Перевод: со всех языков на немецкий

с немецкого на все языки

persuādĕo

  • 1 persuadeo

    per-suādeo, suāsī, suāsum, ēre, eig. mit Erfolg raten; dah. I) überzeugen, mit u. ohne Dat. pers. u. einem Acc. u. Infin. od. indir. Fragesatz, mit Acc. pron. neutr., mit de u. Abl. od. absol., a) act.: velim tibi ita persuadeas, me tuis consiliis nullo loco defuturum, Cic.: ut, si posses, recuperatoribus persuaderes, non esse iniuriā M. Tullio damnum datum, Cic.: nec tibi tam prudens quisquam persuadeat auctor tellurem Boreā frigidam spirante moveri, Verg.: imprimis hoc volunt persuadere, non interire animas, Caes.: quod cum ita fieri persuasissent, Gell. – si praesens sibi persuasisset, quam iustas petendi causas haberet, Suet. – hoc cum mihi non modo confirmasset, sed etiam persuasisset, Cic.: eo minus credebam, tibi temere quicquam persuaderi potuisse, Cic. – si forte de paupertate non persuaseris, Cic. – quomodo mihi persuadeo, Cic. – persuadentia verba addat, Ov. – b) pass.: α) impers.: sibi persuaderi (er sei, halte sich überzeugt) eum suam gratiam non repudiaturum, Caes.: dicere ad persuadendum accommodate, Cic. – hoc ipsis Siculis ita persuasum est, Cic.: si ab iis auditori iam quiddam persuasum videtur, Cic.: de tua fide nisi persuasum esset nobis, non etc., Brut. et Cass. in Cic. ep.: persuasissimum mihi est Lepidum recte facturum numquam, Brut. in Cic. ep. – vulgo persuasum, quasi vox Augusti per cubicularios excepta sit, Suet. – persuasum habeo, Caes., Val. Max. u. Plin. ep., u. persuasissimum habeo, Colum. u. Suet., ich bin überzeugt, bin vollkommen überzeugt, mit folg. Acc. u. Infin. – β) pers.: si scit et persuasus est, Caecin. in Cic. ep.: si persuasus auditor fuerit, Cornif. rhet.: cum animus auditoris persuasus esse videtur ab iis, qui ante contra dixerunt, Cornif. rhet. – γ) im Abl. absol.: quo (malo) viso atque persuaso, man sich davon überzeugt hält, Cic. Tusc. 3, 72. – II) insbes., wie πείθειν, überreden, durch Überredung wozu bestimmen, -vermögen, -verführen, mit u. ohne Dat. (selten mit Acc.) pers. u. folg. ut (uti) u. Konj., od. m. folg. bl. Coniunctiv, od. folg. indir. Fragesatz, od. Infin., m. Acc. (klass. bl. mit Acc. pronom. neutr.) od. absol., a) act.: metuebat, ne sibi persuaderes, ut etc., Plaut.: huic persuadet, uti... transeat, Caes.: huic persuadet, petat etc., Sall.: ei persuadet tyrannidis finem facere, Nep.: hoc quoque quaerentibus remittamus, quis Romanis primus persuaserit navem conscendere, Sen. – mit Acc. rei, quorum si utrumvis (Pompeio) persuasissem, Cic.: numquam tamen haec felicitas illi persuasit neglegentiam, Sen. exc. contr. 3. praef. § 5: omnia nobis mala (zu allem Schlechten) solitudo persuadet, Sen. ep. 25, 5. – m. Acc. pers., te persuadeam, ut... venias, Petron.: quis te persuasit, Enn. fr. – absol., persuasit nox, amor, adulescentia, Ter. – b) pass.: α) impers.: his persuaderi non poterat, ut etc., Caes.: quod propius Romanos accessisset, persuasum (= id sibi persuasum esse) loci opportunitate, Caes.: ne hoc cuiquam persuadeatur, ut id tu gratis suscipere conatus sis, Cic.: persuasum est facere, Plaut.: itane? corrupti sunt, quibus persuasum est (die aus Überzeugung entschlossen sind) foedissimum hostem iustissimo bello persequi? Cic. Phil. 13, 35. – β) pers.: persuasus ille fecit, quod monitus fuit, Phaedr.: Caesaris nomine persuasi a rege Iuba desciscunt, Auct. b. Afr.: persuasa est iureiurando gruis (Nomin.), Phaedr.: Capua persuasa pacisci, Val. Max.: persuasi mori, die sich selbst bestimmt hatten, entschlossen waren, Iustin.

    lateinisch-deutsches > persuadeo

  • 2 persuadeo

    per-suādeo, suāsī, suāsum, ēre, eig. mit Erfolg raten; dah. I) überzeugen, mit u. ohne Dat. pers. u. einem Acc. u. Infin. od. indir. Fragesatz, mit Acc. pron. neutr., mit de u. Abl. od. absol., a) act.: velim tibi ita persuadeas, me tuis consiliis nullo loco defuturum, Cic.: ut, si posses, recuperatoribus persuaderes, non esse iniuriā M. Tullio damnum datum, Cic.: nec tibi tam prudens quisquam persuadeat auctor tellurem Boreā frigidam spirante moveri, Verg.: imprimis hoc volunt persuadere, non interire animas, Caes.: quod cum ita fieri persuasissent, Gell. – si praesens sibi persuasisset, quam iustas petendi causas haberet, Suet. – hoc cum mihi non modo confirmasset, sed etiam persuasisset, Cic.: eo minus credebam, tibi temere quicquam persuaderi potuisse, Cic. – si forte de paupertate non persuaseris, Cic. – quomodo mihi persuadeo, Cic. – persuadentia verba addat, Ov. – b) pass.: α) impers.: sibi persuaderi (er sei, halte sich überzeugt) eum suam gratiam non repudiaturum, Caes.: dicere ad persuadendum accommodate, Cic. – hoc ipsis Siculis ita persuasum est, Cic.: si ab iis auditori iam quiddam persuasum videtur, Cic.: de tua fide nisi persuasum esset nobis, non etc., Brut. et Cass. in Cic. ep.: persuasissimum mihi est Lepidum recte facturum numquam, Brut. in Cic. ep. – vulgo persuasum, quasi vox Augusti per cubicularios excep-
    ————
    ta sit, Suet. – persuasum habeo, Caes., Val. Max. u. Plin. ep., u. persuasissimum habeo, Colum. u. Suet., ich bin überzeugt, bin vollkommen überzeugt, mit folg. Acc. u. Infin. – β) pers.: si scit et persuasus est, Caecin. in Cic. ep.: si persuasus auditor fuerit, Cornif. rhet.: cum animus auditoris persuasus esse videtur ab iis, qui ante contra dixerunt, Cornif. rhet. – γ) im Abl. absol.: quo (malo) viso atque persuaso, man sich davon überzeugt hält, Cic. Tusc. 3, 72. – II) insbes., wie πείθειν, überreden, durch Überredung wozu bestimmen, -vermögen, -verführen, mit u. ohne Dat. (selten mit Acc.) pers. u. folg. ut (uti) u. Konj., od. m. folg. bl. Coniunctiv, od. folg. indir. Fragesatz, od. Infin., m. Acc. (klass. bl. mit Acc. pronom. neutr.) od. absol., a) act.: metuebat, ne sibi persuaderes, ut etc., Plaut.: huic persuadet, uti... transeat, Caes.: huic persuadet, petat etc., Sall.: ei persuadet tyrannidis finem facere, Nep.: hoc quoque quaerentibus remittamus, quis Romanis primus persuaserit navem conscendere, Sen. – mit Acc. rei, quorum si utrumvis (Pompeio) persuasissem, Cic.: numquam tamen haec felicitas illi persuasit neglegentiam, Sen. exc. contr. 3. praef. § 5: omnia nobis mala (zu allem Schlechten) solitudo persuadet, Sen. ep. 25, 5. – m. Acc. pers., te persuadeam, ut... venias, Petron.: quis te persuasit, Enn. fr. – absol., persuasit nox, amor, adulescentia, Ter. – b) pass.: α) impers.: his persuaderi non poterat, ut etc.,
    ————
    Caes.: quod propius Romanos accessisset, persuasum (= id sibi persuasum esse) loci opportunitate, Caes.: ne hoc cuiquam persuadeatur, ut id tu gratis suscipere conatus sis, Cic.: persuasum est facere, Plaut.: itane? corrupti sunt, quibus persuasum est (die aus Überzeugung entschlossen sind) foedissimum hostem iustissimo bello persequi? Cic. Phil. 13, 35. – β) pers.: persuasus ille fecit, quod monitus fuit, Phaedr.: Caesaris nomine persuasi a rege Iuba desciscunt, Auct. b. Afr.: persuasa est iureiurando gruis (Nomin.), Phaedr.: Capua persuasa pacisci, Val. Max.: persuasi mori, die sich selbst bestimmt hatten, entschlossen waren, Iustin.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > persuadeo

  • 3 persuadenter

    persuādenter, Adv. (persuadens v. persuadeo), überzeugend, ostendere, Chalcid. Tim. 127.

    lateinisch-deutsches > persuadenter

  • 4 persuasibilis

    persuāsibilis, e (persuadeo), leicht überzeugend (Übersetzung des aristotel. πιθανός), Quint. 2, 15, 13 u.a. Hieron. epist. 65, 9. Vulg. 1. Cor. 2, 4.

    lateinisch-deutsches > persuasibilis

  • 5 persuasio

    persuāsio, ōnis, f. (persuadeo), I) die Überzeugung, Überredung, Cic. de inv. 1, 6: difficilis, Iustin. 34, 4, 2. – II) die Überzeugung, die man hat, der Glaube, die Einbildung, die Meinung, publice recepta p., Quint.: p. popularis, Quint.: superstitionum persuasione, aus abergläubischer Überzeugung, Tac.: quae persuasio fuit illorum, qui etc., Plin. pan.: haec persuasio superbissimis dominis est, ut etc., Plin. pan. – m. folg. Infin., persuasio est nervos... solidari, Plin.: plenus persuasionis cuncta fato agi, Suet.

    lateinisch-deutsches > persuasio

  • 6 persuasitrix

    persuāsitrīx, trīcis, f. (persuadeo), die Überrederin, Mart. Cap. 5. § 514.

    lateinisch-deutsches > persuasitrix

  • 7 persuasor

    persuāsor, ōris, m. (persuadeo), der Überreder (Ggstz. dissuasor), Mart. Cap. 5. § 467 u. Eccl.

    lateinisch-deutsches > persuasor

  • 8 persuasorius

    persuāsōrius, a, um (persuadeo), zur Überzeugung führend, controversia, Iul. Vict. art. 3. § 5. p. 202, 14 B.: außerdem Interpr. Orig. in Matth. 47.

    lateinisch-deutsches > persuasorius

  • 9 persuastrix

    persuāstrīx, strīcis, f. (persuadeo), die Überrederin, Plaut. Bacch. 1167.

    lateinisch-deutsches > persuastrix

  • 10 persuasus

    persuāsus, Abl. ū, m. (persuadeo), die Überredung, persuasu servi, Argum. Plaut. Epid. 2: huius persuasu, Cic. fr. b. Quint. 5, 10, 69: sine alterius persuasu, Augustin. c. Secund. Manich. 19.

    lateinisch-deutsches > persuasus

  • 11 persuadenter

    persuādenter, Adv. (persuadens v. persuadeo), überzeugend, ostendere, Chalcid. Tim. 127.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > persuadenter

  • 12 persuasibilis

    persuāsibilis, e (persuadeo), leicht überzeugend (Übersetzung des aristotel. πιθανός), Quint. 2, 15, 13 u.a. Hieron. epist. 65, 9. Vulg. 1. Cor. 2, 4.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > persuasibilis

  • 13 persuasio

    persuāsio, ōnis, f. (persuadeo), I) die Überzeugung, Überredung, Cic. de inv. 1, 6: difficilis, Iustin. 34, 4, 2. – II) die Überzeugung, die man hat, der Glaube, die Einbildung, die Meinung, publice recepta p., Quint.: p. popularis, Quint.: superstitionum persuasione, aus abergläubischer Überzeugung, Tac.: quae persuasio fuit illorum, qui etc., Plin. pan.: haec persuasio superbissimis dominis est, ut etc., Plin. pan. – m. folg. Infin., persuasio est nervos... solidari, Plin.: plenus persuasionis cuncta fato agi, Suet.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > persuasio

  • 14 persuasissimus

    persuāsissimus, s. persuadeo.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > persuasissimus

  • 15 persuasitrix

    persuāsitrīx, trīcis, f. (persuadeo), die Überrederin, Mart. Cap. 5. § 514.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > persuasitrix

  • 16 persuasor

    persuāsor, ōris, m. (persuadeo), der Überreder (Ggstz. dissuasor), Mart. Cap. 5. § 467 u. Eccl.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > persuasor

  • 17 persuasorius

    persuāsōrius, a, um (persuadeo), zur Überzeugung führend, controversia, Iul. Vict. art. 3. § 5. p. 202, 14 B.: außerdem Interpr. Orig. in Matth. 47.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > persuasorius

  • 18 persuastrix

    persuāstrīx, strīcis, f. (persuadeo), die Überrederin, Plaut. Bacch. 1167.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > persuastrix

  • 19 persuasus

    persuāsus, Abl. ū, m. (persuadeo), die Überredung, persuasu servi, Argum. Plaut. Epid. 2: huius persuasu, Cic. fr. b. Quint. 5, 10, 69: sine alterius persuasu, Augustin. c. Secund. Manich. 19.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > persuasus

См. также в других словарях:

  • ՀԱՒԱՆ — ( ) NBH 2 0072 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 7c, 8c, 9c, 10c, 11c, 12c գ. πειθώ, πεῖσις persuasio. եւ բայիւ πείθω, ομαι persuadeo, or. Հաւանութիւն. հաճութիւն. ուստի Ի ՀԱՒԱՆ ԱԾԵԼ՝ է Հաւանեցուցանել, հաճել, ամոքեզ,… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • persuasion — The act of influencing the mind of another, by authority, argument, reason, or personal insight; an important element in most types of psychotherapy. [L. persuasio, fr. persuadeo, to persuade] * * * per·sua·sion pər swā zhən n a method of… …   Medical dictionary

  • PERISTROMATA — dicti tapetes pensiles. Postquam enim tapetae pedibus, antiquissimis temporibus, solerent substerni, unde illis nomen Isidorus invenit, Origin. l. 19. c. 36. exin et lectis cubitoriis insterni coeperunt, Iul. Pollux l. 6. c. 1. Crevit dein luxus …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PITHAULES — apud Flav. Vopiscum in Carino, c. 19. Centum salpistas unô crepitu concinentes et centum camptaulas, choraulas centum, etiam pithaulas centum, pantomimos et gymnicos mille etc. Ubi Palatinus liber scriptum habet, Pythaulas, atque ita passim ac… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ԲԱՆ — I. (ի, ից.) NBH 1 431 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 6c, 8c, 10c, 11c, 12c, 13c, 14c գ. λόγος, ῤῆμα verbo, oratio, sermo Խօսք. ասացուած. զրոյց կարգաւոր. շարք բառից բերանով բարբառեալ յայտնիչ իմաստից մտաց, կամ ʼի գիր… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՀԱՃԵՄ — (եցի.) NBH 2 0010 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 8c ն. πείθω suadeo, persuadeo ἰκανόω satisfacio δυσωπέω flecto, exoro Համոզել. ամոքել. հաւանեցուցանել. հաշտ առնել. զիջուցանել. կամակատար լինել՝ առ ʼի հաճոյ լինել.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՀԱՒԱՆԵՑՈՒՑԱՆԵՄ — (ցուցի.) NBH 2 0073 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 11c, 12c ն. πείθω persuadeo. Հաւան առնել. ʼի հաւան ածել. հաճել. յօժարեցուցանել. խելամուտ առնել. ամոքել. համոզել. հաւատացուցանել. եւ Հրապուրել. հաւնեցընել, հաւտացընել,… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՀՐԱՊՈՒՐԵՄ — (եցի.) NBH 2 0138 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 7c, 8c, 10c ն. ἁναπείθω persuadeo, seduco ὐποβάλλω suggero κολακεύω adolationibus decipio. Հրաւիրել ʼի չարն. յորդորել. հաւանեցուցանել. թելադրել. խելքը առնել, գլխէ հանել,… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՍԱԴՐԵՄ — (եցի.) NBH 2 0683 Chronological Sequence: Early classical, 5c, 8c, 10c, 13c ն. πείθω suadeo, persuadeo, suggero. (լծ. սատարել. եւ լտ. սուա՛տէօ ). Յորդորել, հրապուրել. թելադիր լինել. գրգռել, դրդել. առաջարկել. եւ Ձեռնատու լինել. յանձնել, ապսպարել,… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՎՍՏԱՀԱՑՈՒՑԱՆԵՄ — (ցուցի.) NBH 2 0831 Chronological Sequence: Unknown date, 10c, 12c πείθω securum reddo, persuadeo. Վստահ եւ անկասկած առնել. յուսացուցանել. քաջալերել. յապահովել. հաւանեցուցանել, քաջալերս տալ. հաւանեցուցանել. *Վստահացուսցէ զմեզ ձեռնագրով իւրով. Ճ.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • persuadir — v. tr. 1. Obrigar alguém a acreditar ou a executar alguma coisa. = CONVENCER, INDUZIR • v. intr. 2. Levar o convencimento ao ânimo de alguém. • v. pron. 3. Acreditar; convencer se; julgar.   ‣ Etimologia: latim persuadeo, ere, persuadir,… …   Dicionário da Língua Portuguesa

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»