-
21 devagor
dē-vagor, ārī, abschweifen, sine commeatu per provincias, Cod. Theod. 1, 10, 5. – übtr., in der Rede, a venditionibus ulterius, Iustinian. de conc. dig. 1. -
22 evagor
ē-vagor, ātus sum, ārī, I) intr. ausschweifen, nach beiden Richtungen umherschweifen, A) eig.: a) übh., v. Plünderern, effuse ev., Liv.: v. Räubern, Treb. Poll.: v. Hühnern, longius, Col.: v. der Katze, noctu suspenso gradu, Phaedr.: im Bilde, ad evagandum altius sibi validiores pinnas aptare, um die Sache noch höher hinaufzutreiben, einen stärkern Schwung nehmen, Amm. 16, 7, 2. – v. Lebl., sich ausbreiten, um sich greifen, v. Pflanzen, per agros, Plin.: v. Feuer, ulterius evagatus et progressus ignis, Paul. dig.: ignem ita munire, ne evagetur, Ulp. dig.: von Gewässern, weithin übertreten, Nilus evagari incipit, Plin.: moles evaganti Nilo inexpugnabilis, Plin.: Nili aquae evagatae stagnant, Plin. – b) insbes., als milit. t. t., nach beiden Seiten hin Schwenkungen (Evolutionen) machen, nullo ad evagandum relicto spatio, Liv. 22, 47, 2; 23, 47, 5: ev. longius, Veget. mil. 3, 16 in. – B) übtr.: a) im allg., v. Abstr., noch im Bilde, longius (v. dem appetitus), Cic. de off. 1, 102: latissime evagandi sibi viam facere (v. den üblen exempla), Vell. 2, 3, 4: u. in der akt. Nbf. famae nobilitas late ex stirpe praeclara evagat, Acc. tr. 643. – b) insbes.: α) in der Rede ausschweifen, vom Thema abschweifen, hactenus evagari satis fuerit, Quint.: sed ne longius evager, Val. Max.: sed evagatus sum longius, quam volebam, Lact.: ne Demo-————stheni permittant evagari, Quint. – β) in seiner Amtstätigkeit sich Überschreitungen erlauben, procuratores latius evagantes coërcuit, Spart. Hadr. 3. § 9: supra plantam, ut dicitur, evagatus, sprichw. = nicht bei seinem Leisten bleibend, Amm. 28, 1, 10. – II) tr. etw. überschreiten, über etw. hinausschreiten, ordinem rectum, Hor. carm. 4, 15, 10. -
23 evagor
I. A.Lit.:B.ne longius evagatae (incubantes gallinae) refrigerent ova,
Col. 8, 5, 14:cappari evagatur per agros,
Plin. 19, 8, 48, § 163:Nilus,
id. 10, 33, 49, § 94:ignis ulterius,
Dig. 9, 2, 30, § 3.—In milit. lang., to march to and fro, make evolutions, manœuvre:C.nullo ad evagandum relicto spatio,
Liv. 22, 47, 3; 23, 47, 5.—Trop., to spread, extend, digress: qui appetitus longius evagantur, * Cic. Off. 1, 29, 102:* II.late evagata est vis morbi,
Liv. 3, 7 fin.:latissime evagandi sibi viam facere (exempla),
Vell. 2, 3, 4:ne Demostheni permittant evagari,
Quint. 3, 6, 3; so of wandering, digressing in speaking, id. 2, 4, 32; 3, 11, 25;of overstepping the limits of duty: procuratores,
Spart. Hadr 3 § 9.— -
24 vagabundus
văgābundus, a, um, adj. [vagor], strolling about, vagabond (ante- and postclass.), Fenest. ap. Fulg. 3, 9:per annos ferme novem, quibus eos vagabundus audivi,
Aug. Conf. 5, 6; 13, 5:flamma,
Sol. 5, 24; Dracont. Hexaëm. 1, 257. -
25 vagio
vāgĭo, īvi or ĭi, 4, v. n. [root vāk-, vāg-; cf. Ved. vacati, roars; Lat. vacca, 2. vagor: idcirco vagire dicitur, exprimente verbo sonum vocis recentis, Varr. ap. Gell. 16, 17, 2]; of young children, to cry, squall.I.Lit.:* II.audivisse vocem pueri visu'st vagientis,
Ter. Hec. 4, 1, 2:repuerascere et in cunis vagire,
Cic. Sen. 23, 83:videtis... populum non ut in cunabulis vagientem, sed adultum,
id. Rep. 2, 11, 21; Ov. F. 2, 405; 4, 208; 6, 146; Stat. S. 4, 8, 35 al.—Of young goats, acc. to Varr. L. L. 7, § 104 Müll.; cf.vagitus.—Of young hares, Auct. Carm. Philom. 60.—Of swine,
Mart. 3, 58, 37.—Transf., to sound: clamor ad caelum volvendu' per aethera vagit, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 104 Müll. (Ann. v. 520 Vahl.).
- 1
- 2