Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

persecutio

  • 1 persecutio

    persĕcutĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] poursuite. [st2]2 [-] poursuite judiciaire. [st2]3 [-] poursuite d'une affaire; continuation, continuité. [st2]4 [-] persécution.
    * * *
    persĕcutĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] poursuite. [st2]2 [-] poursuite judiciaire. [st2]3 [-] poursuite d'une affaire; continuation, continuité. [st2]4 [-] persécution.
    * * *
        Persecutio, Verbale. Cic. Poursuite, Pourchas.

    Dictionarium latinogallicum > persecutio

  • 2 persecutio

    persecutio persecutio, onis f преследование

    Латинско-русский словарь > persecutio

  • 3 persecutio

    persecutio persecutio, onis f взыскание

    Латинско-русский словарь > persecutio

  • 4 persecutio

    persecūtio, ōnis f. [ persequor ]
    1) погоня, преследование (latronum Ap; bestiae Dig)
    2) преследование, гонения (Judaeorum CTh; Christianorum Tert)
    3) судебное преследование rhH., C, Dig; иск (p. hereditatis Dig)

    Латинско-русский словарь > persecutio

  • 5 persecutio

    persecūtio, ōnis, f. (persequor), I) die Verfolgung, bestiae, ICt.: latronum, Apul. – II) übtr.: A) die gerichtliche Verfolgung, Cornif. rhet. 2, 18. Cic. or. 141 (Plur.). Gall. Aquil. bei Florent. dig. 46, 4, 18. § 1. – B) die Verfolgung der Christen, Eccl. – C) die Verfolgung, Fortsetzung, negotii, Apul. met. 10, 27. – D) der Verfolg = die Fortdauer, Cael. Aur. de morb. acut. 2, 27, 144.

    lateinisch-deutsches > persecutio

  • 6 persecutio

    persecūtio, ōnis, f. (persequor), I) die Verfolgung, bestiae, ICt.: latronum, Apul. – II) übtr.: A) die gerichtliche Verfolgung, Cornif. rhet. 2, 18. Cic. or. 141 (Plur.). Gall. Aquil. bei Florent. dig. 46, 4, 18. § 1. – B) die Verfolgung der Christen, Eccl. – C) die Verfolgung, Fortsetzung, negotii, Apul. met. 10, 27. – D) der Verfolg = die Fortdauer, Cael. Aur. de morb. acut. 2, 27, 144.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > persecutio

  • 7 persecutio

    persĕcūtĭo, ōnis, f. [id.], a following after, a chasing, pursuing; a chase, pursuit.
    I.
    Lit.:

    bestiae,

    Dig. 41, 1, 44; so ib. 41, 1, 4; App. M. 4, p. 155, 1:

    pluviis persecutionem passi,

    Vulg. Sap. 16, 16; 11, 21.—
    II.
    Transf.
    A.
    A prosecution, action, suit, Cic. Or. 41, 141 (dub.; al. praescriptionum); Dig. 46, 4, 18, § 1.—
    B.
    A persecution, esp. of Christians, Tert. Spect. 27:

    De Fuga in Persecutione,

    the title of a treatise by Tertullian, Vulg. Matt. 5, 10 et saep.—
    C.
    A following up, prosecution of an affair:

    negotii,

    App. M. 10, p. 252, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > persecutio

  • 8 persecutio

    1) преследование, гонение, а) в собств. см. (1. 5 pr. 1. 44 D. 41, 1);

    b) человека, напр. евреев (1. 26 C. Th. 16, 8);

    pers. bestiae (Gai. II. 67);

    c) пер. судебное преследование, б) вообще, напр. ita sistere, ut actori persecutio loco deteriori non sit, quamvis exactio rei possit esse difficilior (1. 11 D. 2, 11);

    rei persecutionem habere, continere (1. 14 § 2. 1. 16 § 2 D. 4, 2. 1. 7 § 2 D. 13, 1. 1. 3 § 1 D. 38, 5. 1. 4 § 10 D. 39, 2. 1. 6 § 3 D. 42, 1. 1. 10 D. 47, 12. 1. 56 § 3 D. 47, 2. 1. 33 D. 44, 7. 1. 40 pr. D. 4, 4);

    sui iuris persec. (1. 46 D. 2, 14);

    persec. ususfr. (1. 3 D. 2, 9);

    pignoris (1. 40 § 2. 1. 41 D. 13, 7. 1. 14 pr. 1. 17. 29 § 2 D. 20, 1. 1. 44 § 5 D. 4. 3. 1. 5 § 1 D. 44, 3);

    bonorum (1. 45 § 9 D. 49, 14);

    fideicommissi (Gai. II. 282);

    hereditatis (1. 5 § 4 D. 37, 5);

    legati (1. 16 § 7 D. 38, 2. 1. 2 pr. 1. 7 § 4 D. 38, 1. 1. 45 § 1 D. 19, 2. cf. 1. 2 pr. D. 49, 16);

    privata persec. (1. 2 § 1 D, 47. 8); в) в тесн. см. отыскивание своих прав посредством extraordinaria cognitio прот. actio, petitio (1. 28 D. 44, 7. 1. 18 § 1 D. 46, 4. 1. 23 D. 46, 8. 1. 4 § 1 D. 49, 17. 1. 10. 49. 178 § 2 D. 50, 16).

    2) конвой = prosecutio (1. 7 C. 1, 55).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > persecutio

  • 9 persecutio

    chase/pursuit; carrying through, completion; action/right of suing, suit; persecution (esp. of Christians); suffering (Bee)

    Latin-English dictionary > persecutio

  • 10 utilis

    ūtilis, e [из utibilis от utor]
    1) полезный (cibus aegro u. CC); годный (ad aliquid Pl, C, PM или alicui rei C, Cs, V etc., редко alicujus rei O)
    2) юр. (при отсутствии законодательного основания) построенный на аналогии, т. е. логический, разумный (actio, judicium, interdictum Dig; persecutio CJ)

    Латинско-русский словарь > utilis

  • 11 ferveo

    ferveo, ferbuī, ēre u. (altlat. u. poet.) fervo, fervī, ere, sieden, wallen, I) intr.: A) im engern Sinne: 1) sieden, wallen, kochen, aqua fervens, Cic.: ius fervens, Cic.: fons mediā nocte fervet, Mela: validum posito medicamen aëno fervet, Ov. – 2) glühen, siedend heiß sein, a) eig.: aula oleo indiget, et, ut video, intolerandum fervit (und die Speise ist noch ungenießbar siedend heiß), Gell. 17, 8, 8; vgl. PAdi. fervens. – b) übtr.: α) vor Leidenschaft glühen, erglühen, fervent multo linguaque corque mero, Ov.: fervet avaritiā pectus, Hor.: avaritiā fervet alienarum opum violentus ereptor? Boëth.: qui usque fervet ferturque avaritiā, ut etc., der sich so von der glühendsten H. hinreißen läßt, daß er usw., Cic.: hostem fervere caede novā, Verg. – m. allg. Acc., hoc nunc fervit (danach glüht) animus, hoc volo, Afran. com. 269. – m. in u. Akk., in Christianos ferbuit (wütete) persecutio, Augustin. de civ. dei 18, 52. p. 339, 35 D.2m. Infin. = vor Begierde brennen, sceptrumque capessere fervet, Claud. in Rufin. 2, 295: iam stagna secare fervet, Claud. de b. Gild. 351. – bes. (mit u. ohne ab ira) vor Zorn (Wut) glühen, aufbrausen, wüten, amens irā fervĕre, Afran. fr.: fervens irā, Sil.: cor irā fervit caecum, Acc. fr.: cum fervat pectus iracundiā, Acc. fr.: ubi commotā fervet plebecula bile, Pers.: animus tumida fervebat ab ira, Ov.: cum fervit maxime, tam placidum quasi ovem reddo, Ter.: fervet (fera) et a trepido vix abstinet ira magistro, Lucan. – β) hitzig betrieben werden, fervet opus, Verg.: vindemia fervet collibus in summis, Calp.: terrā marique fervebat obsidio, Flor.: inter vos quotiens libertorumque cohortem pugna Saguntinā fervet commissa lagonā, es im Kampfe heiß hergeht, geliefert mit sag. Fl., Iuven. – 3) glühen = glänzen, iam fervĕre litora flammis, Verg. Aen. 4, 567. – B) im weitern Sinne: 1) wallen, brausen, toben, dröhnen, zischen, a) eig., v. Gewässern u. Stürmen, fremitus ferventis aestus, Iustin.: turbo ingenti sonitu mare fervĕre cogens, Lucr.: fervet fretis spirantibus aequor, Verg.: omnia turn pariter vento nimbisque videbis fervĕre, Verg. – b) übtr., v. Dichter, monte decurrens velut amnis fervet (Pindarus), braust, Hor. carm. 4, 2, 5. – 2) in lebendiger Bewegung sein, a) v. einer Menge, hin und her wogen, fervĕre cum videas classem lateque vagari, Lucr.: fervent examina putri de bove, wogen (schwärmen) hervor, Ov. – b) v. einer Örtl., von geschäftigen Leuten usw. wimmeln, litora fervĕre late, Verg.: instructo Marte videres fervĕre Leucaten, Verg.: opere omnis semita fervet, Verg. – m. Genet., domus haec fervit flagiti, Pompon. com. 101. – II) tr. entzünden, quam melius thalamo dulcis petulantia fervet, Mart. Cap. poët. 7. § 725.

    lateinisch-deutsches > ferveo

  • 12 gentilicius

    gentīlicius, a, um (gentilis), I) zum Geschlechte (gens) gehörig, Geschlechts-, sacrificia, Cic., od. sacra, Liv., Opfer, die bei einem Geschlechte üblich sind: nomen, Suet. – II) national, Volks-, vocabulum, Gell. 1, 9, 6. – u. insbes. = heidnisch, persecutio, Cassian. de incarn. Chr. 7, 30.

    lateinisch-deutsches > gentilicius

  • 13 ferveo

    ferveo, ferbuī, ēre u. (altlat. u. poet.) fervo, fervī, ere, sieden, wallen, I) intr.: A) im engern Sinne: 1) sieden, wallen, kochen, aqua fervens, Cic.: ius fervens, Cic.: fons mediā nocte fervet, Mela: validum posito medicamen aëno fervet, Ov. – 2) glühen, siedend heiß sein, a) eig.: aula oleo indiget, et, ut video, intolerandum fervit (und die Speise ist noch ungenießbar siedend heiß), Gell. 17, 8, 8; vgl. PAdi. fervens. – b) übtr.: α) vor Leidenschaft glühen, erglühen, fervent multo linguaque corque mero, Ov.: fervet avaritiā pectus, Hor.: avaritiā fervet alienarum opum violentus ereptor? Boëth.: qui usque fervet ferturque avaritiā, ut etc., der sich so von der glühendsten H. hinreißen läßt, daß er usw., Cic.: hostem fervere caede novā, Verg. – m. allg. Acc., hoc nunc fervit (danach glüht) animus, hoc volo, Afran. com. 269. – m. in u. Akk., in Christianos ferbuit (wütete) persecutio, Augustin. de civ. dei 18, 52. p. 339, 35 D.2m. Infin. = vor Begierde brennen, sceptrumque capessere fervet, Claud. in Rufin. 2, 295: iam stagna secare fervet, Claud. de b. Gild. 351. – bes. (mit u. ohne ab ira) vor Zorn (Wut) glühen, aufbrausen, wüten, amens irā fervĕre, Afran. fr.: fervens irā, Sil.: cor irā fervit caecum, Acc. fr.: cum fervat pectus iracundiā, Acc. fr.: ubi commotā fervet plebecula bile, Pers.: animus tumida fervebat ab ira, Ov.: cum fervit maxime,
    ————
    tam placidum quasi ovem reddo, Ter.: fervet (fera) et a trepido vix abstinet ira magistro, Lucan. – β) hitzig betrieben werden, fervet opus, Verg.: vindemia fervet collibus in summis, Calp.: terrā marique fervebat obsidio, Flor.: inter vos quotiens libertorumque cohortem pugna Saguntinā fervet commissa lagonā, es im Kampfe heiß hergeht, geliefert mit sag. Fl., Iuven. – 3) glühen = glänzen, iam fervĕre litora flammis, Verg. Aen. 4, 567. – B) im weitern Sinne: 1) wallen, brausen, toben, dröhnen, zischen, a) eig., v. Gewässern u. Stürmen, fremitus ferventis aestus, Iustin.: turbo ingenti sonitu mare fervĕre cogens, Lucr.: fervet fretis spirantibus aequor, Verg.: omnia turn pariter vento nimbisque videbis fervĕre, Verg. – b) übtr., v. Dichter, monte decurrens velut amnis fervet (Pindarus), braust, Hor. carm. 4, 2, 5. – 2) in lebendiger Bewegung sein, a) v. einer Menge, hin und her wogen, fervĕre cum videas classem lateque vagari, Lucr.: fervent examina putri de bove, wogen (schwärmen) hervor, Ov. – b) v. einer Örtl., von geschäftigen Leuten usw. wimmeln, litora fervĕre late, Verg.: instructo Marte videres fervĕre Leucaten, Verg.: opere omnis semita fervet, Verg. – m. Genet., domus haec fervit flagiti, Pompon. com. 101. – II) tr. entzünden, quam melius thalamo dulcis petulantia fervet, Mart. Cap. poët. 7. § 725.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > ferveo

  • 14 gentilicius

    gentīlicius, a, um (gentilis), I) zum Geschlechte (gens) gehörig, Geschlechts-, sacrificia, Cic., od. sacra, Liv., Opfer, die bei einem Geschlechte üblich sind: nomen, Suet. – II) national, Volks-, vocabulum, Gell. 1, 9, 6. – u. insbes. = heidnisch, persecutio, Cassian. de incarn. Chr. 7, 30.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > gentilicius

  • 15 affligere

    1) = afficere g. 1., damno affl. aliquem (1. 2. C. 3, 35);

    afflictus verberibus, tormentis (1. 6 D. 48, 6);

    infamia afflicta opinio (1. 25. C. 9, 9).

    2) касаться, относиться к, persecutio heredem quoque affligit (1. 11 § 3. D. 39, 4). 3) унижать, уменьшать, pretium afflictum (1. 30. D. 3, 5).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > affligere

  • 16 devenire

    а) входить, servus qui in fidem alicuius devenit (1. 3 D. 37, 15);

    b) neреходить (1. 22 D. 34, 9); (1. 107 D. 40, 3);

    devenit ad aliquem hereditas (1. 15 D. 20, 6), persecutio (1. 68 D. 50, 17).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > devenire

  • 17 hypotheca

    залог уставовленный простым договором (pactum), без перевода владения против. pignus (§ 7 J. 4, 6. 1. 9 § 2 D. 13, 7. cf. l. 4 D. 20, 1. 1. 5 pr. D. 20, 6. 1. 11 § 2. 1. 16 § 9 D. 20, 1. 1. 12 § 8 D. 20, 4. 1. 23 D. 22, 3. 1. 1 § 3 D. 42, 6);

    hypothecam liberare (см. s. c.);

    iure hypoth. vindicare (1. 27 C. 8, 14); тк. установление ипотеки, вообще заложение (pr. J. 2, 8. 1. 3. C. 2, 45. 1. 8 § 5. C. 6, 61). Hypothecarius, касающийся ипотеки - залога, hypothec. creditor обозн. каждого залогопринимателя (1. 1 § 3 D. 42, 6. 1. 8 C. 7, 71. 1. 1 C. 8, 19);

    hуpothec. actio, закладной иск, который предоставляется залогопринимателю против должника или каждого владельца заложенной вещи (§ 7 J. 4, 6. 1. 29 D. 10, 2. 1. 3 § 3 D. 10, 4. 1. 34 pr. D. 20, 1), persecutio hypoth. (1. 1 C. 8, 20).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > hypotheca

  • 18 illibatus

    нетронутый, неуменьшенный (1. 20 § 5 D. 10, 2);

    illib. potestas (1. 3 D. 1, 6);

    persecutio (1. 3. C. 5, 71), existimatio (1. 18 C. 2, 12. 1. 7 C. 9, 51);

    tempus ill. (1. 5 § 1 C. 2, 53).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > illibatus

  • 19 ius

    1) право, a) в объективном смысле б) обнимает собой правила и нормы, определяющие порядок совместной жизни людей - это, так сказать, norma agendi, Rechtsordnung, Gesetz, Ge und Verbot): iuris praecepta sunt haec: honeste vivere, alterum non laedere, suum cuique tribuere (1. 10 § 1 D. 1, 1. 1. 40 D. 1, 3. 1. 2 D. 1, 4. 1. 32 pr. D. 1, 3. 1. 6 § 1 D. 1, 1. cf. § 3. 9 J. 1, 2);

    ius naturale, gentium, civile;

    ius legitimum, solenne - honorarium, praetorium;

    ius publicum - privatum;

    iuris auctoritas (см. s. 3.), ratio (см.), forma (см. 1. e.);

    observatio et lex iuris (1. 14 pr. D. 29, 7);

    iuris ignorantia, error (см.), dubitatio (1. 85 § 2 D. 50, 17. 1. 2 § 43. D. 1, 2. 1. 2 § 11 eod. 1. 9 D. 1, 3);

    quid iuris sit? (1. 11 D. 18, 6. 1. 7 § 2 D. 20, 5. 1. 18 pr. D. 24, 1. 1. 30 D. 26, 2);

    id iuris est (1. 5 D. 13, 7);

    hoc s. eo iure utimur (1. 4 D. 2, 15. 1. 7 D. 28, 2. 1. 4 pr. D. 28, 6. 1. 152 pr. D. 50, 17);

    iure (non) valere (1. 54 D. 12, 6. 1. 31 pr. D. 39, 5. 1. 8 § 2 D. 29, 7. 1. 31 D. 28, 2. 1. 1 D. 5, 3. 1. 2 § 1 D. 29, 3. 1. 12 § 1 D. 37, 4. 1. 1 D. 28, 3. 1. 5 pr. 1. 24 D. 34, 9. 1. 6 pr. D. 48, 10. 1. 25 pr. 1. 38 D. 1, 7. 1. 3 § 1 D. 26, 2. 1. 39 § 2 D. 26, 7);

    iure quaesiti liberi прот. vulgo quaes. (1. 18 D. 38, 2); (l. 34 § 1 D. 23, 2. 1. 100 D. 50, 17. 1. 127 § 5 D. 45, 1);

    iure vindicare (1. 56 D. 26, 7. 1. 34 § 1 D. 4, 4. 1. 30 D. 42, 5);

    iure solutione liberari (1. 88 D. 46, 3. 1. 60 D. 46, 1);

    ipso iure (см. ipse s. c. 1. 19 D. 49, 1. 1. 1 pr. D. 47, 10. cf. 1. 3 D. 1, 1. 1. 5 § 1 D. 9, 2. 1. 1 pr. 1. 20 § 11 D. 39, 1);

    iure licito - per iniuriam (1. 3 § 1 D. 4, 2); в) правило, положение, источник права, lege vel quo alio iuri agere etc. (1. 3 D. 1, 14. 1. 131 § 1 D. 5, 16. 1. 5 pr. D. 22, 3. 1. 45 pr. D. 23, 2. 1. 82 D. 50, 17. 1. 52 § 3 D. 2, 14);

    ius S Cti inducere (1. 3 § 2 D. 38, 4);

    iura condere, reddere, interpretari (§ 8 J. 1, 2. 1. 2. 10. 13. D. 1, 2. 1. 2 § 8 eod.);

    scripta iura (1. 35 D. 1, 3. 1. 1 D. 12, 1. 1. 2 D. 29, 1);

    vetustatis iura (1. 4 § 2 C. 6, 38); г) право в силу судебного решения, ius facit pronunciatio (1. 50 § 1 D. 30);

    ius fieri ex sententia iudicis (1. 17 § 1 D. 5, 2);

    si perlusorio iudicio actum sit - an ius faciat iudex? (1. 14 pr. D. 49, 1); д) особ. обоз. ius правило гражд. права против. преторскому праву (Gai. II. 32); отсюда ipso iure, уже по гражд. праву (см. ipse s. 3); (1. 60 D. 41, 1. 1. 1 pr. D. 7, 4. 1. 1 § 1 D. 2, 12). С другой стороны, под ius понимают также преторское право (ius honorarium, praetorium) и ius dicere, statuere, reddere относятся к постановлениям и решениям сановников, которые имели судебную власть (1. 1 D. 2, 1. 1. 10 eod. 1. 14 eod. 1. 18 eod. 1. 20 eod. 1. 1 § 1 D. 2, 3. 1. 2 § 13 D. 1, 2. 1. 26 D. 39, 3. 1. 7 § 2 D. 1, 16. 1. 26 § 4 D. 4, 6. 1, 25 C. 2, 13. 1. 2 § 1 D. 16, 1. 1. 16 D. 1, 18);

    ius dicere de capite civis rom. (1. 2 § 23 D. 1, 2);

    dies, quibus ius Praetor reddit (1. 1 D. 44, 3. 1. 11 D. 1, 1. 1. 1 § 1 D. 2, 2);

    iniquum ius adversus aliq. impetrare (1. 3 pr. eod.); е) наука права: ius est ars boni et aequi (1. 1 pr. D. 1, 1. 1. 1 cit. 1. 1 D. 1, 22. 1. 9 § 4 D. 48, 19. 1. 4 D. 50, 13);

    b) в субъективном смысле - есть свободная воля человека, способность свободного действия (facultas agendi, Befugniss, Berechtigung): nemo plus iuris ad alium transferre potest, quam ipse haberet (1. 54. cf. 1. 160 § 2 D. 50, 17);

    nullus videtur dolo (s. vim) facere, qui suo iure utitur (1. 55. 155 § 1 eod. 1. 175 § 1 eod.);

    ius suum conservare (1. 41 D. 1; 3);

    nihil iuris habere (1. 49 D. 5, 3. 1. 15 D. 40, 4. 1. 15 § 33 D. 39, 2. 1. 181 D. 50, 16. 1. 21 § 1 D. 20, 4. 1. 78 § 4 D. 31. 1. 30 pr. D. 39, 2. 1. 13 § 1. 1. 19 pr. eod. 1. 25 D. 8, 6. cf. 1. 1 § 19 D. 43, 20);

    ius in rem habere (1. 20 D. 32. 1. 1 pr. B. 13, 3);

    iuris velut possessor (1. 18 § 1 D. 5, 3);

    iura praediorum = servitutes (1. 1 § 1 D. 1, 8. 1. 2. 6 D. 8, 2. 1. 3 D. 8, 6. 1. 11 § 3 D. 20, 1. 1. 86 D. 50, 16. 1, 23 eod.);

    viam aut aliquod ius fundi emere (1. 20 D. 8, 1);

    ius crediti, debiti (1. 12 § 2. 1. 13 D. 4, 2. 1. 21 § 1 D. 29, 5);

    ius testandi, testamenti faciendi (1. 6 pr. D. 28, 1. 1. 13 § 2 D. 36, 1);

    ius donandi, vendendi, concedendi (1. 163 D. 50, 17. 1. 32 D. 23, 2. 1. 4 D. 40, 10. 1. 14 D. 1, 7);

    sui iuris persecutio (1. 46 D. 2, 14);

    iuris experiundi causa vocare (1. 1 D. 2, 14); обоз. тк. совокупность всех имущественных прав известного лица: succedere, successio in ius demortui, in omne s. universum ius (1. 13 § 1 D. 21, 3. 1. 37 D. 29, 2. 1. 3 pr. D. 37, 1. 1. 11 D. 44, 3. 1. 24 D. 50, 16. 1. 128 § 1 D. 50, 17. 1. 9 § 12 D. 28, 5. § 11 J. 2, 20);

    c) = potestas, quaedam personae sui iuris sunt;

    quaedam alieno iuri subiectae (pr. J. 1, 8. 1. 1 pr. D. 1, 6. 1. 3 § 3 D. 24, 1. 1. 5 § 6 D. 26, 8. 1. 7 pr. D. 4, 5. 1. 14 § 3 D. 36, 2. 1. 50 pr. § 4 D. 32. 1. 38 pr. D. 38, 2);

    proprii i. constitutus (1. 15 C. 5, 3);

    d) = status напр. emancipari a patre adoptivo, atque ita pristinum ius recuperare (1. 33 cf. 1. 18 D. 1, 7);

    e) = conditio s. 1, causa s. 5.напр. ius actoris deterius facere, прот. in eadem causa sistere (1. 1 § 1 D. 2, 9. 1. 126 D. 50, 16. 1. 15 D. 13, 7. 1. 29 § 2 D. 20, 1. 1. 8 D. 33, 10. 1. 12 § 42 D. 33, 7): f) отношение (1. 12 D. 1, 1. 1. 23 D. 1, 7).

    2) = iudicium, суд (как место) (1. 11 D. 1, 1. 1. 4 § 1 D. 11, 1); напр. in ius vocare (tit. D. 2, 4 7);

    produci (1. 5 § 2 D. 2, 7. 1. 23 § 4 D. 28, 5);

    ad quem de ea re ius s. in iure aditum erit (1. 6 D. 2, 12. 1. 2 § 1 D. 16, 1);

    in iure sisti (1. 4 pr. D. 2, 4. 1. 1 § 2. 8 D. 3, 1. tit. D. 11, 1);

    respondere (1. 26 § 3. 1. 27 § 1 D. 9, 4);

    confiteri (1. 1 § 7 D. 38, 5. 1. 29 § 1 D. 39, 5. 1. 56 D. 42, 1);

    pecuniam offerre (1. 56 § 1 D. 17, 1);

    in iure cedere, cessio (см. cedere s. 3. 1. 9 D. 42, 3).

    3) = iudicium, судебное рассмотрение дела, dies, in quibus debent iura differri (1. 7 C. 3, 12)

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > ius

  • 20 ordinarius

    1) обыкновенный напр. indicia ord. прот. extraord. (pr. I. 3, 12); также прот. quae apud compromissarios acta sunt (1. 5 § 2 C. 2, 56);

    actio ord. прот. utilis persecutio (1. 5 C. 8, 16);

    iure ordin. vindicare hereditatem прот. extra ordinem agere crimen expilatae hered. (1. 3 D. 47, 19. 1. 15 § 4 D. 42, 1. 1. 178 § 2 D. 50, 16. 1. 1 § 2 D. 25, 5. 1. 3 D. 47, 1. 1. 2 D. 47, 17. 1. 10 D. 37, 10);

    bon. possessio ord. прот. Carboniana (1. 3 § 14 et seq. eod. 1. 5 § 3 D. 37, 5);

    servus ord. (honestior) прот. vicarius (1. 5 § 1 D. 14, 4. 1. 17. 19 pr. D. 15, 1); тк. прот. mediastinus (1. 15 § 44 D. 47, 10);

    dignitas ord. прот. honoraria (1. 2 C. 12, 8);

    ord. potestas (1. un. C. 5, 7. 1. 6 pr. C. 1, 54);

    iudices ord. (см. iudex s. a.); (1. 7 C. 9, 42. 1. 7 C. 12, 58).

    2) по закону, по всей справедливости (1. 33 § 2 D. 3, 3. 1. 1 pr. D. 5, 5. 1. 1 pr. D. 15, 1. 1. 7 C. 4, 39. 1. 9 C. 9, 22).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > ordinarius

См. также в других словарях:

  • Persecutĭo — (lat.), Verfolgung. P. delinquentĭum, so v.w. Nacheile, s.u. Abwesenheit 2). P. ferarum, so v.w. Jagdfolge …   Pierer's Universal-Lexikon

  • persecutio — /parsakyuwsh(iy)ow/ In the civil law, a following after; a pursuing at law; a suit or prosecution. Properly that kind of judicial proceeding before the praetor which was called extraordinary. In a general sense, any judicial proceeding, including …   Black's law dictionary

  • persecutio — (Civil law.) The act of prosecuting or proceeding against a person in either a civil or a criminal action …   Ballentine's law dictionary

  • PERSÉCUTION — Persécuter, ce fut d’abord suivre ou poursuivre en justice (persequi ), jusqu’au bout. Les persécutions du pouvoir romain contre les chrétiens et celles de l’Inquisition contre les hérétiques furent des actions judiciaires régulièrement menées.… …   Encyclopédie Universelle

  • persecuţie — PERSECÚŢIE, persecuţii, s.f. Urmărire nedreaptă şi perseverentă a cuiva, cu intenţia de a i provoca un rău, un neajuns; prigoană; (cu sens atenuat) nedreptate repetată cu insistenţă; persecutare. ♢ Mania persecuţiei = stare patologică manifestată …   Dicționar Român

  • persecución — ► sustantivo femenino 1 Acción y resultado de perseguir: ■ fue espectacular la persecución del ladrón. SINÓNIMO perseguimiento 2 POLÍTICA, RELIGIÓN Acción de procurar dañar a los adeptos a una doctrina religiosa o política: ■ persecución contra… …   Enciclopedia Universal

  • бред персекуторный — (лат. persecutio преследование) см. Бред преследования …   Большой медицинский словарь

  • ипохондрия персекуторная — (hypochondria persecutoria; лат. persecutio преследование) см. Синдром ипохондрический галлюцинаторно параноидный …   Большой медицинский словарь

  • Persecution — Per se*cu tion, n. [F. pers[ e]cution, L. persecutio.] 1. The act or practice of persecuting; especially, the infliction of loss, pain, or death for adherence to a particular creed or mode of worship. [1913 Webster] Persecution produces no… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Trier witch trials — The Witch trials of Trier in Germany in the years from 1581 to 1593 was the perhaps biggest witch trial in Europe. The persecutions started in the diocese of Trier in 1581 and reached the city itself in 1587, where it was to lead to the death of… …   Wikipedia

  • Бред — I см. Психические расстройства. II (delirium) совокупность идей, суждений, не соответствующих действительности, полностью овладевающих сознанием больного и не корригируемых при разубеждении и разъяснении. Бред абортивный Б., включающий отдельные… …   Медицинская энциклопедия

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»