-
1 pchnięcie
نشاندنواژه نامه لهستانی فارسی (Dictionary Farsi-Polish) > pchnięcie
-
2 poussée
pchnięcie -
3 Messerstich
pchnięcie nożem -
4 толчок
сущ.• bodziec• cios• impuls• napór• odepchnięcie• odrzut• pchnięcie• pobudzenie• podnieta• popchnięcie• popychanie• popęd• poryw• potrącanie• potrącenie• pstryczek• stymulacja• stymulant• szarpnięcie• szok• sztych• uderzenie• wpływ• wstrząs• wstrząśnienie• wstrząśnięcie• zachęta• zderzenie* * *bodziec, impuls, ( в поднятии тяжестей) podrzut, ostroga, pchnięcie, podnieta, szturchaniec, wstrząs -
5 push
[puʃ] 1. n( of button etc) naciśnięcie nt; ( of door) pchnięcie nt; (of car, person) popchnięcie nt2. vtbutton, knob naciskać (nacisnąć perf); door pchać (pchnąć perf); car, person popychać (popchnąć perf); ( fig) person ( to work harder) dopingować; ( to reveal information) naciskać; product reklamować; ( inf) drugs handlować +instr3. vito push for — domagać się +gen
to be pushed for time/money ( inf) — mieć mało czasu/pieniędzy
she is pushing fifty ( inf) — idzie jej piąty krzyżyk (inf)
Phrasal Verbs:- push in- push off- push on- push up* * *[puʃ] 1. verb1) (to press against something, in order to (try to) move it further away: He pushed the door open; She pushed him away; He pushed against the door with his shoulder; The queue can't move any faster, so stop pushing!; I had a good view of the race till someone pushed in front of me.) pchać, wpychać (się)2) (to try to make (someone) do something; to urge on, especially foolishly: She pushed him into applying for the job.) dopingować3) (to sell (drugs) illegally.) handlować (narkotykami)2. noun1) (a movement of pressure against something; a thrust: She gave him a push.) pchnięcie2) (energy and determination: He has enough push to do well in his job.) energia•- push-chair
- pushover
- be pushed for
- push around
- push off
- push on
- push over -
6 stab
[stæb] 1. n( with knife etc) pchnięcie nt, dźgnięcie nt; ( of pain) ukłucie nt; ( inf)2. vtto have a stab at sth/doing sth — próbować (spróbować perf) czegoś/zrobić coś
to stab sb to death — zadźgać ( perf) kogoś
* * *1. past tense, past participle - stabbed; verb(to wound or pierce with a pointed instrument or weapon: He stabbed him (through the heart / in the chest) with a dagger.) pchać, dźgać2. noun(an act of stabbing or a piercing blow.) pchnięcie- stabbing- stab someone in the back
- stab in the back -
7 давление
сущ.• akcent• ciśnienie• ciśnięcie• dwubiegunowość• nacisk• naciąg• naciśnięcie• napicie• napięcie• naprężenie• napór• natężenie• natłok• pchnięcie• presja• przeciwciśnienie• przycisk• prężność• ucisk* * *ciśnienie, nacisk, parcie, presja, przymus, ucisk -
8 напор
сущ.• ciśnienie• ciśnięcie• kipiel• nacisk• napór• natłok• odrzut• pchnięcie• presja• przeciwciśnienie• przypływ• prężność• sztych• ucisk* * *napór, nacisk, nawałnica, parcie -
9 тяга
сущ.• ciągnienie• ciągnięcie• cięgło• napór• napęd• odrzut• pchnięcie• przeciąg• sztych• trakcja• łyk* * *ciąg ав., cięgło, trakcja -
10 удар
сущ.• apopleksja• atak• bicie• cios• ciosanie• cięcie• dotknięcie• dęcie• kopniak• kopnięcie• kreska• linia• nadmuch• napad• narzekanie• ofensywa• podmuch• poryw• powiewanie• rzut• rękoczyn• szarpnięcie• szlag• szok• udar• uderzenie• wpływ• wstrząs• wstrząśnienie• wstrząśnięcie• wylew• zderzenie* * *cios, (чем-л. острым) cięcie, (nożem itp.) pchnięcie, strzał спорт., (апоплекси́ческий) szlag, udar, uderzenie, wstrząs -
11 Kugelstoßen
n -ssport. pchnięcie kulą -
12 Ruck
m -(e)s, -eszarpnięcie n, pchnięcie n -
13 Stoß
m -es, Stößepchnięcie n; uderzenie n, kopniak m; ( im Fußball) rzut m -
14 poke
[pəuk] 1. vtto poke sth in(to) — wtykać (wetknąć perf) coś do +gen
to poke one's head out of the window — wystawiać (wystawić perf) głowę przez okno
Phrasal Verbs:- poke out2. n* * *[pəuk] 1. verb1) (to push something into; to prod: He poked a stick into the hole; He poked her in the ribs with his elbow.) wetknąć, szturchnąć2) (to make (a hole) by doing this: She poked a hole in the sand with her finger.) dziurawić, przebijać3) (to (cause to) protrude or project: She poked her head in at the window; His foot was poking out of the blankets.) wystawać, wystawiać2. noun(an act of poking; a prod or nudge: He gave me a poke in the arm.) pchnięcie, szturchnięcie- poker- poky
