-
21 inmineo
immĭnĕo ( inm-), ēre, v. n. [in-mineo], to project over or towards a thing, to bend or lean towards, to hang down over, overhang (syn. impendeo).I.Lit. (mostly poet.):B. 1.collis plurimus urbi Imminet,
commands, Verg. A. 1, 420; cf.:imminens prope ipsis moenibus tumulus,
Liv. 29, 35, 7:imminens villae tua pinus esto,
Hor. C. 3, 22, 5:candida populus antro Imminet,
Verg. E. 9, 41:aër his,
Ov. M. 1, 52:caelumque quod imminet orbi,
id. ib. 2, 7:scopulus aequoribus,
id. ib. 4, 525:apex collis subjectis arvis,
id. ib. 7, 779:nemus desuper,
Verg. A. 1, 165:arbos,
Ov. M. 4, 459:imminet e celsis audentius improba muris Virgo,
Val. Fl. 6, 681; Quint. 11, 3, 130:choros ducit Venus imminente luna,
shining overhead, Hor. C. 1, 4, 5: cum ageretur togata, simulans, caterva tota clarissima concentione in ore impuri hominis imminens contionata est: Huic vitae tuae, etc., bending or turning towards, Cic. Sest. 55, 118; cf.:gestu omni imminenti,
bent towards him, id. de Or. 2, 55, 225.—In gen. (rare):2.imminet hic, sequiturque parem, similisque tenenti Non tenet,
Ov. M. 7, 785:tergo fugacis,
id. ib. 1, 542:carcer imminens foro,
adjoining, Liv. 1, 33, 8:imminentia muro aedificia,
id. 2, 33, 7.—In partic. (like impendere and instare), in an inimical sense, to threaten, menace, by nearness or commanding position (class.):II.nimis imminebat propter propinquitatem Aegina Piraeeo,
Cic. Off. 3, 11, 46; cf.:Carthago imminere jam fructuosissimis insulis populi Romani videbatur,
id. Agr. 2, 32, 87:certior sum factus, Parthos... Ciliciae magis imminere,
id. Att. 5, 20, 2:imminent duo reges toti Asiae,
id. de Imp. Pomp. 5, 12:circum insulas Italiae inminentes,
Liv. 21, 49, 1:Mithridates Italiae quoque,
Vell. 2, 18, 4:Parthi Latio,
Hor. C. 1, 12, 53:Germaniae et Britanniae,
Suet. Calig. 19:bello subegit gentem rebus populi Romani imminentem,
Cic. Rep. 2, 20:instabat agmen Caesaris atque universum imminebat,
Caes. B. G. 1, 80 fin.:imbrium divina avis imminentŭm,
Hor. C. 3, 27, 10:turris ingens inminebat,
Liv. 21, 7, 7; 21, 11, 10:inminentes tumuli,
id. 3, 7, 2. —Trop. (class.).A.To strive eagerly ofter a thing, to be eager for, to long for, be intent upon:B.hujus mendicitas aviditate conjuncta in nostras fortunas imminebat,
Cic. Phil. 5, 7, 20; Liv. 30, 28, 9:in alterius ducis exercitusque opprimendi occasionem imminebat,
id. 25, 20, 5:huc imminet: om nes Dirigit huc sensus,
Verg. Cul. 89:alieno imminere,
Sen. Ep. 2 fin.:rebus,
Tac. A. 16, 14:quod imminere emptioni publicanos videbat,
Suet. Aug. 24:peritus rerum popularium imminensque ei potestati,
Liv. 3, 51, 9:spei majoris honoris,
id. 4, 25, 9:occasioni alloquendi regem,
Curt. 5, 11:exitio conjugis,
Ov. M. 1, 146:Verres avaritia semper hiante atque imminenti fuit,
Cic. Verr. 2, 2, 54, § 134.—Transf. (acc. to I. B.), to be near at hand, to impend.1.In gen.:2.sunt qui ea, quae quotidie imminent, non videant,
Cic. Cat. 1, 12, 30:mors, quae propter incertos casus quotidie imminet,
id. Tusc. 1, 38, 91.—In partic., to threaten by nearness, to be imminent:periculum, quod imminere ipsi portenderetur,
Suet. Claud. 29:periculum ambobus,
id. Tit. 9:imminentes undique insidiae,
id. Caes. 86:discrimina undique,
id. Tib. 25:summum discrimen,
Quint. 8, 4, 22:bellum,
id. 12, 1, 43:taedio praesentium et imminentium metu,
Suet. Vit. 15. -
22 metuo
mĕtŭo, ŭi, ūtum (cf.:I.nimis ante metutum,
Lucr. 5, 1140), 3, v. a. and n. [metus], to fear, be afraid of a person or thing; to hesitate, not to venture, not to wish (syn.: vereor, formido, timeo); with inf., with ne, to fear lest; with ui or ne non, to fear that not; also of inanimate things, with acc., to fear, revere, reverence one; as a v. n., to fear, be afraid, be in fear, be apprehensive, esp. as the effect of the idea of threatening evil (whereas timere usually denotes the effect of some external cause of terror); to dread, apprehend; with an indirect interrogation: non metuo quin, for non dubito quin, I doubt not but; to be anxious about any one; with dat. (class.).Act.: quem metuont oderunt, Enn. ap. Cic. Off. 2, 7, 23 (Trag. v. 403 Vahl.):(β).deos et amo et metuo,
Plaut. Poen. 1, 2, 73:male ego metuo milvos,
id. ib. 5, 5, 13:metuebant (senem) servi, verebantur liberi,
Cic. Sen. 11, 37:tu, qui crimen ais te metuisse,
id. Verr. 2, 5, 30, § 78: nec pol istae metuunt Deos, Ter. Hec. 5, 2, 6:absentem patrem,
id. Phorm. 1, 2, 68:nec metuit quemquam,
id. Ad. 1, 2, 5.—With ab:quid a nobis metuit?
Plaut. Capt. 2, 1, 12:a me insidias,
Cic. Fam. 5, 6, 2:supplicia a vobis metuere debent,
to fear from you, id. Rosc. Am. 3, 8:a quo (Ajace) sibi non injuriā summum periculum metuebat,
Auct. Her. 2, 19, 29:a quo domino sibi metuebat graves cruciatus,
Aug. Lib. Arbitr. 1, 4, 9; Gregor. M. Homil. 1, 14, 2; Aug. cont. Acad. 2, 8.—With ex:si periculum ex illis metuit,
Sall. C. 52, 16.—With de:de lanificio neminem metuo, una aetate quae sit,
i. e. no one's competition in spinning, Plaut. Merc. 3, 1, 22.—Of inanim. subjects:quae res cotidie videntur, minus metuunt furem,
Varr. R. R. 1, 22.—With inf.:(γ).metuont credere omnes,
Plaut. Ps. 1, 3, 70:ut tentare spem certaminis metuunt,
Liv. 32, 31:nil metuunt jurare,
Cat. 64, 146:reddere soldum,
not to wish, be averse to, Hor. S. 2, 5, 65:praebere,
id. Ep. 1, 18, 1.—Of nonpersonal subjects:illum aget pennā metuente solvi Fama superstes,
Hor. C. 2, 2, 7. —With ne:(δ).nimis metuebam male, ne abiisses,
Plaut. Ps. 4, 1, 8:male metuo ne... morbus aggravescat,
Ter. Hec. 3, 2, 2:fratrem, ne intus sit (Gr. construction),
id. Eun. 3, 5, 62.—With ut:(ε).ornamenta, quae locavi, metuo, ut possim recipere,
Plaut. Curc. 4, 1, 3:metuo ut hodie possim emolirier,
id. Bacch. 4, 5, 2:metuo ut substet hospes,
Ter. And. 5, 4, 11:ut sis vitalis,
Hor. S. 2, 1, 61.—With ne non:(ζ).metuo ne non sit surda,
Plaut. Cas. 3, 3, 12; id. Pers. 4, 6, 4:metuis ne non, quom velis, convincas esse illum tuom?
Ter. Heaut. 5, 3, 15.—With quin:(η).non metuo meae quin uxori latae suppetiae sient,
Plaut. Am. 5, 1, 54.—With object-clause, to await with fear, anxiety; to be in apprehension, concerned about:(θ).metuo, patres quot fuerint,
Plaut. Truc. 4, 3, 35:metui, quid futurum denique esset,
I dreaded, awaited with fear, Ter. Heaut. 3, 3, 8: metuo quid agam. Sy. Metuis? quasi non ea potestas sit tua, etc., id. ib. 4, 3, 42:metuo qualem tu me esse hominem existumes,
id. Eun. 4, 6, 20.—Pass. with dat.:(ι).jam maturis metuendus Juppiter uvis,
Verg. G. 2, 419. —Absol.:B.se e contempto metuendum fecit,
Sall. H. 1, 48, 3.—(Eccl. Lat.) Of religious fear, to revere, dread, hold in reverence:II.Deum,
Vulg. Lev. 25, 43:Dominum Deum nostrum,
id. Jer. 5, 24:sanctuarium meum,
id. Lev. 19, 30.—Neutr., to fear, be afraid, be apprehensive, etc.(α).With de:(β). (γ).neque tam de suā vitā, quam de me metuit,
fears not so much for his own life as for me, Cic. Att. 10, 4, 6.—With pro:(δ).metuere pro aliquo,
Petr. 123.—With dat., to be anxious about or for a person or thing:metuens pueris,
Plaut. Am. 5, 1, 60:inopi metuens formica senectae,
Verg. G. 1, 186:tum decuit metuisse tuis,
id. A. 10, 94.—Hence, mĕtŭens, entis, P. a., fearing, afraid of any thing; anxious for any person or thing; with gen. or absol. (mostly poet. and in post-Aug. prose):contentus parvo metuensque futuri,
Hor. S. 2, 2, 110:metuens virgae,
Juv. 7, 210.— Comp.:quo non metuentius ullum Numinis ingenium,
Ov. F. 6, 259:Nero metuentior in posterum,
Tac. A. 13, 25. -
23 recuso
I.In gen., to make an objection against, in statement or reply; to decline, reject, refuse, be reluctant or unwilling to do a thing, etc. (freq. and class.; cf.: abnuo, renuo, denego); constr. with acc., an inf., an object-clause, with de, ne, quin, quominus, or absol.(α).With acc.: uxorem, * Ter. Hec. 3, 1, 16; Hor. S. 1, 4, 50:(β).me judicem,
Tac. Or. 5 al.; cf.:populum Romanum disceptatorem,
Cic. Fl. 38, 97:populi Romani amicitiam,
Caes. B. G. 1, 44:nec quae pepigere recusent,
Verg. A. 12, 12:nullum periculum communis salutis causā,
Caes. B. G. 7, 2; so,nullum periculum,
id. ib. 7, 19; id. B. C. 3, 26:laborem,
id. ib. 1, 68 fin.; Quint. 11, 3, 26; 12, 11, 10:nihil nisi hiberna,
Caes. B. G. 5, 41:legumina,
id. B. C. 3, 47 fin.:servitutem,
Sall. J. 31, 20:vincla (leones),
Verg. A. 7, 16:jussa,
id. ib. 5, 749 et saep.:nihil tibi a me postulanti recusabo,
Cic. de Or. 2, 29, 128; so,psalteria virginibus probis,
Quint. 1, 10, 31:nihil de poenā,
Cic. Planc. 1, 3; cf.:de stipendio,
Caes. B. G. 1, 44:qui quod ab altero postularent, in se recusarent,
id. B. C. 1, 32, 5:Ptolemaeus recusabat regem Aridaeum,
rejected, Just. 13, 2, 11. —Of things: terra numquam recusat imperium,
Cic. Sen. 15, 51:genua impediunt cursumque recusant,
Verg. A. 12, 747:rapax ignis non umquam alimenta recusat,
Ov. M. 8, 837:(falsae gemmae) recusant limae probationem,
Plin. 37, 13, 76, § 200 et saep. —With inf. (in class. prose, only in negative sentences or questions implying a negative):(γ).mori recusare,
Caes. B. G. 3, 22; Planc. ap. Cic. Fam. 10, 8, 6; 10, 17, 2; Anton. ap. Cic. Phil. 8, 8, 25; Liv. 22, 60, 17:hoc facere,
id. 5, 53, 9:ad minora se demittere, Quint. prooem. § 5: prodere voce suā quemquam aut opponere morti,
Verg. A. 2, 126:praeceptis parere,
id. ib. 2, 607:quicquam tentare,
id. ib. 11, 437:tibi comes ire,
id. ib. 2. 704:facere ipse,
Hor. Ep. 2, 1, 208; Plin. [p. 1538] Pan. 5; Curt. 6, 11, 36; Just. 14, 1, 6.—Of things: pedes vitiosum ferre recusant Corpus,
Hor. S. 2, 7, 108; so id. Ep. 2, 1, 259; id. A. P. 39.—With object-clause:(δ).non rem (medicam) antiqui damnabant, sed artem. Maxime vero quaestum esse manipretio vitae recusabant,
Plin. 29, 1, 8, § 16:Velinum lacum obstrui recusantes,
refusing to permit, Tac. A. 1, 79; cf. infra, II.—With de:(ε).de judiciis transferendis recusare,
Cic. Verr. 2, 1, 2, § 6.—With ne:(ζ).Servilius et recusare et deprecari, ne iniquis judicibus... judicium capitis in se constitueretur,
Cic. Verr. 2, 5, 54, § 141:sententiam ne diceret, recusavit,
id. Off. 3, 27, 100:reliqui... ne unus omnes antecederet, recusarent,
Caes. B. C. 3, 82 fin. —With quin:(η).si absim, haud recusem, quin mihi male sit,
Plaut. Curc. 1, 3, 8:non possumus, quin alii a nobis dissentiant, recusare,
Cic. Ac. 2, 3, 7:non recuso quin, etc.,
id. Fam. 6, 18, 4; id. Rosc. Am. 3, 8; Caes. B. C. 3, 45 fin.:neque recusare... quin armis contendant,
id. B. G. 4, 7; Liv. 8, 7, 19.—With quominus:(θ).nec recusabo, quominus omnes mea legant,
Cic. Fin. 1, 3, 7; id. Div. in Caecil. 10, 31:... quominus perpetuo sub illorum dicione essent,
Caes. B. G. 1, 31:neque recusavit quo minus poenam subiret,
Nep. Epam. 8, 2.—Absol.:II.non recuso, non abnuo, etc.,
Cic. Mil. 36, 100:recusandi aut deprecandi causā legatos mittere,
Caes. B. G. 5, 6; Verg. E. 3, 29 et saep. —In partic.1. 2.In jurid. lang., to protest against a complaint; to object, take exception, plead in defence:causa omnis, in quā pars altera agentis est, altera recusantis,
Quint. 3, 10, 1:numquid recusas contra me?
Plaut. Poen. 5, 6, 18:tu me ad verbum vocas: non ante venio, quam recusaro... Quoniam satis recusavi, veniam jam quo vocas,
Cic. Caecin. 28, 8 sq.:cum reus recusare vellet, sub usuris creditam esse pecuniam, etc.,
Dig. 17, 1, 48; cf. recusatio, II. B. -
24 ad-ferō (aff-)
ad-ferō (aff-) attulī (adt-), adlātus (all-), adferre (aff-), to bring, fetch, carry, convey, take, deliver: magnam partem ad te, T.: scyphos ad praetorem: Curio pondus auri: nuntium ei: donum in Capitolium: litterae ab urbe adlatae, L.: litteras a patre: huc scyphos, H.: adfertur muraena in patinā, is served, H.: peditem alvo, V.: ad consules lecticā adfertur, L.—Poet., of a person: te qui vivum casūs attulerint, V. — Esp., with pron reflex., to betake oneself, go, come: huc te adfers, V.: urbem Adferimur, V.: te verus mihi nuntius adfers? i. e. present yourself in your true person, V.—Adferre manūs, to lay on, use force, do violence: pro se quisque manūs adfert, defends himself forcibly.—Freq. with dat, to lay hands on, attack, assail: domino: pastoribus vim et manūs. —With dat. of thing, to do violence to, i. e. rob, plunder, pillage: templo: eis rebus. — Fig., to bring, introduce, carry, convey to, apply, employ, use, exert, exercise: genus sermonum adfert exile, i. e. employs: quod ad amicitiam populi R. adtulissent, i. e. had enjoyed before the alliance, Cs.: in re militari nova, i. e. to reorganize the army, N.: non minus ad dicendum auctoritatis, quam, etc.: auctoritatem in iudicium, exercise: bellum in patriam, O.: Iris alimenta nubibus adfert, brings, O. —Esp., vim alicui, to employ force against, compel: ut filiae suae vis adferretur, compulsion: praesidio armato, attack, L.—To bring tidings, bring word, carry news, report, announce: haud vana adtulere, L.: ad Scipionem perductus, quid adferret, expromit, explains what news he brought, L.: calamitatem ad aurīs imperatoris: subito adlatum periculum patriae: inimico nuntium, notify: ad illam attulisse se aurum quaerere: attulerunt quieta omnia esse, L.: rebellasse Etruscos adlatum est, L.: calamitas tanta fuit, ut eam non ex proelio nuntius adferret.—To carry, produce, cause, occasion, impart, render, give: agri plus adferunt quam acceperunt: detrimentum, Cs.: vobis populoque R. pacem: suspicionem multis: parricidae aliquid decoris, to lend lustre: difficultatem ad consilium capiendum, Cs.: aliquid melius, suggest: aliquid oratoriae laudis, attain: quod iniquitas loci adtulisset, i. e. the consequences, Cs.: tempus conloquio non dare magnam pacis desperationem adferebat, Cs.: natura adfert ut eis faveamus, etc., brings it about: (id) volvenda dies attulit, V. — To bring forward, allege, assign: causam, T.: nihil adferunt, qui negant, etc., say nothing to the point: rationes cur hoc ita sit: aetatem, to plead in excuse: cur credam adferre possum. — Aliquid, to contribute, help, assist, be of use: nihil ad communem fructum: vide si quid opis potest adferre huic, T.: precibus aliquid attulimus etiam nos, have been of some assistance by. -
25 aliunde
aliunde adv., from another, from another source, from elsewhere: adsumpto aliunde uti bono: non aliunde pendere: aliunde quam: Qui aliunde stet semper, aliunde sentiat, supports one party, sympathizes with the other, L.: aliis aliunde est periculum, different people are in different dangers, T.: qui alii aliunde coibant, L.* * *from another person/place, from elsewhere/a different source/cause/material -
26 ante-eō
ante-eō īvī or iī, —, īre (anteit, disyl., H., O.; anteirent, trisyl., V.; anteat, O.; antībō, Ta.; antissent, Ta.; antisse, Ta.), to go before, precede: strenuus anteis, H.: ubi anteire primores vident, L.: Te semper anteit Necessitas, H.: praetoribus. —Fig., to take precedence of, surpass, excel: erum sapientiā, T.: aetatem meam honoribus, L.: aetate illos: candore nives, V.: iis aetate.—To anticipate, prevent, avert: damnationem anteeit, Ta.: periculum, Ta.—To resist: auctoritati parentis, Ta. -
27 arcessō or colloq. accersō
