-
41 ἀθυρμάτιον
ἀθυρμάτιον, τό, kleines Spielzeug, Luc. D. Mar. 1, 5; Philox. Ath. XIV, 643 c; von einer witzigen Rede, Sp. auch ἀϑὐρμιον.
-
42 ἀλλο-πλατεῖς
ἀλλο-πλατεῖς, Philox. Ath. IV, 147 b.
-
43 ἄ-γλυφος
-
44 ἔκ-τριμμα
-
45 ἕρμα
ἕρμα, τό, 1) (von ἔρδω, ἐρείδω) die Stütze, bes. diejenigen, welche unter die Schiffe gestellt werden, wenn diese aufs Land gezogen sind, damit sie nicht faulen, νῆα μὲν οἵγε μέλαιναν ἐπ' ἠπείροιο ἔρ υσσαν – ὑπὸ δ' ἕρματα μακρὰ τάνυσσαν Il. 1, 485; ὑπὸ δ' ᾕρεον ἕρματα νηῶν 2, 154; H. h. Apoll. 507; übertr., ἕρμα πόληος, Stütze der Stadt, von Menschen, Il. 16, 449 Od 23, 121, womit Simonds. 85 (XIII, 26) zu vergleichen, der von Periander sagt σήμαινε λαοῖς ἕρμ' ἔχων Κορίνϑο υ. – Der Stützpunkt, Grundlage, τοῠτο οἷον ἕρμα πόλεως ἡμῖν κείσϑω τὰ νῠν Plat. Legg. V, 737 a; ἕρμα τῆς πολιτείας βέβαιον Plut. reip. ger. praec. 18. – In der Rennbahn der Stein, der den Punkt des Auslaufens bezeichnet, ἀφετήριον ἕρμα Philox. ep. (IX, 319). – Der Pfeil heißt bei Hom. μελαινέων ἕρμ' ὀδυνάων, der die Schmerzen begründet, auf dem die Schmerzen gleichsam ruhen, der Träger der Schmerzen, Il. 4, 117, welchen Vers Aristarch verwarf. – Auch der das Schiff niederhaltende, gleichsam stützende Ballast, Ar. Av. 1492; πρὸς τύχην μεγάλην πολὺ πνεῠμα καὶ σάλον ἔχουσαν ἕρματος πολλοῠ καὶ κυβερνήτου μεγάλου δεόμενον Plut. ad. princ. inerud. 5. Aehnl. Arist. von den Bienen, ὅταν δ' ἄνεμος ᾖ μέγας, φέρο υσι λίϑον ἐφ' ἑαυταῖς, ἕρμα πρὸς τὸ πνεῠμα H. A. 9, 40, vgl. 9, 12. – Uebertr., ἕρμα δῖον λαβοῠσα, von einem Gott die Leibesfrucht empfangen habend, Aesch. Suppl. 575. – 2) Klippen, Felsen, Sandbänke, auf die das Schiff auffährt, ἄφαντον Aesch. Ag. 979; übertr., τὸν πρὶν ὄλβον ἕρματι προςβαλὼν Δίκας Eum. 534; κακοὺς δ' ἐφ' ἕρμα στερεὸν ἐκβάλλο υσι γῆς Eur. Hel. 854; in Prosa, Her. 7, 183; μὴ ὥσπερ περὶ ἕρμα περιβάλῃ τὴν ναῠν Thuc. 7, 25, wie Plat. ἐξαίφνης πταίσαντα ὥςπερ πρὸς ἕρματι πρὸς τῇ πόλει Rep. VIII, 553 b; Sp., ἕρματα ὕφαλα D. Hal. 1, 52. – Allgemeiner, Hügel, πρὸς ἕρμα ( conj. für ἕργμα) τυμβόχωστον ἔρχομαι, zum Grabhügel, Soph. Ant. 841; ἕρμα γῆς ἁπαλόν, eine Stelle von weichem Grunde, App. B. C. 5, 101; – ἕρματα τῶν ϑεμελίων, die Ruinen, D. Sic. 5, 70. – 31 ( εἴρω) nur im plur., Ohrringe, Ohrgehänge, Il. 14, 182 Od. 18, 297. Vgl. ὅρμος. – Uebh. Bande, Fessel, Ael. H. A. 17, 25. 37. – Vgl. Buttm. Lexil. I p. 111 – 115.
