie initio Plotus, postea Plautus coeptus est dici,

    Fest. p. 238 Müll.; cf. Paul. ex Fest. p. 239 ib.
    2.
    Plautus, i, m. [flat-foot, v. 1. plautus], an Umbrian surname. —So, T. Maccius (or Maccus) Plautus, a celebrated Roman comic poet, a native of the Umbrian village Sarsina. —(On the name Maccius, instead of the earlier reading Accius or Attius, v. Ritschl, De Plauti poëtae nominibus, in his Parergon Plautinorum I. pp. 3-43;

    and respecting his life and writings,

    id. ib. pp. 47 - 579), Cic. Brut. 15, 60; Quint. 10, 1, 99.—
    B.
    Transf., the works of Plautus, a comedy of Plautus:

    adporto vobis Plautum linguā non manu,

    Plaut. Men. prol. 3.—Hence,
    II.
    Plautīnus, a, um, adj., of or belonging to Plautus, Plautian:

    pater,

    i. e. a father in a play of Plautus, Cic. Ep. ad Brut. 2, 2 fin.:

    numeri et sales,

    Hor. A. P. 270:

    sermo,

    Quint. 10, 1, 99:

    stilus,

    Gell. 3, 3, 13: prosapia, i. e. poor, mean, because Plautus was said to have worked in a mill, Min. Fel. Octav. 14.— Sup.:

    versus Plautinissimi,

    most Plautus-like, altogether in Plautus's manner, Gell. 3, 3, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > Plautus

  • 110 plautus

    1.
    plautus ( plōt-), a, um, adj.
    I.
    Flat, broad: plauti appellantur canes, quorum aures languidae sunt ac flaccidae et latius videntur patere, Paul. ex Fest. p. 231 Müll.:

    conchae plautiores,

    Tert. Pall. 3.—
    II.
    Among the Umbrians, flat-footed:

    (plotos appellant) Umbri pedibus planis (natos... unde et Maccius) poëta, quia Umber Sarsinas erat, a pedum planitie initio Plotus, postea Plautus coeptus est dici,

    Fest. p. 238 Müll.; cf. Paul. ex Fest. p. 239 ib.
    2.
    Plautus, i, m. [flat-foot, v. 1. plautus], an Umbrian surname. —So, T. Maccius (or Maccus) Plautus, a celebrated Roman comic poet, a native of the Umbrian village Sarsina. —(On the name Maccius, instead of the earlier reading Accius or Attius, v. Ritschl, De Plauti poëtae nominibus, in his Parergon Plautinorum I. pp. 3-43;

    and respecting his life and writings,

    id. ib. pp. 47 - 579), Cic. Brut. 15, 60; Quint. 10, 1, 99.—
    B.
    Transf., the works of Plautus, a comedy of Plautus:

    adporto vobis Plautum linguā non manu,

    Plaut. Men. prol. 3.—Hence,
    II.
    Plautīnus, a, um, adj., of or belonging to Plautus, Plautian:

    pater,

    i. e. a father in a play of Plautus, Cic. Ep. ad Brut. 2, 2 fin.:

    numeri et sales,

    Hor. A. P. 270:

    sermo,

    Quint. 10, 1, 99:

    stilus,

    Gell. 3, 3, 13: prosapia, i. e. poor, mean, because Plautus was said to have worked in a mill, Min. Fel. Octav. 14.— Sup.:

    versus Plautinissimi,

    most Plautus-like, altogether in Plautus's manner, Gell. 3, 3, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > plautus

  • 111 plotus

    1.
    plautus ( plōt-), a, um, adj.
    I.
    Flat, broad: plauti appellantur canes, quorum aures languidae sunt ac flaccidae et latius videntur patere, Paul. ex Fest. p. 231 Müll.:

    conchae plautiores,

    Tert. Pall. 3.—
    II.
    Among the Umbrians, flat-footed:

    (plotos appellant) Umbri pedibus planis (natos... unde et Maccius) poëta, quia Umber Sarsinas erat, a pedum planitie initio Plotus, postea Plautus coeptus est dici,

