Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

pilum

  • 121 Picumnus

    Pīcumnus, i, m., and Pīlumnus, i, m., two brother deities of the Romans; the first a personification of the woodpecker (picus), and the second a personification of the pestle (pilum); both were companions of Mars, and tutelary deities of married people and little children, Varr. ap. Non. 528, 11 sq.; id. ap. Aug. Civ. Dei, 6, 9; cf. Isid. 4, 11, 5; Aem. Mac. ap. Non. 518, 26; cf. Serv. Verg. A. 9, 4; 10, 76.— Pilumnus was the son of Daunus, husband of Danaë and ancestor of Turnus, Verg. A. 9, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > Picumnus

  • 122 pilanus

    pīlānus, i, m. [pilum], a triarius, one of the soldiers forming the third rank in battle: pilani pilis pugnantes, Paul. ex Fest. p. 204 Müll.:

    pilani triarii quoque dicti quod in acie tertio ordine extremis subsidio deponebantur,

    Varr. L. L. 5, § 89 Müll.; Ov. F. 3, 129.

    Lewis & Short latin dictionary > pilanus

  • 123 Pilatus

    1.
    pīlātus, a, um, Part. and P. a., v. 1. pilo.
    2.
    pīlātus, a, um, adj. [pilum], armed with javelins:

    agmina,

    Verg. A. 12, 121:

    cohors,

    Mart. 10, 48, 2.
    3.
    Pīlātus, i, m., a Roman surname; esp., Pontius Pilatus, a Roman governor of Judœa, in the time of Jesus, Vulg. Matt. 27, 2 et saep.; Sedul. 5, 116.

    Lewis & Short latin dictionary > Pilatus

  • 124 pilatus

    1.
    pīlātus, a, um, Part. and P. a., v. 1. pilo.
    2.
    pīlātus, a, um, adj. [pilum], armed with javelins:

    agmina,

    Verg. A. 12, 121:

    cohors,

    Mart. 10, 48, 2.
    3.
    Pīlātus, i, m., a Roman surname; esp., Pontius Pilatus, a Roman governor of Judœa, in the time of Jesus, Vulg. Matt. 27, 2 et saep.; Sedul. 5, 116.

    Lewis & Short latin dictionary > pilatus

  • 125 pinso

    pinso ( pīso), pinsi and pinsŭi, pinsum, pinsĭtum, and pistum (pisatum, Fest. p. 158 Müll.), 3 (also in Varr. R. R. 1, 63 fin., the reading is pinsatur; archaic form of the imperf. pinsibant, Enn. ap. Varr. L. L. 5, § 23 Müll.; v. Enn. p. 147 fin. Vahl.), v. a. [p. 1379] [pissô, ptissô], to beat, pound, bray, crush: pinsunt terram genibus, Enn. ap. Diom. p. 370 P. (Ann. v. 354 Vahl.):

    flagro,

    to scourge, Plaut. Merc. 2, 3, 81:

    si communiter pisunt,

    Cato, R. R. 136:

    pilum, quod eo far pisunt: a quo ubi id fit dicitur pistrinum,

    Varr. L. L. 5, § 138 Müll.: farinam, id. ap. Non. 152, 15:

    uvam passam,

    id. R. R. 3, 16:

    panicum pinsitum,

    Col. 2, 9, 19; 6, 6, 5:

    pisente pilo,

    Plin. 18, 10, 23, § 97; 18, 10, 20, § 93:

    qui far pisebant,

    id. 18, 11, 28, § 107:

    o Jane, a tergo quem nulla ciconia pinsit (v. ciconia),

    Pers. 1, 58.

    Lewis & Short latin dictionary > pinso

  • 126 praeferratus

    prae-ferrātus, a, um, adj., tipped or shod with iron:

    modius,

    Cato, R. R. 11:

    pilum,

    pointed with iron, Plin. 18, 10, 23, § 97. — Transf.:

    praeferratus apud molas tribunus,

    i. e. chained, fettered, Plaut. Pers. 1, 1, 22.

    Lewis & Short latin dictionary > praeferratus

  • 127 praepilo

    praepĭlo, no perf., ātum, 1, v. a. [praepilum], to point in front or at the end like a pilum (post-class.): praepilatis missilibus principiis pugnae tentatis, Amm. 24, 6, 10 —
    II.
    To throw forwards, hurl before (postclass.):

    praepilabantur missilia,

    Amm. 16, 12, 36.