-
46 ἰσο-τράπεζος
ἰσο-τράπεζος, dem Tische gleich an Größe; κάραβος Antiphan. bei Ath. IV, 169 e; Philox. ib. 147 b.
-
47 altercatio
altercātĭo, ōnis, f. [id.], a strife or contest in words, a dispute, debate; either with or without passion: amoibaios logos, Gloss. Philox. (perh. not entirely dignified, since Cic. uses it several times in his Epistt. and philos. writings; but in his Oratt. disceptatio and contentio generally take its place).I.In gen.: in pauciores avidos altercatio est, * Plaut. Aul. 3, 5, 11:II.dies consumptus est altercatione Lentuli consulis et Caninii tribuni plebis,
Cic. Fam. 1, 2:redeo ad altercationem,
id. Att. 1, 16 med.; so id. ib. 4, 13:oritur mihi magna de re altercatio cum Velleio,
id. N. D. 1, 6, 15; Liv. 4, 6:magna ibi non disceptatio modo, sed etiam altercatio fuit,
id. 38, 32; 1, 7; 10, 40;35, 17: Cn. Domitius collegae suo altercatione ortā objecit, quod etc.,
Val. Max. 9, 1, 4; Tac. H. 4, 7:verborum altercatio,
Scrib. Comp. 181:in altercatione barbam invadere,
Suet. Caes. 71.—Esp., in rhet., an altercation; a kind of discourse in a court of justice, which is not continuous, but where one seeks to vanquish his opponent by interposed questions, sometimes mingled with abuse (cf. Quint. 6, 3, 4; 4, 1, 28, and altercor, II.), Cic. Brut. 44, 164. -
48 altiliarius
altĭlĭārius, ii, m. [altilis], one that fattens birds, esp. fowls, Inscr. Orell. 2866: Inser. [p. 99] Murat. 906, 9; cf. altiliarius: ornithotrophos, Gloss. Philox. -
49 armites
armītes: hoplitai hoi en eschatêi taxei, soldiers of the rear-rank, Philox. Gloss. -
50 barosus
bārōsus bakêlos, sobaros, stultus, mulierosus, mollis, Gloss. Philox. -
51 Barrus
1.barrus, i, m. [Indian; Sanscr bhri, to bear], an elephant ' apud Indos (elephantus) a voce (cf. barrio) barrus vocatur:2.unde et vox ejus barritus dicitur,
Isid. Orig. 12, 2, 14; 16, 5, 19. 'Elephas, elephantus, barrus, Gloss. Philox.; cf.Serv,
Verg. A. 1, 592; * Hor Epod. 12, 1 Porphyr.Barrus, i, m., a cognomen of T, Betucius, Cic. Brut. 46, 169 -
52 barrus
1.barrus, i, m. [Indian; Sanscr bhri, to bear], an elephant ' apud Indos (elephantus) a voce (cf. barrio) barrus vocatur:2.unde et vox ejus barritus dicitur,
Isid. Orig. 12, 2, 14; 16, 5, 19. 'Elephas, elephantus, barrus, Gloss. Philox.; cf.Serv,
Verg. A. 1, 592; * Hor Epod. 12, 1 Porphyr.Barrus, i, m., a cognomen of T, Betucius, Cic. Brut. 46, 169 -
53 belluilis
-
54 beluilis
-
55 bicapites
bĭceps, cĭpĭtis (old form bĭcĭpes, like ancipes for anceps, acc. to Prisc. p. 754 P.; bĭcepsŏs, Varr. L. L. 5, § 50 Müll.; bĭ-căpĭtes, dikephaloi, Gloss. Philox.), adj. [bis-caput].I.Having two heads, twoheaded (rare but class.): puella nata biceps, * Cic. Div. 1, 53, 121:II.puer,
Liv. 41, 21, 12:porcus,
id. 28, 11, 3:Janus,
Ov. F. 1, 65; id. P. 4, 4, 23:serpens,
Plin. 10, 62, 82, § 169:partus,
Tac. A. 15, 47:gladius,
with two edges, Vulg. Prov. 5, 4.— Poet., of mountains, with two summits:Parnasus,
Ov. M. 2, 221; cf. id. ib. 1, 316; Luc. 5, 72; Pers. prol. 2.—Trop., divided into two parts: bicipitem civitatem fecit, discordiarum civilium fontem, Varr. ap. Non. p. 454, 23; Flor. 3, 17, 3:argumentum,
i. e. a dilemma, App. Flor. 4, n. 18. -
56 biceps
bĭceps, cĭpĭtis (old form bĭcĭpes, like ancipes for anceps, acc. to Prisc. p. 754 P.; bĭcepsŏs, Varr. L. L. 5, § 50 Müll.; bĭ-căpĭtes, dikephaloi, Gloss. Philox.), adj. [bis-caput].I.Having two heads, twoheaded (rare but class.): puella nata biceps, * Cic. Div. 1, 53, 121:II.puer,
Liv. 41, 21, 12:porcus,
id. 28, 11, 3:Janus,
Ov. F. 1, 65; id. P. 4, 4, 23:serpens,
Plin. 10, 62, 82, § 169:partus,
Tac. A. 15, 47:gladius,
with two edges, Vulg. Prov. 5, 4.— Poet., of mountains, with two summits:Parnasus,
Ov. M. 2, 221; cf. id. ib. 1, 316; Luc. 5, 72; Pers. prol. 2.—Trop., divided into two parts: bicipitem civitatem fecit, discordiarum civilium fontem, Varr. ap. Non. p. 454, 23; Flor. 3, 17, 3:argumentum,
i. e. a dilemma, App. Flor. 4, n. 18. -
57 bicepsos
bĭceps, cĭpĭtis (old form bĭcĭpes, like ancipes for anceps, acc. to Prisc. p. 754 P.; bĭcepsŏs, Varr. L. L. 5, § 50 Müll.; bĭ-căpĭtes, dikephaloi, Gloss. Philox.), adj. [bis-caput].I.Having two heads, twoheaded (rare but class.): puella nata biceps, * Cic. Div. 1, 53, 121:II.puer,
Liv. 41, 21, 12:porcus,
id. 28, 11, 3:Janus,
Ov. F. 1, 65; id. P. 4, 4, 23:serpens,
Plin. 10, 62, 82, § 169:partus,
Tac. A. 15, 47:gladius,
with two edges, Vulg. Prov. 5, 4.— Poet., of mountains, with two summits:Parnasus,
Ov. M. 2, 221; cf. id. ib. 1, 316; Luc. 5, 72; Pers. prol. 2.—Trop., divided into two parts: bicipitem civitatem fecit, discordiarum civilium fontem, Varr. ap. Non. p. 454, 23; Flor. 3, 17, 3:argumentum,
i. e. a dilemma, App. Flor. 4, n. 18. -
58 bicipes
bĭceps, cĭpĭtis (old form bĭcĭpes, like ancipes for anceps, acc. to Prisc. p. 754 P.; bĭcepsŏs, Varr. L. L. 5, § 50 Müll.; bĭ-căpĭtes, dikephaloi, Gloss. Philox.), adj. [bis-caput].I.Having two heads, twoheaded (rare but class.): puella nata biceps, * Cic. Div. 1, 53, 121:II.puer,
Liv. 41, 21, 12:porcus,
id. 28, 11, 3:Janus,
Ov. F. 1, 65; id. P. 4, 4, 23:serpens,
Plin. 10, 62, 82, § 169:partus,
Tac. A. 15, 47:gladius,
with two edges, Vulg. Prov. 5, 4.— Poet., of mountains, with two summits:Parnasus,
Ov. M. 2, 221; cf. id. ib. 1, 316; Luc. 5, 72; Pers. prol. 2.—Trop., divided into two parts: bicipitem civitatem fecit, discordiarum civilium fontem, Varr. ap. Non. p. 454, 23; Flor. 3, 17, 3:argumentum,
i. e. a dilemma, App. Flor. 4, n. 18. -
59 binio
bīnio, ōnis, m. [bini], the number two, a deuce: jactus quisque apud lusores veteres a numero vocabatur, ut unio, binio, tri nio, quaternio, quinio, senio, Isid. Orig. 18, 65: biniones dênaria, Gloss. Philox. -
60 bria
brĭa, ae, f., a wine - vessel, eidos angeiou, Gloss. Philox.; Arn. 7, p. 235; cf. Hildebr. ad App. Mag. 59 (acc. to Charis. p. 63, hebrĭa: hebria est vas vinarium, unde ebrius et ebria dicitur).
См. также в других словарях:
Le Vingtième siècle. La vie électrique — (1890) is a science fiction novel written by the French author Albert Robida. It describes various aspects of life in France as is it supposed to take place in 1955. At the center of the plot are the scientific work and technological advances… … Wikipedia
Silvánvs — SILVÁNVS, i, Gr. Θεὸς ὑλαῖος, ου, (⇒ Tab. IX.) 1 §. Namen. Solchen hat er von Silva, der Wald, weil er insonderheit ein Vorsteher der Wälder hieß. Weil aber dieses Wort einige mit einem i, andere mit einem y schreiben, so wird er auch bald… … Gründliches mythologisches Lexikon
Philoxene Boyer — Philoxène Boyer Philoxène Boyer est un écrivain du XIXe siècle (Cahors, 1825 septembre 1867). Né à Cahors où son père était proviseur du lycée, il vécut à Grenoble puis à Paris. Il fit des études à la Sorbonne pendant lesquelles il rencontra … Wikipédia en Français
Philoxenos d'Eretrie — Philoxénos d Érétrie Mosaïque d Alexandre à Pompéi Philoxénos est un peintre grec de l Antiquité vraisemblablement né dans la cité d Érétrie et qui a travaillé dans la seconde moitié du IVe siècle … Wikipédia en Français
Philoxénos d'Érétrie — Mosaïque d Alexandre à Pompéi Philoxénos est un peintre grec de l Antiquité vraisemblablement né dans la cité d Érétrie et qui a travaillé dans la seconde moitié du IVe siècle … Wikipédia en Français
Angeronia — ANGERONIA, æ, eine Göttinn der Römer, welche auch Angerona genannt wird, und zwar entweder von angina, oder angendo, oder angoribus; Voss. Etymol. sub. Angeronia p. 34. daher sie fälschlich Ageronia von einigen geschrieben wird. Sie war aber auch … Gründliches mythologisches Lexikon
Salacia — SALACIA, æ, Neptuns Gemahlinn. Augustin. de Civ. Dei. l. IV. c. 10. Sie hat den Namen von Salum, das Meer. Varro de LL. l. IV. c. 10. oder auch von Salum und cieo, ich bewege, weil sie die Göttinn seyn sollte, welche das Meer bewegete. Festus l.… … Gründliches mythologisches Lexikon
CABULUS — machina bellica, ad conterendos muros. Brite Armoric. Philip. l. 7. Sed mox ingentio saxa, Emittit cabulus, nequiensque (haec) ferre debiscit, Per mediumque crepans, purs corruit alter a muri. Forte a gabuli similitudine, veter. gabali. Glossa… … Hofmann J. Lexicon universale
HERMAE — I. HERMAE apud C. Nep. Alcib. c. 3. Accidit, ut unâ nocte omnes Hermae, qui in opp. erant Athenis, deicerentur, praeter unum, qui ante ianuam Andocidis erat, Andocidisque Hermes vocatus est. Graecis Ε῞ρμαι, sunt τετράγωνοι κίονες,… … Hofmann J. Lexicon universale