-
1 pisownia
сущ.• орфография• правописание* * *pisown|ia♀, мн. Р. \pisowniai правописание ň, орфография* * *ж, мн P pisowniправописа́ние n, орфогра́фияSyn: -
2 łączny
прил.• накопленный• нарицательный• общий• полный• совместный• совокупный• суммарный• тотальный• целый* * *łączn|y1. общий, совместный;совокупный;\łączny nakład общий тираж; \łącznye wysiłki совместные усилия;
2. связующий, соединяющий, соединительный;tkanka \łącznyа биол. соединительная ткань;
pisownia \łącznyа слитное написание+1. wspólny 2. łączący
* * *1) о́бщий, совме́стный; совоку́пныйłączny nakład — о́бщий тира́ж
łączne wysiłki — совме́стные уси́лия
2) связу́ющий, соединя́ющий, соедини́тельныйtkanka łączna — биол. соедини́тельная ткань
pisownia łączna — сли́тное написа́ние
Syn:wspólny 1), łączący 2) -
3 ortografia
сущ.• орфография• правописание* * *♀ орфография, правописание ň+* * *жорфогра́фия, правописа́ние nSyn: -
4 rozdzielny
прил.• раздельный* * *rozdzieln|yраздельный;pisownia \rozdzielnyа раздельное написание
+ oddzielny* * *разде́льныйpisownia rozdzielna — разде́льное написа́ние
Syn: -
5 rozłączny
прил.• раздельный• разъединяющий* * *rozłączn|yраздельный;pisownia \rozłącznya раздельное написание
* * *разде́льныйpisownia rozłączna — разде́льное написа́ние
-
6 Getrenntschreibung
Ge'trenntschreibung f pisownia rozdzielna -
7 Lautschrift
-
8 Orthografie
-
9 Orthographie
-
10 Rechtschreibung
Rechtschreibung f pisownia -
11 Schreibung
Schreibung f pisownia -
12 Schreibweise
Schreibweise f sposób pisania; ( Schreibung) pisownia
См. также в других словарях:
pisownia — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, lm D. pisowniani {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zbiór zasad dotyczących prawidłowego sposobu pisania wyrazów; ortografia : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pisownia wyrazów z {{/stl 10}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pisownia — ż I, DCMs. pisowniani; lm D. pisowniani «sposób pisania wyrazów; ogół zasad dotyczących poprawnego pisania wyrazów; ortografia» Poprawna pisownia. Pisownia łączna, rozdzielna. Tradycyjna, historyczna pisownia. Ustalić, uporządkować pisownię. Znać … Słownik języka polskiego
Лось Ян — Лось (Łoś) Ян [2(14).5.1860, Кельце, ‒ 10.11.1928, Краков], польский языковед славист, член Польской АН. Окончил Петербургский университет (1885), учился в Париже и в Германии. Профессор Ягеллонского университета в Кракове (с 1902). Исследовал… … Большая советская энциклопедия
Лось — I (Łoś) Ян [2(14).5.1860, Кельце, 10.11.1928, Краков], польский языковед славист, член Польской АН. Окончил Петербургский университет (1885), учился в Париже и в Германии. Профессор Ягеллонского университета в Кракове (с 1902). Исследовал … Большая советская энциклопедия
Польский язык — РАСПРОСТРАНЕНИЕ П. ЯЗ. П. язык принадлежит к группе зап. славянских яз. и вместе с кашубским и вымершим полабским яз. составляет их лехицкую группу (см. «Славянские языки»). Область распространения П. яз. состоит прежде всего из собственно Польши … Литературная энциклопедия
duży — duzi, większy 1. «wielki, znaczny pod względem rozmiarów, kształtu, ilości, siły» Duży dom, las, ogród, majątek. Duży kawał czegoś. Duże koszty produkcji. Duży nakład, procent, wybór. ∆ Duża czarna «duża filiżanka czarnej kawy, duża porcja kawy»… … Słownik języka polskiego
łączny — 1. «powstały z połączenia, tworzący sumę czegoś; połączony, wspólny» Łączne ujmowanie zjawisk. Dzieła te wyszły w łącznym nakładzie 7 milionów egzemplarzy. ∆ jęz. Pisownia łączna «pisanie razem dwóch wyrazów lub grupy wyrazów (bez stosowania… … Słownik języka polskiego
niezgodny — niezgodnyni 1. «trudno skłaniający się do zgody, skłonny do kłótni; nieustępliwy, kłótliwy» Niezgodne rodzeństwo. Niezgodny charakter. Niezgodny w pożyciu małżeńskim. 2. «będący w sprzeczności z czymś, nie odpowiadający czemuś» Postępowanie… … Słownik języka polskiego
ortografia — ż I, DCMs. ortografiafii; lm D. ortografiafii (ortografiafij) 1. «nauka pisowni; ogół zasad i przepisów dotyczących poprawnej pisowni» Nauczyć się ortografii. Znać ortografię. 2. «pisanie wyrazów według ustalonych norm; pisownia» Zła, dobra,… … Słownik języka polskiego
oryginalny — oryginalnyni, oryginalnyniejszy 1. «samoistny, swoisty, nie będący naśladownictwem lub przeróbką; nie fałszowany, autentyczny» Oryginalny dokument. Oryginalna twórczość. Oryginalna pisownia. 2. «tworzący samodzielnie, nie opierający się na… … Słownik języka polskiego
pisowniowy — «odnoszący się do pisowni, związany z pisownią» Spory pisowniowe … Słownik języka polskiego