-
1 misdaad
1 [delict; misdadigheid] crime2 [moreel slechte daad] outrage, moral offence♦voorbeelden:1 zware misdaad • serious crime, felonymisdaad loont niet • crime doesn't payde stad van misdaad zuiveren • clean up the towneen misdaad jegens de gemeenschap • a public wrong -
2 schandaal
1 [gebeurtenis] scandal, outrage♦voorbeelden:1 een publiek/een politiek schandaal • a public outrage, a political scandalop schandaaltjes belust • out for scandalhet is een schandaal (dat) • it's a disgrace (that)voor schandaal lopen • be a disgrace -
3 geweld aandoen
v. violate, do violence to, force, outrage -
4 krenken
v. offend, give offence, give offense, hurt, hurt deeply, hurt smb.'s feelings, wound, derange, outrage, insult -
5 smaad
n. indignity, indignation, vilification, opprobrium, defamation, contumely, ignominy, outrage, attaint, taunt, libel -
6 verkrachten
v. violate, ravish, outrage, rape, interfere -
7 verkrachting
n. violation, ravishment, outrage, rape -
8 verontwaardiging
n. indignation, outcry, outrage, dander, dudgeon -
9 bomaanslag
1 bomb attack 〈voornamelijk op specifieke mens(en)/doel〉 ⇒ bombing 〈 voornamelijk willekeurig〉, bomb outrage♦voorbeelden:de vele bomaanslagen in Noord-Ierland • the many bombings in Northern Ireland -
10 een publiek/een politiek schandaal
een publiek/een politiek schandaala public outrage, a political scandalVan Dale Handwoordenboek Nederlands-Engels > een publiek/een politiek schandaal
-
11 godgeklaagd
〈 informeel〉♦voorbeelden: -
12 haar zo te onderdrukken is een misdaad
haar zo te onderdrukken is een misdaadVan Dale Handwoordenboek Nederlands-Engels > haar zo te onderdrukken is een misdaad
-
13 schanddaad
-
14 verontwaardiging
♦voorbeelden:Van Dale Handwoordenboek Nederlands-Engels > verontwaardiging
-
15 wandaad
См. также в других словарях:
outrage — [ utraʒ ] n. m. • 1080; de 2. outre 1 ♦ Offense ou injure extrêmement grave (de parole ou de fait). ⇒ affront, injure, insulte, offense. « Ce manque de parole au rendez vous lui semblait un outrage » (Flaubert). Venger, laver un outrage. Faire… … Encyclopédie Universelle
outragé — outrage [ utraʒ ] n. m. • 1080; de 2. outre 1 ♦ Offense ou injure extrêmement grave (de parole ou de fait). ⇒ affront, injure, insulte, offense. « Ce manque de parole au rendez vous lui semblait un outrage » (Flaubert). Venger, laver un outrage.… … Encyclopédie Universelle
OutRage! — (¡estruendo de indignación!) es un grupo por la lucha de los derechos de los homosexuales y bisexuales del Reino Unido que preconiza la acción directa. Es un grupo radical que frecuentemente ha sido criticado por ser extremistas; varios miembros… … Wikipedia Español
Outrage — may refer to: Outrage! (game), a board game OutRage!, a UK LGBT rights direct action group Tort of outrage, in law, an alternative term for intentional infliction of emotional distress Contents 1 Film and television 2 … Wikipedia
OutRage — OutRage! ist eine britische Aktionsgruppe, die sich für die Rechte homosexueller, bisexueller und transsexueller Männer und Frauen einsetzt. Ihr Gründer ist Peter Tatchell. Die Gruppe entstand am 10. Mai 1990. Viele ihrer Protestaktionen sind… … Deutsch Wikipedia
Outrage — bezeichnet: OutRage!, britische Aktionsgruppe Outrage ist der Name folgender Musikgruppen: Outrage (österreichische Band), österreichische Death Metal Band Outrage (kanadische Band), kanadische Speed , Thrash , und Progressive Metal Band Outrage… … Deutsch Wikipedia
outrage — Outrage. s. m. Injure atroce. Grand outrage. sanglant outrage. quel outrage! faire un outrage, faire outrage à quelqu un. on luy a fait outrage en sa personne, en son honneur. recevoir un outrage. souffrir un outrage … Dictionnaire de l'Académie française
OutRage! — ist eine britische Aktionsgruppe, die sich für die Rechte homosexueller, bisexueller und transsexueller Männer und Frauen einsetzt. Ihr Gründer ist Peter Tatchell. Die Gruppe entstand am 10. Mai 1990. Viele ihrer Protestaktionen sind gegen… … Deutsch Wikipedia
Outrage — Out rage, v. t. [imp. & p. p. {Outragen}; p. pr. & vb. n. {Outraging}.] [F. outrager. See {Outrage}, n.] [1913 Webster] 1. To commit outrage upon; to subject to outrage; to treat with violence or excessive abuse. [1913 Webster] Base and insolent… … The Collaborative International Dictionary of English
outragé — outragé, ée (ou tra jé, jée) part. passé d outrager. 1° Qui a subi un outrage. • N importe, elle se sent comme vous outragée, RAC. Brit. I, 4. • Les théologiens commencent trop souvent par dire que Dieu est outragé, quand on n est pas de… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
outrage — out·rage / au̇t ˌrāj/ n 1: a deeply offensive or violent act 2: the tort of intentionally inflicting emotional distress Merriam Webster’s Dictionary of Law. Merriam Webster. 1996 … Law dictionary