Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

phineus

  • 1 Phineus

    Phīneus, eī u. eos, m. (Φινεύς), I) König zu Salmydessos in Thrazien, mit der Gabe der Weissagung versehen. Weil er seine beiden Söhne auf die Verleumdung ihrer Stiefmutter Idäa hin blenden ließ, wurde er von den Göttern mit Blindheit gestraft und von den Harpyien geplagt, die, sooft er sich zum Essen setzte, herbeieilten, den größten Teil der Speisen raubten und den Tisch, sowie den Rest der Speisen mit ihrem Kote besudelten. Nachdem Ph. die Argonauten gastfreundlich aufgenommen hatte, ließ Jason durch Calaïs und Zethus jene Raubvögel verjagen, Ov. met. 7, 3 sqq. Ov. art. am. 1, 339 (Vok. Phineu). – Plur. Phinei appell., Leute wie Phineus = Blinde, Mart. 9, 25, 10 (wo griech. Akk. Plur. Phineas). – Dav.: A) Phīnēius u. Phīnēus, a, um, phinëisch, des Phineus, Phinëia domus, Verg.: Phinëiae dapes, Apul.: Phineā manu, Ov. – B) Phīnīdēs, ae, m. (Φινείδης), der Phinide (männliche Nachkomme des Phineus), Ov. Ib. 269. – II) Bruder des Cepheus, der als Freier der Andromeda mit Perseus in Streit geriet, Ov. met. 5, 8 sqq.

    lateinisch-deutsches > Phineus

  • 2 Phineus

    Phīneus, eī u. eos, m. (Φινεύς), I) König zu Salmydessos in Thrazien, mit der Gabe der Weissagung versehen. Weil er seine beiden Söhne auf die Verleumdung ihrer Stiefmutter Idäa hin blenden ließ, wurde er von den Göttern mit Blindheit gestraft und von den Harpyien geplagt, die, sooft er sich zum Essen setzte, herbeieilten, den größten Teil der Speisen raubten und den Tisch, sowie den Rest der Speisen mit ihrem Kote besudelten. Nachdem Ph. die Argonauten gastfreundlich aufgenommen hatte, ließ Jason durch Calaïs und Zethus jene Raubvögel verjagen, Ov. met. 7, 3 sqq. Ov. art. am. 1, 339 (Vok. Phineu). – Plur. Phinei appell., Leute wie Phineus = Blinde, Mart. 9, 25, 10 (wo griech. Akk. Plur. Phineas). – Dav.: A) Phīnēius u. Phīnēus, a, um, phinëisch, des Phineus, Phinëia domus, Verg.: Phinëiae dapes, Apul.: Phineā manu, Ov. – B) Phīnīdēs, ae, m. (Φινείδης), der Phinide (männliche Nachkomme des Phineus), Ov. Ib. 269. – II) Bruder des Cepheus, der als Freier der Andromeda mit Perseus in Streit geriet, Ov. met. 5, 8 sqq.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Phineus

  • 3 Phineus

    Phīneus, ĕi and ĕos (Gr. acc. plur. Phineas, Mart. 9, 26, 10), m., = Phineus.
    I.
    King of Salmydessus, in Thrace. He possessed the gift of prophecy, but was struck with blindness for having deprived his sons of sight, upon a false accusation made against them by Idœa, their step-mother, Ov. M. 7, 3; Val. Fl. 4, 425; Hyg. Fab. 19; Serv. Verg. A. 3, 209; Ov. A. A. 1, 339; id. R. Am. 355.—
    2.
    Transf., a blind man, Mart. 9, 26, 10.—Hence,
    B.
    Phīnēïus and Phīnēus, a, um, adj., of or belonging to Phineus, Phinean:

    Phineïa domus,

    Verg. A. 3, 212:

    guttur,

    Ov. F. 6, 131:

    Phineum venenum,

    Petr. 136:

    aves,

    the Harpies, Sen. Thyest. 154.—
    2.
    Phīnīdes, ae, m., a male descendant of Phineus, Ov. Ib. 273.—
    II.

    Lewis & Short latin dictionary > Phineus

  • 4 Phineus

    I Phīneus, eī и eos m.
    1) царь Салмидесса (Фракия); по внушению своей второй жены Идеи ослепил своих сыновей от первого брака, за что боги лишили его зрения и наслали на него Гарпий, которые мучили его до тех пор, пока аргонавты Калаис и Зет не убили этих чудовищ O, M
    2) сын Бела, брат Эгипта, Даная и Кефея; показав ему голову Медузы, Персей превратил его в камень O
    II Phīnēus, a, um [ Phineus I \]

    Латинско-русский словарь > Phineus

  • 5 Phineus

    Φινεύς, -έως, ὁ.