arcessō or colloq. accersō īvī, ītus, ere (pass. sometimes arcessīrī), intens. [accedo], to cause to come, call, send for, invite, summon, fetch: ab aratro arcessebantur: sacra ab exteris nationibus arcessita: ex continenti accersi, Cs.: Gabinium, S.: Agrippam ad se arcessi iussit, N.: placere patrem arcessiri, L.: Ityn huc, O.: Si melius quid (vini) habes, arcesse, order it brought, H.—Fig.: (quies) molli strato arcessita, invited, L.—Esp. in law, to summon, arraign before a court, accuse, prosecute: hunc hoc iudicio: alquos eodem crimine in periculum capitis: alqm capitis: pecuniae captae, S.—Meton., of time: iustum pugnae tempus, to anticipate, V. — Of mental objects, to bring, fetch, seek, derive: ex medio res, H.: arcessitum dictum, far-fetched. -
28 ā-vertō (avor-)
ā-vertō (avor-) tī, sus, ere, to turn away, avert, turn off, remove: flumina: se: a Dolabellā pecuniam: iter ab Arari, turned aside, Cs.: a ceteris in se oculos, attracted, L.: eo itinere se, Cs.: Capuā Hannibalem, L.: Italiā regem, V.: in fugam ciassem, L.: ab hominibus ad deos preces, L.: regnum Libycas oras, V.— Pass: aversa est Nata Iovis, turned away, O.: a iudicibus oratio avertitur.—Poet., with acc, to turn from, shun: fontes avertitur (equus), V.—To turn away, retire, withdraw: avertens roseā cervice refulsit (sc. se), V.: prora avertit, V.—To carry off, purloin, steal, embezzle: pecuniam: a stabulis tauros, V.: praedam domum, Cs.: pellem Colchis, Ct. — Fig., to turn, divert, withdraw, keep off: a me animum: ut nec vobis... averteretur a certamine animus, L.: Hannibalem ab incepto, L.: Sabinos (sc. a pugnā), L.: sanos sensūs, to charm, inflame, V.—To avert, ward off, turn away: morbos, H.: hoc omen: Antoni conatūs a re p.: periculum victimā, Ph.—To alienate, estrange: animos, S.: legiones a C. Antoni scelere: civitates ab eius amicitiā, Cs. -
29 caput
caput itis, n [CAP-], the head: Capillus circum caput Reiectus, T.: caput obnubito, L.: capitis nives, H.: capite operto: aperire: velare, L.: abscindere cervicibus: capite demisso: attollere, O.: extollere, to become bold: breve (equi), H.: coronatum (bovis), Tb.: per caput pedesque ire, heels over head, Ct.: dux cum exercitu supra caput est, i. e. is ready to fall upon us, S.: capita conferre, to lay heads together, i. e. to confer in secret, L.: caput aut collum petere, strike at the vital parts: haec alias inter caput extulit urbes, towers, i. e. excels, V.: aliena negotia Per caput saliunt, run through the head, i. e. the mind, H.: capitis labor, mental exertion, H. — Meton., the head, top, summit, point, end, extremity: iocur sine capite (of a sacrifice), L.: in extis, O.: tignorum, Cs.: cornu duxit, donec curvata coirent capita, the ends, V. — The origin, source, spring, head (of a river), L.: caput unde erumpit Enipeus, V.: celsis caput urbibus exit, my source springs among great cities, V.—The mouth, embouchure (rare): multis capitibus in Oceanum influit, Cs.—Of plants: diducere terram ad capita, the roots, V.: papavera demisere caput, the heads, V.: capitum iugatio, branches (of the vine). — Of mountains, the summit: capita aspera montis, V. — Of persons, a head, person: ridiculum caput! T.: carum, V.: duo haec capita taeterrima: ignota, L.: di capiti ipsius reservent, for himself, V.: capiti cane talia Dardanio rebusque tuis, i. e. for Aeneas and yourself, V.: Perfidum, H.: de sacrando cum bonis capite alcuius, L.: ut caput Iovi sacraretur, L.—With numerals: capitum Helvetiorum milia CCLXIII, souls, Cs.: nullum caput Proserpina fugit, H.: in capita, to each person, L.; cf. sus Triginta capitum fetūs enixa, V.—Fig., life, physical life: Capitis periculum adire, to risk life, T.: caput obiectare periclis, V.: capitis poena, capital punishment, Cs.: certamen capitis et famae: ut capite dimices tuo, L.: caput offerre pro patriā: patrium tibi crede caput (i. e. patris vitam), O.: accusatus capitis absolvitur, of a capital crime, N.: Sthenium capite damnare.—Civil life, personality, civil rights, liberty and citizenship: capitis causae, involving citizenship: iudicium capitis: capitis deminutio, loss of civil rights, Cs.—Poet.: capitis minor, H.—Of persons, a leader, chief, guide: concitandorum Graecorum: capita nominis Latini, heads, chiefs, L.: ut se Suevorum caput credant, chief tribe, Ta.: capita coniurationis securi percussi, L.: illic est huic rei caput, author, contriver, T.: ab illo fonte et capite Socrate: corpori valido caput deerat, leader, L.: ipsum Expugnare caput, the great man himself, H. —A head, chief, capital: Thebae totius Graeciae, first city, N.: Roma, orbis terrarum, L.: castellum eius regionis, principal place, L.: Romam caput Latio esse, L.: ius nigrum, cenae caput, principal dish: fundus, vestrae pecuniae, chief source of income: caput esse artis, decere, the note, characteristic: ad consilium de re p. dandum caput est nosse rem p., first qualification: caput litterarum cum alquo, reason for corresponding: Epicuri, chief dogma: caput belli et summa, V.