-
1 peculor
pĕcūlor, āri, v. dep. n. [peculium], to defraud the public, to embezzle the public money, to peculate:rem publicam,
Flor. 3, 17, 3.—Hence, pĕcūlans, antis, P. a.—As subst. plur.: pĕcūlantĭa, ium, n., peculations:vestra,
Commod. 70, 13. -
2 peculans
pĕcūlor, āri, v. dep. n. [peculium], to defraud the public, to embezzle the public money, to peculate:rem publicam,
Flor. 3, 17, 3.—Hence, pĕcūlans, antis, P. a.—As subst. plur.: pĕcūlantĭa, ium, n., peculations:vestra,
Commod. 70, 13. -
3 peculantia
pĕcūlor, āri, v. dep. n. [peculium], to defraud the public, to embezzle the public money, to peculate:rem publicam,
Flor. 3, 17, 3.—Hence, pĕcūlans, antis, P. a.—As subst. plur.: pĕcūlantĭa, ium, n., peculations:vestra,
Commod. 70, 13. -
4 pecūlātor
pecūlātor ōris, m [peculor], an embezzler, peculator, C., Ta.* * * -
5 pecūlātus
pecūlātus ūs, m [peculor], an embezzlement, peculation: aerari, S.: peculatūs damnari.* * * -
6 depeculor
dē-pĕcūlor, ātus (and old Act. fut. infin. depeculassere, Lucil. ap. Non. 97, 9; cf. Neue, Form. 2, 421, and v. infra), 1, v. dep. a. [peculium], to despoil, pillage, rifle, plunder, embezzle (very rare).I.Prop.:II.Apollonium omni argento spoliasti ac depeculatus es,
Cic. Verr. 2, 4, 17.—Trop.:► In pass.laudem honoremque alicujus,
i. e. to detract from, diminish, Cic. Verr. 2, 4, 36.signif.: ubi senatus intellexit populum depeculari (aposulousthai), Cael. ap. Prisc. p. 793 P.:me impune irrisum esse habitum, depeculatum eis,
Plaut. Ep. 3, 4, 83 (dub. v. depeculatus). -
7 peculator
pĕcūlātor, ōris, m. [peculor], an embezzler of public money, a peculator, Cic. Off. 3, 18, 73; Tac. H. 1, 53; Val. Max. 5, 3, 2; Salv. Gub. Dei, 7, 21. -
8 peculatus
pĕcūlātus (PEQVLATVS, Lex Apparit., v. in the foll.), ūs, m. [peculor].I.Lit., an embezzlement of public money, peculation:II.peculatus furtum publicum a pecore dictum, sicut et pecunia, eo quod antiqui Romani nihil praeter pecora habebant,
Fest. p. 212 Müll.:perfidia et peculatus ex urbe si exulant,
Plaut. Pers. 4, 4, 7; Cic. Phil. 12, 5, 12:peculatum facere,
id. Rab. Perd. 3, 8:accusari peculatus,
Auct. Her. 1, 12, 22:peculatus damnari,
Cic. Fl. 18, 43; Liv. 33, 47:SINE MALO PEQVLATV, Lex Apparit. Grut. 628: judices qui peculatu provincias quassavissent, Cod. Th. 9, 28, 1: ad legem Juliam peculatus,
Dig. 48, tit. 13.—Transf., of the caprice of love: perfidiosus est Amor. Si. Ergo in me peculatum facit, Plaut. Cist. 1, 1, 73.
Перевод: со всех языков на английский
с английского на все языки- С английского на:
- Все языки
- Со всех языков на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
- Русский