-
1 per-ambulō
per-ambulō āvī, ātus, āre, to ramble through, go through, traverse, perambulate: viridia, Ph.: rura, H.: frigus perambulat artūs, runs through, O.: crocum floresque, i. e. the flower-strewn stage, H. -
2 ambulo
ambŭlo, āvi, ātum, 1, v. n. [regarded by Doed. as a sort of dim. of ambio, but better regarded as comp. of am- and the root of bainô, beto, -bito, baculum = bakpron, vado, venio; Sanscr. gā = go; Germ. gehen; Engl. go. Curtius].I.Lit.A.In gen., to go about, to walk:B.cum illā neque cubat neque ambulat,
Plaut. Bacch. 4, 8, 56:si non ubi sedeas locus est, est ubi ambules,
id. Capt. prol. 12:quem ad modum quis ambulet, sedeat,
Cic. Fin. 5, 17, 47:sedetur, ambulatur,
Varr. L. L. 6, 1, p. 72 Müll.:ambulatum est,
Cic. Leg. 2, 1, 1; Sen. Ep. 113, 15:cum sedeatur, ambuletur, discumbatur,
Gell. 2, 2:standi ambulandi vices,
Quint. 11, 3, 44:ambulans aut jacens,
Plin. Ep. 9, 36; Gell. 2, 9:cum ambulantis Tiberii genua advolveretur,
Tac. A. 1, 13: aves aliquae ambulant, ut cornices;aliae saliunt, ut passeres,
walk, Plin. 10, 38, 54, § 111:Aegyptii mures bipedes ambulant,
id. 10, 64, 85, § 186:claudi ambulant,
Vulg. Matt. 11, 5; ib. Joan. 1, 36; ib. Apoc. 2, 1; 9, 20.—Hence,Esp., to walk for recreation, to take a walk:C.abiit ambulatum,
Plaut. Mil. 2, 2, 96:visus sum mihi cum Galbā ambulare,
Cic. Ac. 2, 16, 51:cum in sole ambulem, etiamsi aliam ob causam ambulem, etc.,
id. de Or. 2, 14, 60:pedibus ambulare,
Suet. Dom. 19.—To go, to travel, to journey (class.), Plaut. Capt. prol. 12:D.quo ambulas tu?
id. Am. 1, 1, 185; Ter. Hec. 5, 3, 17:biduo aut triduo septingenta milia passuum ambulare,
Cic. Quint. 25; id. Att. 9, 4 fin.:eo modo Caesar ambulat, ut, etc.,
id. ib. 8, 14 et saep.—Hence, in the comic poets, bene ambula, farewell, a good journey to you, a form oft. used at the departure of any one:bene ambula et redambula,
farewell and farewell back, Plaut. Capt. 4, 2, 120: Ty. Bene ambulato. Ph. Bene vale, id. ib. 2, 3, 92; and absol.:ambula,
go, Ter. Heaut. 2, 3, 139: ambulare in jus, to go into court, go to law:ambula in jus,
Plaut. Curc. 5, 2, 23; Ter. Phorm. 5, 8, 43.—To walk about with a certain gravity or importance: licet superbus ambules pecuniā. Hor. Epod. 4, 5; id. S. 1, 2, 25; 1, 4, 66.—E.Of inanimate things:F.amnis, quā naves ambulant,
Cato, R. R. 1, 3:Nilus immenso longitudinis spatio ambulans,
Plin. 5, 9, 10, § 51:velut intus ambulantem (lucem),
id. 37, 9, 47, § 131.— Trop. (only post-Aug.):quod deinde caput translatum per omnes leges ambulavit,
was afterwards added to all laws, Plin. 10, 50, 71, § 139; Dig. 4, 4, 15:ambulat cum domino bonorum possessio,
ib. 37, 11, 2.—Act., esp. with cognate objects, as iter, via, etc., to navigate, sail, pass over, etc.:G.cum Xerxes tantis classibus tantisque copiis maria ambulavisset terramque navigāsset,
Cic. Fin. 2, 34:perpetuas ambulat illa vias,
Ov. F. 1, 122 (cf.: ire iter, viam, etc., Burm. ad Prop. 2, 19, 50).— Pass.:si bina stadia ambulentur,
Plin. 23, 1, 16, § 26.—In milit. lang. t. t., to march:H.ut ter in mense tam equites quam pedites educantur ambulatum,
Veg. Mil. 1, 27.—In the jurists in opp. to ire:II.iter est jus eundi ambulandi hominis,
of one going and coming, Dig. 3, 8, 1.—Trop. very freq. in eccl. Lat. (like Heb. and N. T. Gr. peripateô), to walk, in the sense of to live, with an adjunct of manner or circumstances:ambulavit Henoch cum Deo,
Vulg. Gen. 5, 22:ut ambules in viis ejus (Dei),
ib. Deut. 10, 12:qui ambulant in lege Domini,
ib. Psa. 118, 1:in circuitu impii ambulant,
ib. ib. 11, 9: fraudulenter ambulare, ib. Prov. 11, 13.—So also very freq. in N. T., but only once in this sense in the Gospels:quare discipuli tui non ambulant juxta traditionem seniorum?
Vulg. Marc. 7, 5:qui non secundum carnem ambulant,
ib. Rom. 8, 1:in carne ambulantes,
ib. 2 Cor. 10, 3:honeste ambulare,
ib. Rom. 13, 13:ut ambuletis digne Deo,
ib. Col. 1, 10:quod non recte ambularent,
ib. Gal. 2, 14 et persaepe. -
3 in-ambulō
in-ambulō —, —, āre, to walk up and down, pace to and fro: ante lucem domi; in porticu: per muros, L. -
4 perambulo
pĕr-ambŭlo, āvi, ātum, 1, v. a., to ramble through, go through; to traverse, perambulate ( poet. and in post-Aug. prose).I.Lit.:* II.aedes,
Plaut. Most. 3, 2, 122:multas terras,
Varr. R. R. 1, 2:omnium cubilia,
Cat. 29, 8:viridia,
Phaedr. 2, 5, 14:rura,
Hor. C. 4, 5, 17:astra,
id. Epod. 17, 41:terram,
Vulg. Zach. 6, 7:universam insulam,
id. Act. 13, 6 et saep.— Pass.:perambulatum Romanis legionibus Niphatem,
Sid. Carm. 23, 93.— Poet.:frigus perambulat artūs,
runs through, Ov. H. 9, 135: recte necne crocum floresque perambulet Attae Fabula, si dubitem, rightly trod the stage (which was sprinkled with perfumed waters and strewed with flowers), i. e. was properly constructed, well written, Hor. Ep. 2, 1, 79:sermo perambulat,
the fame spreads through, Vulg. Luc. 5, 15.—In partic., of a physician, to visit patients in succession, Sen. Ben. 6, 16, 2.—III.To walk, conduct one's self (eccl. Lat.), Vulg. Psa. 67, 22; 100, 2. -
5 adambulo
ăd-ambŭlo, āre, 1, v. n., to walk about, at, or near a thing (rare;used only before and after the class. per.): ad ostium,
Plaut. Bacch. 4, 5, 8.—Also with dat.:seni,
App. M. 11, p. 261; so lateri, 3, 26. -
6 inambulo
ĭn-ambŭlo, āre, v. n., to walk up and down, pace to and fro (class.):paululum in porticu,
Cic. Rep. 1, 2:in viridi opacaque ripa,
id. Leg. 1, 5, 15:domi,
id. Att. 6, 2, 5: cum quidam pransus... manibus ad tergum rejectis inambularet, Asin. ap. Cic. Fam. 10, 32, 3:per muros,
Liv. 23, 43, 8.— Impers.:inambulandumst,
Plaut. As. 3, 3, 92.
См. также в других словарях:
List of Latin words with English derivatives — This is a list of Latin words with derivatives in English (and other modern languages). Ancient orthography did not distinguish between i and j or between u and v. Many modern works distinguish u from v but not i from j. In this article both… … Wikipedia
Cowboy — Cowgirl redirects here. For other uses, see Cowgirl (disambiguation). Ranch hand redirects here. For other uses, see Ranch hand (disambiguation). For other uses, see Cowboy (disambiguation) … Wikipedia
LIEN — I. LIEN an a ligando? Plaut. Curcul. Act. 3. Sc. 1. v. 5. Nam quasi liene zonâ cinctus ambulo. An a λύω, solvo, quod curis nos liberet, ob rationem mox dicendam; an a λεῖος, laevis, mollis? Plin. l. 11. c. 37. Adnectitur (ventriculo) in sinistro… … Hofmann J. Lexicon universale
SPLEN — non paucis Veterum, Erasistrato inter alios, Theophrasti discipulo, et Aristotelis ex filia nepoti, apud Galenum de Atrae bile, viscus noxium aut certe nullius usus visum est, nec certô fine a natura sactum: qui proin ἀςπλήνοις medicamentis… … Hofmann J. Lexicon universale