-
1 periclitatus
pĕrīclĭtātus, a, um part. passé de periclitor. [st2]1 [-] qui a essayé. [st2]2 [-] qui a risqué de, qui s'est exposé à. [st2]3 [-] sens passif mis à l'épreuve, essayé, éprouvé.* * *pĕrīclĭtātus, a, um part. passé de periclitor. [st2]1 [-] qui a essayé. [st2]2 [-] qui a risqué de, qui s'est exposé à. [st2]3 [-] sens passif mis à l'épreuve, essayé, éprouvé.* * *Periclitatus, pen. prod. Participium. Plin. Qui s'est mis au danger et peril.\Periclitatus. Cic. Esprouvé, Essayé, Experimenté. -
2 periclitatus
I.Act.A.In gen., to try, prove, test any thing, to make a trial of, put to the test (class.;B.syn.: experior, tento): periclitatus animum sum tuum, quid faceres,
Plaut. Am 3, 2, 33:an periclitamini Quid animi habeam,
id. ib. 2, 2, 57:belli fortunam tentare ac periclitari,
Cic. Verr. 2, 5, 50, § 132:omnia,
id. Quint. 31, 96: fidem alicujus. Sol. 19:in periclitandis experiundisque pueris,
Cic. Div. 2, 46, 97:periclitandae vires ingenii,
id. de Or. 1, 34, 157:exerceri in rebus cominus noscendis periclitandisque,
Gell. 13, 8, 2.—In partic., to put in peril, to endanger, risk, jeopard (rare but class.): non est saepius in uno homine salus summa periclitanda rei publicae, Cic. [p. 1344] Cat. 1, 5, 11.—II.Neutr.A.To try, attempt, make an attempt (class.): periclitari volui, si, etc., Planc. ap. Cic. Fam. 10, 18, 3:2.cotidie quid nostri auderent, periclitabatur,
Caes. B. G. 2, 8; Cic. Off. 3, 18, 73.—Pregn., to venture, to be bold or enterprising (post-Aug.):B.proeliis et periclitando tuti sunt,
Tac. G. 40.—To be in danger or peril, to incur or be exposed to danger, to be endangered or imperilled (class.):(β).ut potius Gallorum vita quam legionariorum periclitaretur,
Caes. B. G. 6, 33: ne de summā imperii populus Romanus periclitetur, Aug. ap. Suet. Tib. 21.—With abl.:(γ). (δ).famā ingenii,
Liv. 40, 15:capite,
to have one's head in danger, be in danger of losing one's head, Mart. 6, 26, 1:veneno,
Just. 37, 3, 7:paralysi,
Plin. 20, 15, 59, § 165:causā,
to be on trial, Quint. 7, 2, 12.—With inf. (postAug.):2.periclitabatur totam paene tragoediam evertere,
Petr. 140:rumpi,
Quint. 11, 3, 42; Plin. 26, 11, 69, § 112.—With ab and abl.:ab obtrectatore,
Ambros. in Psa. 118, Serm. 14, 29.—With pro:pro veritate,
Ambros. in Psa. 118, Serm. 14, 29.—With propter:propter te cotidie,
Ambros. in Psa. 118, Serm. 14, 29:propter peccatum,
Petr. 30, 7.—With ex:periclitantes ex canis rabiosi morsu,
Plin. 32, 5, 19, § 54.—Trop.: ut verba non periclitentur, that the words may run no danger (of losing the cause), Quint. 7, 3, 17.—Hence, pĕrīclĭtātus, a, um, part. perf.; in pass. signif., tried, tested:periclitatis moribus amicorum,
Cic. Lael. 17, 63. -
3 periclitatus
I perīclitātus, a, um part. pf. к periclitor; иногда pass. II perīclitātus, ī m. Q, etc. = periclitans 2., 2. -
4 periclitatus
put in peril, endangered. -
5 periclitor
, periclitatus sum, periclitari 1подвергаться опасности, находиться в опасности -
6 periclitor
I.Act.A.In gen., to try, prove, test any thing, to make a trial of, put to the test (class.;B.syn.: experior, tento): periclitatus animum sum tuum, quid faceres,
Plaut. Am 3, 2, 33:an periclitamini Quid animi habeam,
id. ib. 2, 2, 57:belli fortunam tentare ac periclitari,
Cic. Verr. 2, 5, 50, § 132:omnia,
id. Quint. 31, 96: fidem alicujus. Sol. 19:in periclitandis experiundisque pueris,
Cic. Div. 2, 46, 97:periclitandae vires ingenii,
id. de Or. 1, 34, 157:exerceri in rebus cominus noscendis periclitandisque,