    Lewis & Short latin dictionary > praepilo

  • 128 reduco

    rĕ-dūco, xi, ctum, 3 (rēduco or redduco, Lucr. 1, 228; 4, 992; 5, 133; old imp. redduce, Ter. Hec. 4, 2, 29), v. a.
    I.
    To lead or bring back, to conduct back (very freq. and class.; syn. redigo).
    A.
    Lit.
    1.
    In gen.
    a.
    Of living objects:

    reducam te ubi fuisti,

    Plaut. Capt. 3, 5, 106:

    hunc ex Alide huc reducimus,

    id. ib. 5, 4, 17; cf.:

    aliquem ex errore in viam,

    id. Ps. 2, 3, 2:

    aliquem de exsilio,

    Cic. Phil. 2, 4, 9; id. Att. 9, 14, 2; cf.:

    ab exsilio,

    Quint. 5, 11, 9:

    socios a morte,

    Verg. A. 4, 375:

    Silenium ad parentes,

    Plaut. Cist. 2, 3, 86; so,

    ad aliquem,

    Cic. Off. 3, 22, 86; Caes. B. G. 6, 32; id. B. C. 1, 24; 2, 38 fin.; cf.:

    a pastu vitulos ad tecta,

    Verg. G. 4, 434:

    reduci in carcerem,

    Cic. Att. 4, 6, 2:

    in Italiam,

    Caes. B. C. 3, 18:

    reducere uxorem,

    to take again to wife, marry again, Ter. Hec. 3, 3, 31; 43; 3, 5, 51; 4, 4, 12 sq. al.; Nep. Dion, 6, 2; Suet. Dom. 3; 13; cf.:

    uxorem in matrimonium,

    id. ib. 8:

    regem,

    to restore to the throne, to reinstate, Cic. Rab. Post. 8, 19; id. Fam. 1, 2, 1; 1, 7, 4; id. Q. Fr. 2, 2, 3 (v. reductio):

    possum excitare multos reductos testes liberalitatis tuae,

    i. e. who have been brought back by your generosity, id. Rab. Post. 17, 47; cf.: cum in Italiam reductus existimabor, Pomp. ap. Caes. B. C. 3, 18, 4. —
    b.
    With inanimate objects, to draw back, bring back:

    (falces) tormentis introrsus reducebant,

    Caes. B. G. 7, 22:

    reliquas munitiones ab eā fossā pedes CCCC. reduxit,

    id. ib. 7, 22; cf.

    turres,

    id. ib. 7, 24 fin.: calculum, Cic. Fragm. ap. Non. 170, 30:

    in jaculando bracchia,

    Quint. 10, 3, 6:

    sinum dextrā usque ad lumbos,

    id. 11, 3, 131:

    ad pectora remos,

    Ov. M. 11, 461; Verg. A. 8, 689:

    clipeum,

    to draw back, Ov. M. 12, 132:

    gladium (opp. eduxit),

    Gell. 5, 9, 3:

    auras naribus,

    Lucr. 4, 990 al.:

    furcillas hibernatum in tecta,

    Varr. R. R. 1, 8, 6. — Poet.:

    solem reducit,

    Verg. A. 1, 143; so,

    diem (Aurora),

    id. G. 1, 249:

    lucem (Aurora),

    Ov. M. 3, 150:

    noctem die labente (Phoebus),

    Verg. A. 11, 914:

    aestatem,

    id. G. 3, 296:

    hiemes,

    Hor. C. 2, 10, 15:

    febrim,

    id. S. 2, 3, 294:

    somnum (cantus),

    id. C. 3, 1, 21 al.:

    umbram,

    to make the shadow move backwards, Vulg. 4 Reg. 20, 11.—
    2.
    In partic.
    a.
    Reducere aliquem domum (opp. deducere), to conduct or accompany one home, Plaut. Merc. 5, 4, 19:

    (P. Scipio) cum senatu dimisso domum reductus ad vesperum est a patribus conscriptis,

    Cic. Lael. 3, 12; cf. Liv. 4, 24; cf.:

    quos Elea domum reducit Palma,

    Hor. C. 4, 2, 17.—So, without domum:

    in ludum (puellulam) ducere et reducere,

    Ter. Phorm. 1, 2, 36:

    aliquem ad suam villam,

    Cic. Ac. 1, 1, 1:

    bene comitati per forum reducuntur,

    Quint. 12, 8, 3:

    quantā reduci Regulus solet turbā,

    Mart. 2, 74, 2: assurgi, deduci, reduci, Cic. Sen. 18, 63.—
    b.
    In milit. lang., to draw off, withdraw troops:

    vastatis omnibus eorum agris Caesar exercitum reduxit,

    Caes. B. G. 3, 29 fin.:

    legiones reduci jussit,

    id. B. C. 3, 46; so,

    exercitum (copias, legiones suas, etc.),

    id. B. G. 6, 29; 7, 68; id. B. C. 2, 28 fin.; Liv. 5, 5; Front. Strat. 2, 3, 1; 5; 2, 5, 13 sq.:

    suos incolumes,

    Caes. B. G. 5, 22; Front. Strat. 1, 1, 11; 5, 13:

    legiones ex Britanniā,

    Caes. B. G. 4, 38:

    a munitionibus,

    id. ib. 7, 88:

    ab oppugnatione,

    id. ib. 5, 26 fin.:

    in castra,

    id. ib. 1, 49 fin.; 1, 50; 2, 9;

    4, 34 et saep.: in hiberna,

    id. ib. 6, 3:

    in Treviros, etc.,

    id. ib. 5, 53; 7, 9 fin.; Liv. 43, 20:

    intra fossam,

    Caes. B. C. 1, 42; cf.:

    ab radicibus collis intra munitiones,

    id. B. G. 7, 51 fin.Absol. (like duco and educo):

    instituit reducere,

    to march back, Front. Strat. 1, 4, 5 and 8.—
    c.
    To recall to the stage a player:

    a magno Pompeio magni theatri dedicatione anus pro miraculo deducta,

    Plin. 7, 48, 49, § 158.—
    B.
    Trop., to bring back, restore, replace:

    ad divitias,

    Plaut. Cist. 2, 3, 17:

    animum aegrotum ad misericordiam,

    Ter. And. 3, 3, 27:

    aliquem in gratiam,

    id. ib. 5, 4, 45; Cic. Clu. 36, 101:

    in gratiam cum aliquo,

    id. Rab. Post. 8, 19; Liv. 10, 5 fin.; Quint. 5, 11, 19; cf.: ut Caesarem et Pompeium perfidiā hominum distractos rursus in pristinam concordiam reducas, Balbus ap. Cic. Att. 8, 15, A, 1:

    aliquem ad officium sanitatemque,

    Cic. Verr. 2, 2, 40, § 98:

    propinquum ad officium,

    Nep. Dat. 2, 3:

    judices ad justitiam,

    Quint. 6, 1, 46:

    legiones veterem ad morem,

    Tac. A. 11, 18:

    meque ipse reduco A contemplatu,

    withdraw myself, Ov. Tr. 5, 7, 65:

    verba paulum declinata ad veritatem,

    Quint. 1, 6, 32:

    judicatio est ad eum statum reducenda,

    id. 7, 3, 35:

    reducere in memoriam quibus rationibus unam quamque partem confirmāris,

    Cic. Inv. 1, 52, 98; cf.:

    in memoriam gravissimi luctūs,

    Plin. Ep. 3, 10, 2:

    dolorem in animum judicantium,

    Quint. 11, 1, 54:

    vocem in quendam sonum aequabilem,

    Auct. Her. 3, 12, 21:

    verborum facilitatem in altum,

    Quint. 10, 7, 28:

    haec benignā in sedem vice,

    Hor. Epod. 13, 7 sq.:

    tu spem reducis mentibus anxiis Viresque,

    id. C. 3, 21, 17:

    diem et convivia mente re duxit,

    has recalled to mind, Sil. 8, 136:

    vel instituere vel reducere ejusmodi exemplum, etc.,

    to introduce again, restore, Plin. Ep. 4, 29, 3; so,

    habitum vestitumque pristinum,

    Suet. Aug. 40:

    morem transvectionis post longam intercapedinem,

    id. ib. 38. — To bring back, restore to the right path:

    scire est liberum Ingenium et animum, quo vis illos tu die Redducas,

    Ter. Ad. 5, 3, 44.—
    II.
    After the Aug. period, sometimes with the idea of ducere predominating, for the usual redigere (q. v. II.).
    * A.
    To bring or get out, to produce a certain quantity:

    LX. pondo panis e modio (milii) reducunt,

    Plin. 18, 7, 10, § 54.—
    B.
    To bring, make, reduce to some shape, quality, condition, etc. (rare;

    usually redigere): aliquid in formam,

    Ov. M. 15, 381:

    faecem in summum,

    to bring up, raise, Col. 12, 19, 4:

    excrescentes carnes in ulceribus ad aequalitatem efficacissime reducunt (just before, redigit),

    Plin. 30, 13, 39, § 113:

    cicatrices ad colorem,

    id. 27, 12, 82, § 106:

    corpus sensim ad maciem,

    id. 24, 8, 30, § 46:

    ulcera ac scabiem jumentorum ad pilum,

    id. 22, 22, 32, § 72.— Hence, rĕ-ductus, a, um, P. a., drawn back, withdrawn; of place, retired, remote, distant, lonely.
    A.
    Lit.:

    inque sinus scindit sese unda reductos,

    Verg. G. 4, 420; id. A. 1, 161; so,

    vallis,

    id. ib. 6, 703; Hor. C. 1, 17, 17; id. Epod. 2, 11.—
    B.
    Trop.:

    virtus est medium vitiorum et utrimque reductum,

    from either extreme, Hor. Ep. 1, 18, 9.—

    In painting: alia eminentiora, alia reductiora fecerunt,

    less prominent, Quint. 11, 3, 46: producta et reducta (bona), a transl. of the Gr. proêgmena kai apoproêgmena of the Stoics, things to be preferred and those to be deferred, Cic. Fin. 5, 30, 90.— Sup. and adv. do not occur.

    Lewis & Short latin dictionary > reduco

См. также в других словарях:

  • pilum — pilum …   Dictionnaire des rimes

  • Pilum — Saltar a navegación, búsqueda Para clasificación taxonómica, véase Filo. Pilum pesado El pilum (en plural pila) era un arma básica, junto con la espada (gladius), del soldado le …   Wikipedia Español

  • pilum — [ pilɔm ] n. m. • 1763; pile 1580; mot lat. ♦ Archéol. Lourd javelot utilisé par les légionnaires romains. ● pilum nom masculin (latin pilum) Lourd javelot à pointe aiguë, utilisé comme pique ou, plus souvent, comme arme de jet par l infanterie… …   Encyclopédie Universelle

  • Pilum — Angaben Waffenart: Speer Verwendung …   Deutsch Wikipedia

  • pilum — PÍLUM s.n. (Ant.) Suliţă scurtă de aruncat. [pl. muri. / < lat. pilum, cf. fr. pilum]. Trimis de LauraGellner, 25.07.2005. Sursa: DN  PÍLUM s. n. suliţă scurtă de aruncat a legionarilor romani. (< lat …   Dicționar Român

  • Pilum — (lat., »Keule«), der Wurfspieß der römischen Legionssoldaten (s. Legion), den sie bei Eröffnung des Gefechts in die Feinde schleuderten, um dann zum Schwertkampf zu schreiten. Pilum. Derselbe war ungefähr 2 m lang und bestand aus einem Holzschaft …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Pilum — (röm. Ant.), 5 Fuß langer, schwerer Wurfspieß des Fußvolkes, mit welchem sie das Treffen gewöhnlich eröffneten; P. hamatum, war mit Widerhaken versehen; P. murale, mit dreieckiger Spitze, von den Belagerten von den Mauern auf die Belagerer… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Pilum — (lat.), der zur Hälfte aus Eisen bestehende Wurfspieß der altröm. Legionssoldaten [Tafel: Kriegswesen I, 3] …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Pilum —   [lateinisch] das, s/...li, etwa 1,6 2 m langer Wurfspeer der römischen Legionäre, eingeführt im Zuge des Übergangs zur Manipulartaktik; bestand jeweils zur Hälfte aus hölzernem Schaft und eiserner Spitze.   …   Universal-Lexikon

  • PILUM — Tyrrheni inventum, Plin. l. 7. c. 56. proprium Romanorum olim militum gestamen, exacte describitur a Polybio Histor. l. 6. interprete Cl. Isaacô Casaubonô, his verbis: Sunt e Pilis quaedam crasse, quaedam tenuia, et e solidioribus, quae rotumda… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • pilum — pȋlum m DEFINICIJA pov. sulica rimskih legionara ETIMOLOGIJA lat …   Hrvatski jezični portal

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»