    Fest. p. 238 Müll.; cf. Paul. ex Fest. p. 239 ib.
    2.
    Plautus, i, m. [flat-foot, v. 1. plautus], an Umbrian surname. —So, T. Maccius (or Maccus) Plautus, a celebrated Roman comic poet, a native of the Umbrian village Sarsina. —(On the name Maccius, instead of the earlier reading Accius or Attius, v. Ritschl, De Plauti poëtae nominibus, in his Parergon Plautinorum I. pp. 3-43;

    and respecting his life and writings,

    id. ib. pp. 47 - 579), Cic. Brut. 15, 60; Quint. 10, 1, 99.—
    B.
    Transf., the works of Plautus, a comedy of Plautus:

    adporto vobis Plautum linguā non manu,

    Plaut. Men. prol. 3.—Hence,
    II.
    Plautīnus, a, um, adj., of or belonging to Plautus, Plautian:

    pater,

    i. e. a father in a play of Plautus, Cic. Ep. ad Brut. 2, 2 fin.:

    numeri et sales,

    Hor. A. P. 270:

    sermo,

    Quint. 10, 1, 99:

    stilus,

    Gell. 3, 3, 13: prosapia, i. e. poor, mean, because Plautus was said to have worked in a mill, Min. Fel. Octav. 14.— Sup.:

    versus Plautinissimi,

    most Plautus-like, altogether in Plautus's manner, Gell. 3, 3, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > plotus

  • 112 seminarius

    I.
    Adj. [semen], of or belonging to seed:

    seminarium pilum,

    for bruising seed, Cato, R. R. 10, 5.—
    II.
    Subst.: sēmĭnārĭum, ii, n., a nursery, nursery-garden, seed-plot, seminary.
    A.
    Lit., Plin. 18, 27, 71, § 295; Cato, R. R. 46; 48; Varr. R. R. 1, 29; Col. 5, 6, 1; 11, 2, 16; 11, 2, 30; id. Arb. 1, 3; 2, 1 et saep.—
    B.
    Trop. (class.):

    seminarium rei publicae,

    Cic. Off. 1, 17, 54:

    fons et seminarium triumphorum,

    id. Pis. 40, 97:

    Catilinarium,

    id. Cat. 2, 10, 23; so,

    judicum (veterani),

    id. Phil. 13, 2, 3:

    senatūs (equites),

    Liv. 42, 61, 5:

    exiguum militum,

    id. 6, 12:

    hostilis exercitus (Hispania),

    Flor. 2, 6, 38:

    ducum,

    Curt. 8, 6, 6: dulce hilaritatis (vinum), Varr. ap. Non. 28, 22:

    scelerum omnium (Bacchanalia),

    Liv. 39 epit.:

    omnium malorum,

    App. Mag. 74, p. 321, 30:

    rixarum,

    Hier. Ep. 27, 2:

    repudii,

    id. in Helv. 20.

    Lewis & Short latin dictionary > seminarius

  • 113 Strophades

    Strŏphădes, um, f., = Strophades, two islands lying off the coast of Messenia, at first called Plotœ, celebrated as the fabled residence of the Harpies, now Strofahia, Mel. 2, 7, 10; Plin. 4, 12, 19, § 55; Verg. A. 3, 210; Ov. M. 13, 709; Val. Fl. 4, 513.

    Lewis & Short latin dictionary > Strophades

  • 114 tabula

    tăbŭla, ae, f. [root ta-, tab; whence also taberna, q. v.], a board, plank.
    I.
    In gen.:

    si tabulam de naufragio stultus arripuerit,

    Cic. Off. 3, 23, 89; cf. id. Att. 4, 18, 3; Verg. A. 1, 119:

    laceras tabulas in litore vidi,

    Ov. M. 11, 428:

    tabula navis,

    Juv. 14, 289; Verg. A. 9, 537:

    inauratae,

    Plin. 36, 15, 24, § 114:

    latera (fossarum) cluduntur tabulis,

    id. 33, 4, 21, § 76:

    perforatae,

    Col. 7, 4, 5.—Esp., a board to play on, Ov. de Nuce, 77; Sen. Tranq. An. 14, 7; Juv. 1, 90.—
    II.
    In partic.
    A.
    A writing-tablet; also, a tablet written upon, a writing, as a letter, contract, account, list, will, etc. (cf. tabella):

    tabulae litteris Graecis confectae,

    Caes. B. G. 1, 29:

    cerata,

    Plaut. As. 4, 1, 18: litteraria, a writing-tablet for children, Varr. R. R. 3, 5, 10; cf.:

    laevo suspensi loculos tabulamque lacerto,

    Hor. S. 1, 6, 74; id. Ep. 1, 1, 56:

    ponatur calculus assint Cum tabula pueri,

    Juv. 9, 41: tabula calculatoria, Schol. Juv. 7, 73.—
    B.
    Plur., a book of account:

    pro tabulis, Ubi aera perscribuntur usuraria,

    Plaut. Truc. 1, 1, 52; cf.:

