plecak

См. также в других словарях:

• plecak — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. a {{/stl 8}}{{stl 7}} torba z szelkami noszona na plecach : {{/stl 7}}{{stl 10}}Skórzany, płócienny plecak. Harcerski plecak. Pakować plecak przed wycieczką. Chodzić do szkoły z plecakiem. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• plecak — m III, D. a, N. plecakkiem; lm M. i «torba z grubego płótna, zwykle impregnowanego, umocowywana na plecach za pomocą rzemyków lub taśm parcianych, służąca do noszenia rzeczy potrzebnych podczas wycieczek, wędrówek, wspinaczek, przemarszów wojsk… …   Słownik języka polskiego

• ciągnąć — ndk Va, ciągnąćnę, ciągnąćniesz, ciągnąćnij, ciągnąćnął, ciągnąćnęła, ciągnąćnęli, ciągnąćnięty (ciągnąćniony) 1. «przesuwać, wlec kogoś, coś; prowadzić, przewozić, przeciągać kogoś, coś z wysiłkiem, trudem, przezwyciężając opór» Ciągnąć… …   Słownik języka polskiego

• ciążyć — ndk VIb, ciążyćżę, ciążyćżysz, ciąż, ciążyćył «przygniatać, przytłaczać swym ciężarem; być ciężkim, odczuwanym jako ciężki; chylić się, opadać pod wpływem własnego ciężaru» Plecak komuś ciąży. Ciążyły mu grube buty. Warkocze jej ciążą. Głowa… …   Słownik języka polskiego

• ciężki — ciężkiżcy, ciężkiższy 1. «mający duży ciężar, dużo ważący; dający się z trudem dźwigać» Ciężki kamień, bagaż, pakunek, plecak. Ciężka zbroja. Ciężki wóz z węglem. Jesteś cięższa niż ja. ∆ Ciężki bombowiec «bombowiec przystosowany do zabierania… …   Słownik języka polskiego

• kieszeń — ż V, DCMs. kieszeńeni; lm M. kieszeńenie, D. kieszeńeni 1. «kawałek jakiegoś materiału na ubraniu, plecaku, torebce przyszyty z trzech stron, tworzący wgłębienie lub rodzaj woreczka wszytego w ubranie, plecak, torebkę, służącego do schowania… …   Słownik języka polskiego

• napchać — dk I, napchaćpcham, napchaćpchasz, napchaćpchają, napchaćpchaj, napchaćpchał, napchaćpchany napychać ndk I, napchaćam, napchaćasz, napchaćają, napchaćaj, napchaćał, napchaćany «wtłoczyć, wepchnąć coś do czegoś; wypełnić coś czymś, zwykle… …   Słownik języka polskiego

• niepakowny — «taki, w którym niewiele rzeczy można zmieścić, zapakować» Niepakowny plecak, tornister …   Słownik języka polskiego

• odparzyć — dk VIb, odparzyćrzę, odparzyćrzysz, odparzyćparz, odparzyćrzył, odparzyćrzony odparzać ndk I, odparzyćam, odparzyćasz, odparzyćają, odparzyćaj, odparzyćał, odparzyćany «wywołać zapalenie skóry wskutek gorąca i tarcia o siebie powierzchni skóry… …   Słownik języka polskiego

• pakować — ndk IV, pakowaćkuję, pakowaćkujesz, pakowaćkuj, pakowaćował, pakowaćowany 1. «układać coś (rzeczy, towary) w paczkę, wkładać coś do walizki, do skrzyni itp. w celu wysłania, przewiezienia, zabrania w podróż» Pakować bieliznę, ubranie do walizki.… …   Słownik języka polskiego

• plecakowy — przym. od plecak ∆ Opylacz, opryskiwacz plecakowy «przyrząd umocowywany na plecach, używany do opylania lub opryskiwania roślin uprawnych substancjami zwalczającymi szkodniki i choroby» …   Słownik języka polskiego