    Woodhouse English-Greek dictionary. A vocabulary of the Attic language > Phineus

  • 6 Phineius

    Phīneus, ĕi and ĕos (Gr. acc. plur. Phineas, Mart. 9, 26, 10), m., = Phineus.
    I.
    King of Salmydessus, in Thrace. He possessed the gift of prophecy, but was struck with blindness for having deprived his sons of sight, upon a false accusation made against them by Idœa, their step-mother, Ov. M. 7, 3; Val. Fl. 4, 425; Hyg. Fab. 19; Serv. Verg. A. 3, 209; Ov. A. A. 1, 339; id. R. Am. 355.—
    2.
    Transf., a blind man, Mart. 9, 26, 10.—Hence,
    B.
    Phīnēïus and Phīnēus, a, um, adj., of or belonging to Phineus, Phinean:

    Phineïa domus,

    Verg. A. 3, 212:

    guttur,

    Ov. F. 6, 131:

    Phineum venenum,

    Petr. 136:

    aves,

    the Harpies, Sen. Thyest. 154.—
    2.
    Phīnīdes, ae, m., a male descendant of Phineus, Ov. Ib. 273.—
    II.

    Lewis & Short latin dictionary > Phineius

  • 7 Phinides

    Phīneus, ĕi and ĕos (Gr. acc. plur. Phineas, Mart. 9, 26, 10), m., = Phineus.
    I.
    King of Salmydessus, in Thrace. He possessed the gift of prophecy, but was struck with blindness for having deprived his sons of sight, upon a false accusation made against them by Idœa, their step-mother, Ov. M. 7, 3; Val. Fl. 4, 425; Hyg. Fab. 19; Serv. Verg. A. 3, 209; Ov. A. A. 1, 339; id. R. Am. 355.—
    2.
    Transf., a blind man, Mart. 9, 26, 10.—Hence,
    B.
    Phīnēïus and Phīnēus, a, um, adj., of or belonging to Phineus, Phinean:

    Phineïa domus,

    Verg. A. 3, 212:

    guttur,

    Ov. F. 6, 131:

    Phineum venenum,

    Petr. 136:

    aves,

    the Harpies, Sen. Thyest. 154.—
    2.
    Phīnīdes, ae, m., a male descendant of Phineus, Ov. Ib. 273.—
    II.

    Lewis & Short latin dictionary > Phinides

  • 8 Agenor

    Agēnōr, oris, m. (Ἀγήνωρ), König von Phönizien, Sohn Neptuns u. der Libya, Bruder des Belus (des Vaters des Ägyptus u. Danaus), Vater des Kadmus, der Europa u.a., Vater od. Großvater des Phineus (Königs in Thrazien), Ahnherr der Dido u. dah. auch der Phönizier (Karthager); dah. Agenoris urbs = Karthago, Verg. Aen. 1, 338: Agenore natus = Kadmus, Ov. met. 3, 51: magno cretus Agenore Phineus, Val. Flacc. 4, 444. – stat gloria gentis Agenor, von einer Statue des A., Sil. 1, 88. – Dav.: 1) Agēnoreus, a, um, zu Agenor gehörig, agenorëisch, a) eig.: domus, des Kadmus Haus, Ov.: aber tecta, vom Haus des Phineus (s. oben), Val. Flacc.: bos, der unter die Sterne versetzte Stier, in dessen Gestalt Jupiter die Europa entführte, Ov. – b) übtr.: α für phönizisch, aënum u. Plur. aëna, agen. Kessel = Purpurkessel (s. aēnus), Mart. u. Sil. – β) für karthagisch, arces, Karthago, Sil.: Agenorei nepotes, u. subst. bl. Agenoreī, ōrum, m. = die Karthager, Sil.: ductor, Hasdrubal u. Hannibal, Sil. – 2) Agēnoridēs, ae, m. (Ἀγηνορίδης,) der männl. Nachkomme Agenors, der Agenoride, von Kadmus, Ov. met. 3, 8 u.ö.: von Phineus, Val. Flacc. 4, 582: von Perseus (Abkömmling des Danaus), als argivischem Heros, Ov. met. 4, 771: u. für »Karthager (Phönizier)«, Sil. 8, 1 (wo Genet. Plur. Agenoridûm).