    multum differt, in arcāne positum sit argentum, an in tabulis debeatur,

    Cic. Top. 3, 16:

    litterae lituraeque omnes assimulatae, expressae, de tabulis in libros transferuntur,

    id. Verr. 2, 2, 77, § 189:

    aliquid in tabulas referre,

    id. Fl. 9, 20:

    tabulas conficere,

    id. de Or. 2, 23, 97; id. Verr. 2, 1, 23, § 60; id. Rosc. Com. 2, 5:

    unae tabulae proferantur, in quibus vestigium sit aliquod, quod, etc.,

    id. Font. 5, 12 (1, 2): novae, new account-books (by substituting which for the old ones debts were abolished in whole or in part), id. Phil. 6, 4, 11; id. Att. 5, 21, 13; 14, 21, 4; id. Off. 2, 23, 84; Caes. B. C. 3, 1; 3, 21; cf. Sall. C. 21, 2. —
    C.
    A counter, office where records are kept:

    suos necessarios conrogat, ut ad tabulam Sextiam sibi adsint horā secundā,

    Cic. Quint. 6, 25. —
    D.
    Adest ad tabulam: licetur Aebutius (a tablet on which an auction was advertised);

    hence,

    an auction, Cic. Caecin. 6, 16; cf.:

    sin ad tabulam venimus, vincemus facultates Othonis,

    id. Att. 12, 40, 4. —
    E.
    Of public records, etc.:

    tabula praerogativae,

    a list of votes, Cic. Pis. 5, 11; cf. Varr. R. R. 3, 5, 18; 3, 17, 1; Q. Cic. Pet. Cons. 2, 8:

    qui de tabulis publicis recitat,

    public records, State papers, Cic. Fl. 17, 40; so,

    publicae,

    id. Arch. 4, 8; Liv. 26, 36, 11.—Esp., the censor ' s lists:

    tabularum cura,

    Liv. 4. 8, 4:

    memoria publica recensionis tabulis publicis impressa,

    Cic. Mil. 27, 74; Flor. 1, 6, 3; cf.:

    tabulae aereae, in quibus publicae constitutiones inciduntur,

    Plin. 34, 9, 21, § 99:

    XII. tabulae,

    the Twelve Tables, Cic. Rep. 2, 31, 54; so of the tables of the laws:

    decem tabulas conscripsisse,

    id. ib. 2, 36, 61:

    duabus tabulis additis,

    id. ib. 2, 37, 63; id. de Or. 1, 43, 193; 1, 44, 195 al.; v. duodecim; cf.:

    nequa tabula ullius decreti Caesaris aut beneficii figeretur,

    id. Phil. 1, 1, 3:

    tabula Sullae,

    the list of proscribed persons, Juv. 2, 28; Mart. 5, 69, 2; Cic. Rosc. Am. 8, 21; 9, 26.—
    F.
    Of any formal or solemn writing:

    in tabulas multis haec via fecit iter,

    i. e. a will, testament, Ov. A. A. 2, 332; Plin. Ep. 2, 20, 11; Juv. 2, 58; 4, 19; 12, 123; 14, 55; Mart. 5, 39, 2:

    Dicaearchi tabulae,

    maps, Cic. Att. 6, 2, 3:

    lapideae,

    Vulg. Exod. 24, 12; id. 2 Cor. 3, 3. —
    G.
    A painted tablet or panel, a painting, picture:

    tabula picta,

    Plaut. Men. 1, 2, 34; Ter. Eun. 3, 5, 36; Cic. Brut. 75, 261:

    imago in tabulis,

    id. Fin. 5, 1, 3; id. de Or. 1, 35, 161; id. Par. 5, 2, 37; Prop. 1, 2, 22; 2, 3, 41; Plin. 35, 9, 36, § 64. — Prov.: manum de tabulā, take your hand from the picture! enough! it is finished! sed heus tu, manum de tabulā, Cic. Fam. 7, 25, 1; cf.:

    dixit (Apelles)... uno se praestare, quod manum de tabulā sciret tollere,

    Plin. 35, 10, 36, § 80. —
    H.
    A votive-tablet (on which a shipwreck was painted):

    me tabula sacer Votiva paries indicat, etc.,

    Hor. C. 1, 5, 13:

    largire inopi, ne pictus oberret Caeruleā in tabulā,

    Pers. 6, 32 (cf.:

    mersā rate naufragus assem Dum rogat et pictā se tempestate tuetur,

    Juv. 14, 301). —
    K.
    A bed or plot of ground in a vineyard, Pall. Jan. 11; id. Febr. 10, 1; 9, 9; Auct. Limit. p. 311 Goes.—
    L.
    A fold in a garment, Tert. Pall. 1 and 5.

