Перевод: с исландского на все языки

со всех языков на исландский

outermost

  • 1 YTRI

    * * *
    better ýtri, a. compar., outer.
    * * *
    compar. [Germ. ausser; Engl. outer], outer, utter: yztr, superl. outermost, uttermost; these words are now sounded and in the Editions spelt with a short vowel, but ýtri, ýztr are prob. the true old forms; thus nýtr, ýtra rhyme in Fms. xi. 307, in a verse of the beginning of the 12th century, (Aarb. for Nord. Oldk. 1866, p. 278); til þverár innar ytri, Landn. 222; Rangá hina ytri, Eg. 100; allt it efra, opp. to it ytra, 58; hann nam land allt it ytra, Landn. 253, Orkn. 6; á yztu síðu heimsins, Sks. 199; á hinu yzta skipinu, Fms. i. 158; yztu skipanna, outermost of the ships, vii. 256; róit á útborða hinum yztum, viii. 221; skalt þú hafa váskufl yztan (of clothes), Nj. 32; hann hafði yzta heklu blá, Ld. 274; Þórir vildi sitja yztr virðinga manna, Nj. 50; cp. hin yztu sæti, hinn yzta sess, Luke xiv. 9; hin yztu myrkr, N. T.
    II. metaph., ens ytra manns ok ens iðra, Hom. 53; auðæfi en ytri, Greg. 25; auðgask með ytrum gjöfum, outer, i. e. worldly, goods, Mar.