    lateinisch-deutsches > Agenor

  • 9 Agenor

    Agēnōr, oris, m. (Ἀγήνωρ), König von Phönizien, Sohn Neptuns u. der Libya, Bruder des Belus (des Vaters des Ägyptus u. Danaus), Vater des Kadmus, der Europa u.a., Vater od. Großvater des Phineus (Königs in Thrazien), Ahnherr der Dido u. dah. auch der Phönizier (Karthager); dah. Agenoris urbs = Karthago, Verg. Aen. 1, 338: Agenore natus = Kadmus, Ov. met. 3, 51: magno cretus Agenore Phineus, Val. Flacc. 4, 444. – stat gloria gentis Agenor, von einer Statue des A., Sil. 1, 88. – Dav.: 1) Agēnoreus, a, um, zu Agenor gehörig, agenorëisch, a) eig.: domus, des Kadmus Haus, Ov.: aber tecta, vom Haus des Phineus (s. oben), Val. Flacc.: bos, der unter die Sterne versetzte Stier, in dessen Gestalt Jupiter die Europa entführte, Ov. – b) übtr.: α für phönizisch, aënum u. Plur. aëna, agen. Kessel = Purpurkessel (s. aënus), Mart. u. Sil. – β) für karthagisch, arces, Karthago, Sil.: Agenorei nepotes, u. subst. bl. Agenoreī, ōrum, m. = die Karthager, Sil.: ductor, Hasdrubal u. Hannibal, Sil. – 2) Agēnoridēs, ae, m. (Ἀγηνορίδης,) der männl. Nachkomme Agenors, der Agenoride, von Kadmus, Ov. met. 3, 8 u.ö.: von Phineus, Val. Flacc. 4, 582: von Perseus (Abkömmling des Danaus), als argivischem Heros, Ov. met. 4, 771: u. für »Karthager (Phönizier)«, Sil. 8, 1 (wo Genet. Plur. Agenoridûm).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Agenor

  • 10 Phineius

    Phīnēius, a, um V, Ap = Phineus II

    Латинско-русский словарь > Phineius

  • 11 Ampyx

    Ampyx, pycis, Akk. pyca, m. (Ἄμπυξ), I) ein Genosse des Phineus, auf der Hochzeit des Perseus von diesem durch das Medusenhaupt versteinert, Ov. met. 5, 184. – II) ein Lapithe, der auf des Pirithous Hochzeit den Zentauren Oiklus (Oëklus) erschlug, Ov. met. 12, 450.

    lateinisch-deutsches > Ampyx

  • 12 Astyages

    Astyagēs, is, Akk. auch ēn, m. (Ἀστυάγης), I) König von Medien, Großvater des ältern Cyrus, Cic. de div. 1, 112. Iustin. 1, 4 sq. – II) Gefährte des Phineus, Ov. met. 5, 203 u. 205.

    lateinisch-deutsches > Astyages

  • 13 Ampyx

    Ampyx, pycis, Akk. pyca, m. (Ἄμπυξ), I) ein Genosse des Phineus, auf der Hochzeit des Perseus von diesem durch das Medusenhaupt versteinert, Ov. met. 5, 184. – II) ein Lapithe, der auf des Pirithous Hochzeit den Zentauren Oiklus (Oëklus) erschlug, Ov. met. 12, 450.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Ampyx

  • 14 Astyages

    Astyagēs, is, Akk. auch ēn, m. (Ἀστυάγης), I) König von Medien, Großvater des ältern Cyrus, Cic. de div. 1, 112. Iustin. 1, 4 sq. – II) Gefährte des Phineus, Ov. met. 5, 203 u. 205.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Astyages

  • 15 Abaris

    Ăbăris, ĭdis, m.
    I.
    A Rutulian, slain by Euryalus; acc. Abarim, Verg. A. 9, 344. —
    II.
    A companion of Phineus, slain by Perseus; acc. Abarin, Ov. M. 5, 86.

    Lewis & Short latin dictionary > Abaris

  • 16 Ampyx

    Ampyx, ycis, m., = Ampux.
    I.
    One of the Lapithœ; acc. Ampyca, Ov. M. 12, 450. —
    II.

    Lewis & Short latin dictionary > Ampyx

  • 17 Broteas

    Lewis & Short latin dictionary > Broteas

  • 18 Celadon

    Cĕlădon, ontis, m., = Keladôn.
    I. II.
    One of the Lapithœ, Ov. M. 12, 250.

    Lewis & Short latin dictionary > Celadon

  • 19 circumeo

    circŭm-ĕo or circŭĕŏ (v. circum, III.; Neue, Formenl. 2, p. 736 sq.), īvi or ii, circuĭtum, īre ( inf. pass. circumirier, Plaut. Curc. 3, 81), v. n. and a.
    I.
    Prop., to go around, travel or march around, etc. (class.): sparsis Medea capillis Bacchantum ritu flagrantes circuit aras, Ov. M. 7, 258:

    per hortum circuit,

    makes a circuit, Plaut. As. 3, 3, 152; cf. Nep. Eum. 9, 2:

    si rectum limitem rupti torrentibus pontes inciderint, circumire cogemur,

    Quint. 2, 13, 16: an quasi mare omnes circumimus insulas? i. e. from one to another (cf. circum, II. C.), Plaut. Men. 2, 1, 6:

    alvearia,

    Col. 9, 9:

    fines equis,

    id. 1, 3:

    praedia,

    Cic. Caecin. 32, 94:

    haec una opera circuit per familias,

    Plaut. Truc. 2, 4, 53:

    qui imperavit ei, ut omnes fores aedificii circumiret,

    Nep. Hann. 12, 4:

    urbem,

    Liv. 23, 25, 2:

    Marcio et Atilio Epirus, Aetolia et Thessalia circumeundae assignantur... Lentuli circumeuntes Peloponnesi oppida, etc.,

    id. 42, 37, 3 and 7:

    haud ignarus erat circuitam ab Romanis eam (Hispaniam) legatis,

    id. 21, 22, 1:

    Civilis avia Belgarum circumibat,

    Tac. H. 4, 70:

    manibus nexis trunci modum,

    to surround, Ov. M. 8, 748:

    non potuere uno anno circumirier,

    Plaut. Curc. 3, 81:

    proximis insulis circuitis,

    Suet. Aug. 98:

    equites circumitis hostium castris Crasso renuntiaverunt,

    Caes. B. G. 3, 25:

    circuitis templis,

    Suet. Ner. 19 al.:

    at pater omnipotens ingentia moenia caeli Circuit,

    Ov. M. 2, 402:

    circueunt unum Phineus et mille secuti Phinea,

    surround, id. ib. 5, 157 (cf. circum, II. E.): Leucada continuam veteres habuere coloni;

    nunc freta circumeunt,

    flow around it, id. ib. 15, 290:

    more lupi oves,

    id. P. 1, 2, 20:

    metam ferventi rotā,

    avoids, id. A. A. 3, 396.—
    B.
    Esp.
    1. (α).
    Esp. in milit. lang.:

    totam urbem muro turribusque circumiri posse,

    Caes. B. C. 2, 16:

    aciem, sinistrum cornu,

    id. ib. 3, 93 sq.:

    multitudine circumiri,

    Nep. Them. 3, 2; id. Dat. 7, 3; Liv. 41, 26, 4; Gall. ap. Cic. Fam. 10, 30, 4:

    ab iisdem acies Pompeiana a sinistrā parte erat circumita,

    Caes. B. C. 3, 94.—
    (β).
    In gen., absol.:

    quae circumibit linea, ejusdem spatii erit, cujus ea quae centum continet,

    Quint. 1, 10, 44.—With acc.:

    extremas oleis pacalibus oras (Pallas),

    Ov. M. 6, 101:

    cujus non hederae circumiere caput,

    Prop. 2 (3), 5, 26.—
    2.
    To go from one to another, soliciting, canvassing, admonishing, etc., qs. to go the rounds (stronger than ambire, which signif. to go to this one and that; most freq. after the Aug. per.;

    in Cic. perh. only once, in his epistt.): itaque prenso amicos, supplico, ambio domos stationesque circumeo,

    Plin. Ep. 2, 9, 5:

    (Antonium) circumire veteranos, ut acta Caesaris sancirent,

    Cic. Att. 14, 21, 2; Cael. ap. Cic. Fam. 8, 11, 2:

    Quinctilius circumire aciem Curionis atque obsecrare milites coepit,

    Caes. B. C. 2, 28:

    sed ipse Romulus circumibat docebatque,

    Liv. 1, 9, 14; 1, 47, 7; 3, 47, 2:

    ille Persarum tabernacula circumire, hortari,

    Curt. 5, 9, 17; Tac. A. 2, 29; Plin. Pan. 69, 2; Suet. Aug. 56; id. Tib. 11:

    rex agmen circuibat pedes,

    Curt. 7, 3, 17; cf.:

    cui orbem terrarum circumire non erit longum meā causā,

    Plin. Ep. 7, 16, 4; 2, 9, 5.—
    II.
    Trop.
    A.
    To surround, enclose:

    totius belli fluctibus circumiri,

    Cic. Phil. 18, 9, 20:

    ne superante numero et peritiā locorum circumiretur,

    Tac. Agr. 25 fin.; Stat. S. 4, 4, 26.—
    B.
    Like our circumvent, to deceive, impose upon, cheat, Plaut. Ps. 3, 2, 109:

    facinus indignum, Sic circumiri,

    Ter. Phorm. 4, 3, 9:

    puerum arte dolosā,

    Mart. 8, 59, 14.—
    C.
    Of discourse, to express by circumlocution (postAug.):

    res plurimae carent appellationibus, ut eas necesse sit transferre aut circumire,

    Quint. 12, 10, 34; 8, prooem. § 24 Spald.;

    8, 2, 17: Vespasiani nomen suspensi et vitabundi circumibant,

    went around, avoided mentioning it, Tac. H. 3, 37.

    Lewis & Short latin dictionary > circumeo

  • 20 Clanis

    Clănĭs, is, m.
    I.
    A companion of Phineus, Ov. M. 5, 140.—
    II.
    A Centaur, Ov. M. 12, 379.—
    III.
    A river in Etruria, which falls into the Tiber, now Chiana, Sil. 8, 455; Tac. A. 1, 79.

    Lewis & Short latin dictionary > Clanis

См. также в других словарях:

  • Phineus — (griechisch Φινεύς) ist in der griechischen Mythologie: Phineus (Sohn des Belos), der Sohn des Belos und Onkel der Andromeda Phineus (Sohn des Agenor), der Sohn des Agenor und König von Salmydessos Phineus (Sohn des Lykaon), einer der 50 Söhne… …   Deutsch Wikipedia

  • Phineus — Phineus,   griechisch Phineus, griechischer Mythos: blinder Seher am Schwarzen Meer, Sohn des phönikischen Königs Agenor, Schwager der Boreaden, der von den Harpyien, die seine Mahlzeit raubten oder besudelten, gepeinigt wurde, weil er seine… …   Universal-Lexikon

  • Phineus — may refer to: * Phineus, killed by Perseus. See Boast of Cassiopeia * Blind King Phineus or Phineas of Thrace, visited by Jason and the Argonauts * Phineas Nigellus, a deceased headmaster in the Harry Potter universe …   Wikipedia

  • PHINEUS — Agenoris fil. Hellanico: Hesiodo vero Phoenicis et Cassiopeae, Agenoris nepos, frater Cilicis, Dorycli et Atamini. Hic Rex Arcadiae, vel, ut alii, Thraciae, vel, ut rursus alii, Paphlagoniae, uxorem duxit Cleopatram (quam quidam Schenoboeam… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Phineus — Phineus, 1) Sohn des Belos u. der Anchinoë, Oheim der Andromeda u. deren Verlobter; er wollte seinen Nebenbuhler Perseus tödten, wurde aber von diesem mit dem Medusenhaupte in Stein verwandelt. 2) Sohn des phönicischen Königs Agenor od. Poseidons …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Phineus — Phineus, 1) im griech. Mythus Sohn des Belos, überfiel den Perseus (s. d.) bei dessen Hochzeit mit Andromeda, ward aber von ihm mittels des Medusenhauptes in Stein verwandelt. 2) Sohn des Agenor (oder des Phönix und der Kassiepeia, Enkel des… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Phineus — Phineus, Sohn des phöniz. Königs Agenor, berühmter Seher und König von Salmydessos in Thrazien, erblindete später und ward von den Harpyien, die ihm jedesmal seine Speisen besudelten, lange gequält, bis ihn die Argonauten Zetes und Kalais… …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Phineus — Phineus, myth., blinder Wahrsager von Salmydessus in Thracien, durch die Harpyen gequält, aber von den Argonauten befreit. – P., myth., Nebenbuhler des Perseus um die Andromeda, von Perseus in Stein verwandelt …   Herders Conversations-Lexikon

  • Phineus — {{Phineus}} 1. Blinder Seher und König von Salmydessos in Thrakien, den die Harpyien** quälten, bis Kaiais* und Zetes* ihn von dieser Plage befreiten. Der Grund seiner Leiden war entweder der Zorn der Götter darüber, daß er den Menschen die… …   Who's who in der antiken Mythologie

  • Phineus (Sohn des Agenor) — Phineus (griechisch Фινεύς), der Sohn des phönizischen Königs Agenor, war der König zu Salmydessos in Thrakien und war ein Seher. Mit seiner ersten Frau Kleopatra, der Tochter des Boreas, hatte er zwei Söhne, Plexippos und Pandion.[1] Seine… …   Deutsch Wikipedia

  • Phineus (Sohn des Belos) — Phineus (griechisch Фινεύς), der Sohn des ägyptischen Königs Belos[1] und der Anchinoë, war in der griechischen Mythologie der Verlobte seiner Nichte Andromeda, der Tochter des äthiopischen Königs Kepheus. Die Küste Äthiopiens wurde jedoch… …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»