Gell. 13, 8, 2.—In partic., to put in peril, to endanger, risk, jeopard (rare but class.): non est saepius in uno homine salus summa periclitanda rei publicae, Cic. [p. 1344] Cat. 1, 5, 11.—II.Neutr.A.To try, attempt, make an attempt (class.): periclitari volui, si, etc., Planc. ap. Cic. Fam. 10, 18, 3:2.cotidie quid nostri auderent, periclitabatur,
Caes. B. G. 2, 8; Cic. Off. 3, 18, 73.—Pregn., to venture, to be bold or enterprising (post-Aug.):B.proeliis et periclitando tuti sunt,
Tac. G. 40.—To be in danger or peril, to incur or be exposed to danger, to be endangered or imperilled (class.):(β).ut potius Gallorum vita quam legionariorum periclitaretur,
Caes. B. G. 6, 33: ne de summā imperii populus Romanus periclitetur, Aug. ap. Suet. Tib. 21.—With abl.:(γ). (δ).famā ingenii,
Liv. 40, 15:capite,
to have one's head in danger, be in danger of losing one's head, Mart. 6, 26, 1:veneno,
Just. 37, 3, 7:paralysi,
Plin. 20, 15, 59, § 165:causā,
to be on trial, Quint. 7, 2, 12.—With inf. (postAug.):2.periclitabatur totam paene tragoediam evertere,
Petr. 140:rumpi,
Quint. 11, 3, 42; Plin. 26, 11, 69, § 112.—With ab and abl.:ab obtrectatore,
Ambros. in Psa. 118, Serm. 14, 29.—With pro:pro veritate,
Ambros. in Psa. 118, Serm. 14, 29.—With propter:propter te cotidie,
Ambros. in Psa. 118, Serm. 14, 29:propter peccatum,
Petr. 30, 7.—With ex:periclitantes ex canis rabiosi morsu,
Plin. 32, 5, 19, § 54.—Trop.: ut verba non periclitentur, that the words may run no danger (of losing the cause), Quint. 7, 3, 17.—Hence, pĕrīclĭtātus, a, um, part. perf.; in pass. signif., tried, tested:periclitatis moribus amicorum,
Cic. Lael. 17, 63. -
7 periclitor
perīclitor, ātus sum, ārī (periculum), I) intr.: A) einen Versuch machen, 1) im allg.: periclitemur in iis exemplis, Cic.: periclitabatur, quid nostri auderent, Caes. – 2) prägn., etwas wagen, riskieren, unternehmend sein, proeliis et periclitando (durch Wagen) tuti sunt, Tac. – B) in Gefahr sein od. sich befinden, gefährdet sein, auf dem Spiele stehen, a) übh.: ut potius Gallorum vita quam legionariorum periclitaretur, Caes.: se periclitatum videri, Quint.: ut verba periclitentur, in Gefahr sind, die Sache zu verderben, Quint.: uberiora et paene periclitantia (Halsbrechendes), Quint. – m. de u. Abl., de summa imperii sui, Aug. bei Suet. Tib. 21, 7. – m. Abl., rebus suis, Liv.: ingenii famā, Liv.: vitā, Ps. Quint. decl. – m. Genet., capitis, in Lebensgefahr sein, Apul. met. 8, 31. – m. ab u. Abl., ab obtrectatore, Ambros. in psalm. 118. serm. 14. § 29: m. pro u. Abl., pro veritate atque iustitia, ibid.: m. propter u. Akk., propter te cotidie, ibid. – mit Infin., rumpi, Quint.: perdere alqd, Plin.: neque umquam periclitabuntur esse privatae (sorores), Plin. pan. – b) von vor Gericht Klagenden od. Angeklagten, m. Abl., causā, Quint. 7, 2, 12: capite, Mart. 6, 26, 1. – m. propter u. Akk., propter peccatum, Petron. 30, 7. – oft Partiz. periclitans u. periclitatus u. Plur. periclitantes v. Angeklagten, Quint., Suet. u. Tac. – c) v. Patienten u. Krankheiten, ubi febris aliquem occupat, scire licet, non periclitari, si etc., Cels.: cicatrices duobus vitiis periclitantur, Cels.: m. Abl., abortu, Cels.: cancro, Cels.: veneno, Iustin. – Partiz. subst., periclitantes, Kranke in Lebensgefahr, gefährliche Kranke, Scrib. ep. in.: m. ex u. Abl., periclitantes ex canis rabiosi morsu, Plin. 32, 54. – II) tr.: A) mit etw. eine Probe machen, es probieren, versuchen, animum alcis, Plaut.: fortunam, Cic.: periclitandae vires ingenii, Cic. – Part. Perf. pass., periclitatis moribus, Cic. de amic. 63. – B) aufs Spiel setzen, riskieren, non est in uno homine summa salus periclitanda rei publicae, Cic. Cat. 1, 11.
-
8 periclitor
perīclitor, ātus sum, ārī (periculum), I) intr.: A) einen Versuch machen, 1) im allg.: periclitemur in iis exemplis, Cic.: periclitabatur, quid nostri auderent, Caes. – 2) prägn., etwas wagen, riskieren, unternehmend sein, proeliis et periclitando (durch Wagen) tuti sunt, Tac. – B) in Gefahr sein od. sich befinden, gefährdet sein, auf dem Spiele stehen, a) übh.: ut potius Gallorum vita quam legionariorum periclitaretur, Caes.: se periclitatum videri, Quint.: ut verba periclitentur, in Gefahr sind, die Sache zu verderben, Quint.: uberiora et paene periclitantia (Halsbrechendes), Quint. – m. de u. Abl., de summa imperii sui, Aug. bei Suet. Tib. 21, 7. – m. Abl., rebus suis, Liv.: ingenii famā, Liv.: vitā, Ps. Quint. decl. – m. Genet., capitis, in Lebensgefahr sein, Apul. met. 8, 31. – m. ab u. Abl., ab obtrectatore, Ambros. in psalm. 118. serm. 14. § 29: m. pro u. Abl., pro veritate atque iustitia, ibid.: m. propter u. Akk., propter te cotidie, ibid. – mit Infin., rumpi, Quint.: perdere alqd, Plin.: neque umquam periclitabuntur esse privatae (sorores), Plin. pan. – b) von vor Gericht Klagenden od. Angeklagten, m. Abl., causā, Quint. 7, 2, 12: capite, Mart. 6, 26, 1. – m. propter u. Akk., propter peccatum, Petron. 30, 7. – oft Partiz. periclitans u. periclitatus u. Plur. periclitantes v. Angeklagten, Quint., Suet. u. Tac. – c) v. Patienten u. Krankheiten, ubi fe-————bris aliquem occupat, scire licet, non periclitari, si etc., Cels.: cicatrices duobus vitiis periclitantur, Cels.: m. Abl., abortu, Cels.: cancro, Cels.: veneno, Iustin. – Partiz. subst., periclitantes, Kranke in Lebensgefahr, gefährliche Kranke, Scrib. ep. in.: m. ex u. Abl., periclitantes ex canis rabiosi morsu, Plin. 32, 54. – II) tr.: A) mit etw. eine Probe machen, es probieren, versuchen, animum alcis, Plaut.: fortunam, Cic.: periclitandae vires ingenii, Cic. – Part. Perf. pass., periclitatis moribus, Cic. de amic. 63. – B) aufs Spiel setzen, riskieren, non est in uno homine summa salus periclitanda rei publicae, Cic. Cat. 1, 11.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > periclitor
-
9 perīclitor
perīclitor ātus, ārī, dep. [periculum], to try, prove, test, make trial of, put to the test: periclitemur, si placet, etc.: belli fortunam: periclitandae vires ingeni: periclitatis moribus amicorum, tested. —To put in peril, endanger, risk, hazard: non est in uno homine salus summa periclitanda rei p.— To try, make an attempt: cottidie quid nostri auderent, periclitabatur, Cs.— To venture, be bold, be enterprising: proeliis et periclitando tuti sunt, Ta.— To be in danger, incur danger, be imperilled, run risk: ut potius Gallorum vita quam legionariorum periclitaretur, Cs.: quid aliud quam ingeni famā periclitarer? L.: si esset in perficiendis pontibus periclitandum, Cs.* * *periclitari, periclitatus sum V DEPtry, prove, test, make a trial of, put to the test/in peril; risk, endanger -
10 aliquotiens
ălĭquŏtĭes (better ălĭquŏtĭens), adv. [aliquot], several times, at different times (now and then in Cic.;elsewhere rare): aliquotiens causam agere,
Cic. Quint. 1:audire,
id. Font. 11:ferre,
id. Prov. Cons. 46:mittere,
id. Verr. 2, 171:postulare,
id. Sex. Rosc. 77:domi esse,
id. Caecin. 58:tangere locum,
id. Leg. 2, 4, 9:defensus aliquotiens liberatus discesserat,
Nep. Phoc. 2; so Vulg. 1 Macc. 16, 2: neque detrusus aliquotiens terretur, Sall. H. Fragm. ap. Prisc. 1015 P.:aliquotiens usque ad mortem periclitatus sum,
Vulg. Eccli. 34, 13:in campum descendere,
Liv. 7, 18; Suet. Calig. 11; cf. Lion ad Gell. 1, 18, 2. -
11 aliquoties
ălĭquŏtĭes (better ălĭquŏtĭens), adv. [aliquot], several times, at different times (now and then in Cic.;elsewhere rare): aliquotiens causam agere,
Cic. Quint. 1:audire,
id. Font. 11:ferre,
id. Prov. Cons. 46:mittere,
id. Verr. 2, 171:postulare,
id. Sex. Rosc. 77:domi esse,
id. Caecin. 58:tangere locum,
id. Leg. 2, 4, 9:defensus aliquotiens liberatus discesserat,
Nep. Phoc. 2; so Vulg. 1 Macc. 16, 2: neque detrusus aliquotiens terretur, Sall. H. Fragm. ap. Prisc. 1015 P.:aliquotiens usque ad mortem periclitatus sum,
Vulg. Eccli. 34, 13:in campum descendere,
Liv. 7, 18; Suet. Calig. 11; cf. Lion ad Gell. 1, 18, 2. -
12 ENDANGERED
[A]PERICLITATUS (-A -UM)INFESTUS (-A -UM)DUBIUS (-A -UM)
См. также в других словарях:
Periclitate — Pe*ric li*tate, v. t. [L. periclitatus, p. p. of periclitari, fr. periculum.] To endanger. [Obs.] [1913 Webster] Periclitating, pardi! the whole family. Sterne. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
CASTELLANUS — I. CASTELLANUS Bassiano oriundus, Poeta, an magis Historicus, Bernardin. Scardeonius, Hist. Pat. Pacem Friderici I. et Alexandri III. versu proscutus est. Voss. de Hist. Lat. l. 3. p. 798. Leand. descr. Italiae, p. 480. II. CASTELLANUS… … Hofmann J. Lexicon universale
CONSTANTINOPOLIS — prius Byzantium, Thraciae caput fuit; et cum a Severo A. C. 197. direpta esset, a Constantino M. instaurata est, et Imperii sedes constituta, Nova Roma dicta. In finibus Thraciae sita, tam commodô locô, ut nemo ultto, citroque traiectiones Asiae… … Hofmann J. Lexicon universale
FRANCISCUS I — I. FRANCISCUS I. Gall. Rex cognom. Magnus, et Restaurator literarum, soccessit A. C. 1515. socero Ludov. XII. Natus Carolo Aurelian. Com. Engolism. ex Ludov. Sbauda, A. c. 1494. matitus Claudiae Francicae, quae Carolo Austr. iam erat desponsata.… … Hofmann J. Lexicon universale
GERMANIA — I. GERMANIA regio Europae latissima, quae a Gallis, Rhaetis, ac Pannoniis, Rheno, et Danubio fluminibus, a Sarmatis, Dacisque metu mutuo, ac montibus separatur: cetera am bit Oceanus, latos sinus et insularum immensa spatia complectens. Germaniae … Hofmann J. Lexicon universale
HERBIPOLIS — Francorum Orientalium caput, Germanice Wirtzburg, a dulci musto, quod Herbipolensis ager suppeditat, nomen obtinere videtur. Urbs est in plano sita, collibus vitiferis, amoenis hortis et pratis ornata, Academiaque celebris. Fossis, vallis,… … Hofmann J. Lexicon universale
HONORIUS IV — Rom. antea Iacobus Savellus, Papa Rom. A. C. 1285. post Martinum IV. Podagra mire excruciatus, per Paudulphum frattem praedones pepulit, Angliae Regi decimas neganti restitit, Petrum Arragonium excommunicavit, Germaniam, Antecessorem imitatus,… … Hofmann J. Lexicon universale
JEREMIA I — Patr. CP. post Theoleptem, A. C. 1520. Quo Hierosolymis absente, Iohannicus quidam, maius Imp. tributum pollicitus, ei surrogatus est: Sed Ieremias reversus, ope Ibrahimi Vezirii pepulit aemulum, ob modestiam et lenitatem Graecis gratissimus.… … Hofmann J. Lexicon universale
JUSTINIANUS II — cogn. Rhinotmetus, Rom. Imp. Constantino Barbato parri successit, A. C. 685. Is primo operâ Leontii, Iberos, Armenios, Albanos, Medosqueve Saracenis eripuit, et rursus Mardaitas praesidium utile e Libano, factâ pace cum Abedmelecho, qui et… … Hofmann J. Lexicon universale
MARTINUS II — MARTINUS II. seu IV. si Martinus I. et II. inter Martinos referantur, Gallus, successit Nicolao III. A. C. 1281. postquam 6. menses sedes vacâsset. Germanis infensissimus, Carolo Siculo honores ademptos restituit, Petrum Arragonium, ob Vesperas… … Hofmann J. Lexicon universale
OTHO Henricus cogn. Magnanimus — OTHO Henricus cognomine Magnanimus fil. Ruperti cogno mine Virtuosi (qui tristi bello Bavarito stirpem involvit) mortuô patruô, Ludovicô III. cognomine Pacificô, Electore, in Electoratu nec invitus praeteritus est, alterô patruô Fridericô II.… … Hofmann J. Lexicon universale