participō

* * *

* * *

    Participo, participas, pen. cor. participare. Plaut. Participer, Estre participant, ou Faire participant.

\

    Seruum consilii participare. Plaut. Luy communiquer son secret.

\

    - non potuit quin suo sermone aliquem familiarium Participauerit de heri amica. Plaut. Il ne s'est peu tenir, qu'il ne parlast à quelcun de ses familiers de l'amie de son maistre.

\

    Participare consilium cum aliquo. Papinianus. Luy communiquer son secret.

\

    Suas laudes participare cum Caesone. Liuius. Communiquer.

\

    Pestem participare. Cic. Estre participant, et avoir sa part de la peste.

\

    Laudes participare. Liu. Avoir part à la louange.

participo, āvī, ātum, āre (particeps), teilhaft machen, I) m. Acc. od. mit Dat. pers. od. rei = jmd. einer Sache teilhaftig machen, jmd. an etw. teilnehmen lassen, a) m. Acc. pers.: α) im allg., m. Genet. rei, alqm consilii, Plaut.: mit Abl. rei, alqm sermone suo, Plaut.: prandio, Apul.: participatus honore, Paul. Nol.: dentes sensu participentur, Lucr.: sequitur igitur ad participandum alium alio communicandumque inter omnes ius nos naturā esse factos, Cic. de legg. 1, 33. – β) insbes., jmdm. benachrichtigend mitteilen, ubi sint, quid agant... neque participant nos neque redeunt, Plaut. Stich. 33. – b) m. Dat. pers. od. (personif.) rei = jmdm. od. einer Sache mitteilen, aliis, Lact.: pauperibus, Ambros.: ex mensa regis cibis gentilium, Sulp. Sev. – II) mit Acc. rei, a) etwas mit jmd. teilen = jmd. einer Sache teilhaftig machen, laudes cum alqo, Liv.: u. so bloß laudes (verst. cum eo), Liv.: regnum cum alqo, Iustin.: venationem semper cum amicis, Spart. Hadr. – m. Dat. pers., vitam corpori, gratiam discipulis suis, Iren. interpr. (s. Bünem. Lact. 5, 6, 1): quod mala non cuiquam, non bona participo, Auson. parent. 11, 16. p. 46 Schenkl. – ohne Acc., partic. cum fure, Vulg. prov. 29, 24. – b) an etw. teilnehmen, einer Sache teilhaft werden, pestem parem, Enn. fr.: voluptates, Gell.: lucrum, damnum, ICt.: dass. m. de u. Abl., de uno pane, Vulg. 1.

————

Corinth. 10, 17. – Nbf. participor, ātus sum, ārī, an der Teilung von etw. teilnehmen, pretium (am Kaufpreis), Ulp. dig. 4, 4, 9. § 4.

* * *

partĭcĭpo, āvi, ātum, 1, v. a. and n. (collat. dep. form partĭcĭpor, Dig. 4, 4, 9, § 1) [id.], to share; viz., to cause to partake of, to impart; and also, to partake of, participate in (in both senses mostly ante- and post-class.; syn.: communico, partior, impertior).

To make partaker of, to give a share of, to acquaint with, make privy to, impart, inform of any thing.

Lit.:

aliquem sermone suo de amicā eri,

Plaut. Mil. 2, 2, 108:

servum sui consilii,

id. Cist. 1, 3, 17:

ubi sint, quid agant, ecqui bene agant, Neque participant nos, neque redeunt,

id. Stich. 1, 1, 33.— Pass.: non licet donati obsoni me participem fieri? Ast. Si volebas participari, etc., id. Truc. 4, 2, 34:

uti dentes sensu participentur,

Lucr. 3, 692:

sequitur igitur, ad participandum alium ab alio homines naturā esse factos,

Cic. Leg. 1, 12, 33.—

Transf.: aliquid cum aliquo, to share with, impart to one:

suas laudes cum aliquo,

Liv. 3, 12, 5; Spart. Hadr. 26.—With dat. (late Lat.):

non participabant aliis ii, quibus aliquid affluebat,

Lact. 5, 6, 1.— Pass.:

participato cum eo (fratre) regno,

Just. 34, 2, 8: participato imperio, Treb. Gall. 12 init.:

nec cum quoquam participatis nocturnis imaginibus,

App. M. 8, 9, p. 205, 19.—

To share in, partake of, participate in any thing: pestem parem, Enn. ap. Cic. Tusc. 2, 17, 39 (Trag. v 22 Vahl.):

lucrum, damnum,

Dig. 17, 2, 55: consilium alicujus, Mamert. Grat. Act. Jul. init.:

ad participandas ejusmodi voluptates,

Gell. 15, 2, 7:

de uno pane,

Vulg. 1 Cor 10, 17.—With abl. alone:

patrio sepulchro participans,

Vulg. 2 Macc. 5, 10.—Hence, partĭcĭpā-tum, i, n. (lit. made to participate; hence), in gram., a participle (post-class.), Mart. Cap. 3, § 227.

1) привлекать к участию, приобщать

2) участвовать

3) делить, разделять ( laudes suas cum aliquo L)

partĭcĭpo, āvi, ātum, 1, v. a. and n. (collat. dep. form partĭcĭpor, Dig. 4, 4, 9, § 1) [id.], to share; viz., to cause to partake of, to impart; and also, to partake of, participate in (in both senses mostly ante- and post-class.; syn.: communico, partior, impertior).

To make partaker of, to give a share of, to acquaint with, make privy to, impart, inform of any thing.

Lit.:

aliquem sermone suo de amicā eri,

Plaut. Mil. 2, 2, 108:

servum sui consilii,

id. Cist. 1, 3, 17:

ubi sint, quid agant, ecqui bene agant, Neque participant nos, neque redeunt,

id. Stich. 1, 1, 33.— Pass.: non licet donati obsoni me participem fieri? Ast. Si volebas participari, etc., id. Truc. 4, 2, 34:

uti dentes sensu participentur,

Lucr. 3, 692:

sequitur igitur, ad participandum alium ab alio homines naturā esse factos,

Cic. Leg. 1, 12, 33.—

Transf.: aliquid cum aliquo, to share with, impart to one:

suas laudes cum aliquo,

Liv. 3, 12, 5; Spart. Hadr. 26.—With dat. (late Lat.):

non participabant aliis ii, quibus aliquid affluebat,

Lact. 5, 6, 1.— Pass.:

participato cum eo (fratre) regno,

Just. 34, 2, 8: participato imperio, Treb. Gall. 12 init.:

nec cum quoquam participatis nocturnis imaginibus,

App. M. 8, 9, p. 205, 19.—

To share in, partake of, participate in any thing: pestem parem, Enn. ap. Cic. Tusc. 2, 17, 39 (Trag. v 22 Vahl.):

lucrum, damnum,

Dig. 17, 2, 55: consilium alicujus, Mamert. Grat. Act. Jul. init.:

ad participandas ejusmodi voluptates,

Gell. 15, 2, 7:

de uno pane,

Vulg. 1 Cor 10, 17.—With abl. alone:

patrio sepulchro participans,

Vulg. 2 Macc. 5, 10.—Hence, partĭcĭpā-tum, i, n. (lit. made to participate; hence), in gram., a participle (post-class.), Mart. Cap. 3, § 227.

im-participābilis, e (in u. participo), unteilhaftig, Hieron. in Didym. de spir. scto 61.

participābilis, e (participo), teilhaftig, Chalcid. Tim. 339. Interpr. Iren. 3, 8, 3.

participātio, ōnis, f. (participo), die Teilhaftmachung, Mitteilung, Spart. Iul. 6, 9. Augustin. de quaest. 83. no. 24. Vulg. 1. Cor. 10, 16. Cod. Theod. 7, 18, 4.

participātus, ūs, m. (participo) = participatio, Spart. u.a.

dis-trĭbŭo, ŭi, ūtum, 3, v. a., to divide, distribute (class.; cf.: divido, impertio, dispenso, participo, communico).

