Перевод: с польского на русский

с русского на польский

papierosa

  • 1 dopalić

    глаг.
    • докурить
    • допекать
    • запечь
    * * *
    dopal|ić
    \dopalićony сов. докурить;

    \dopalić papierosa докурить сигарету

    * * *
    dopalony сов.
    докури́ть

    dopalić papierosa — докури́ть сигаре́ту

    Słownik polsko-rosyjski > dopalić

  • 2 kusić

    глаг.
    • завлекать
    • заманивать
    • искушать
    • обольстить
    • обольщать
    • очаровывать
    • привлекать
    • соблазнить
    • соблазнять
    • совратить
    • совращать
    * * *
    kusi|ć
    kuszę, kuszony несов. соблазнять, прельщать; искушать;

    \kusićło go, aby zapalić papierosa ero так и подмывало закурить; ● \kusić los (szczęście) искушать судьбу

    + nęcić, wabić, pociągać

    * * *
    kuszę, kuszony несов.
    соблазня́ть, прельща́ть; искуша́ть

    kusiło go, aby zapalić papierosa — его́ так и подмыва́ло закури́ть

    - kusić szczęście
    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > kusić

  • 3 ogarek

    сущ.
    • огарок
    • пень
    * * *
    ogar|ek
    ♂, Р. \ogarekka огарок; окурок (papierosa)
    * * *
    м, Р ogarka
    ога́рок; оку́рок ( papierosa)
    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > ogarek

  • 4 przerwa

    сущ.
    • альков
    • антракт
    • брейк
    • дефицит
    • задержка
    • заминка
    • интервал
    • линейка
    • мир
    • ниша
    • остановка
    • отдохновение
    • отдых
    • отсрочка
    • пауза
    • передышка
    • перерыв
    • прекращение
    • приостановка
    • промежуток
    • развлечение
    • расстояние
    • углубление
    * * *
    przerw|a
    ♀ 1. перерыв ♂;

    \przerwa śniadaniowa перерыв на завтрак; \przerwa na papierosa разг. перекур;

    2. (w szkole) перемена;
    3. пробел ♂; 4. промежуток m (между домами etc.); ● bez \przerway беспрерывно
    +

    1, 2. pauza 3. luka

    * * *
    ж
    1) переры́в m

    przerwa śniadaniowa — переры́в на за́втрак

    przerwa na papierosaразг. переку́р

    2) ( w szkole) переме́на
    3) пробе́л m
    4) промежу́ток m (между домами и т. п.)
    Syn:
    pauza 1), pauza 2), luka 3)

    Słownik polsko-rosyjski > przerwa

  • 5 przypalić

    глаг.
    • выжигать
    • гореть
    • жечь
    • жечься
    • обжечь
    • обжигать
    • опаливать
    • опалить
    • палить
    • поджигать
    • пригореть
    • прижечь
    • прикурить
    • пылать
    • сгореть
    • сжечь
    • сжигать
    • спалить
    * * *
    przypal|ić
    \przypalićony сов. 1. прижечь;

    \przypalićone mleko пригоревшее молоко;

    2. (papierosa) прикурить
    * * *
    przypalony сов.
    1) приже́чь

    przypalone mleko — пригоре́вшее молоко́

    2) ( papierosa) прикури́ть

    Słownik polsko-rosyjski > przypalić

  • 6 skręcić

    глаг.
    • вертеть
    • возвращать
    • вращать
    • выворачивать
    • выкрутить
    • выкручивать
    • закрутить
    • закручивать
    • искажать
    • искривлять
    • кривить
    • крутить
    • обратить
    • обращать
    • повернуть
    • повертеть
    • поворачивать
    • покрутить
    • свернуть
    • свивать
    • свить
    • скрутить
    • скручивать
    * * *
    skręc|ić
    \skręcićę, \skręcićony сов. 1. скрутить, свить;

    \skręcić sznur скрутить верёвку; \skręcić papierosa скрутить папироску;

    2. повернуть, свернуть;

    \skręcić w prawo повернуть вправо; \skręcić w boczną ulicę свернуть в боковую улицу;

    3. (śrubami) свинтить;

    ● \skręcić kark а) свернуть голову (шею);

    б) czemu замять что, не дать хода чему;

    \skręcić nogę вывихнуть ногу

    * * *
    skręcę, skręcony сов.
    1) скрути́ть, свить

    skręcić sznur — скрути́ть верёвку

    skręcić papierosa — скрути́ть папиро́ску

    2) поверну́ть, сверну́ть

    skręcić w prawo — поверну́ть впра́во

    skręcić w boczną ulicę — сверну́ть в бокову́ю у́лицу

    3) ( śrubami) свинти́ть

    Słownik polsko-rosyjski > skręcić

  • 7 wykurzyć

    глаг.
    • выкурить
    * * *
    wykurz|yć
    \wykurzyćony сов. выкурить;

    \wykurzyć z nory выкурить из норы; \wykurzyć fajkę (papierosa) разг. выкурить трубку (сигарету)

    * * *
    wykurzony сов.
    вы́курить

    wykurzyć z nory — вы́курить из норы́

    wykurzyć fajkę (papierosa)разг. вы́курить тру́бку (сигаре́ту)

    Słownik polsko-rosyjski > wykurzyć

  • 8 wypalać

    глаг.
    • выжигать
    • выкуривать
    • гореть
    • жечь
    • жечься
    • обжигать
    • палить
    • поджигать
    • пылать
    • сгореть
    • сжечь
    • сжигать
    • спалить
    * * *
    wypala|ć
    \wypalaćny несов. 1. выжигать;
    2. (papierosa itp.) выкуривать
    * * *
    wypalany несов.
    1) выжига́ть
    2) (papierosa itp.) выку́ривать

    Słownik polsko-rosyjski > wypalać

  • 9 wypalić

    глаг.
    • выжечь
    • выжигать
    • выкурить
    • выпалить
    • гореть
    • жечь
    • жечься
    • обжигать
    • палить
    • поджигать
    • пылать
    • сгореть
    • сжечь
    • сжигать
    • спалить
    * * *
    wypal|ić
    \wypalićony сов. 1. выжечь;
    2. (papierosa itp.) выкурить; 3. выпалить;

    \wypalić jednym tchem выпалить единым духом;

    \wypalić bez ogródek выложить без обиняков
    +

    3. wyrąbać

    * * *
    wypalony сов.
    1) вы́жечь
    2) (papierosa itp.) вы́курить
    3) вы́палить

    wypalić jednym tchem — вы́палить еди́ным ду́хом

    wypalić bez ogródek — вы́ложить без обиняко́в

    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > wypalić

  • 10 zaćmić

    глаг.
    • затмить
    • туманить
    * * *
    zaćm|ić
    \zaćmićij, \zaćmićiony сов. 1. затмить;

    chmura \zaćmićiła słońce туча закрыла солнце; \zaćmić sławą затмить (славой);

    2. (papierosa, fajkę itp.) закурить, задымить;

    ● \zaćmić umysł (przytomność) помрачить ум;

    \zaćmićił ząb заныл зуб
    +

    1. zaciemnić, zasłonić;

    prześcignąć, przewyższyć, przyćmić 2. zapalić
    * * *
    zaćmij, zaćmiony сов.
    1) затми́ть

    chmura zaćmiła słońce — ту́ча закры́ла со́лнце

    zaćmić sławą — затми́ть (сла́вой)

    2) (papierosa, fajkę itp.) закури́ть, задыми́ть
    - zaćmić przytomność
    - zaćmił ząb
    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > zaćmić

  • 11 zakurzyć

    глаг.
    • запылить
    * * *
    zakurz|yć
    \zakurzyćony сов. 1. запылить;
    2. разг. (papierosa itp.) закурить
    +

    1. zapylić

    * * *
    zakurzony сов.
    1) запыли́ть
    2) разг. (papierosa itp.) закури́ть
    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > zakurzyć

  • 12 zapalić

    глаг.
    • возбуждать
    • воодушевить
    • воспалить
    • воспалять
    • воспламенить
    • воспламенять
    • загореться
    • зажечь
    • зажигать
    • закурить
    • запалить
    • засветить
    • засветиться
    • разжечь
    • разжигать
    • растапливать
    * * *
    zapal|ić
    \zapalićony сов. 1. зажечь;

    \zapalić papier зажечь бумагу; \zapalić światło зажечь свет;

    2. (papierosa itp.) закурить;

    czy mogę \zapalić? разрешите закурить?;

    3. (w piecu itp.) затопить; растопить печь;
    4. перен. воодушевить, вдохновить;

    \zapalić do walki вдохновить на борьбу;

    ● \zapalić motor (silnik) запустить мотор (двигатель)
    +

    4. zagrzać

    * * *
    zapalony сов.
    1) заже́чь

    zapalić papier — заже́чь бума́гу

    zapalić światło — заже́чь свет

    2) (papierosa itp.) закури́ть

    czy mogę zapalić? — разреши́те закури́ть?

    3) (w piecu itp.) затопи́ть; растопи́ть печь
    4) перен. воодушеви́ть, вдохнови́ть

    zapalić do walki — вдохнови́ть на борьбу́

    - zapalić silnik
    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > zapalić

См. также в других словарях:

  • Закон Финляндии о табакокурении — (фин. Suomen tupakkalaki или Закон о мерах по сокр …   Википедия

  • papieros — m IV, D. a, B.=M. a. D., Ms. papierossie; lm M. y «drobno pokrojony tytoń owinięty w bibułkę, służący do palenia przez wciąganie (wdychanie) dymu» Mocne, słabe papierosy. Niedopałek papierosa. Papieros z filtrem, z ustnikiem. Paczka, pudełko… …   Słownik języka polskiego

  • zapalić — dk VIa, zapalićlę, zapalićlisz, zapalićpal, zapalićlił, zapalićlony zapalać ndk I, zapalićam, zapalićasz, zapalićają, zapalićaj, zapalićał, zapalićany 1. «wzniecić ogień, sprawić, że coś się zajmie płomieniem, zacznie się palić, tlić» Zapalić gaz …   Słownik języka polskiego

  • wątroba — pot. Coś leży komuś na wątrobie; ktoś ma coś na wątrobie a) «ktoś ma żal do kogoś o coś»: Postanowiłam (...) doprowadzić do spotkania obu panów, aby powiedzieli sobie wszystko, co im leżało na wątrobie. K. Gałczyńska, Nie wrócę. b) «ktoś ma… …   Słownik frazeologiczny

  • ciągnąć — ndk Va, ciągnąćnę, ciągnąćniesz, ciągnąćnij, ciągnąćnął, ciągnąćnęła, ciągnąćnęli, ciągnąćnięty (ciągnąćniony) 1. «przesuwać, wlec kogoś, coś; prowadzić, przewozić, przeciągać kogoś, coś z wysiłkiem, trudem, przezwyciężając opór» Ciągnąć… …   Słownik języka polskiego

  • odpalić — dk VIa, odpalićlę, odpalićlisz, odpalićpal, odpalićlił, odpalićlony odpalać ndk I, odpalićam, odpalićasz, odpalićają, odpalićaj, odpalićał, odpalićany 1. «zapalić coś (zwykle papierosa) przez przytknięcie, przyłożenie do ognia; przypalić» Odpalić …   Słownik języka polskiego

  • przypalić — dk VIa, przypalićlę, przypalićlisz, przypalićpal, przypalićlił, przypalićlony przypalać ndk I, przypalićam, przypalićasz, przypalićają, przypalićaj, przypalićał, przypalićany 1. «spalić zewnętrzną powierzchnię, warstwę czegoś, spalić częściowo;… …   Słownik języka polskiego

  • skręcić — dk VIa, skręcićcę, skręcićcisz skręć, skręcićcił, skręcićcony skręcać ndk I, skręcićam, skręcićasz, skręcićają, skręcićaj, skręcićał, skręcićany 1. «spoić, zespolić, połączyć ze sobą luźne, równolegle ułożone włókna, nici itp., kręcąc je razem,… …   Słownik języka polskiego

  • wyjąć — dk Xc, wyjąćjmę, wyjąćjmiesz, wyjąćjmij, wyjąćjął, wyjąćjęła, wyjąćjęli, wyjąćjęty, wyjąćjąwszy wyjmować ndk IV, wyjąćmuję, wyjąćmujesz, wyjąćmuj, wyjąćował, wyjąćowany 1. «wydostać, wydobyć, wyciągnąć coś z czegoś, spod czegoś» Wyjąć pieniądze z …   Słownik języka polskiego

  • kurzyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, kurzyćrzę, kurzyćrzy, kurzyćrzony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} powodować wznoszenie się kłębów kurzu, podnosić kurz; także: brudzić, prószyć czymś dającym podobny do kurzu… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • przypalać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, przypalaćam, przypalaća, przypalaćają, przypalaćany {{/stl 8}}– przypalić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, przypalaćlę, przypalaćli, przypalaćlony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»