-
1 perdocte
-
2 perdocte
perdoctē [ perdoctus ] -
3 perdocte
perdoctē, Adv. (perdoctus), sehr unterrichtet, sehr geschickt, Plaut. most. 279.
-
4 perdocte
perdoctē, Adv. (perdoctus), sehr unterrichtet, sehr geschickt, Plaut. most. 279.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > perdocte
-
5 perdocte
per-dŏcĕo, cui, ctum, 2, v. a., to teach or instruct thoroughly (rare but class.;syn. erudio): res difficilis ad perdocendum,
Cic. Sest. 44, 96:aliquem,
Plaut. Capt. 3, 5, 59:quanti istuc unum me coquitare perdoces?
id. Ps. 3, 2, 85:si quid Apollo Utile mortales perdocet ore meo,
Ov. R. Am. 490:homines,
Lucr. 5, 1438:suam stultitiam,
to betray, Quint. 1, 1, 8.—With object-clause:dignam Maeoniis Phaeacida condere chartis Cum te Pierides perdocuere tuae,
Ov. P. 4, 12, 28.—Hence, perdoctus, a, um, P. a., very learned, very skilful (rare but class.), Plaut. Mil. 2, 2, 103; Ter. Heaut. 2, 3, 120:homo,
Cic. Balb. 27, 60:genitor,
Stat. S. 5, 3, 2:exitio,
Lucr. 3, 473.— Adv.: perdoctē, very skilfully (ante-class.), Plaut. Most. 1, 3, 122. -
6 calleo
uī, —, ēre [ callum ]1) иметь жёсткую кожу, быть мозолистым (manūs callent LM; plagis costae callent Pl)vide sis calleas Pl — смотри, будь твёрд3) набить руку, быть искусным, опытным, знать толк (в чём-л.) (cuncta perdocte c. Pl; c. artem illam T; res rusticas L)omnes homines callent ad quaestum suum погов. Pl — все люди опытны в том, что касается их выгодыdicenda tacendaque c. Pers — знать, о чём следует говорить и о чём молчатьc. in re aliquā Pl etc. и aliquā re Acc, Pt, Ap — быть искусным (иметь сноровку) в чём-л.c. pauperiem pati H — (уметь) переносить бедность -
7 calleo
calleo, uī, ēre (callum), I) eine harte (dicke) Haut haben, priusquam calleret (sumen), Plin. 11, 211. – durch Schläge od. Arbeit = Schwielen haben, magis calleo quam aprugnum callum callet, Plaut. Pers. 305: ita plagis costae callent, Plaut. Pseud. 136: tun iam callebis, ille festus desidet? Caecil. com. 14: callent rure manus, Auct. Aetnae 265. – II) übtr., durch Erfahrung gewitzigt-, gescheit (verschlagen) sein, praktisch geübt-, erfahren sein, a) intr.: α) absol.: melius quam viri callent mulieres, Acc. fr.: vide sis calleas, Plaut.: qui non in illis rebus exercitatus animus callere iam debet atque omnia minoris aestimare? Serv. Sulpic. in Cic. ep. Vgl. callens. – β) m. in u. Abl., in hoc, Plin. 8, 91: in re quodam modo familiari, Plin. 9, 86. – γ) m. ad u. Akk., ad suum quaestum, Plaut. truc. 932 zw.: ad innectendas letales insidias vitae simplici perquam callens, Amm. 15, 2, 4 (u. so auch 21, 3, 5). – δ) m. Abl. (durch, in), arte vivendi, Sept. Seren. fr.: his artibus, Petr.: astu et fallendo, Acc. fr.: apprime fidibus, Apul.: augurali studio praeter ceteros, Iustin.: usu alcis rei, Liv.: cotidiano usu eius callebant, Val. Max. – b) tr., durch Erfahrung od. Übung etw. los haben, sich auf etw. verstehen, in etw. bewandert sein, Erfahrung haben, (Ggstz. alcis rei ignarum esse, Liv. 35, 26, 10), cuncta perdocte, Plaut.: sensum alcis pulchre, Ter.: cantiunculam in colubras, Pompon. com. fr. 118: ius civile, Gell.: Poenorum iura, Cic.: iura altius, Amm.: historiam Livii et Herodoti, Auson.: urbanas rusticasque res pariter, Liv.: linguam alcis, Petr.: progressus et regressus probe, Apul.: legitimum sonum digitis et arte, Hor.: dicenda tacendaque, Pers. – eine Pers., Probum corde intimo, Auson. prof. 16, 12. p. 66, 4 Schenkl. – m. folg. Infin., Pacuv. tr. 75. Lucr. 2, 978. Hor. carm. 4, 9, 49. Iuven. 4, 142. Curt. 3, 2 (5), 14. – m. folg. Acc. u. Infin., Sisenn. 3. fr. 44 (bei Non. 258, 8). – m. folg. indir. Fragesatz, quo pacto id fieri soleat, calleo, Ter. heaut. 548: quae augurales portenderent alites scientissime callens, Amm. 15, 7, 8: quid augurales alites vel cantus monerent oscinum apprime callens, Amm. 28, 1, 7.
-
8 calleo
calleo, uī, ēre (callum), I) eine harte (dicke) Haut haben, priusquam calleret (sumen), Plin. 11, 211. – durch Schläge od. Arbeit = Schwielen haben, magis calleo quam aprugnum callum callet, Plaut. Pers. 305: ita plagis costae callent, Plaut. Pseud. 136: tun iam callebis, ille festus desidet? Caecil. com. 14: callent rure manus, Auct. Aetnae 265. – II) übtr., durch Erfahrung gewitzigt-, gescheit (verschlagen) sein, praktisch geübt-, erfahren sein, a) intr.: α) absol.: melius quam viri callent mulieres, Acc. fr.: vide sis calleas, Plaut.: qui non in illis rebus exercitatus animus callere iam debet atque omnia minoris aestimare? Serv. Sulpic. in Cic. ep. Vgl. callens. – β) m. in u. Abl., in hoc, Plin. 8, 91: in re quodam modo familiari, Plin. 9, 86. – γ) m. ad u. Akk., ad suum quaestum, Plaut. truc. 932 zw.: ad innectendas letales insidias vitae simplici perquam callens, Amm. 15, 2, 4 (u. so auch 21, 3, 5). – δ) m. Abl. (durch, in), arte vivendi, Sept. Seren. fr.: his artibus, Petr.: astu et fallendo, Acc. fr.: apprime fidibus, Apul.: augurali studio praeter ceteros, Iustin.: usu alcis rei, Liv.: cotidiano usu eius callebant, Val. Max. – b) tr., durch Erfahrung od. Übung etw. los haben, sich auf etw. verstehen, in etw. bewandert sein, Erfahrung haben, (Ggstz. alcis rei ignarum esse, Liv. 35, 26, 10), cuncta perdocte, Plaut.: sensum alcis pulchre, Ter.: cantiuncu-————lam in colubras, Pompon. com. fr. 118: ius civile, Gell.: Poenorum iura, Cic.: iura altius, Amm.: historiam Livii et Herodoti, Auson.: urbanas rusticasque res pariter, Liv.: linguam alcis, Petr.: progressus et regressus probe, Apul.: legitimum sonum digitis et arte, Hor.: dicenda tacendaque, Pers. – eine Pers., Probum corde intimo, Auson. prof. 16, 12. p. 66, 4 Schenkl. – m. folg. Infin., Pacuv. tr. 75. Lucr. 2, 978. Hor. carm. 4, 9, 49. Iuven. 4, 142. Curt. 3, 2 (5), 14. – m. folg. Acc. u. Infin., Sisenn. 3. fr. 44 (bei Non. 258, 8). – m. folg. indir. Fragesatz, quo pacto id fieri soleat, calleo, Ter. heaut. 548: quae augurales portenderent alites scientissime callens, Amm. 15, 7, 8: quid augurales alites vel cantus monerent oscinum apprime callens, Amm. 28, 1, 7. -
9 calleo
callĕo, ēre, v. n. and a. [callum].I.Neutr.A.Lit., to be callous, to be thickskinned (rare):B.plagis costae callent,
Plaut. Ps. 1, 2, 4; Caecil. ap. Non. p. 258, 10:callent rure manus,
Auct. Aetn. 260; Plin. 11, 37, 84, § 211.—Trop.* 1.To be hardened, insensible, unfeeling: in illis rebus exercitatus animus callere jam debet atque omnia minoris existimare, Serv. Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 5, 2; cf. callisco.—2.To be practised, to be wise by experience, to be skilful, versed in; in a pun on the literal sense A. supra:II.callum aprugnum callere aeque non sinam,
Plaut. Poen. 3, 2, 2; cf. id. ib. v. 1; so id. Pers. 2, 5, 4:omnes homines ad suum quaestum callent,
id. Truc. 5, 40 (cf. id. ib. 2, 4, 62: callidus ad quaestum); Amm. 15, 2, 4: melius quam viri callent mulieres, Att. ap. Non. p. 257, 31 (Trag. Rel. v. 28 Rib.):satin' astu et fallendo callet?
