-
1 życie
сущ.• биография• бытие• действие• жизнеописание• жизнь• житие• насилие• оживление• сила• существование• энергия* * *życi|e☼ 1. жизнь ž;warunki \życiea условия жизни;
2. разг. содержание;(про)питание;wydawać pieniądze na \życie расходовать деньги на (про)пи-тание;
3. перен. темперамент ♂; энергия ž;orkiestra grała z \życieem polkę оркестр лихо играл (наяривал) польку; ● ujść z \życieem (zostać przy \życieu) остаться в живых, спастись; wejść w \życie а) юр. вступить в законную силу;
б) стать взрослым, начать самостоятельную жизнь;wprowadzić w \życie претворить в жизнь; walka na śmierć i \życie борьба не на жизнь (не на живот), а на смерть; z \życieem! живо!, пошевеливайся (пошевеливайтесь)!
* * *с1) жизнь żwarunki życia — усло́вия жи́зни
2) разг. содержа́ние; (про)пита́ниеwydawać pieniądze na życie — расхо́довать де́ньги на (про)пита́ние
3) перен. темпера́мент m; эне́ргия żorkiestra grała z życiem polkę — орке́стр ли́хо игра́л (ная́ривал) по́льку
•- zostać przy życiu
- wejść w życie
- wprowadzić w życie -
2 stracić
глаг.• губить• затерять• лишать• лишаться• лишить• лишиться• недослышать• потерять• прозевать• проиграть• проигрывать• промахнуться• терять• утерять• утратить* * *strac|ić\stracićę, \stracićony сов. 1. kogo-co потерять кого- что, лишиться чего;\stracić czas потерять время; \stracić chęć потерять охоту (желание); расхотеть;
\stracić wiarę w kogoś, coś (zaufanie do kogoś, czegoś) извериться в ком-л., чём-л.;\stracić przytomność лишиться чувств;
потерять сознание;\stracić życie погибнуть;
2. растратить, промотать;\stracić pieniądze растратить деньги;
3. (wykonać wyrok śmierci) казнить;● \stracić głowę потерять голову; \stracić z oczu потерять из виду;
\stracić serce do kogoś, czegoś разлюбить кого-л., что-л.; разочароваться в ком-л., чём-л.;\stracić na sile ослабеть;
ktoś \stracićił władzę w rękach у кого-л. отнялись руки;nic nie \stracićił na dowcipie он всё так же остроумен
* * *stracę, stracony сов.stracić czas — потеря́ть вре́мя
stracić chęć — потеря́ть охо́ту (жела́ние); расхоте́ть
stracić wiarę w kogoś, coś (zaufanie do kogoś, czegoś) — изве́риться в ко́м-л., чём-л.
stracić przytomność — лиш́иться чувств; потеря́ть созна́ние
stracić życie — поги́бнуть
2) растра́тить, промота́тьstracić pieniądze — растра́тить де́ньги
3) ( wykonać wyrok śmierci) казни́ть•- stracić z oczu
- stracić serce do kogoś, czegoś
- stracić na sile
- ktoś stracił władzę w rękach
- nic nie stracił na dowcipie -
3 tracić
глаг.• губить• затерять• лишать• лишаться• недослышать• потерять• проиграть• проигрывать• терять• тратить• утерять• утратить* * *1) (cechę, wartość) утрачивать2) tracić (gubić, pozbawiać się itp.) терять3) tracić (np. okazję) упускать4) tracić (np. życie) лишаться5) tracić (w czyichś oczach) снижаться6) tracić (wykonywać egzekucję) казнить7) tracić (marnotrawić) тратить (зря)wydawać (pieniądze) тратить (деньги)* * *trac|ić\tracićę, \tracići, \tracićony несов. 1. терять (лишаться);\tracić czas терять время; \tracić na wadze терять в весе (вес); \tracić na sile слабеть, слабнуть; \tracić pieniądze растрачивать (тратить) деньги; \tracić grunt pod nogami терять почву под ногами;
2. (wykonywać wyrok śmierci na kimś) казнить* * *tracę, traci, tracony несов.1) теря́ть ( лишаться)tracić czas — теря́ть вре́мя
tracić na wadze — теря́ть в весе́ ( вес)
tracić na sile — слабе́ть, сла́бнуть
tracić pieniądze — растра́чивать (тра́тить) де́ньги
tracić grunt pod nogami — теря́ть по́чву под нога́ми
2) ( wykonywać wyrok śmierci na kimś) казни́ть -
4 trącić
глаг.• губить• затерять• лишать• лишаться• недослышать• потерять• проиграть• проигрывать• терять• тратить• утерять• утратить* * *1) (cechę, wartość) утрачивать2) tracić (gubić, pozbawiać się itp.) терять3) tracić (np. okazję) упускать4) tracić (np. życie) лишаться5) tracić (w czyichś oczach) снижаться6) tracić (wykonywać egzekucję) казнить7) tracić (marnotrawić) тратить (зря)wydawać (pieniądze) тратить (деньги)* * *trac|ić\tracićę, \tracići, \tracićony несов. 1. терять (лишаться);\tracić czas терять время; \tracić na wadze терять в весе (вес); \tracić na sile слабеть, слабнуть; \tracić pieniądze растрачивать (тратить) деньги; \tracić grunt pod nogami терять почву под ногами;
