-
1 punior
pūnĭor, īri, v. punio. -
2 punior
ītus sum, īrī depon. C = punio -
3 punior
puniri, punitus sum V DEPpunish (person/offence), inflict punishment; avenge, extract retribution -
4 pūnior or poenior
pūnior or poenior ītus, īrī, dep. [poena], to punish, correct, chastise: aliquem: inimicos: peccata: ira in puniendo.— To revenge, take satisfaction for, avenge: cupiditas puniendi doloris: hominum necem. -
5 punio
punĭo (arch. poen-), īre, īvi (ĭi), ītum (dép. punĭor, īri, ītus sum) - tr. - [st2]1 [-] punir, se venger de, châtier. [st2]2 [-] venger. - punita sum praedonem, App. M. 8: je me suis vengée du ravisseur. - meam domum a judicibus puniendam putavit, Cic. Har. Resp. 8, 16: il pensait que la profanation de mon foyer devait être vengée par les tribunaux. - passif: capite puniri, Liv. 3, 55: subir la peine de mort.* * *punĭo (arch. poen-), īre, īvi (ĭi), ītum (dép. punĭor, īri, ītus sum) - tr. - [st2]1 [-] punir, se venger de, châtier. [st2]2 [-] venger. - punita sum praedonem, App. M. 8: je me suis vengée du ravisseur. - meam domum a judicibus puniendam putavit, Cic. Har. Resp. 8, 16: il pensait que la profanation de mon foyer devait être vengée par les tribunaux. - passif: capite puniri, Liv. 3, 55: subir la peine de mort.* * *Punio, punis, puniui, punitum, pen. prod. punire. Cic. Punir.\Punire capite. Plin. iunior. Couper la teste à aucun.\Punire supplicio. Cic. Faire mourir. -
6 poenio
и poenior арх. C, AG, Ap = punio и punior -
7 punio
pūnio (poenio), īvī u. iī, ītum, īre, u. Depon. pūnior (poenior), ītus sum, īrī (v. poena), I) zur Strafe ziehen, strafen, bestrafen (Ggstz. absolvere), sontes, Cic.: maleficia, Cic.: alqm supplicio, Cic.: alqm morte, Plin. ep., se morte, Val. Max.: vitam suā manu, sich entleiben, Ps. Quint. decl. – absol., punire velle (Ggstz. misereri), v. Richter, Cic. – Depon., poeniri (poeniri) alqm, an jmd. Rache nehmen, jmd. od. etw. bestrafen, Cic. Mil. 33; Tusc. 1, 107; de off. 1, 88. Apul. met. 8, 13. Lact. epit. 25, 8: alqm capite, Gell. 20, 1, 7: peccatum, Cic. de inv. 2, 80. – II) rächen, dolorem, Cic.: domum, Cic. – Depon., puniri clarissimorum hominum crudelissimam necem, Cic. Phil. 8, 7. – / Über die Sprech- und Schreibweise poenio, poenior s. Osann Cic. de rep. 3, 15. Garatoni Cic. Mil. 7. p. 179. – Synkop. Imperf. poenibat, Lucr. 6, 1238: Fut. Pass. poenibitu(r), Corp. inscr. Lat. 6, 18758.
-
8 punio
pūnio (poenio), īvī u. iī, ītum, īre, u. Depon. pūnior (poenior), ītus sum, īrī (v. poena), I) zur Strafe ziehen, strafen, bestrafen (Ggstz. absolvere), sontes, Cic.: maleficia, Cic.: alqm supplicio, Cic.: alqm morte, Plin. ep., se morte, Val. Max.: vitam suā manu, sich entleiben, Ps. Quint. decl. – absol., punire velle (Ggstz. misereri), v. Richter, Cic. – Depon., puniri (poeniri) alqm, an jmd. Rache nehmen, jmd. od. etw. bestrafen, Cic. Mil. 33; Tusc. 1, 107; de off. 1, 88. Apul. met. 8, 13. Lact. epit. 25, 8: alqm capite, Gell. 20, 1, 7: peccatum, Cic. de inv. 2, 80. – II) rächen, dolorem, Cic.: domum, Cic. – Depon., puniri clarissimorum hominum crudelissimam necem, Cic. Phil. 8, 7. – ⇒ Über die Sprech- und Schreibweise poenio, poenior s. Osann Cic. de rep. 3, 15. Garatoni Cic. Mil. 7. p. 179. – Synkop. Imperf. poenibat, Lucr. 6, 1238: Fut. Pass. poenibitu(r), Corp. inscr. Lat. 6, 18758. -
9 pūniō or poeniō
pūniō or poeniō īvī, ītus, īre [poena], to punish, correct, chastise: ambitum: sontes: facinus puniendum: tergo ac capite puniri, L.: quod non ego punior, O.— To take vengeance for, avenge, revenge: Graeciae fana. -
10 poenior
pūnĭo or (in archaic form) poenĭo, īvi or ii, ītum, 4 (sync. imp. poenibat, Lucr. 6, 1238), v. a., and pūnĭor ( poen-), ītus, 4, v. dep. a. [poena].I.To inflict punishment upon, to punish (syn.: castigo, animadverto, plecto, multo).(α).In act. form:(β).peccata punimus,
Cic. Inv. 2, 22, 66:punire sontes,
id. Off. 1, 24, 82:Philemonem morte puniit,
Suet. Caes. 74:alio punito,
id. Calig. 30:lex omnis aut punit aut jubet, etc.,
Quint. 7, 5, 5; cf. id. 7, 1, 48.— Pass.:tergo ac capite puniri,
Liv. 3, 55 fin.; Ov. M. 9, 778.—In dep. form:(γ).qui punitur aliquem,
Cic. Off. 1, 25, 88:inimicos puniuntur,
id. Tusc. 1, 44, 107:hominum necem,
id. Phil. 8, 2, 7:crudelius poeniri quam erat humanitatis meae postulare,
id. Mil. 13, 33; id. Inv. 2, 27, 80; 2, 28, 83; Quint. 9, 3, 6; Gell. 20, 1, 7:punita sum funestum praedonem,
App. M. 8, p. 207, 17.—In indeterm. form:II.ipse se puniens,
Cic. Tusc. 3, 27, 65:prohibenda autem maxime est ira in puniendo,
id. Off. 1, 25, 89 fin. —To take vengeance for, to avenge, revenge,= ulcisci (rare):Graeciae fana punire,
Cic. Rep. 3, 9, 15:iracundia est cupiditas puniendi doloris,
id. de Or. 1, 51, 220:meam domum a judicibus puniendam putavit,
Cic. Har. Resp. 8, 16.— Dep.:ut clarissimorum omnium crudelissimam puniretur necem,
Cic. Phil. 8, 2, 7. -
11 punio
pūnĭo or (in archaic form) poenĭo, īvi or ii, ītum, 4 (sync. imp. poenibat, Lucr. 6, 1238), v. a., and pūnĭor ( poen-), ītus, 4, v. dep. a. [poena].I.To inflict punishment upon, to punish (syn.: castigo, animadverto, plecto, multo).(α).In act. form:(β).peccata punimus,
Cic. Inv. 2, 22, 66:punire sontes,
id. Off. 1, 24, 82:Philemonem morte puniit,
Suet. Caes. 74:alio punito,
id. Calig. 30:lex omnis aut punit aut jubet, etc.,
Quint. 7, 5, 5; cf. id. 7, 1, 48.— Pass.:tergo ac capite puniri,
Liv. 3, 55 fin.; Ov. M. 9, 778.—In dep. form:(γ).qui punitur aliquem,
Cic. Off. 1, 25, 88:inimicos puniuntur,
id. Tusc. 1, 44, 107:hominum necem,
id. Phil. 8, 2, 7:crudelius poeniri quam erat humanitatis meae postulare,
id. Mil. 13, 33; id. Inv. 2, 27, 80; 2, 28, 83; Quint. 9, 3, 6; Gell. 20, 1, 7:punita sum funestum praedonem,
App. M. 8, p. 207, 17.—In indeterm. form:II.ipse se puniens,
Cic. Tusc. 3, 27, 65:prohibenda autem maxime est ira in puniendo,
id. Off. 1, 25, 89 fin. —To take vengeance for, to avenge, revenge,= ulcisci (rare):Graeciae fana punire,
Cic. Rep. 3, 9, 15:iracundia est cupiditas puniendi doloris,
id. de Or. 1, 51, 220:meam domum a judicibus puniendam putavit,
Cic. Har. Resp. 8, 16.— Dep.:ut clarissimorum omnium crudelissimam puniretur necem,
Cic. Phil. 8, 2, 7. -
12 Punus
Pūnus, a, um, adj., for Poenus, Punic, Carthaginian; comp.:Punior,
more Carthaginian, more skilled in the Carthaginian language, Plaut. Poen. 5, 2, 41.
Перевод: с латинского на все языки
со всех языков на латинский- Со всех языков на:
- Латинский
- С латинского на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
- Русский
- Французский