Lit.:

argentum,

Ter. Ad. 3, 3, 17:

partiendum sibi ac latius distribuendum exercitum putavit,

Caes. B. G. 3, 10 fin.:

distribuisti partes Italiae,

Cic. Cat. 1, 4, 9; cf. id. ib. 3, 4, 8:

reliquum populum distribuit in quinque classes,

Cic. Rep. 2, 22; cf. id. Leg. 3, 3, 7; Ov. F. 6, 84:

copias in tres partes,

Caes. B. G. 6, 32, 3; id. B. C. 1, 55, 2:

pueros in classes,

Quint. 1, 2, 23:

orbem in duodecim partes,

Cic. Tusc. 1, 28 et saep.:

milites circum familias conventus Campani,

Caes. B. C. 1, 14 fin.; cf.:

gladiatorias familias Capuam et in cetera municipia,

Sall. C. 30 fin.:

Numidas in hiberna in proximis Thessalis urbibus,

Liv. 42, 67:

legiones et auxilia provinciatim,

Suet. Aug. 49:

milites in legiones,

Caes. B. C. 3, 4, 2; cf. Front. Strat. 4, 1, 43:

gladiatores binos singulis patribus familiarum,

distributed among them, apportioned to them, Cic. Att. 7, 14, 2:

naves quaestori, legatis, praefectis, equitibus,

Caes. B. G. 4, 22, 3 and 5:

equos Germanis,

id. ib. 7, 65 fin.:

pecunias exercitui,

id. B. C. 1, 39, 3 al.; cf.

also: pecuniam in judices,

Cic. Clu. 27, 74:

naves in legiones,

Tac. A. 2, 8:

pecus viritim,

Caes. B. G. 7, 71, 7:

capita singula ex captivis toto exercitu praedae nomine,

id. ib. 7, 89 fin.:

Poenorum arma inter suos,

Front. Strat. 4, 7, 12 et saep. Rarely of the distributing of a service among several:

alterum (genus) emendi, quod praeterea civitatibus aequaliter esset distributum,

Cic. Verr. 2, 3, 70 Zumpt. —

Of abstract objects:

quae observata sunt in usu ac tractatione dicendi, haec partibus distributa sunt,

Cic. de Or. 1, 23, 109; Quint. 9, 3, 93; cf. id. 9, 1, 34:

meministis me ita distribuisse initio causam,

Cic. Rosc. Am. 42:

vitae opera hac (honesti) regulā,

Sen. Ben. 7, 2.—Hence, distrĭ-būte, adv., orderly, methodically (very rare):

neque distincte neque distribute scribere,

Cic. Tusc. 2, 3, 7:

distributius tractare,

id. Inv. 2, 59, 177.

dis-trĭbŭo, ŭi, ūtum, 3, v. a., to divide, distribute (class.; cf.: divido, impertio, dispenso, participo, communico).

Lit.:

argentum,

Ter. Ad. 3, 3, 17:

partiendum sibi ac latius distribuendum exercitum putavit,

Caes. B. G. 3, 10 fin.:

distribuisti partes Italiae,

Cic. Cat. 1, 4, 9; cf. id. ib. 3, 4, 8:

reliquum populum distribuit in quinque classes,

Cic. Rep. 2, 22; cf. id. Leg. 3, 3, 7; Ov. F. 6, 84:

copias in tres partes,

Caes. B. G. 6, 32, 3; id. B. C. 1, 55, 2:

pueros in classes,

Quint. 1, 2, 23:

orbem in duodecim partes,

Cic. Tusc. 1, 28 et saep.:

milites circum familias conventus Campani,

Caes. B. C. 1, 14 fin.; cf.:

gladiatorias familias Capuam et in cetera municipia,

Sall. C. 30 fin.:

Numidas in hiberna in proximis Thessalis urbibus,

Liv. 42, 67:

legiones et auxilia provinciatim,

Suet. Aug. 49:

milites in legiones,

Caes. B. C. 3, 4, 2; cf. Front. Strat. 4, 1, 43:

gladiatores binos singulis patribus familiarum,

distributed among them, apportioned to them, Cic. Att. 7, 14, 2:

naves quaestori, legatis, praefectis, equitibus,

Caes. B. G. 4, 22, 3 and 5:

equos Germanis,

id. ib. 7, 65 fin.:

pecunias exercitui,

id. B. C. 1, 39, 3 al.; cf.

also: pecuniam in judices,

Cic. Clu. 27, 74:

naves in legiones,

Tac. A. 2, 8:

pecus viritim,

Caes. B. G. 7, 71, 7:

capita singula ex captivis toto exercitu praedae nomine,

id. ib. 7, 89 fin.:

Poenorum arma inter suos,

Front. Strat. 4, 7, 12 et saep. Rarely of the distributing of a service among several:

alterum (genus) emendi, quod praeterea civitatibus aequaliter esset distributum,

Cic. Verr. 2, 3, 70 Zumpt. —

Of abstract objects:

quae observata sunt in usu ac tractatione dicendi, haec partibus distributa sunt,

Cic. de Or. 1, 23, 109; Quint. 9, 3, 93; cf. id. 9, 1, 34:

meministis me ita distribuisse initio causam,

Cic. Rosc. Am. 42:

vitae opera hac (honesti) regulā,

Sen. Ben. 7, 2.—Hence, distrĭ-būte, adv., orderly, methodically (very rare):

neque distincte neque distribute scribere,

Cic. Tusc. 2, 3, 7:

distributius tractare,

id. Inv. 2, 59, 177.

impertio ( inp-; also impartio, Liv. 38, 36), īvi or ĭi, ītum (old fut. impertibis, Nov. ap. Non. 27, 33; Com. Fragm. v. 12 Rib.), 4 (also in the dep. form im-pertior; inf. impertiri, Ter. Ad. 3, 2, 22; Verg. Cat. 15; App. M. 3, p. 215 al.), v. a. [in-partio], to share with another, to communicate, bestow, impart a thing (class.; a favorite word of Cic.; cf. communico, participo, partior).—With dat.:

si quam praestantiam virtutis, ingenii, fortunae consecuti sunt, impertiant ea suis communicentque cum proximis,

Cic. Lael. 19, 70:

oneris mei partem nemini impertio,

id. Sull. 3, 9:

te exorabo, ut mihi quoque et Catulo tuae suavitatis aliquid impertias,

id. de Or. 2, 4, 16:

imperti etiam populo potestatis aliquid,

id. Rep. 2, 28; id. Fragm. ap. Non. 37, 27:

si aliquid impertivit tibi sui consilii,

id. Fam. 5, 2, 9:

unum diem festum Marcellis,

id. Verr. 2, 2, 21, § 51:

dolorem suum nobis,

id. Att. 2, 23, 2: molestias senectutis suae vestris familiis, id. Fragm. ap. Non. 37, 25 (Rep. 5, 8 Mos.):

Terentia impertit tibi multam salutem,

salutes thee heartily, id. Att. 2, 12, 4:

hominibus indigentibus de re familiari,

id. Off. 2, 15, 54:

talem te et nobis impertias,

wouldst show, id. Rosc. Am. 4, 11:

a te peto, ut aliquid impertias temporis huic quoque cogitationi,

id. Att. 9, 11, A, 3:

tantum temporis huic studio,

id. Balb. 1, 3:

aures studiis honestis,

Tac. A. 14, 21:

aliquid suorum studiorum philosophiae quoque,

Cic. Fin. 5, 2, 6: meum laborem hominum periculis sublevandis, id. Mur. 4, 8:

aliis gaudium suum,

Liv. 27, 51, 4:

conjugibus liberisque tam laetum nuntium,

id. 27, 51, 7.— With ad:

nihil tuae prudentiae ad salutem meam,

Cic. Att. 3, 15, 7:

(ignis) ceteris naturis omnibus salutarem impertit et vitalem calorem,

id. N. D. 2, 10, 27.—In pass.:

huic plausus maximi, signa praeterea benevolentiae permulta a bonis impertiuntur,

Cic. Att. 2, 18, 1:

viro forti collegae meo laus impertitur,

id. Cat. 3, 6, 14:

pro his impertitis oppugnatum patriam nostram veniunt,

i. e. for these favors, benefits, Liv. 21, 41, 13. — Absol.: quibus potest, impertit, Lucil. ap. Non. 37, 22:

si quid novisti rectius istis, candidus imperti: si non, his utere mecum,

Hor. Ep. 1, 6, 68.—

Transf.: aliquem aliqua re, to make one a sharer or partaker in any thing, to present him with (very rare;

not in Cic.): advenientem peregre erum suum Stratippoclem Salva impertit salute Epidicus,

greets, wishes health, Plaut. Epid. 1, 2, 23:

Parmenonem suum plurima salute,

Ter. Eun. 2, 2, 40; cf. Plaut. Ps. 1, 5, 40:

obsecret, se ut nuntio hoc impertiam,

id. Stich. 2, 1, 27:

neque quemquam osculo impertiit, ac ne resalutatione quidem,

Suet. Ner. 37:

solos numquam donis impertiendos putavit,

id. Aug. 25:

reliquit eum nullo praeter auguralis sacerdotii honore impertitum,

id. Claud. 4.— Pass.:

doctrinis, quibus puerilis aetas impertiri debet,

Nep. Att. 1, 2.— In dep. form:

cesso eram hoc malo impertiri propere?

Ter. Ad. 3, 2, 22.

impertio ( inp-; also impartio, Liv. 38, 36), īvi or ĭi, ītum (old fut. impertibis, Nov. ap. Non. 27, 33; Com. Fragm. v. 12 Rib.), 4 (also in the dep. form im-pertior; inf. impertiri, Ter. Ad. 3, 2, 22; Verg. Cat. 15; App. M. 3, p. 215 al.), v. a. [in-partio], to share with another, to communicate, bestow, impart a thing (class.; a favorite word of Cic.; cf. communico, participo, partior).—With dat.:

si quam praestantiam virtutis, ingenii, fortunae consecuti sunt, impertiant ea suis communicentque cum proximis,

Cic. Lael. 19, 70:

oneris mei partem nemini impertio,

id. Sull. 3, 9:

te exorabo, ut mihi quoque et Catulo tuae suavitatis aliquid impertias,

id. de Or. 2, 4, 16:

imperti etiam populo potestatis aliquid,

id. Rep. 2, 28; id. Fragm. ap. Non. 37, 27:

si aliquid impertivit tibi sui consilii,

id. Fam. 5, 2, 9:

unum diem festum Marcellis,

id. Verr. 2, 2, 21, § 51:

dolorem suum nobis,

id. Att. 2, 23, 2: molestias senectutis suae vestris familiis, id. Fragm. ap. Non. 37, 25 (Rep. 5, 8 Mos.):

Terentia impertit tibi multam salutem,

salutes thee heartily, id. Att. 2, 12, 4:

hominibus indigentibus de re familiari,

id. Off. 2, 15, 54:

talem te et nobis impertias,

wouldst show, id. Rosc. Am. 4, 11:

a te peto, ut aliquid impertias temporis huic quoque cogitationi,

id. Att. 9, 11, A, 3:

tantum temporis huic studio,

id. Balb. 1, 3:

aures studiis honestis,

Tac. A. 14, 21:

aliquid suorum studiorum philosophiae quoque,

Cic. Fin. 5, 2, 6: meum laborem hominum periculis sublevandis, id. Mur. 4, 8:

aliis gaudium suum,

Liv. 27, 51, 4:

conjugibus liberisque tam laetum nuntium,

id. 27, 51, 7.— With ad:

nihil tuae prudentiae ad salutem meam,

Cic. Att. 3, 15, 7:

(ignis) ceteris naturis omnibus salutarem impertit et vitalem calorem,

id. N. D. 2, 10, 27.—In pass.:

huic plausus maximi, signa praeterea benevolentiae permulta a bonis impertiuntur,

Cic. Att. 2, 18, 1:

viro forti collegae meo laus impertitur,

id. Cat. 3, 6, 14:

pro his impertitis oppugnatum patriam nostram veniunt,

i. e. for these favors, benefits, Liv. 21, 41, 13. — Absol.: quibus potest, impertit, Lucil. ap. Non. 37, 22:

si quid novisti rectius istis, candidus imperti: si non, his utere mecum,

Hor. Ep. 1, 6, 68.—

Transf.: aliquem aliqua re, to make one a sharer or partaker in any thing, to present him with (very rare;

not in Cic.): advenientem peregre erum suum Stratippoclem Salva impertit salute Epidicus,

greets, wishes health, Plaut. Epid. 1, 2, 23:

Parmenonem suum plurima salute,

Ter. Eun. 2, 2, 40; cf. Plaut. Ps. 1, 5, 40:

obsecret, se ut nuntio hoc impertiam,

id. Stich. 2, 1, 27:

neque quemquam osculo impertiit, ac ne resalutatione quidem,

Suet. Ner. 37:

solos numquam donis impertiendos putavit,

id. Aug. 25:

reliquit eum nullo praeter auguralis sacerdotii honore impertitum,

id. Claud. 4.— Pass.:

doctrinis, quibus puerilis aetas impertiri debet,

Nep. Att. 1, 2.— In dep. form:

cesso eram hoc malo impertiri propere?

Ter. Ad. 3, 2, 22.