-
1 pernix
pernīx, īcis (von perna, mit leistungsfähiger Ferse), I) ausdauernd, taurus, Verg. georg. 3, 230 (u. dazu Ladewig). – II) behend, hurtig, flink (Ggstz. gravis, schwerfällig), corpus, Liv.: puella, Catull.: canis (Ggstz. canis gravis), Colum.: quamvis pernix hic homo est, flink auf den Beinen, Plaut.: sum pernix pedibus, manibus mobilis, Plaut.: velocitas pernix, Plin.: pernix fuga, Apul.: pernicior vento, Stat.: pernicissimae quadrigae, Colum.: pernicissimum tempus, Sen. – poet. m. folg. Infin., amata relinquere pernix, schnell mit den Neigungen wechselnd, Hor. de art. poët. 165. – / Abl. pernice, Lucr. 2, 635, gew. pernici, s. Georges, Lexik. der lat. Wortf. S. 513.
-
2 pernix
pernīx, īcis (von perna, mit leistungsfähiger Ferse), I) ausdauernd, taurus, Verg. georg. 3, 230 (u. dazu Ladewig). – II) behend, hurtig, flink (Ggstz. gravis, schwerfällig), corpus, Liv.: puella, Catull.: canis (Ggstz. canis gravis), Colum.: quamvis pernix hic homo est, flink auf den Beinen, Plaut.: sum pernix pedibus, manibus mobilis, Plaut.: velocitas pernix, Plin.: pernix fuga, Apul.: pernicior vento, Stat.: pernicissimae quadrigae, Colum.: pernicissimum tempus, Sen. – poet. m. folg. Infin., amata relinquere pernix, schnell mit den Neigungen wechselnd, Hor. de art. poët. 165. – ⇒ Abl. pernice, Lucr. 2, 635, gew. pernici, s. Georges, Lexik. der lat. Wortf. S. 513. -
3 pernix
pernix, icis [st2]1 [-] infatigable, endurci à la peine. [st2]2 [-] agile, leste, rapide, vif, prompt, léger.* * *pernix, icis [st2]1 [-] infatigable, endurci à la peine. [st2]2 [-] agile, leste, rapide, vif, prompt, léger.* * *Pernix, pernicis, pen. prod. a Pernitor, perniteris. Virgil. Perseverant.\Pernix. Virgil. Qui est viste et soubdain, ou Legier.\Vento pernicior. Stat. Qui va plus viste que le vent. -
4 pernix
pernix, īcis (abl. pernici, Lucr. 5, 559:(β).pernice,
id. 2, 635), adj. [per-nitor, qs. striving or pressing through], nimble, brisk, active, agile, quick, swift, fleet (cf.:levis, praepes, celer, promptus): pernix sum manibus,
Plaut. Mil. 3, 1, 36:corporum pernicium,
Liv. 28, 20; Verg. A. 11, 718:viginti milibus juvenum velocitate pernicibus,
Vell. 2, 34, 1:conjugis adventu pernix Saturnus,
Verg. G. 3, 93:pernicis uxor Appuli,
Hor. Epod. 2, 41:genus,
Tac. H. 2, 13:nuntii,
id. ib. 3, 40:pedibus celerem et pernicibus alis,
Verg. A. 4, 180:temporis pernicissimi celeritas,
Sen. Ep. 108, 27:saltus,
Plin. 9, 47, 71, § 154.—With inf.:amata relinquere pernix,
Hor. A. P. 165.—Hence, adv.: pernīcĭter, nimbly, quickly, swiftly, Plaut. Am. 5, 1, 63:equo desilire,
Liv. 26, 4:exilire,
Cat. 61, 8:alites alte perniciterque volantes,
Plin. 8, 14, 14, § 36. -
5 pernix
pernīx, īcis adj.1)а) проворный, ловкий, скорый, быстрый (p. pedibus Pl или plantis V)amata relinquere p. H — с лёгкостью покидающий то, что (недавно) любилб) быстротечный ( tempus Sen)2) выносливый ( taurus V — v. l. pernox) -
6 pernīx
pernīx īcis, adj. [per+CNI-], persistent, persevering: iacet (taurus) instrato saxa cubili, V.— Nimble, brisk, active, agile, quick, swift, fleet: corpora exercitatione, L.: virgo pernicibus ignea plantis, V.: puella, Ct.: amata relinquere, H.* * *(gen.), pernicis ADJpersistent, preserving; nimble, brisk, active, agile, quick, swift, fleet -
7 Myiotheretes pernix
—1. LAT Myiotheretes pernix ( Bangs)2. RUS кустарниковый тиранн m Бангса3. ENG Santa Marta bush-tyrant4. DEU Bangstyrann m5. FRA moucherolle f de BangsVOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE — AVES > Myiotheretes pernix
-
8 Nyctanolis pernix
1. LAT Nyctanolis pernix Elias et D. Wake2. RUS анолисовая саламандра f3. ENG —4. DEU —5. FRA —Ареал обитания: Центральная АмерикаVOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Nyctanolis pernix
-
9 Perognathus pernix
1. LAT Perognathus pernix J. Allen2. RUS синалойский мешотчатый прыгун m3. ENG Sinaloan pocket mouse4. DEU —5. FRA —VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Perognathus pernix
-
10 Myiotheretes pernix
ENG Santa Marta bush-tyrant -
11 mobilis
mōbĭlis, e [mo(vi)bilis; moveo] [st2]1 [-] mobile, qu'on peut déplacer, qui peut se mouvoir facilement. [st2]2 [-] mobile, léger, souple, rapide, prompt, vif. [st2]3 [-] mobile, léger, changeant, inconstant, capricieux, variable, versatile. - res mobiles, Dig.: les biens meubles. - sum pernix pedibus manibus mobilis, Plaut. Mil. 3: j'ai de bonnes jambes et la main prompte. - caduca et mobilia (fortunae munera), Cic. Dom. 146: (présents de la fortune) caducs et instables. - Galli sunt in consiliis capiendis mobiles, Caes. BG. 4, 5: les Gaulois changent souvent d'avis. - mobilis aetas, Virg. G. 3, 165: souplesse de l'âge. - populus mobilior ad... Liv. 6, 6: le peuple plus facile à diriger vers... - mobile agmen, Curt. 4, 14, 16: armée aux mouvements rapides. - hora mobilis, Hor. Ep. 2, 2, 172: l'heure rapide. - ingenium mobile et erectum (opp. tardum, hebes), Sen. Ep. 94, 30: intelligence prompte (éveillée) et hardie (pénétrante). - animo mobili in aliquem esse, Cic. Fam. 5, 2, 10: avoir des sentiments changeants à l'égard de qqn.* * *mōbĭlis, e [mo(vi)bilis; moveo] [st2]1 [-] mobile, qu'on peut déplacer, qui peut se mouvoir facilement. [st2]2 [-] mobile, léger, souple, rapide, prompt, vif. [st2]3 [-] mobile, léger, changeant, inconstant, capricieux, variable, versatile. - res mobiles, Dig.: les biens meubles. - sum pernix pedibus manibus mobilis, Plaut. Mil. 3: j'ai de bonnes jambes et la main prompte. - caduca et mobilia (fortunae munera), Cic. Dom. 146: (présents de la fortune) caducs et instables. - Galli sunt in consiliis capiendis mobiles, Caes. BG. 4, 5: les Gaulois changent souvent d'avis. - mobilis aetas, Virg. G. 3, 165: souplesse de l'âge. - populus mobilior ad... Liv. 6, 6: le peuple plus facile à diriger vers... - mobile agmen, Curt. 4, 14, 16: armée aux mouvements rapides. - hora mobilis, Hor. Ep. 2, 2, 172: l'heure rapide. - ingenium mobile et erectum (opp. tardum, hebes), Sen. Ep. 94, 30: intelligence prompte (éveillée) et hardie (pénétrante). - animo mobili in aliquem esse, Cic. Fam. 5, 2, 10: avoir des sentiments changeants à l'égard de qqn.* * *Mobilis, et hoc mobile, pen. cor. Plin. Qui se meut, ou peult estre meu, Mobile, Remuable.\Mobilis homo, cui opponitur Constans. Cic. Legier, Inconstant, Muable.\Res mobiles. Hermogenes. Biens meubles, Choses mobilieres. -
12 pernicitas
pernīcitās, ātis f. [ pernix ]проворство, ловкость, быстрота (pedum Pl, L; equorum QC) -
13 perniciter
pernīciter [ pernix ]проворно, ловко, быстро Pl, Ctl, L etc. -
14 canis
canis, is, c., (κύων, Genet. κυνός), der Hund, I) eig.: c. femina, Hündin, Varr.: c. feta, Enn. fr.: c. praegnans, Varr.: partu gravida, Iustin. 43, 4, 4: c. alba, Sen.: c. villaticus, Col.: c. venaticus, Plaut. u. Cic.: c. extrarius, Suet.: c. catenarius, Sen.: c. pastoricius, Apul.: c. gregarius, Porph. Hor.: c. acer, c. sagax, Enn. fr. u. Cic.: c. obscoena, schamloser, Verg.: canes nocturni, Cic.: c. moestos edens eiulatus, kläglich heulender, Plin.: canis rabiosus, Cels.: rabiosa femina c., Plaut.: c. mordax, Plaut.: c. gravis, Ggstz. c. pernix, Col.: c. Laconicus, spartan. Jagdhund, Petr.: c. Molossus, molossischer Jagdhund, Lucr. u. Hor.: c. Echidnaea, Ov., od. c. tergeminus, Ov., od. vipereus, Ov., od. c. Tartareus, Mart., od. c. Stygius, Sen. poët., Zerberus: canes semidei, Anubis, Lucan.: alere canes ad venandum, Ter.: alere canes in Capitolio, Cic.: canem alligare ad ostium, Sen. rhet.: od. religare pro foribus, Suet.: circumdare canibus saltus, Verg.: immissis canibus agitare feras, Verg.: cave canem (als Inschrift an der Haustür), Varr. sat. Men. 143. Petr. 29, 1. Corp. inscr. Lat. 10, 877; Titel einer Satura, Varr. sat. Men. 75. – Sprichw., α) cane peius et angue vitare, ärger fliehen als usw., Hor. ep. 1, 17, 30. – β) venatum ducere invitas canes (= jmd. trotz seines Sträubens zu etwas zwingen), Plaut. Stich. 139. – γ) canis a corio numquam absterrebitur uncto, an kleinen Riemen lernt der Hund Leder fressen, Hor. sat. 2, 5, 83. – δ) a cane non magno saepe tenetur aper (= auch ein Schwächerer wird oft eines Stärkeren Herr), Ov. rem. 422. – ε) canis timidus vehementius latrat quam mordet (= ein Furchtsamer schimpft wohl, aber er greift nicht an), Curt. 7, 4 (16), 13. – II) übtr.: A) v. Menschen: a) als Schimpfwort, Hund, zum Ausdruck der Unverschämtheit, Schmutzigkeit, des zynischen Wesens, Plaut. most. 41. Ter. eun. 803. Hor. epod. 6, 1 (vgl. sat. 2, 2, 56). Petr. 74, 9. Suet. Vesp. 13: dah. canes v. den zynischen Philosophen, Diogenes cum choro canum suorum, Lact. epit. 39, 4. – od. der Wut, Raserei, Plaut. Men. 714 u. 718. – b) von bissigen Menschen, besonders Anklägern, Cic. Rosc. Am. 57. Sen. ad Marc. 22, 5. – c) v. unterwürfigen Anhänger einer Person, Schmarrotzer, Kreatur, Clodianus canis, Cic. Pis. 23. – B) der Hund als Sternbild, a) canis maior, κύων, der große Hund, ein Sternbild auf der südlichen Halbkugel, nahe der Milchstraße, Vitr., Verg. u.a. – b) canis minor, auch Antecanem (s. d.), griech. προκύων, der kleine Hund, ein Sternbild am Äquator u. südl. von ihm, Ov.: dem Mythus zufolge der Hund der Erigone, der Tochter des Ikarus, dah. canis Erigoneïus u. Icarius, Ov. – v. beiden Hunden, Plur. canes, Varr. r. r. 2, 1, 8. – C) canis marinus, der Seehund, Sen. de ben. 2, 34, 2. Plin. 9, 110; u. canes mythisch von den Hunden der Scylla, Lucr. 5, 889 (892). Verg. Aen. 3, 432. Tibull. 3, 4, 89. Cic. Verr. 5, 146. – D) im Würfelspiele (lusus talorum), der unglücklichste Wurf, wenn jeder der vier Würfel die Zahl I zeigt (also der Wurf IIII), der Hundswurf, Pasch (Ggstz. Venus), canes damnosi, Prop. 4, 8, 46. Ov. trist. 2, 474: canem mittere, Aug. bei Suet. Aug. 71, 2. – dah. sprichw., tam facile homines occīdebat quam canis excidit, Sen. apoc. 10, 2. – E) eine Art Fessel, ut canem et furcam feras, Plaut. Cas. 389. – / arch. Nbf. canēs, is, c. (s. Varr. LL. 7, 32), Plaut. Men. 718; most. 41; trin. 170 u. 172. Enn. ann. 518. Lucil. sat. 1, 32 u. 6, 12.
-
15 desultorius
dēsultōrius, a, um (desultor), zum desultor gehörig, eines Springers zu Pferde, equus, Suet. Caes. 39, 2: quasi desultorius, wie eines Springers Roß, Cic. Mur. 57: levitate pernix desultoriā, Mart. Cap. 1. § 88. – übtr., bald auf diesen, bald auf jenen Gegenstand überspringend, scientia, Apul. met. 1, 1.
-
16 gravis
gravis, e (altind. gurú-h, griech. βαρύς, gotisch kaurus), schwer, I) an sich schwer, wuchtig (Ggstz. levis), 1) eig.: a) v. Lebl.: α) übh.: onus, Hor.: onus armorum, Caes.: pera, Phaedr.: catena, Ov.: arma, tela, Sen. u. Curt.: argentum, massives, Sen. – β) v. Boden, schwer, fett, terra. Hor.: tellus, Verg. – γ) v. Speisen, schwer, schwer verdaulich, cibus, Cic.: cena, Plin. ep.: gravissima bubula, Cels. – b) v. leb. Wesen: α) schwer = groß u. stark, Verg. Aen. 5, 447. – β) schwer = schwerbewaffnet, agmen, Liv.: u. miles, Tac. – γ) schwer = schwerfällig, canis (Ggstz. pernix), Col. 7, 12, 8. – 2) übtr.: a) v. Tone, tief, Baß- (Ggstz. acutus), vox, sonus, Cic.: syllaba, unbetonte (Ggstz. acuta), Quint.: u. poet. übh. tief, dumpf, stark, vox, sonus, Ov.: fragor, Ov. – b) als habituelle Eigenschaft leb. Wesen u. lebl. Ggstde.: α) wichtig, gewichtig, schwer ins Gewicht fallend, gewichtvoll, bedeutend (Ggstz. levis), civitas, Sall. fr. u. Liv.: gravissima civitas, Tac.: epistula, Cic.: causa, Cic.: auctoritas, Cic.: nec umquam fuit apud populum gravior oratio, quam etc., machte mehr Eindruck auf das V., Cic.: v. Pers., vir, Sall. fr. u. Liv.: testis, auctor, Cic.: historicus, Nep.: auctoritate graviores, Cic. – β) würdevoll, erhaben, feierlich, majestätisch (Ggstz. levis), plectrum, Ov.: numen, Cic.: bes. v. der Rede u. v. Redner, genus epistularum severum et grave (Ggstz. familiare et iocosum), Cic.: genus dicendi, oratio, Quint.: carmen, episches (Ggstz. molles versus), Prop.: Aesopus, Hor.: Aeschylus, Quint.: tum graves sumus, tum subtiles, Cic. – γ) charakterfest, konsequent (Ggstz. levis), homo, Cic.: vir, Vell.: od. ernst, besonnen, bedächtig, streng, hart (Ggstz. blandus, iucundus), supercilium, Plin. pan.: senatus consultum, Cic.: sententia, Cic.: gravior (Cato) in laudando, Cic.: gravissimi domini, Cic.: quando tuus animus est natu gravior, den Jahren nach besonnener ist, Ter. heaut. 645. – c) als ausgeübte Eigenschaft α) übh., schwer, wuchtig, drückend, heftig, stark, mächtig, gewaltig, hart, tüchtig, derb, arg, schlimm, furchtbar, sol, Hor.: aestus, Hor.: frigus, Eutr.: aestas, Verg.: tempestas, Cic.: Africus, Tac.: alapa, Phaedr.: ictus, Hor.: sopor, somnus, Curt.: morbus, Nep.: vulnus, Caes.: bellum, Sall.: pugna, Eutr.: proelium, Nep.: imperium, Liv.: iniuriae, Cic.: contumeliae, Hor. u. Vell.: poena, Sall.: supplicium, Curt.: inimicitiae, Sall.: graviore verbo uti non libet od. nihil gravius dicam, gelinder gesprochen, Cic.: ne quid gravius in fratrem statueret, Caes.: quod si quid ei a Caesare gravius accĭdisset, Caes.: v. Pers., gewaltig, victor, Verg.: acies, Liv.: gravis ictu, mit gew. Schlage, Verg.: Nerëidum numen, schwer zürnend, Ov. – poet. Acc. grave (gewaltig) statt des Adv., grave risit, gr. mugit, Stat.: gr. vociferaris, Val. Flacc. – β) schwer dem numer. Werte nach, hoch, pretium, Sall. fr.: fenus, Suet.: vectigalia, Suet.: dah. wertvoll, kostbar, supellex, Plin. ep. – γ) groß der Zahl nach, pavonum greges, Varro sat. Men. 183. – d) als auf einen Ggstd. einwirkende Eigenschaft,
α) auf die Sinne, u. zwar auf den Geruchsinn, stark, auffallend, empfindlich, ekelhaft, widerlich, odor gr., iucunde od. suaviter gravis, Plin.: odor caeni gravis, Verg.: elleborus, Verg.: hircus, Hor. – u. auf den Geschmacksinn, streng, bitter, absinthius, Varro sat. Men. 440. – u. auf den Geruchsinn, widerlich, stinkend, sentina, Iuven. 6, 99: mullus iam gravis est, stinkt schon, Petron. poët. 93, 2. – β) dem Körper lästig, nachteilig, schädlich, ungesund, aureum amiculum, Cic.: locus, Liv.: Minturnae, Ov.: solum caelumque, Tac.: anni tempus, Cic.: autumnus, Caes.: pestilentiā gravis annus, Liv. – γ) übh. schwer, beschwerlich, unbequem, empfindlich, hart, drückend, lästig, unerträglich, schädlich, herb, schlimm, traurig, unheilvoll, αα) v. Lebl.: opus, labores, Verg.: causa (Prozeß), Quint.: fortuna, Caes.: senectus, Cic.: vita, Sall.: mors, Ov.: militia, Hor.: m. Dat., alci gravis est militia, Curt.: hoc si tibi grave est, Nep.: hic dies nostris longe gravissimus fuit, Caes.: (alci) grave est m. folg. Infin., Ter., Cic. u. Tac.: in populum Rom. grave est m. folg. Infin., Cic.: grave duxi m. folg. Infin., Cic.: u. gravis m. 2. Sup., grave est dictu, Cic.: haec gravia auditu, Liv.: conatu quam effectu gravius, Liv.: u. n. pl. subst, gravia perpessus, Eutr.: passus graviora, Verg.: graviora minari, schlimmere Strafen, Ov. – ββ) v. Pers., beschwerlich, lästig, unangenehm, unerträglich, adversarius, Cic.: accolae, Curt.: m. Dat., alci odiosus et gr., Cic.: libertati Graeciae gravis, Liv.: gravis etiam eorum auribus, qui etc., Curt.: cogor ipse meis auribus esse gravis, Prop.: m. in u. Akk., gravis in rem publicam mater, Tac. – II) schwer durch etw. = mit etw. beschwert, beladen, belastet, geschwängert, stark besetzt, bedeckt, 1) eig., absol., agmen, Liv.: comitatus, schwerfälliger Troß, Curt.: arbor (fruchtbeschwert), Ov.: gew. m. Abl., miles gr. armis, Liv.: quasi gravis vinculis, als wenn ihr die K. zu schwer wären, Plin. ep.: agmen praedā grave, Liv.: graves hostilibus spoliis naves, Liv.: gr. dextera iaculo, Ov.: gr. habenae auro, Ov.: barba gr. nimbis, Ov. – 2) übtr.: a) geschwängert, schwanger, trächtig, uterus, Ov. (vgl. gravis maturo pondere venter, Ov.): graves fetae, Verg.: fit gravis, Ov.: sacerdos Marte gravis, Verg.: ballaenae utero graves, Plin. – b) beschwert, voll von Speisen u. Getränken, trunken vom Schlafe, graves somno epulisque, Liv.: graves crapulā (Ggstz. sobrii), Curt.: mero ac vigiliis gravis, Curt. – c) beschwert, beladen mit einem phys. Übel usw., schwach, krank durch etw., corpus, Hor.: gew. m. Abl.: vulnere, Vell.: graves avide hausto umore, Curt.: m. de u. Abl., de vulnere, Val. Flacc. – d) beschwert, gebeugt von Jahren, hoch an Jahren, hochbetagt, m. Abl., gravis od. gravior aetate, Liv.: gr. senectute, Tac.: gr. annis, Verg. u. Hor.: gr. iam aetate et corpore, Vell.: iam aetate et viribus erat gravior, Liv.
-
17 mobilis
mōbilis, e (movibilis v. moveo), I) beweglich, leicht zu bewegen, 1) eig.: aër, digiti, lingua, Lucr.: oculi, Cic.: manus, Pers.: turris, Cic.: Iuppiter (als Statue) manu mobilis, Plin.: nervis alienis mobile lignum, ein Hampelmann, Hor. sat. 2, 7, 82. – als jurist. t. t., res mobiles, bewegliche Habe, Ulp. dig. 6, 1, 1. § 1: dass. census mobilis, Amm. 26, 8, 13; 28, 1, 3. – 2) übtr.: a) beweglich, biegsam, lenksam, erregbar, animi natura, mens, Lucr.: aetas, Verg.: gens ad omnem auram spei mobilis, ein wetterwendisches, Liv.: populus mobilior ad cupiditatem agri, Liv.: parvis mobilis rebus animus, empfindlich gegen usw., Liv.: mobilior fervor, mobilissimus ardor, Cic. – b) veränderlich, unbeständig, wankelmütig (Ggstz. constans), in alqa re, Caes.: Quirites, Hor.: populus, Nep.: animus, voluntas, Cic.: caduca et mobilia haec esse duxi, Cic.: mobilior ventis, Calp. – II) prägn.: A) wackelnd, nicht fest, remedium ad dentium mobiles firmandos, Plin. 21, 180. – B) schnell, behend, sum pernix pedibus, manibus mobilis, Plaut.: rivi, Hor.: venti, Plin. – übtr., regsam, ingenium, Vitr. 5, 6, 7: u. so ingenii esse mobilis et erecti (Ggstz. tardi et hebetis), Sen. ep. 94, 30. – / Abl. mobile, Ven. Fort. vit. S. Mart. praef. v. 6.
-
18 pernicitas
pernīcitās, ātis, f. (pernix), die Behendigkeit, Hurtigkeit, Flinkheit (Ggstz. clauditas, Apul. flor. 16. p. 22, 14 Kr.), pern. et velocitas, Cic.: pern. pedum, Plaut. u. Liv.
-
19 perniciter
pernīciter, Adv. (pernix), behend, hurtig, alqm alterā manu apprehendere, Plaut.: exsilire, Catull.: equo desilire, Liv.: pernicius, quo libuerit, exsultant, Plin.: tortā ruunt pernicius hastā, Claud.
-
20 canis
cănis, is, m. f. [st2]1 [-] chien, chienne. [st2]2 [-] chien (t. d'injure). [st2]3 [-] la Canicule (une constellation). [st2]4 [-] chien de mer. [st2]5 [-] le coup du chien (aux dés, c'est un mauvais coup: le joueur a obtenu les quatre as). [st2]6 [-] chaîne, carcan. - cane pejus vitare (aliquid): éviter (qqch) comme la peste. - cave canem: prends garde au chien. - damnosi facito stent tibi saepe canes, Ov. A. A. 2, 206: fais en sorte d'avoir souvent le coup de chien.* * *cănis, is, m. f. [st2]1 [-] chien, chienne. [st2]2 [-] chien (t. d'injure). [st2]3 [-] la Canicule (une constellation). [st2]4 [-] chien de mer. [st2]5 [-] le coup du chien (aux dés, c'est un mauvais coup: le joueur a obtenu les quatre as). [st2]6 [-] chaîne, carcan. - cane pejus vitare (aliquid): éviter (qqch) comme la peste. - cave canem: prends garde au chien. - damnosi facito stent tibi saepe canes, Ov. A. A. 2, 206: fais en sorte d'avoir souvent le coup de chien.* * *Canis, huius canis, com. g. Un chien, ou une chienne.\Canis foemina paruulo Cyro vbera praebens. Iustinus. Une chienne.\Corda canum leuisomna. Lucret. De legier somme.\Canum fida custodia. Cic. La seure garde.\Excubiae canum Horat. Le guet des chiens.\Arguti canes. Seneca. Jappans.\Armillati canes. Propert. Qui ont des colliers de poinctes de fer au col.\Assiduus canis. Colum. Qui ne bouge de la maison, pour la garder.\Citi. Ouid. Legiers.\Emeriti. Stat. Qui ne peuvent plus courir ne servir.\Erroneus canis. Colum. Trottier, Coureur, Qui ne se tient point à l'hostel.\Melitaei canes. Plin. Petis chiens de damoiselles.\Molossi canes. Horat. Dogues.\Odori canes. Claud. Qui ont bon nez, Qui ont grand flairement, et sentent bien tost la beste sauvage.\Pastoralis canis. Columel. Un mastin, Chien qui garde le bestail, Chien de bergier.\Pecuarius canis. Columel. Chien de bergier.\Pernix. Columel. Legier, Viste, Bien courant.\Peruigil. Seneca. Qui veille tousjours.\Soliciti. Ouid. Soigneux de faire bon guet.\Venaticus canis. Columel. Chien de chasse.\Vigilax canis. Columel. Chien de bon guet.\Villaticus canis. Columel. Un mastin de laboureur qui garde la metairie.\Addicere aliquem canibus. Horat. L'abandonner et faire manger aux chiens. \ Agere canes. Ouid. Mener.\Hortari canes. Ouid. Harer.\Pascere canem sero. Virg. Nourrir de laict cler, de laict mesgue.\Vlulare dicuntur canes, quum lamentantibus similes lugubrem quandam et querulam edunt vocem. Ouid. Heurer.\Canis. Terent. Quand par oultrage on appelle quelcun chien, ou mastin, Canaille.\Canis, pro Assecla. Ci. Qui suit un autre par tout, comme le chien suit son maistre.
См. также в других словарях:
Nyctanolis pernix — Nyctanolis pernix … Wikipédia en Français
Nyctanolis pernix — Nyctanolis pernix … Wikipédia en Français
Brachycephalus pernix — Brachycephalus pernix … Wikipédia en Français
Aeropyrum pernix — Taxobox color = lightgrey name= Aeropyrum pernix regnum = Archaea phylum = Crenarchaeota classis = Thermoprotei ordo = Desulfurococcales familia = Desulfurococcaceae genus = Aeropyrum species = A. pernix binomial = Aeropyrum pernix binomial… … Wikipedia
Brachycephalus pernix — Brachycephalus pernix … Wikipédia en Français
Myiotheretes pernix — Myiotheretes pernix … Wikipedia Español
Nyctanolis pernix — Conservation status Endangered (IUCN 3.1) Scientific classification Kin … Wikipedia
Brachycephalus pernix — Taxobox name = Brachycephalus pernix status = DD | status system = IUCN3.1 regnum = Animalia phylum = Chordata classis = Amphibia ordo = Anura familia = Brachycephalidae genus = Brachycephalus species = B. pernix binomial = Brachycephalus pernix… … Wikipedia
Myiotheretes pernix — santamartinis krūmyninis tironas statusas T sritis zoologija | vardynas atitikmenys: lot. Myiotheretes pernix angl. Santa Marta bush tyrant vok. Santa Marta Buschtyrann, m rus. кустарниковый тиранн Бангса, m pranc. moucherolle des Santa Marta, f… … Paukščių pavadinimų žodynas
Nyctanolis — pernix Nyctanolis pernix … Wikipédia en Français
Moucherolle des Santa Marta — Moucherolle des Santa Marta … Wikipédia en Français