2. (wykonywać wyrok śmierci na kimś) казнить* * *trącę, trącony1) сов. легко́ подтолкну́ть, уда́рить; заде́тьtrącić kogoś pod łokieć — подтолкну́ть кого́-л. под ло́коть
trącić nogą krzesło — заде́ть ного́й стул
2) несов., перен. отдава́ть, припа́хивать• -
5 strącić
глаг.• губить• затерять• лишать• лишаться• лишить• лишиться• недослышать• потерять• прозевать• проиграть• проигрывать• промахнуться• терять• утерять• утратить* * *strac|ić\stracićę, \stracićony сов. 1. kogo-co потерять кого- что, лишиться чего;\stracić czas потерять время; \stracić chęć потерять охоту (желание); расхотеть;
\stracić wiarę w kogoś, coś (zaufanie do kogoś, czegoś) извериться в ком-л., чём-л.;\stracić przytomność лишиться чувств;
потерять сознание;\stracić życie погибнуть;
2. растратить, промотать;\stracić pieniądze растратить деньги;
3. (wykonać wyrok śmierci) казнить;● \stracić głowę потерять голову; \stracić z oczu потерять из виду;
\stracić serce do kogoś, czegoś разлюбить кого-л., что-л.; разочароваться в ком-л., чём-л.;\stracić na sile ослабеть;
ktoś \stracićił władzę w rękach у кого-л. отнялись руки;nic nie \stracićił na dowcipie он всё так же остроумен
* * *strącę, strącony сов.1) сбить, сшиби́тьstrącić poprzeczkę — спорт. сбить пла́нку ( при прыжке)
2) столкну́ть; сбро́ситьstrącić szklankę ze stołu — сбро́сить стака́н со стола́
strącić kogoś ze schodów — столкну́ть кого́-л. с ле́стницы
3) вы́честьstrącić z poborów — вы́честь из зарпла́ты
4) хим. осади́ть•- strącić z piedestału
См. также в других словарях:
Jerzy Skolimowski — For the rower, see Jerzy Skolimowski (rower). Jerzy Skolimowski Born May 5, 1938 (1938 05 05) (age 73) Łódź, Poland … Wikipedia
Jerzy Skolimowski — Données clés Naissance 5 mai 1938 … Wikipédia en Français
Сколимовский, Ежи — Ежи Сколимовский Jerzy Skolimowski … Википедия
Сколимовский — Сколимовский, Ежи Ежи Сколимовский Jerzy Skolimowski Дата рождения: 1938 Место рождения … Википедия
Jerzy Skolimowski — (5 de mayo de 1938) es un director de cine Polaco, guionista, dramaturgo y actor. Se graduó en la prestigiosa Escuela Nacional del Cine de Łódź. Skolimowski ha dirigido más de veinte películas desde su opera prima en 1960, Oko wykol (El ojo… … Wikipedia Español
iść — ndk, idę, idziesz, idź, szedł, szła, szli 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, posuwać się stawiając kroki; stąpać, kroczyć; w pochodzie: maszerować» Iść pieszo, piechotą, na piechotę. Iść na palcach. Iść ostrożnie, pewnie, śmiało. Iść na… … Słownik języka polskiego
złożyć — dk VIb, złożyćżę, złożyćżysz, złóż, złożyćżył, złożyćżony składać ndk I, złożyćam, złożyćasz, złożyćają, złożyćaj, złożyćał, złożyćany 1. «zgiąć, załamać coś w kilkoro, sprawić, żeby coś nie było rozpostarte, załamując coś w kilkoro lub zginając… … Słownik języka polskiego
drogi — drodzy, droższy 1. «mający wysoką cenę, wymagający dużych wydatków, nakładów pieniężnych; kosztowny» Drogi towar. Drogie napoje, trunki. Drogie meble. Droga miejscowość. Życie w mieście jest drogie. ∆ Drogie kamienie «minerały, odznaczające się… … Słownik języka polskiego
dać — dk I dam, dasz, dadzą, daj, dał, dany dawać ndk IX, daję, dajesz, dają, dawaj, dawał, dawany 1. «przekazać komuś rzecz, którą się posiada lub rozporządza; obdarzyć czym; podarować, ofiarować, oddać; poświęcić co» Dawać pieniądze na utrzymanie.… … Słownik języka polskiego
słać — I ndk XI, ślę, ślesz, ślij, słał, słany książk. «wyprawiać, kierować kogoś dokądś; przekazywać coś komuś w jakiś sposób; wysyłać, posyłać» Słać swaty do kogoś. Ślij czym prędzej gońca! Urzędy słały pismo za pismem. Napisał, że śle już pieniądze.… … Słownik języka polskiego
wejść — 1. Coś komuś weszło w krew, w nawyk, w nałóg «coś stało się czyimś przyzwyczajeniem, czyjąś naturą»: (...) w nawyk weszła im poobiednia drzemka. Roz bezp 1998. Był przekonany, że w pośpiechu, z jakim zmierzał w kierunku wczorajszej zabawnej… … Słownik frazeologiczny
