-
1 pienić
глаг.• пенить• пениться* * *несов. пенить* * *несов.пе́нить -
2 pienić się
-
3 pienić\ się
несов. 1. пениться;2. перен. (о kimś) беситься, кипеть+2. wściekać się, złościć się
-
4 musować
глаг.• муссировать• пениться* * *несов. пениться; играть+pienić się, burzyć się
* * *несов.пе́ниться; игра́тьSyn: -
5 mnożyć\ się
несов. 1. множиться; умножаться;2. размножаться, плодиться, разводиться+2. rozmnażać się, pienić się
-
6 aufschäumen
aufschäumen v/t spieni(a)ć; vi (h oder sn) <za>pienić się -
7 geifern
-
8 schäumen
-
9 überschäumen
überschäumen vi (-) pienić się i przel(ew)ać się przez wierzch;fig er schäumt über vor Temperament ponosi go temperament;sie schäumt über vor Freude rozpiera ją radość -
10 Wut
in Wut geraten rozwścieczyć się pf;seine Wut an jemandem auslassen wyładow(yw)ać złość na (L);vor Wut schäumen pienić się ze złości;jemanden in Wut bringen rozwścieczać <- czyć> k-o
См. также в других словарях:
pienić się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, pienić sięnię się, pienić sięni się, pień się {{/stl 8}}– spienić się {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przekształcać się w pianę, wytwarzać pianę,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pienić się — ndk VIa, pienić sięnię się, pienić sięnisz się, pień się, pienić siępienił się «wytwarzać pianę, być, stawać się pienistym, pokrywać się pianą; burzyć się, musować» Pieniące się środki do prania. Kufel pieniącego się piwa. Morze się pieni. ∆ Koń… … Słownik języka polskiego
pienić się — Gniewać się i złościć, zwłaszcza tak bardzo że ma się painę na ustach Eng. To become very angry, especially so that one s mouth is filled with froth … Słownik Polskiego slangu
gniew — m IV, D. u, Ms. gniewwie 1. blm «gwałtowna reakcja na jakiś przykry bodziec zewnętrzny wyrażająca się podnieceniem, niezadowoleniem, oburzeniem; złość, wzburzenie, wściekłość, irytacja» Gwałtowny, ślepy, tępy, irracjonalny gniew. Burza, chmura,… … Słownik języka polskiego
kipieć — ndk VIIa, kipiećpi, kipiećpiał 1. «o płynach» a) «być w temperaturze wrzenia, wrząc rozpryskiwać się, bulgotać; burzyć się, pienić się, przelewać się» Mleko kipi. b) «bulgotać, rozpryskiwać się o coś, wirować, burzyć się» Kipiąca topiel. przen.… … Słownik języka polskiego
musować — ndk IV, musowaćsuje, musowaćował «o cieczach: wydzielać gaz; pienić się, burzyć się» Piwo, wino musuje. Musujący szampan. ‹fr.› … Słownik języka polskiego
pienienie się — n I rzecz. od pienić się … Słownik języka polskiego
szumieć — I ndk VIIa, szumiećmi, szumiećmiał «powodować, wytwarzać, wydawać szum» Morze, rzeka, wodospad szumi. Deszcz, drzewo, las, wiatr szumi. Czajnik, samowar, odkurzacz, wentylator szumi. Potok, strumień szumi po kamieniach. Sztandary, szturmówki… … Słownik języka polskiego
wrzeć — ndk XI, wrę, wrzesz, wrze a. wre, wrzyj, wrzał, wrzeli, wrzący a. wrący 1. «o substancjach ciekłych: przemieniać się w parę przy odpowiedniej temperaturze; gotować się» Woda wrze w temperaturze 100°C. Pić wrzącą herbatę. ◊ Praca wre «praca idzie… … Słownik języka polskiego
zburzyć — dk VIb, zburzyćrzę, zburzyćrzysz, zburz, zburzyćrzył, zburzyćrzony 1. «spowodować rozpadnięcie się czegoś; zniszczyć, zrujnować, rozwalić» Zburzyć stare mury. Bomba zburzyła dom. Zburzone miasto. przen. Zburzyć czyjeś szczęście, spokój. 2.… … Słownik języka polskiego
złość — ż V, DCMs. złośćści, blm «stan irytacji, wzburzenia; gniew, pasja, wybuch gniewu; także: uczucie wrogości, urazy do kogoś» Bezsilna, głucha złość. Atak, paroksyzm złości. Napady złości. Błysk złości w czyichś oczach. Mieć, odczuwać złość do kogoś … Słownik języka polskiego