- pokey
- poke about/around
- poke fun at
- poke one's nose into -
15 shove
[ʃʌv] 1. vtto shove sth in ( inf) — wpychać (wepchnąć perf) coś
Phrasal Verbs:2. nto give sb/sth a shove — popychać (popchnąć perf) kogoś/coś
* * *1. verb(to thrust; to push: I shoved the papers into a drawer; I'm sorry I bumped into you - somebody shoved me; Stop shoving!; He shoved (his way) through the crowd.) pchać (się)2. noun(a push: He gave the table a shove.) pchnięcie -
16 thrust
[θrʌst] 1. pt, pp thrust, n ( TECH) 2. vtto thrust sth into sth — wpychać (wepchnąć perf) coś do czegoś
* * *past tense, past participle; see thrust -
17 heave
-
18 recoil
kopnięcie karabinuodrzutodrzut broni palnejodskok działapchnięcie -
19 botte
1. baryłka2. but3. grupa4. pchnięcie5. pęk6. wiązanka7. wiązka -
20 brú
1 ciśnienie 2 druzgotać 3 gnieść 4 gruchotać 5 guz 6 kruszyć 7 miażdżyć 8 nacisk 9 naciskać 10 naciśnięcie 11 napór 12 nałożyć 13 niszczyć 14 obijać 15 parcie 16 pchać 17 pchnięcie 18 popychać 19 posiniaczyć 20 postępować 21 presja 22 przycisk 23 rozbić 24 rozgnieść 25 siniak 26 siniec 27 stłuczenie 28 sunąć 29 tłoczyć 30 ucisk 31 wyciskać 32 zadrasnąć 33 zadraśnięcie 34 zakochanie 35 zderzać 36 zgnieść 37 zmiażdżyć 38 ścisk
- 1
- 2
См. также в других словарях:
pchnięcie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. pchnięcieęć, {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od cz. pchnąć. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} w szermierce: natarcie na ważne pole trafienia… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pchnięcie — n I rzecz. od pchnąć Pchnięcie szablą, szpadą. ∆ Pchnięcie kulą «konkurencja lekkoatletyczna obejmująca rzuty z koła metalową kulą o wadze 4 kg dla kobiet, 7,257 kg dla mężczyzn, 5 kg dla juniorów» … Słownik języka polskiego
jednokrok — m III, D. u, N. jednokrokkiem, blm sport. «krok narciarski, w którym na jeden wykrok przypada jedno pchnięcie oburącz kijkami» … Słownik języka polskiego
odbić — dk Xa, odbićbiję, odbićbijesz, odbićbij, odbićbił, odbićbity odbijać ndk I, odbićam, odbićasz, odbićają, odbićaj, odbićał, odbićany 1. «spowodować zmianę kierunku biegu cząstek lub fal, stanowiąc dla nich nieprzenikliwą powierzchnię» Planety… … Słownik języka polskiego
parować — I ndk IV, parowaćruję, parowaćrujesz, parowaćruj, parowaćował, parowaćowany 1. «o cieczach: zamieniać się w parę, przechodzić ze stanu ciekłego lub stałego w stan lotny, gazowy, ulatniać się w postaci pary» Woda, benzyna paruje. 2. «o powierzchni … Słownik języka polskiego
pięciobój — m I, D. pięciobójboju; lm M. pięciobójboje, D. pięciobójboi a. pięciobójbojów sport. «dyscyplina sportowa składająca się z pięciu konkurencji» ∆ Pięciobój lekkoatletyczny «dyscyplina sportowa obejmująca dla mężczyzn: skok w dal, rzut oszczepem,… … Słownik języka polskiego
popchnąć — dk Va, popchnąćpchnę, popchnąćpchniesz, popchnąćpchnij, popchnąćpchnął, popchnąćpchnęła, popchnąćpchnęli, popchnąćpchnięty, popchnąćpchnąwszy popychać ndk I, popchnąćam, popchnąćasz, popchnąćają, popchnąćaj, popchnąćał, popchnąćany 1. «posunąć… … Słownik języka polskiego
riposta — ż IV, CMs. ripostaoście; lm D. ripostaost 1. «cięta, trafna i szybka odpowiedź» Celna, dowcipna, błyskawiczna riposta. Być mistrzem riposty a. w ripoście. 2. sport. «w szermierce: cięcie lub pchnięcie zadane bezpośrednio po udanej własnej… … Słownik języka polskiego
szturchaniec — m II, DB. szturchaniecańca; lm M. szturchaniecańce, D. szturchaniecańców «uderzenie, potrącenie, pchnięcie pięścią, łokciem, kułakiem; kuksaniec» Lekki, mocny szturchaniec. Dać komuś szturchańca. Dostać, oberwać od kogoś szturchańca. Rozdawać… … Słownik języka polskiego
sztych — m III, D. u; lm M. y 1. «ostry koniec broni białej; szpic» Sztych szabli, szpady. Pchnąć, uderzyć sztychem. Przyłożyć sztych do gardła. 2. «pchnięcie czymś ostrym, spiczastym, zwłaszcza bronią białą; raz, cios zadany szablą, szpadą, rapierem… … Słownik języka polskiego
celować — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, celowaćluję, celowaćluje, celowaćany {{/stl 8}}– wycelować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mierzyć z czegoś (np. broni) do celu : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień