oścień

См. также в других словарях:

• oścień — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. ościeńenia; lm D. ościeńeni {{/stl 8}}{{stl 7}} prymitywne narzędzie do połowu ryb złożone z żeliwnych lub stalowych ostrych widełek osadzonych na długim drewnianym trzonku : {{/stl 7}}{{stl 10}}Łowić ryby… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• oścień — przestarz. Wierzgać przeciw ościeniowi «buntować się daremnie przeciw nieuniknionemu»: „Nie usnę w żaden sposób!” – pomyślał Adaś. Natura jednak, baba przeraźliwie mądra i doświadczona, ujrzawszy krnąbrnego chłopczynę, zarzuciła na jego rozpaloną …   Słownik frazeologiczny

• oścień — m I, D. ościeńenia; lm M. ościeńenie, D. ościeńeni ryb. «prymitywne narzędzie w postaci ostrych widełek osadzonych na drewnianym trzonku, służące do połowu ryb; ość» …   Słownik języka polskiego

• ość — ż V, DCMs. ości; lm M. ości 1. «cienka kostka występująca między mięśniami szkieletowymi ryb kostnoszkieletowych powstała przez skostnienie ścięgien» Rybie ości. Obrać, oczyścić rybę z ości. Udławić się ością. ◊ Coś stanęło komuś ością w gardle… …   Słownik języka polskiego

• ość — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. ości; lm M. ości {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} bardzo cienka kosteczka u ryb kostnoszkieletowych powstała przez skostnienie ścięgien : {{/stl 7}}{{stl 10}}Usuwać ości z ryby …   Langenscheidt Polski wyjaśnień