—In writings, a division, paragraph, chapter: legis: caput Annianum de hereditatibus, passage in the will of A.— Of money, the principal sum, capital, stock: quibus ille de capite dempsisset, reduced their debts: de capite deducite alqd, L.: Quinas hic capiti mercedes exsecet, extort sixty per centum, H.* * *head; person; life; leader; top; source/mouth (river); capital (punishment); heading; chapter, principal division -
30 circum-fundō
circum-fundō fūdī, fūsus, ere, to pour around: mare circumfusum urbi, flowing around, L.: gens circumfusis invia fluminibus, O.: circumfuso in aere, circumambient, O.: circumfusa nubes, V.— To surround, encompass, cover, envelop: terram circumfundit aër: (mortuum) cerā, N.: terra circumfusa mari, encompassed by.—In tmesis: circum dea fudit amictu, V.—Pass. or reflex., of a throng, to press, crowd around, throng, surround, cling: a tergo se, L.: circumfunduntur hostes, Cs.: equites ab lateribus circumfusi, L.: hostes undique circumfusi erant, S.: (Nymphae) circumfusae Dianam Corporibus texere suis, surrounding, O.: circumfusa turba lateri meo, L.: circumfundit eques (sc. se), Ta. — Poet.: iuveni circumfunditur, i. e. clings to him, O.—Fig.: undique circumfusae molestiae: periculum, ab circumfusis undique voluptatibus, L. — To enclose, environ, surround, overwhelm: circumfusus praesidiorum copiis: circumfusus hostium concursu, N. — Fig.: circumfusi caligine. -
31 cōn-stō
cōn-stō stitī, statūrus, āre, to agree, accord, be consistent, correspond, fit: constetne, oratio cum re: humanitati tuae: ut idem omnibus sermo constet, L.: sibi, to be consistent: mihi, H.: sibi et rei iudicatae: auri ratio constat, the account is correct.—To stand firm, be immovable: priusquam constaret acies, closed their ranks, L.—Fig., to be firm, be unmoved, abide, be unchanged, last, persevere, endure: uti numerus legionum constare videretur, Cs.: utrimque constitit fides, kept faith, L.: dum sanitas constabit, Ph.: animo constat sententia, V.: mente: auribus, L.: summā omnia constant, remain the same, O.: cuncta caelo sereno, a perfectly serene sky, V.: non in te constitit idem Exitus, with a different result in your case, O.—To be certain, be ascertained, be known, be settled, be established: quae opinio constat ex litteris, is supported by: praeceptori verborum regula constet, be familiar to, Iu.: cum hoc constet, Siculos petisse: dum haec de Oppianico constabunt: quod inter omnīs constat, as everybody knows: constare res incipit ex eo tempore, L.: momenta per cursores nuntiata constabant, Ta.: quod nihil nobis constat, we have no positive information, Cs.: ante quam plane constitit: Caesarem esse bellum gesturum constabat, there was no doubt, Cs.: mihi virtutem cuncta patravisse, became satisfied, S.: omnibus constabat oportere, etc., were convinced, Cs.: quae (maleficia) in eo constat esse, certainly are: inter Hasdrubalem et Magonem constabat, fore, etc., L.: in fontīs vitium venisse, O.: apud animum, utrum, etc., L.—To be fixed, be determined, be resolved: quae nunc animo sententia constet, V.: mihi quidem constat, ferre, etc., I am resolved: neque Bruto constabat, quid agerent, had fully decided, Cs.: probarentne parum constabat, could not decide, S.—To exist, be extant, remain: si ipsa mens constare potest: ut ad alterum R litterae constarent integrae. — To consist of, be composed of: conventus, qui ex variis generibus constaret, Cs.: Asia constat ex Phrygiā, Mysiā, etc.: (virtus) ex hominibus tuendis: (ius) e dulci olivo, H.: pecuniae reditus constabat in urbanis possessionibus, was derived from, N.: domūs amoenitas silvā constabat, N.—To depend, be dependent: victoriam in cohortium virtute, Cs.: suum periculum in alienā salute, Cs.—To stand at, cost: prope dimidio minoris: quanti subsellia constent, Iu.: navis gratis: quot virorum morte constare victoriam, Cs.: constat leviori belua sumptu, Iu. -
32 con-tremīscō
