pełnoprawny

См. также в других словарях:

• pełnoprawny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, pełnoprawnyni {{/stl 8}}{{stl 7}} nieograniczony co do praw, mający możliwość korzystania z pełnych praw : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pełnoprawny obywatel. Pełnoprawny członek jakiejś grupy, organizacji. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• pełnoprawny — pełnoprawnyni «mający pełne prawa do czegoś; korzystający z pełnych praw» Pełnoprawny gospodarz, obywatel. Pełnoprawny partner …   Słownik języka polskiego

• kwiryta — m odm. jak ż IV, CMs. kwirytaycie; lm M. kwirytayci, DB. kwirytatów hist. «pełnoprawny obywatel starożytnego Rzymu» ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego

• pełnoprawność — ż V, DCMs. pełnoprawnośćści, blm rzecz. od pełnoprawny …   Słownik języka polskiego

• plebejusz — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos V, lm M. e, D. y || rzad. ów {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} człowiek nienależący do stanu szlacheckiego; chłop, mieszczanin; w starożytnym Rzymie także: wolny obywatel nieposiadający… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień