pienić

См. также в других словарях:

• pienić się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, pienić sięnię się, pienić sięni się, pień się {{/stl 8}}– spienić się {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przekształcać się w pianę, wytwarzać pianę,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• pienić się — ndk VIa, pienić sięnię się, pienić sięnisz się, pień się, pienić siępienił się «wytwarzać pianę, być, stawać się pienistym, pokrywać się pianą; burzyć się, musować» Pieniące się środki do prania. Kufel pieniącego się piwa. Morze się pieni. ∆ Koń… …   Słownik języka polskiego

• pienić się — Gniewać się i złościć, zwłaszcza tak bardzo że ma się painę na ustach Eng. To become very angry, especially so that one s mouth is filled with froth …   Słownik Polskiego slangu

• gniew — m IV, D. u, Ms. gniewwie 1. blm «gwałtowna reakcja na jakiś przykry bodziec zewnętrzny wyrażająca się podnieceniem, niezadowoleniem, oburzeniem; złość, wzburzenie, wściekłość, irytacja» Gwałtowny, ślepy, tępy, irracjonalny gniew. Burza, chmura,… …   Słownik języka polskiego

• kipieć — ndk VIIa, kipiećpi, kipiećpiał 1. «o płynach» a) «być w temperaturze wrzenia, wrząc rozpryskiwać się, bulgotać; burzyć się, pienić się, przelewać się» Mleko kipi. b) «bulgotać, rozpryskiwać się o coś, wirować, burzyć się» Kipiąca topiel. przen.… …   Słownik języka polskiego

• musować — ndk IV, musowaćsuje, musowaćował «o cieczach: wydzielać gaz; pienić się, burzyć się» Piwo, wino musuje. Musujący szampan. ‹fr.› …   Słownik języka polskiego

• pienienie się — n I rzecz. od pienić się …   Słownik języka polskiego

• szumieć — I ndk VIIa, szumiećmi, szumiećmiał «powodować, wytwarzać, wydawać szum» Morze, rzeka, wodospad szumi. Deszcz, drzewo, las, wiatr szumi. Czajnik, samowar, odkurzacz, wentylator szumi. Potok, strumień szumi po kamieniach. Sztandary, szturmówki… …   Słownik języka polskiego

• wrzeć — ndk XI, wrę, wrzesz, wrze a. wre, wrzyj, wrzał, wrzeli, wrzący a. wrący 1. «o substancjach ciekłych: przemieniać się w parę przy odpowiedniej temperaturze; gotować się» Woda wrze w temperaturze 100°C. Pić wrzącą herbatę. ◊ Praca wre «praca idzie… …   Słownik języka polskiego

• zburzyć — dk VIb, zburzyćrzę, zburzyćrzysz, zburz, zburzyćrzył, zburzyćrzony 1. «spowodować rozpadnięcie się czegoś; zniszczyć, zrujnować, rozwalić» Zburzyć stare mury. Bomba zburzyła dom. Zburzone miasto. przen. Zburzyć czyjeś szczęście, spokój. 2.… …   Słownik języka polskiego

• złość — ż V, DCMs. złośćści, blm «stan irytacji, wzburzenia; gniew, pasja, wybuch gniewu; także: uczucie wrogości, urazy do kogoś» Bezsilna, głucha złość. Atak, paroksyzm złości. Napady złości. Błysk złości w czyichś oczach. Mieć, odczuwać złość do kogoś …   Słownik języka polskiego