    Íslensk-ensk orðabók > YTRI

  • 2 FRÁ

    * * *
    I) prep. with dat.
    1) from (ganga frá lögbergi);
    2) away from (nökkut frá öðrum mönnum);
    3) of time, alit frá eldingu, all along from daybreak;
    dag frá degi, one day after another;
    4) from among, beyond;
    gera sik auðkendan frá öðrum mönnum, to make oneself conspicuous;
    frá líkindum, against likelihood;
    6) of, about;
    er mér svá frá sagt konungi, I am told so about the king;
    7) as adv. away;
    hverfa frá, to turn away;
    til ok frá, to and fro;
    héðan í frá, hence, henceforlh;
    þar út í frá, secondly, next.
    II) from fregna.
    * * *
    prep. with dat., sometimes with í or á prefixed, ífrá, áfrá, cp. Swed. ifrån; áfra, Fms. vi. 326, 439, viii. 25, ix. 508, x. 408; í frá, xi. 16, 137, 508, Grág. ii. 30, Nj. 83, 108, passim: [Goth. fram; A. S. fram, from; Engl. from; O. H. G. fram; again in the Scandin., Swed. från; Dan. fra; Ormul. fra; so also Engl. fro (in to and fro and froward) is a Dan. form, but from a Saxon]:—from, vide af, p. 3, col. 2; ganga frá lögbergi, Nj. 87; frá landi, Ld. 118; ofan frá fjöllum, Ísl. ii. 195; frá læknum, 339: with adv. denoting direction, skamt frá ánni, Nj. 94; skamt frá landi, Ld.; upp frá bæ Una, Fs. 33, Ld. 206; niðr frá Mælifells-gili, Landn. 71; ofan frá Merki-á, Eg. 100; ut frá Unadal, Fs. 31; norðr frá garði, Nj. 153; norðr frá dyrum, Fms. viii. 25; austr frá, ix. 402; suðr frá Noregi, x. 271; skamt frá vatninu, Ld. 268; allt frá ( all the way from) Gnúpu-skörðum, 124: ellipt., inn frá, útar frá, Nj. 50: with the indecl. particle er, vetfang þeim er frá ( from which) var kvatt, Grág. (Kb.)
    β. with names of hills, rivers, or the like, from, but ‘at’ is more freq., vide p. 26; frá Ósi, Eirekr frá Ósi, Þórð. 8 new Ed.; Þórðr frá Höfða, Ld. 188, 200; frá Mosfelli, frá Hlíðarenda, Landn., Nj. passim.
    2. denoting aloof; brott frá öðrum húsum, aloof from other houses, Eg. 203; nökkut frá ( aloof from) öðrum mönnum, Fas. i. 241; út í frá öðrum mönnum, aloof from other men, Hkr. i. 223.
    3. with adverbs denoting direction; Varbelgir eru hér upp frá yðr, Fms. ix. 512; stóðu spjót þeirra ofan frá þeim, Nj. 253; þangat frá garði, er …, in such a direction from the farm, that …, Grág. i. 82.
    4. with verbs, as vita, horfa, snúa frá, to look away from, Skálda 242; stafnar horfa frá landi, Fms. xi. 101; þat er frá vissi berginu, viii. 428.
    5. with gen. ellipt. cp. ‘at’ A. II. 7; frá riks manns, from a rich man’s [ house], Hom. 117; frá Arnórs, Bjarn. 35; frá frú Kristínar, Fms. ix. 407; frá bóanda þess, Grág. i. 300; frá Heljar, Edda (Ub.) 292; frá Bjarnar, Hkr. i. 190.
    6. temp., fjórtán nætr frá alþingi, Grág. i. 122; frá þessu, from that time, since; upp frá þessu, id., Ld. 50, Fms. xi. 334; frá hinni fyrstu stund, Sks. 559; allt frá eldingu, all along from daybreak, Hrafn. 7; frá öndverðu, from the beginning, Sks. 564; frá fornu ok nýju, of old and new, Dipl. iv. 14: adding upp, upp frá því, ever since, Bs. ii. 37.
    7. denoting succession; stund frá stund, from time to time, 656 A. i. 36; ár frá ári, year after year, Stj. 17; dag frá degi, Fms. ii. 230; hvern dag frá öðrum, one day after another, viii. 182; hvárt sumar frá öðru, one summer after another, Grág. i. 92; annan dag frá öðrum, Eg. 277: in other relations, maðr frá manni, man after man, Finnb. 228.
    II. metaph.,
    1. from among, above, beyond, surpassingly; göra sik auðkenndan frá öðrum mönnum, to distinguish oneself from ( above) other men, Fms. vii. 73, Fb. ii. 73: adding sem, frá því sem …, beyond that what …; frá því harðfengir ok íllir viðreignar sem aðrir, Fms. i. 171; herðibreiðr, svá at þat bar frá því sem aðrir menn vóru, Eg. 305; nú er þat annathvárt at þú ert frá því þróttigr ok þolinn sem aðrir menn, Fms. ii. 69: cp. frá-görðamaðr, frá-bær.
    2. with verbs denoting deprivation, taking away, forsaking, or the like; taka e-t frá e-m, to take a thing from one, Nj. 253; renna frá e-m, 264; deyja frá úmögum, to ‘die from orphans,’ i. e. leave orphans behind one, Grág. i. 249; segja sik ór þingi frá e-m, to secede from one, Nj. 166; liggja frá verkum, to be bedridden ‘from work,’ i. e. so as to be unable to work, Grág. i. 474; seljask arfsali frá úmögum, i. e. to shift one’s property from the minors, i. e. to cut them off from inheritance, 278.
    3. against; þvert frá mínu skapi, Fms. vii. 258, Hom. 158; frá líkindum, against likelihood, Eg. 769.
    4. denoting derivation from a person; í mikilli sæmd frá konungi, Ísl. ii. 394; njóta skaltu hans frá oss, Fbr. 58 new Ed.;—so also, kominn frá e-m, come of, descended from one, Eb. sub fin., Landn. passim.
    5. of, about, concerning; segja frá e-u, to tell of a thing, Fms. xi. 16, 137, Nj. 100, (frá-saga, frá-sögn, a story); verða víss frá e-m, to be informed about one, Fms. iv. 184; er mér svá frá sagt konungi, I am told so of the king, Eg. 20; lýgi hann mestan hlut frá, he lies for the most part, Ísl. ii. 145, cp. Nj. 32.
    III. adverb. or ellipt. away, off; hverfa frá, to turn away, Landn. 84; snúa í frá, Nj. 108; stukku menn frá, Eg. 289; hnekkjask Írar nú frá, Ld. 78; ok frá höndina, and the hand off, Nj. 160; falla frá, to fall off, to die (fráfall), Fms. x. 408; til ok frá, to and fro, Eg. 293, Fms. ix. 422, Pass. 3. 2; héðan í frá, hence ‘fro,’ Nj. 83; þaðan í frá, thence, Grág. ii. 30: þar ut í frá, secondly, next, Fms. vi. 326; outermost, 439:—temp., þaðan, héðan frá, thence, Grág. i. 204, ii. 30, Fms. ii. 231, Nj. 83, Vápn. 30: cp. the phrases, af og frá, by no means! vera frá, to be gone, done with, dead.

