piłować

См. также в других словарях:

• piłować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, piłowaćłuję, piłowaćłuje, piłowaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ciąć coś piłą lub piłką : {{/stl 7}}{{stl 10}}Piłować drzewo. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• piłować — ndk IV, piłowaćłuję, piłowaćłujesz, piłowaćłuj, piłowaćował, piłowaćowany 1. «rznąć, przecinać coś piłą lub piłką» Piłować deski, belki. przen. a) «źle grać na jakimś instrumencie (smyczkowym); grać ciągle ten sam utwór» Piłował skrzypce.… …   Słownik języka polskiego

• piłować — posp. Piłować mordę, gębę, dziób itp. «dużo lub głośno mówić, krzyczeć»: Jedna to jest taka krzykliwa, mordę piłuje (...). Roz bezp 1996 …   Słownik frazeologiczny

• dziób — pot. Kłapać, trzaskać dziobem «mówić dużo, wypowiadać wiele słów»: Godzinami stoją przed blokiem i trzaskają dziobami. Roz bezp 2001. Dostać w dziób zob. dostać 8. Piłować dziób zob. piłować. Zamknąć, stulić dziób zob. zamknąć 4. Zamknąć, trzymać …   Słownik frazeologiczny

• gęba — 1. pot. (Biec, iść, pójść, lecieć, polecieć itp.) z gębą, z jęzorem, z pyskiem a) «natychmiast powiadomić kogoś o czymś; donieść, naplotkować» b) «iść do kogoś z wymówkami, z awanturą, z krzykiem»: Na drugi dzień Kisiel złapał mnie na ulicy i z… …   Słownik frazeologiczny

• morda — Drzeć mordę zob. gęba 3. Drzeć, rozedrzeć, wydrzeć (na kogoś) mordę; skoczyć, rzucić się, wyjechać (na kogoś) z mordą, doskakiwać do kogoś z mordą zob. gęba 4. Morda w kubeł zob. kubeł. Nakłaść komuś po mordzie zob. nakłaść 2. Padać na mordę zob …   Słownik frazeologiczny

• paznokieć — m I, D. paznokiećkcia; lm M. paznokiećkcie, D. paznokiećkci «lekko wypukła płytka rogowa, pokrywająca powierzchnię grzbietową ostatnich członów palcowych u człowieka i naczelnych» Długie, krótkie paznokcie. Obcinać, piłować paznokcie. Malować… …   Słownik języka polskiego

• piłowanie — n I rzecz. od piłować …   Słownik języka polskiego

• raszplować — ndk IV, raszplowaćluję, raszplowaćlujesz, raszplowaćluj, raszplowaćował, raszplowaćowany środ. «piłować, trzeć raszplą tarnikiem» …   Słownik języka polskiego

• rzezać — ndk I, rzezaćam, rzezaćasz, rzezaćają, rzezaćaj, rzezaćał, rzezaćany a. IX, rzeżę, rzeżesz, rzeż 1. przestarz. «rżnąć, ciąć, krajać, piłować» Rzezać drzewo. 2. przestarz. «rzeźbić, ryć; wyrzynać, szlifować» Rzezać w kamieniu, bursztynie, drzewie …   Słownik języka polskiego

• rżnąć — a. rznąć ndk Va, rżnąćnę, rżnąćniesz, rżnąćnij, rżnąćnął, rżnąćnęła, rżnąćnęli, rżnąćnięty 1. «ciąć, krajać, przecinać, piłować» Rżnąć drzewo, sieczkę. 2. «wyrzynać ozdoby, ryć, rzeźbić, szlifować, grawerować» Rżnąć (wzór, rysunek) w drewnie,… …   Słownik języka polskiego