con-tremīscō muī, —, ere, inch, to tremble, shake, shudder: totā mente: metu, S.: omne Contremuit nemus, V.—Fig.: cuius numquam fides contremuit, wavered: periculum, shudder at, H. -
33 dē-nūntiō
dē-nūntiō āvī, ātus, āre, to announce, declare, denounce, menace, threaten, intimate, order, command: inimicitias mihi: populo R. servitutem: ab amico timor denuntiari solet?: sese procuratorem esse: eos cavendos esse: quid de summā rei p. sentires: mihi, ut ad te scriberem: ante denuntio, abstineant, etc.: venisset, si esset denuntiatum.—In public life, to announce, intimate, declare, pronounce, proclaim, direct, order, command: bellum, quod denuntiatum indictumque non esset: se non neglecturum, etc., Cs.: se scire quae fierent, Cs.: populo, Aemilium pugnasse, etc., L.: Gallonio, ut excederet Gadibus, gave orders, Cs.: per vicos urbīsque, ut commeatūs expedirent, L.: ei senatus, ne oppugnaret, etc.: venerant denuntiatum Fabio senatūs verbis, ne, etc., L.: Gallicis populis, multitudinem suam domi contineant, L.: centurionibus exsequi, Ta.—In religion, to portend, threaten, foretell, warn, direct: quibus portentis magna populo R. bella denuntiabantur: Celaeno tristīs denuntiat iras, V.: a deo denuntiatum, ut exeamus e vitā.—In law, to give formal notice: iudici: domum, to serve notice at the house: testimonium eis, summon them as witnesses: in iudicium, give notice to attend: fratres saltem ex hibe: ‘non denuntiavi,’ I have not summoned them: de isto fundo Caecinae, to serve notice of an action: in foro denuntiat fundum illum suum esse, makes claim.—Fig., of things, to give notice, make known, signify, indicate: terra adventūs hostium multis indiciis ante denuntiat: illa arma non periculum nobis denuntiant: Caeruleus (color) pluviam denuntiat, V.: hoc data arma denuntiant, Ta. -
34 discutiō
discutiō cussī, cussus, ere [dis + quatio], to strike asunder, dash to pieces, shatter: columna ad imum fulmine discussa est, L.: arietibus aliquantum muri, L.: latericium, Cs.: tempora ictu, O.: nubīs, O.: discussae iubae capiti, V.: saxa, Iu.— To break up, scatter, disperse, dissipate, remove, dispel: coetūs, L.: discussa est caligo: discussā nive, Cs.: umbras, V.: somnum sibi lymphā, Pr.: soporem, Cu. — Fig., to remove, scatter, destroy, suppress: caedem: cunctationem eius: eam rem litterae discusserunt, L.: periculum consilio.* * *discutere, discussi, discussus Vstrike down; shatter, shake violently; dissipate, bring to naught; plead case -
35 domesticus
domesticus adj. [domus], of the house: parietes: vestitus, to wear in the house: tempus, spent at home: domesticus otior, i. e. at home, H. — Of the family, domestic, familiar, household: homo: lectus: cum Metellis usus: clades, L.: iudicium, of their own families, Cs.: foedus, family alliance, L.— Plur m. as subst, the members of a family, inmates of a household: Antoni: inter domesticos infida omnia, L.— Domestic, native, private, internal: opes, Cs.: forenses domesticaeque res: bellum, civil, Cs.: malum: facta celebrare, of their own country, H.—Plur. as subst: alienigenas domesticis anteferre. — Proper, personal, one's own: ipsorum incommodum: periculum: Furiae, in himself.* * *Idomestica, domesticum ADJdomestic, of the house; familiar, native; civil, private, personalII IIIdomestics (pl.), those of the household -
36 dum
dum conj. [1 dum], while, whilst, at the time that, during the time in which, where: dum conantur, annus est, T.: dum de his disputo iudiciis: dum ea conquiruntur, ad Rhenum contenderunt, Cs.: Haec canebam, Caesar dum Fulminat, V.: haec dum geruntur: dum ea parant, L.: dum tempus teritur, repente, etc., L.: dum Appium orno, subito, etc.: ne bellum differretur, dum aeger conlega erat, L.: dum is in aliis rebus erat occupatus: qui, dum ascendere conatus est, vēnit in periculum: dum oculos hostium certamen averterat, capitur murus, L.: dum ad se omnia trahant, nihil relictum esse, L.: ut, dum sine periculo liceret, excederet, Cs.: dum intentus in eum se rex totus averteret, etc., L.: Illa, dum te fugeret, non vidit, V.—Of a period of time, while, all the time that, as long as: vixit, dum vixit, bene, T.: dum ego in Siciliā sum, nulla statua deiecta est: haec civitas dum erit laetabitur: causas innecte morandi, Dum desaevit hiemps, V.: dum longius aberant Galli, posteaquam, etc., Cs.: dum auxilia sperastis, postquam, etc., L.: se duces, usque dum per me licuerit, retinuisse.—Of immediate succession, to the time when, all the time till, until: ut me maneat, dum argentum aufero, T.: Tityre, dum redeo, pasce capellas, V.: mansit usque ad eum finem, dum iudices reiecti sunt: non exspectandum sibi, dum pervenirent, Cs.: Multa passus, dum conderet urbem, V.: differant in tempus aliud, dum defervescat ira.—In restrictive clauses, as long as, if so be that, provided that, if only: dum res maneant, verba fingant: oderint, dum metuant: laborem pati, dum poenas caperent, S.—With modo (often written dummodo): mea nil re fert, dum patiar modo, T.: feram libenter, dum modo vobis salus pariatur: quālibet, dum modo tolerabili, condicione transigere.—With tamen: firmissimum quodque sit primum, dum illud tamen teneatur, etc.—With ne, so long as not, provided that not, if only not: dum arator ne plus decumā det: peccate, dum ego ne imiter tribunos, L.* * *while, as long as, until; provided that -
37 ex-timēscō
ex-timēscō muī, —, ere, inch, to be greatly afraid, fear greatly, await with fear, dread: equi repentinis sibilis extimescebant: de fortunis: ne id evenerit: Non extimui, quod, etc., V.: si filius venisset, posse extimesci infectum, Ta.: patrem, T.: adventum nostrum: casus navibus extimescendus, Cs.: a quo periculum extimescendum est. -
38 extra-ōrdinārius
extra-ōrdinārius adj., out of the common order, extraordinary, uncommon: pecuniae: reus, to be tried out of the usual order: cohortes, select, L.: porta (i. e. praetoria), L.: petitio consulatūs: imperium: periculum, Cu. -
39 facessō
facessō cessī, ītus, ere, intens. [facio], to despatch, perform, execute, accomplish, fulfil: iussa, V.: matris praecepta, V.— To bring on, cause, occasion, create: audire ei negotium facessitum: innocenti periculum.— To make off, go away, retire, depart: ut Haec hinc facessat, T.: ab omni societate rei p.: urbe finibusque, L.: operae facessant, servitia sileant: hinc ocius, Cu.* * *facessere, facessi, facessitus Vdo; perpetrate; go away -
40 importō (in-p-)
importō (in-p-) āvī, ātus, āre, to bring in, introduce, bring from abroad, import: commeatūs in oppidum, Cs.: vinum ad se importari sinere, Cs.: aere utuntur importato, Cs.—Fig., to introduce, bring about, occasion, cause: (perturbationes animi) important aegritudines: fraudem aut periculum, L.: pestem regibus: odium libellis H.
См. также в других словарях:
Periculum — Auteur Anne Robillard Genre Roman Pays d origine Canada Collection Adulte Série A.N.G.E. Chronologie … Wikipédia en Français
Periculum — Pe*ric u*lum, n.; pl. {Pericula}. [L.] (Rom. & O.Eng. Law) 1. Danger; risk. [1913 Webster] 2. In a narrower, judicial sense: Accident or casus, as distinguished from dolus and culpa, and hence relieving one from the duty of performing an… … The Collaborative International Dictionary of English
Pericŭlum — (lat.), Gefahr; P. in mora (es ist) Gefahr im Verzuge; daher Periculos, gefährlich … Pierer's Universal-Lexikon
Periculum — Pericŭlum (lat.), Gefahr; P. in mora, Gefahr im Verzug … Kleines Konversations-Lexikon
Periculum — Periculum, lat., Gefahr; in Obligationsverhältnissen der zufällige Schaden (casus) im Unterschiede von dolus und culpa, mit besondern Regeln über Verantwortlichkeit; p. in mora, Gefährde bei Versäumniß … Herders Conversations-Lexikon
periculum — index danger, experiment, hazard, risk, venture Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
periculum in mora — лат. (пэрикулум ин мора) опасность в промедлении. Толковый словарь иностранных слов Л. П. Крысина. М: Русский язык, 1998 … Словарь иностранных слов русского языка
Pericŭlum in mora — Pericŭlum in mora, lat. Sprichwort: (es ist) Gefahr im Verzug, d.h. ein Zustand, bei dem das Unterlassen sofortigen Eingreifens einer Person einen unersetzlichen oder schwer zu ersetzenden Nachteil bringen würde … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Periculum in mora — Periculum in mora, Latin for danger in delay , is one of two conditions which must be asserted in actions aimed at obtaining a protective order or injunction (e.g. ART.700 former CCP), to be granted the relief sought (the other condition being… … Wikipedia
PERICULUM Corporis — i. e. fustigatio, periurii poena, apud Romanos, vide infra … Hofmann J. Lexicon universale
Periculum in mora — (latin), (der er) far ved opsættelsen … Danske encyklopædi