    Íslensk-ensk orðabók > FRÁ

  • 3 ÚT

    * * *
    adv.
    1) out, towards the outer side, opp. to inn( út ok inn með hverjum firdi); kalla menn út, out of doors; út ór, out of, out from; út munninn, out of the mouth;
    2) of time, út jól, all through Yule;
    3) láta út, to stand out to sea; esp. of going out to Iceland from Norway, opp. to útan( far þú til Íslands út); koma út hingat, or simply, koma út, to come to Iceland; also of other far countries (fara út til Jórsala);
    4) with verbs; brenna út, to burn out; bjóða út liði, to levy troops.
    * * *
    adv., compar. útarr, superl. útarst, and later form yzt; [Ulf. and A. S. ût; Engl. out; Scot. b-ut; O. H. G. ûz; Germ. aus, qs. auz; Dan. ud]:—out, towards the outer side (of a door, outskirt, circumference), opp. to inn, q. v.; út eptir ánni, Eg. 81; út ok inn með hverjum firði, 48; út með sjó, 746; út eptir firði, 87; inn til Leirulækjar, ok út til Straumfjarðar, 140; út eða inn, Nj. 104; kalla mann út, out of doors, 17; sjá út, to look out, Ld. 148; út þær dyrr, Sturl. i. 178; út ór, out of, out from, Nj. 182; út munninn, out of the mouth, Fms. vi. 351; snúa út, to turn out, Mar.; út þar, out there, Eg. 394; þangat út, out there, Fms. x. 400; stíga á skip út, Ld. 158; bera fé á út, on board, Eg. 98; garðr var í túninu meirr út ( farther out) á völlinn, Háv. 53: of time, út Jól, ‘Yule out,’ all through Yule, Pm. 104; vetrinn út, sumarit út, throughout the winter, summer; láta út, to stand out to sea, Band. 39.
    2. as a naut. phrase ‘út’ often means going out to Iceland from Norway (cp. útan); far þú til islands út, Eg. 475; koma út hingat, Grág. (Kb.) ii. 211; and simply, koma út, Nj. 4, Ld. 230, Eg. 339, passim (út-kváma); eigu þau börn arf at taka út hingat, out here, i. e. here in Iceland, Grág. i. 181: = úti, út á Íslandi, Ld. 254: then of other far countries, fara út til Jórsala, Fms. vii. 199; þeir menn er farit höfðu út með Skopta (i. e. to Palestine), 74: also of going to Rome, ix. 412: út (= úti), á Serklandi, Hom. 130; út í París, Fms. x. 58.
    3. with verbs; brenna út, to burn out, Bárð. 180; út-brunninn, out-burnt: lúka út, to lay out, Dipl. ii. 12; bjóða út liði, to levy (út-boð); taka út, to take out (money), iv. 7; leika vel, ílla út, to treat well, ill, Fas. i. 90; dauðr út af, dead out and out, 65.
    II. compar. farther out; finna hval útarr, Grág. (Kb.) ii. 130; sitja útarr, of a fisherman, Edda 35; ganga útar eptir húsi, from outside inwards, Ld. 16, 200, Fms. vi. 102; sat hann útar frá Höskuldi, towards the door, Nj. 50; þar útar frá, Eg. 206, 547.
    III. superl. utmost; þar eru netlög útarst, Grág.; þaðan frá sem fyrvir útarst, ii. 380; yzt í annan arminn, Fms. vi. 315; hann hafði yzt loðkápu, he wore it outermost, i. 149.

    Íslensk-ensk orðabók > ÚT

  • 4 yztr

    better ýztr, a. superl., outermost.
    * * *
    superl., see ytri.

    Íslensk-ensk orðabók > yztr

См. также в других словарях:

  • Outermost — Out er*most , a. [See {Uttermost}, {Utmost}, and cf. {Outmost}.] Being on the extreme external part; farthest outward; as, the outermost row. Boyle. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • outermost — index extreme (last), last (final), peripheral Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • outermost — [adj] outer beyond, distant, fringe, furthermost, outlying, outmost, outward, peripheral, remote; concepts 484,583 …   New thesaurus

  • outermost — ► ADJECTIVE ▪ furthest from the centre …   English terms dictionary

  • outermost — [out′ər mōst΄] adj. located farthest without …   English World dictionary

  • outermost — [[t]a͟ʊtə(r)moʊst[/t]] ADJ: ADJ n The outermost thing in a group is the one that is furthest from the centre. ...the outermost corners of each room. ...Pluto, the outermost known planet. Ant: innermost …   English dictionary

  • outermost — /ow teuhr mohst / or, esp. Brit., / meuhst/, adj. farthest out; remotest from the interior or center: the outermost limits. [1350 1400; ME; see OUTER, MOST] * * * …   Universalium

  • outermost — adjective a) Superlative form of outer. He lived on the outermost edge of the city. b) Farthest outside; as far from the center or inside as possible. See Also: outermore …   Wiktionary

  • outermost — adj. Outermost is used with these nouns: ↑edge, ↑layer, ↑reach, ↑ring …   Collocations dictionary

  • outermost — out|er|most [ˈautəməust US tərmoust] adj [only before noun] furthest from the middle ≠ ↑innermost ▪ the outermost stars …   Dictionary of contemporary English

  • outermost — adjective (only before noun) furthest outside or furthest from the middle: the outermost stars opposite inmost (2), innermost (2) …   Longman dictionary of contemporary English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»