-
1 putisco
-
2 putisco
pūtīsco, s. pūtēsco.
-
3 putisco
pūtīsco, s. putesco. -
4 pūtīscō
pūtīscō —, —, ere, see putesco. -
5 putisco
pŭtisco, ĕre, v. putesco. -
6 pūtēscō or pūtīscō
pūtēscō or pūtīscō pūtuī, —, ere, inch n. [puteo], to rot, putrefy, decay: humi: cur Aiax putescit, H.: quā (muria) putuit orca, has become soaked with, H. -
7 putesco
pūtesco (pūtisco), ĕre, pūtŭi - intr. - devenir puant, pourrir, se gâter, se corrompre.* * *pūtesco (pūtisco), ĕre, pūtŭi - intr. - devenir puant, pourrir, se gâter, se corrompre.* * *Putesco, putescis, putescere: vt, Si in tabulato olea nimium diu erit, putescet, oleum foetidum fiet. Cato. Elle s'empuantira, s'empunaisira. -
8 putesco
pūtēsco (pūtīsco), tuī, ere (puteo), in Verwesung ( Fäulnis) übergehen, faul-, moderig (dumpfig) –, muffig werden, vermodern, verwesen, si (olea) in terra nimium diu erit, putescet, Cato r. r. 3, 4: quod si minus idoneae tempestates sint consecutae, putescere semina soleant, Varro r. r. 1, 34, 1: muria non alia quam quā Byzantia putuit orca, Hor. sat. 2, 4, 65 sq.: aqua dura, id est ea quae tarde putescit, Cels. 2, 30: post mortem fore ut putescat (homo) corpore posto, Lucr. 3, 869: puticulae, quod putescebant ibi cadavera proiecta, Varro LL. 5, 25: cum (tauri) mox futura sint stercora et exigui temporis contractā interiectione putescant, Arnob. 7, 17: ne (sus) putesceret od. putisceret, Cic. de nat. deor. 2, 160 u. danach Cic. de fin. 5, 38: cur Aiax putescit, Hor. sat. 2, 3, 194: Theodori quidem nihil interest, humine an sublime putescat, Cic. Tusc. 1, 102. Vgl. Lachm. Lucr. 3, 871. p. 188. Madvig Cic. de fin. 5, 38. Kühner Cic. Tusc. 1, 102 u. unten den Artikel putresco.
-
9 putesco
pūtēsco (pūtīsco), tuī, ere (puteo), in Verwesung ( Fäulnis) übergehen, faul-, moderig (dumpfig) –, muffig werden, vermodern, verwesen, si (olea) in terra nimium diu erit, putescet, Cato r. r. 3, 4: quod si minus idoneae tempestates sint consecutae, putescere semina soleant, Varro r. r. 1, 34, 1: muria non alia quam quā Byzantia putuit orca, Hor. sat. 2, 4, 65 sq.: aqua dura, id est ea quae tarde putescit, Cels. 2, 30: post mortem fore ut putescat (homo) corpore posto, Lucr. 3, 869: puticulae, quod putescebant ibi cadavera proiecta, Varro LL. 5, 25: cum (tauri) mox futura sint stercora et exigui temporis contractā interiectione putescant, Arnob. 7, 17: ne (sus) putesceret od. putisceret, Cic. de nat. deor. 2, 160 u. danach Cic. de fin. 5, 38: cur Aiax putescit, Hor. sat. 2, 3, 194: Theodori quidem nihil interest, humine an sublime putescat, Cic. Tusc. 1, 102. Vgl. Lachm. Lucr. 3, 871. p. 188. Madvig Cic. de fin. 5, 38. Kühner Cic. Tusc. 1, 102 u. unten den Artikel putresco. -
10 putesco
pūtesco and pūtisco, pūtŭi, 3, v. inch. n. [puteo], to rot, putrefy, Cato, R. R. 3, 4:quod si minus idoneae tempestates sint consecutae, putescere semina soleant,
Varr. R. R. 1, 34, 1; Cic. Fin. 5, 13, 38; id. N. D. 2, 64, 160; id. Tusc. 1, 43, 102:cur Ajax putescit,
Hor. S. 2, 3, 194; Cels. 2, 30 (al. putrescit):non aliā (muriā) quam qua Byzantia putuit orca,
has become soaked, imbued with, Hor. S. 2, 4, 66.
См. также в других словарях:
putire — {{hw}}{{putire}}{{/hw}}v. intr. (io putisco o puto , tu putisci o puti ; aus. avere ) (lett.) Mandare puzzo … Enciclopedia di italiano
putire — v. intr. [lat. putēre puzzare (corradicale di pus ), con mutamento di coniug.] (io putisco o puto, tu putisci o puti, ecc.), ant. [emanare cattivo odore: Pute la terra che questo riceve (Dante)] ▶◀ e ◀▶ [➨ puzzare (1)] … Enciclopedia Italiana