paronomasia

paronomasia, ae, f. (παρονομασία), eine Redefigur, rein lat. agnominatio (w. s.), Charis. 282, 1. Diom. 446. 13.

fĭdēlĭa, ae, f., an earthen vessel, pot.

In gen., Col. 12, 58, 1; 12, 13, 2;

for wine: tumet alba fidelia vino,

Pers. 3, 22;

in paronomasia with Fides: O Fides, mulsi plenam faciam tibi fideliam,

id. Aul. 4, 2, 15.—

Esp., a pail of whitewash. — Prov.: de eadem fidelia duos parietes dealbare, i. e. to kill two birds with one stone, to reach two ends by one action, Cur. ap. Cic. Fam. 7, 29 fin.

nosco, nōvi, nōtum, 3 (old form, GNOSCO, GNOVI, GNOTVM, acc. to Prisc. p. 569 P.; inf. pass. GNOSCIER, S. C. de Bacch.; cf. GNOTV, cognitu, Paul. ex Fest. p. 96 Müll.: GNOT (contr. for gnovit) oiden, epiginôskei; GNOTV, gnôsin, diagnôsin, Gloss. Labb.—Contr. forms in class. Lat. are nosti, noram, norim. nosse; nomus for novimus: nomus ambo Ulixem, Enn. ap. Diom. p. 382 P., or Trag. v. 199 Vahl.), v. a. [for gnosco, from the root gno; Gr. gignôskô, to begin to know], to get a knowledge of, become acquainted with, come to know a thing (syn.: scio, calleo).

Lit.

Tempp. praes.:

cum igitur, nosce te, dicit, hoc dicit, nosce animum tuum,

Cic. Tusc. 1, 22, 52: Me. Sauream non novi. Li. At nosce sane, Plaut. As. 2, 4, 58; cf.: Ch. Nosce signum. Ni. Novi, id. Bacch. 4, 6, 19; id. Poen. 4, 2, 71:

(Juppiter) nos per gentes alium alia disparat, Hominum qui facta, mores, pietatem et fidem noscamus,

id. Rud. prol. 12; id. Stich. 1, 1, 4:

id esse verum, cuivis facile est noscere,

Ter. Ad. 5, 4, 8:

ut noscere possis quidque,

Lucr. 1, 190; 2, 832; 3, 124; 418; 588; Cic. Rep. 1, 41, 64: deus ille, quem mente noscimus, id. N. D. 1, 14, 37.— Pass.:

EAM (tabulam) FIGIER IOVBEATIS, VBEI FACILVMED GNOSCIER POTISIT, S. C. de Bacch.: forma in tenebris nosci non quita est, Ter Hec. 4, 1, 57 sq.: omnes philosophiae partes tum facile noscuntur, cum, etc.,

Cic. N. D. 1, 4, 9: philosophiae praecepta noscenda, id. Fragm. ap. Lact. 3, 14:

nullique videnda, Voce tamen noscar,

Ov. M. 14, 153:

nec noscitur ulli,

by any one, id. Tr. 1, 5, 29:

noscere provinciam, nosci exercitui,

by the army, Tac. Agr. 5.—

Temppperf., to have become acquainted with, to have learned, to know:

si me novisti minus,

Plaut. Aul. 4, 10, 47:

Cylindrus ego sum, non nosti nomen meum?

id. Men. 2, 2, 20:

novi rem omnem,

Ter. And. 4, 4, 50:

qui non leges, non instituta... non jura noritis,

Cic. Pis. 13, 30:

plerique neque in rebus humanis quidquam bonum norunt, nisi, etc.,

id. Lael. 21, 79:

quam (virtutem) tu ne de facie quidem nosti,

id. Pis. 32, 81; id. Fin. 2, 22, 71:

si ego hos bene novi,

if I know them well, id. Rosc. Am. 20 fin.: si Caesarem bene novi, Balb. ap. Cic. Att. 9, 7, B, 2:

Lepidum pulchre noram,

Cic. Fam. 10, 23, 1:

si tuos digitos novi,

id. Att. 5, 21, 13:

res gestas de libris novisse,

to have learned from books, Lact. 5, 19, 15:

nosse Graece, etc. (late Lat. for scire),

Aug. Serm. 45, 5; 167, 40 al.:

ut ibi esses, ubi nec Pelopidarum—nosti cetera,

Cic. Fam. 7, 28, 2; Plin. Ep. 3, 9, 11.—

To examine, consider:

ad res suas noscendas,

Liv. 10, 20:

imaginem,

Plaut. Ps. 4, 2, 29.—So esp., to take cognizance of as a judge:

quae olim a praetoribus noscebantur,

Tac. A. 12, 60.—

Transf., in the tempp. praes.

In gen., to know, recognize (rare; perh. not in Cic.): hau nosco tuom, I know your ( character, etc.), i. e. I know you no longer, Plaut. Trin. 2, 4, 44:

nosce imaginem,

id. Ps. 4, 2, 29; id. Bacch. 4, 6, 19:

potesne ex his ut proprium quid noscere?

Hor. S. 2, 7, 89; Tac. H. 1, 90.—

In partic., to acknowledge, allow, admit of a reason or an excuse (in Cic.):

numquam amatoris meretricem oportet causam noscere, Quin, etc.,

Plaut. Truc. 2, 1, 18:

illam partem excusationis... nec nosco, nec probo,

Cic. Fam. 4, 4, 1; cf.:

quod te excusas: ego vero et tuas causas nosco, et, etc.,

id. Att. 11, 7, 4:

atque vereor, ne istam causam nemo noscat,

id. Leg. 1, 4, 11.—

Transf. in tempp. perf.

To be acquainted with, i. e. to practise, possess:

alia vitia non nosse,

Sen. Q. N. 4 praef. § 9.—

In mal. part., to know (in paronomasia), Plaut. Most. 4, 2, 13; id. Pers. 1, 3, 51.—

(Eccl. Lat.) Of religious knowledge:

non noverant Dominum,

Vulg. Judic. 2, 12; ib. 2 Thess. 1, 8:

Jesum novi, Paulum scio,

I acknowledge, ib. Act. 19, 15.—Hence, nōtus, a, um, P. a., known.

Lit.:

nisi rem tam notam esse omnibus et tam manifestam videres,

Cic. Verr. 2, 3, 58, 134:

ejusmodi res ita notas, ita testatas, ita manifestas proferam,

id. ib. 2, 2, 34, §

85: fingi haec putatis, quae patent, quae nota sunt omnibus, quae tenentur?

id. Mil. 28, 76:

noti atque insignes latrones,

id. Phil. 11, 5, 10:

habere omnes philosophiae notos et tractatos locos,

id. Or. 33, 118:

facere aliquid alicui notum,

id. Fam. 5, 12, 7:

tua nobilitas hominibus litteratis est notior, populo obscurior,

id. Mur. 7, 16:

nullus fuit civis Romanus paulo notior, quin, etc.,

Caes. B. C. 2, 19:

vita P. Sullae vobis populoque Romano notissima,

Cic. Sull. 26, 72:

nulli nota domus sua,

Juv. 1, 7.—

With gen. ( poet.):

notus in fratres animi paterni,

Hor. C. 2, 2, 6: noti operum Telchines. Stat. Th. 2, 274:

notusque fugarum, Vertit terga,

Sil. 17, 148.—

With subj.-clause:

notum est, cur, etc.,

Juv. 2, 58.—

With inf. ( poet.):

Delius, Trojanos notus semper minuisse labores,

Sil. 12, 331.—

In partic.

Subst.: nōti, acquaintances, friends:

de dignitate M. Caelius notis ac majoribus natu... respondet,

Cic. Cael. 2, 3:

hi suos notos hospitesque quaerebant,

Caes. B. C. 1, 74, 5; Hor. S. 1, 1, 85; Verg. Cir. 259.—

In a bad sense, notorious:

notissimi latronum duces,

Cic. Fam. 10, 14, 1:

integrae Temptator Orion Dianae,

Hor. C. 3, 4, 70; Ov. M. 1, 198:

Clodia, mulier non solum nobilis sed etiam nota,

Cic. Cael. 13, 31; cf. id. Verr. 1, 6, 15:

moechorum notissimus,

Juv. 6, 42.—

Transf., act., knowing, that knows: novi, [p. 1217] notis praedicas, to those that know, Plaut. Ps. 4, 2, 39.

nosco, nōvi, nōtum, 3 (old form, GNOSCO, GNOVI, GNOTVM, acc. to Prisc. p. 569 P.; inf. pass. GNOSCIER, S. C. de Bacch.; cf. GNOTV, cognitu, Paul. ex Fest. p. 96 Müll.: GNOT (contr. for gnovit) oiden, epiginôskei; GNOTV, gnôsin, diagnôsin, Gloss. Labb.—Contr. forms in class. Lat. are nosti, noram, norim. nosse; nomus for novimus: nomus ambo Ulixem, Enn. ap. Diom. p. 382 P., or Trag. v. 199 Vahl.), v. a. [for gnosco, from the root gno; Gr. gignôskô, to begin to know], to get a knowledge of, become acquainted with, come to know a thing (syn.: scio, calleo).

Lit.

Tempp. praes.:

cum igitur, nosce te, dicit, hoc dicit, nosce animum tuum,

Cic. Tusc. 1, 22, 52: Me. Sauream non novi. Li. At nosce sane, Plaut. As. 2, 4, 58; cf.: Ch. Nosce signum. Ni. Novi, id. Bacch. 4, 6, 19; id. Poen. 4, 2, 71:

(Juppiter) nos per gentes alium alia disparat, Hominum qui facta, mores, pietatem et fidem noscamus,

id. Rud. prol. 12; id. Stich. 1, 1, 4:

id esse verum, cuivis facile est noscere,

Ter. Ad. 5, 4, 8:

ut noscere possis quidque,

Lucr. 1, 190; 2, 832; 3, 124; 418; 588; Cic. Rep. 1, 41, 64: deus ille, quem mente noscimus, id. N. D. 1, 14, 37.— Pass.:

EAM (tabulam) FIGIER IOVBEATIS, VBEI FACILVMED GNOSCIER POTISIT, S. C. de Bacch.: forma in tenebris nosci non quita est, Ter Hec. 4, 1, 57 sq.: omnes philosophiae partes tum facile noscuntur, cum, etc.,

Cic. N. D. 1, 4, 9: philosophiae praecepta noscenda, id. Fragm. ap. Lact. 3, 14:

nullique videnda, Voce tamen noscar,

Ov. M. 14, 153:

nec noscitur ulli,

by any one, id. Tr. 1, 5, 29:

noscere provinciam, nosci exercitui,

by the army, Tac. Agr. 5.—

Temppperf., to have become acquainted with, to have learned, to know:

si me novisti minus,

Plaut. Aul. 4, 10, 47:

Cylindrus ego sum, non nosti nomen meum?

id. Men. 2, 2, 20:

novi rem omnem,

Ter. And. 4, 4, 50:

qui non leges, non instituta... non jura noritis,

Cic. Pis. 13, 30:

plerique neque in rebus humanis quidquam bonum norunt, nisi, etc.,

id. Lael. 21, 79:

quam (virtutem) tu ne de facie quidem nosti,

id. Pis. 32, 81; id. Fin. 2, 22, 71:

si ego hos bene novi,

if I know them well, id. Rosc. Am. 20 fin.: si Caesarem bene novi, Balb. ap. Cic. Att. 9, 7, B, 2:

Lepidum pulchre noram,

Cic. Fam. 10, 23, 1:

si tuos digitos novi,

id. Att. 5, 21, 13:

res gestas de libris novisse,

to have learned from books, Lact. 5, 19, 15:

nosse Graece, etc. (late Lat. for scire),

Aug. Serm. 45, 5; 167, 40 al.:

ut ibi esses, ubi nec Pelopidarum—nosti cetera,

Cic. Fam. 7, 28, 2; Plin. Ep. 3, 9, 11.—

To examine, consider:

ad res suas noscendas,

Liv. 10, 20:

imaginem,

Plaut. Ps. 4, 2, 29.—So esp., to take cognizance of as a judge:

quae olim a praetoribus noscebantur,

Tac. A. 12, 60.—

Transf., in the tempp. praes.

In gen., to know, recognize (rare; perh. not in Cic.): hau nosco tuom, I know your ( character, etc.), i. e. I know you no longer, Plaut. Trin. 2, 4, 44:

nosce imaginem,

id. Ps. 4, 2, 29; id. Bacch. 4, 6, 19:

potesne ex his ut proprium quid noscere?

Hor. S. 2, 7, 89; Tac. H. 1, 90.—

In partic., to acknowledge, allow, admit of a reason or an excuse (in Cic.):

numquam amatoris meretricem oportet causam noscere, Quin, etc.,

Plaut. Truc. 2, 1, 18:

illam partem excusationis... nec nosco, nec probo,

Cic. Fam. 4, 4, 1; cf.:

quod te excusas: ego vero et tuas causas nosco, et, etc.,

id. Att. 11, 7, 4:

atque vereor, ne istam causam nemo noscat,

id. Leg. 1, 4, 11.—

Transf. in tempp. perf.

To be acquainted with, i. e. to practise, possess:

alia vitia non nosse,

Sen. Q. N. 4 praef. § 9.—

In mal. part., to know (in paronomasia), Plaut. Most. 4, 2, 13; id. Pers. 1, 3, 51.—

(Eccl. Lat.) Of religious knowledge:

non noverant Dominum,

Vulg. Judic. 2, 12; ib. 2 Thess. 1, 8:

Jesum novi, Paulum scio,

I acknowledge, ib. Act. 19, 15.—Hence, nōtus, a, um, P. a., known.

Lit.:

nisi rem tam notam esse omnibus et tam manifestam videres,

Cic. Verr. 2, 3, 58, 134:

ejusmodi res ita notas, ita testatas, ita manifestas proferam,

id. ib. 2, 2, 34, §

85: fingi haec putatis, quae patent, quae nota sunt omnibus, quae tenentur?

id. Mil. 28, 76:

noti atque insignes latrones,

id. Phil. 11, 5, 10:

habere omnes philosophiae notos et tractatos locos,

id. Or. 33, 118:

facere aliquid alicui notum,

id. Fam. 5, 12, 7:

tua nobilitas hominibus litteratis est notior, populo obscurior,

id. Mur. 7, 16:

nullus fuit civis Romanus paulo notior, quin, etc.,

Caes. B. C. 2, 19:

vita P. Sullae vobis populoque Romano notissima,

Cic. Sull. 26, 72:

nulli nota domus sua,

Juv. 1, 7.—

With gen. ( poet.):

notus in fratres animi paterni,

Hor. C. 2, 2, 6: noti operum Telchines. Stat. Th. 2, 274:

notusque fugarum, Vertit terga,

Sil. 17, 148.—

With subj.-clause:

notum est, cur, etc.,

Juv. 2, 58.—

With inf. ( poet.):

Delius, Trojanos notus semper minuisse labores,

Sil. 12, 331.—

In partic.

Subst.: nōti, acquaintances, friends:

de dignitate M. Caelius notis ac majoribus natu... respondet,

Cic. Cael. 2, 3:

hi suos notos hospitesque quaerebant,

Caes. B. C. 1, 74, 5; Hor. S. 1, 1, 85; Verg. Cir. 259.—

In a bad sense, notorious:

notissimi latronum duces,

Cic. Fam. 10, 14, 1:

integrae Temptator Orion Dianae,

Hor. C. 3, 4, 70; Ov. M. 1, 198:

Clodia, mulier non solum nobilis sed etiam nota,

Cic. Cael. 13, 31; cf. id. Verr. 1, 6, 15:

moechorum notissimus,

Juv. 6, 42.—

Transf., act., knowing, that knows: novi, [p. 1217] notis praedicas, to those that know, Plaut. Ps. 4, 2, 39.