-
1 avoine
owies -
2 coirce
owies -
3 авёс
owies -
4 süle
owies -
5 ôkà
• owies -
6 Huewer
owies -
7 овес
-
8 oats
[əuts]nowies m* * *[əu ](a type of cereal plant or its grain (seeds): a field of oats; Horses eat oats.) owies -
9 овес
owesч. -
10 Hafer
m -sowies m -
11 petits
1. jęczmień2. owies
См. также в других словарях:
owies — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. owsa, Mc. owsie {{/stl 8}}{{stl 7}} roślina zbożowa występująca w ok. 30 gatunkach, o lancetowatych liściach i kwiatostanie w kształcie wiechy z kłosami otulonymi plewami, w których w okresie owocowania zamknięte … Langenscheidt Polski wyjaśnień
owies — m IV, D. owsa, Ms. owsie; lm M. owsy «Avena, roślina z rodziny traw, o kłoskach zwykle kilkukwiatowych zebranych w wiechę, występująca w około 30 gatunkach w strefie umiarkowanej; rośnie dziko lub uprawiana jako roślina pastewna i zboże» Pole… … Słownik języka polskiego
овес — род. п. овса, укр. овес, род. п. вiвса, вiвсюг овсюг , блр. овсюк, др. русск. овьсъ, болг. овес, сербохорв. о̀вас, род. п. овса, словен. oves, род. п. ovsa, чеш. оvеs, слвц. оvоs, польск. owies, в. луж. wows, н. луж. hows. Родственно лит. avižà… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
Список праиндоевропейских корней — Для улучшения этой статьи желательно?: Найти и оформить в виде сносок ссылки на авторитетные источники, подтверждающие написанное … Википедия
Древнепольский язык — Страны: Польша (до XVI века) Вымер: К началу … Википедия
ovắz — ( zuri), s.n. – Numele unor plante erbacee din familia gramineelor (Avena). – var. ovăs. Megl. uves. sl. ovisu, ovesu (Miklosich, Lexicon, 487; Cihac, II, 235), cf. bg. ovisi (Conev 47), slov., ceh. oves, pol. owies. Z final, care nu este în sl … Dicționar Român
bronować — ndk IV, bronowaćnuję, bronowaćnujesz, bronowaćnuj, bronowaćował, bronowaćowany «uprawiać rolę za pomocą brony, spulchniać i wyrównywać zaoraną ziemię, przykrywać ziemią zasiane ziarno, nawóz mineralny itp.» Bronować pole, rolę. Bronować owies,… … Słownik języka polskiego
chrupać — ndk IX, chrupaćpię, chrupaćpiesz, chrup, chrupaćał, chrupaćany chrupnąć dk Va, chrupaćnie, chrupaćnął, chrupaćnęła, chrupaćnąwszy 1. «wydawać charakterystyczny odgłos przy gryzieniu, łamaniu, kruszeniu (się) czegoś; trzeszczeć» Lód, śnieg chrupie … Słownik języka polskiego
chrupotać — ndk IX, chrupotaćoczę (chrupotaćocę), chrupotaćoczesz (chrupotaćocesz), chrupotaćocz, chrupotaćał, chrupotaćany 1. «wydawać charakterystyczny odgłos przy gryzieniu, kruszeniu, łamaniu się czegoś; chrzęścić, trzeszczeć» Kości chrupocą w paszczy… … Słownik języka polskiego
drobnoziarnisty — 1. «zawierający drobne ziarna, nasiona» Drobnoziarnisty jęczmień, len, owies, słonecznik. Drobnoziarnista pszenica. Drobnoziarniste żyto. 2. «złożony, zbudowany z drobnych ziarn (kulistych lub bryłowatych cząsteczek), występujący w postaci… … Słownik języka polskiego
krówsko — n II, N. krówskokiem; lm D. krówsk zgr. od krowa (tylko w zn. 1) Chude krówsko. Krówska wlazły w owies … Słownik języka polskiego