id. ib. p. 258, 6 (Trag. Rel. v. 475 ib.):quod periti sumus in vitā atque usu callemus magis,
id. ib. 258, 5:si in re navali, cujus esset ignarus, offendisset, eo plus in ea, quorum usu calleret, spei nactus,
Liv. 35, 26, 10:cottidiano usu ejus (negotii) callebant,
Val. Max. 8, 12, 1; Plin. 8, 25, 38, § 91; 9, 29, 46, § 86:augurandi studio Galli praeter caeteros callent,
Just. 24, 4, 3: arte, Ser. ap. Non. p. 258, 2; Sol. 8:bellis callere,
by military experience, Sil. 6, 90 sq.: fidibus, App. Flor. n. 18.—Act., to know by experience or practice, to know, have the knowledge of, understand (freq., esp. in the poets;(β).in Cic. very rare): memini et scio et calleo et commemini,
Plaut. Pers. 2, 1, 8; cf. id. ib. 3, 1, 52; id. Poen. 3, 1, 71:cuncta perdocte callet,
id. Most. 1, 3, 122:alicujus sensum,
Ter. Ad. 4, 1, 17: istaec malitiosa non tam calleo, Afran. ap. Non. p. 482, 10 (Com. Rel. v. 124 Rib.):in colubras callet cantiunculam,
Pompon. ib. 482, 9 (Com. Rel. v. 118 ib.):jura,
Cic. Balb. 14, 32; Gell. 16, 10, 3:urbanas rusticasque res pariter,
Liv. 39, 40, 4:artem,
Tac. A. 13, 3:legitimum sonum digitis callemus et aure,
Hor. A. P. 274 al. —With inf. as object: multaque de rerum mixturā dicere callent, * Lucr. 2, 978; Hor. C. 4, 9, 49; Juv. 4, 142; Pers. 5, 105.—(γ).With acc. and inf.: quem Marcellini consiliarium fuisse callebant, Sisenn. ap. Non. p. 258, 8.—(δ).With rel.-clause:quo pacto id fieri soleat, calleo,
Ter. Heaut. 3, 2, 37.—Hence, callens, entis, P. a., acquainted with, versed in, skilful, expert (very rare):qui sunt vaticinandi callentes,
Plin. 21, 31, 105, § 182:utriusque linguae,
Gell. 17, 5, 3:bellandi,
Amm. 16, 12, 32.— -
10 perdoceo
per-dŏcĕo, cui, ctum, 2, v. a., to teach or instruct thoroughly (rare but class.;syn. erudio): res difficilis ad perdocendum,
Cic. Sest. 44, 96:aliquem,
Plaut. Capt. 3, 5, 59:quanti istuc unum me coquitare perdoces?
id. Ps. 3, 2, 85:si quid Apollo Utile mortales perdocet ore meo,
Ov. R. Am. 490:homines,
Lucr. 5, 1438:suam stultitiam,
to betray, Quint. 1, 1, 8.—With object-clause:dignam Maeoniis Phaeacida condere chartis Cum te Pierides perdocuere tuae,
Ov. P. 4, 12, 28.—Hence, perdoctus, a, um, P. a., very learned, very skilful (rare but class.), Plaut. Mil. 2, 2, 103; Ter. Heaut. 2, 3, 120:homo,
Cic. Balb. 27, 60:genitor,
Stat. S. 5, 3, 2:exitio,
Lucr. 3, 473.— Adv.: perdoctē, very skilfully (ante-class.), Plaut. Most. 1, 3, 122. -
11 perdoctus
per-dŏcĕo, cui, ctum, 2, v. a., to teach or instruct thoroughly (rare but class.;syn. erudio): res difficilis ad perdocendum,
Cic. Sest. 44, 96:aliquem,
Plaut. Capt. 3, 5, 59:quanti istuc unum me coquitare perdoces?
id. Ps. 3, 2, 85:si quid Apollo Utile mortales perdocet ore meo,
Ov. R. Am. 490:homines,
Lucr. 5, 1438:suam stultitiam,
to betray, Quint. 1, 1, 8.—With object-clause:dignam Maeoniis Phaeacida condere chartis Cum te Pierides perdocuere tuae,
Ov. P. 4, 12, 28.—Hence, perdoctus, a, um, P. a., very learned, very skilful (rare but class.), Plaut. Mil. 2, 2, 103; Ter. Heaut. 2, 3, 120:homo,
Cic. Balb. 27, 60:genitor,
Stat. S. 5, 3, 2:exitio,
Lucr. 3, 473.— Adv.: perdoctē, very skilfully (ante-class.), Plaut. Most. 1, 3, 122.
См. также в других словарях:
sçavamment — Sçavamment, Docte, Literate, Prudenter, Scienter. Fort sçavamment, Perdocte, Perscienter. Personne n a versé en cela plus sçavamment qu Isocrates, Nemo in eo genere scientius versatus Isocrate. Tressçavamment, Scientissime … Thresor de la langue françoyse