-
1 pianista
-
2 ambizione
ambizione s.f. ambition: non avere ambizioni ne pas avoir d'ambitions; la sua ambizione è di diventare un grande pianista il a pour ambition de devenir un grand pianiste. -
3 tamburellare
tamburellare v.intr. ( tamburèllo; aus. avere) 1. ( suonare il tamburello) jouer du tambour. 2. ( battere) tambouriner: la pioggia tamburella sui vetri la pluie tambourine sur les vitres. 3. (battere: imitando il gesto del pianista) tambouriner, pianoter: tamburellare con le dita sul tavolo tambouriner sur la table avec ses doigts, pianoter sur la table avec ses doigts. -
4 tocco
I. tocco s.m. (pl. - chi) 1. touche f., action f. de toucher: un tocco leggero une touche légère. 2. ( colpo) petit coup, coup: un tocco alla porta un petit coup à la porte. 3. ( piccola quantità) touche f., soupçon: ancora un tocco di cipria encore un soupçon de poudre. 4. (rintocco: di campane, di orologi) tintement, coup. 5. ( l'una) une heure f., treize heures f.: è suonato il tocco il est une heure, une heure a sonné; ( region) al tocco ( all'una) à une heure. 6. ( impronta) touche f., griffe f., patte f.: si riconosce il tocco dell'artista on reconnaît la griffe de l'artiste; un tocco femminile une touche féminine. 7. ( pennellata) touche f., coup de pinceau: ancora qualche tocco e il quadro è finito encore quelques touches et le tableau sera fini, encore quelques coups de pinceau et le tableau sera fini. 8. ( Mus) ( modo di suonare) touché, jeu: un pianista dal tocco raffinato un pianiste au touché raffiné. II. tocco agg. (pl. - chi) 1. ( rar) (rif. a frutta) gâté. 2. ( pop) ( un po' pazzo) un peu fou, toqué. III. tocco s.m. (pl. - chi) gros morceau, bon morceau: un tocco di formaggio un bon morceau de fromage; un tocco di carne un gros morceau de viande. IV. tocco s.m. (pl. - chi) ( copricapo) toque f.
См. также в других словарях:
pianista — sustantivo masculino,f. 1. Persona que se dedica a tocar el piano como profesional: Juan se ganaba la vida como pianista en un cafetín de mala muerte … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
pianistă — pianístă s. f. (sil. pi a ), pl. pianíste Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic … Dicționar Român
pianista — s. 2 g. Pessoa que toca piano. ‣ Etimologia: piano + ista … Dicionário da Língua Portuguesa
pianista — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos VIa, CMc. pianistaiście; lm M. pianistaiści {{/stl 8}}{{stl 7}} wykonawca muzyki fortepianowej <wł.> {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pianista — com. Músico que toca el piano … Diccionario de la lengua española
Pianista — ► sustantivo masculino femenino 1 MÚSICA Persona que toca el piano: ■ su prima es una excelente pianista. 2 Persona que fabrica o vende pianos. * * * pianista 1 n. Persona que toca el piano; particularmente, que se dedica a ello como profesión. 2 … Enciclopedia Universal
pianista — pia·nì·sta s.m. e f. CO chi suona il pianoforte, spec. per professione: un celebre pianista, è pianista in un orchestra | mani da pianista, lunghe e affusolate | scherz., non sparare sul pianista, non coinvolgere chi si trova involontariamente in … Dizionario italiano
pianista — (m/f) (Intermedio) persona que se ocupa de tocar el instrumento con teclas blancas y negras Ejemplos: En el restaurante he conocido a un pianista de jazz muy famoso. Cuando su novia era niña, quería ser una pianista grande. Sinónimos: músico,… … Español Extremo Basic and Intermediate
pianista — m odm. jak ż IV, CMs. pianistaiście; lm M. pianistaiści, D. pianistatów «muzyk grający na fortepianie» Pianista jazzowy. Pianista wirtuoz. ‹wł.› … Słownik języka polskiego
pianista — s m y f Persona que tiene por profesión tocar el piano: el pianista de la orquesta … Español en México
pianista — {{#}}{{LM P30200}}{{〓}} {{[}}pianista{{]}} ‹pia·nis·ta› {{《}}▍ s.com.{{》}} Persona que toca el piano … Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos