pierwotniaki

См. также в других словарях:

• ameboza — ż IV, CMs. amebozazie, blm med. «choroba pasożytnicza człowieka wywoływana przez pierwotniaki (pełzaki czerwonki), objawiająca się zaburzeniami jelitowymi, krwawymi biegunkami itp.; pełzakowica, czerwonka pełzakowa» …   Słownik języka polskiego

• anaerob — m IV, DB. a, Ms. anaerobbie; lm M. y biol. anaeroby «organizmy mogące żyć i rozwijać się w środowisku nie zawierającym tlenu atmosferycznego, np. niektóre bakterie, pierwotniaki; anaerobionty, anoksybionty, beztlenowce» ‹z gr.› …   Słownik języka polskiego

• beztlenowiec — m II, DB. beztlenowiecwca; lm M. beztlenowiecwce, D. beztlenowiecwców biol. beztlenowce «organizmy mogące żyć i rozwijać się w środowisku nie zawierającym tlenu atmosferycznego, np. drobnoustroje, a także niektóre pierwotniaki i robaki; anaeroby» …   Słownik języka polskiego

• chłonąć — ndk Vb, chłonąćnę, chłonąćniesz, chłoń, chłonąćnął, chłonąćnęła, chłonąćnęli, chłonąćnięty «wciągać w siebie; absorbować, wchłaniać, wsysać, pochłaniać» Chłonąć zapach kwiatów, czyste powietrze. Gąbka chłonie wodę. Pierwotniaki chłoną pokarm… …   Słownik języka polskiego

• cysta — ż IV, CMs. cyście; lm D. cyst 1. biol. «twór przetrwalnikowy w postaci komórki otoczonej grubą błoną (otoczką) wytwarzaną przez niektóre organizmy (np. bakterie i pierwotniaki), umożliwiający im zachowanie zdolności do życia przy nie… …   Słownik języka polskiego

• drobnoustrój — m I, D. drobnoustrójroju; lm M. drobnoustrójroje, D. drobnoustrójrojów biol. drobnoustroje «niższe organizmy roślinne i zwierzęce, widoczne tylko pod mikroskopem; należą do nich wszystkie bakterie, pierwotniaki i wirusy, liczne glony oraz… …   Słownik języka polskiego

• entameba — ż IV, CMs. entamebabie; lm D. entamebaeb zool. entameby «Entamoeba, pierwotniaki z rzędu ameb, pełzaki pasożytujące głównie w przewodzie pokarmowym, zwłaszcza ssaków» ‹gr. + ameba› …   Słownik języka polskiego

• geobiont — m IV, DB. a, Ms. geobiontncie; lm M. y biol. geobionty «organizmy, których środowiskiem jest gleba, np. bakterie, glony, grzyby, pierwotniaki, nicienie, dżdżownice, kret» ‹z gr.› …   Słownik języka polskiego

• immunologia — ż I, DCMs. immunologiagii, blm «nauka o sposobach swoistego reagowania organizmu na antygeny; powstała w drugiej połowie XIX w. jako dyscyplina medyczna traktująca o odporności organizmu na bakterie, wirusy, pierwotniaki, grzyby itp. czynniki… …   Słownik języka polskiego

• korzenionóżka — ż III, CMs. korzenionóżkażce; lm D. korzenionóżkażek zool. korzenionóżki «Rhizopoda, pierwotniaki z typu zarodziowych zamieszkujące liczne miejsca wilgotne, wody słodkie i morza, poruszające się za pomocą kurczliwych wypustek plazmatycznych… …   Słownik języka polskiego

• mikroorganizm — m IV, D. u, Ms. mikroorganizmzmie; lm M. y biol. mikroorganizmy «drobne, widoczne zwykle tylko pod mikroskopem niższe organizmy zwierzęce i roślinne, głównie jednokomórkowe, np. bakterie, pierwotniaki, wirusy, liczne glony i niektóre grzyby;… …   Słownik języka polskiego