    Lewis & Short latin dictionary > tabula

  • 115 theologicus

    thĕŏlŏgĭcus, a, um, adj., = theologikos, of or belonging to theology, theological:

    doctrina,

    Amm. 16, 5, 5: metrum, heroic verse, Plot. 2629 P.

    Lewis & Short latin dictionary > theologicus

  • 116 tragula

    trāgŭla, ae, f. [traho].
    I.
    A kind of javelin or dart attached to a strap by which it was swung when thrown, Lucil. ap. Fest. s. v. spara, pp. 330 and 331 Müll.; Varr. ap. Non. 553, 31, and 555, 22; Caes. B. G. 5, 35; 5, 48; 1, 26; id. B. C. 1, 57; Liv 21, 7, 10; 24, 42, 2; Sall. Fragm. ap. Non. 553, 29; Auct. B. Hisp. 32, 2; Sil. 3, 318; cf. Varr. L. L. 5, § 115 Müll.; Gell. 10, 25, 2; Fest. p. 367; Val. Max. 7, 6, 5.—
    II.
    Trop., an attack, a snare, plot (Plautinian):

    tragulam in te inicere adornat: nescio quam fabricam facit,

    Plaut. Ep. 5, 2, 25:

    volui inicere tragulam in nostrum senem,

    id. Ps. 1, 4, 14; id. Cas. 2, 4, 18.—
    III.
    A kind of dragnet, Plin. 16, 8, 13, § 34.—
    IV.
    A small traha or sledge, acc. to Varr. L. L. 5, § 139 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > tragula

См. также в других словарях:

  • plot — plot …   Dictionnaire des rimes

  • Plot’s — Plot s! Entwickler mhs Studio (Maik Heinzig) Publisher …   Deutsch Wikipedia

  • plot — [ plo ] n. m. • 1890; techn. 1765; « billot » 1290; crois. lat. plautus « plat » avec germ. blok 1 ♦ Pièce métallique permettant d établir un contact, une connexion électrique. Les plots d un commutateur, d un billard électrique. ♢ Télédétect.… …   Encyclopédie Universelle

  • plot# — plot n 1 *plan, design, scheme, project Analogous words: *chart, map, graph 2 Plot, intrigue, machination, conspiracy, cabal are comparable when they mean a secret plan devised to entrap or ensnare others. Plot implies careful planning of details …   New Dictionary of Synonyms

  • Plot — Plot, n. [Abbrev. from complot.] 1. Any scheme, stratagem, secret design, or plan, of a complicated nature, adapted to the accomplishment of some purpose, usually a treacherous and mischievous one; a conspiracy; an intrigue; as, the Rye house… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • plot — PLOT, ploturi, s.n. 1. Piesă de contact electric constituită dintr un cilindru sau dintr o prismă metalică, fixată într o placă de material electroizolant sau pe suprafaţa acesteia, legată la un circuit electric. 2. Placă turnantă la încrucişarea …   Dicționar Român

  • plot — [plät] n. [ME < OE, piece of land: some meanings infl. by COMPLOT] 1. a small area of ground marked off for some special use [garden plot, cemetery plot] 2. a chart or diagram, as of a building or estate 3. [short for COMPLOT] a secret,… …   English World dictionary

  • Plot — may refer to: * Plot (narrative), the order of events in a narrative or any other type of story. **Plot device, an element introduced into a story solely to advance or resolve the plot of the story * a conspiracy * a chart or diagram * the output …   Wikipedia

  • plot — [n1] plan, scheme artifice, booby trap*, cabal, collusion, complicity, connivance, conniving, conspiracy, contrivance, covin, design, device, fix, frame, frame up*, game, intrigue, little game*, machination, maneuver, practice, ruse, scam, setup …   New thesaurus

  • Plot — Plot, n. [AS. plot; cf. Goth. plats a patch. Cf. {Plat} a piece of ground.] 1. A small extent of ground; a plat; as, a garden plot. Shak. [1913 Webster] 2. A plantation laid out. [Obs.] Sir P. Sidney. [1913 Webster] 3. (Surv.) A plan or draught… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • płot — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. płocie {{/stl 8}}{{stl 7}} ogrodzenie uniemożliwiające przejście; najczęściej zbudowane z wbitych w ziemię słupów połączonych poprzecznymi żerdziami, do których przymocowane są deski, paliki itp.; parkan …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»