-
1 otumanić
глаг.• одурманить* * *otumani|ć\otumanićony сов. 1. заморочить, одурачить, сбить с толку;2. одурить, одурманить, отуманить+1. obałamucić, ogłupić 2. zamroczyć, odurzyć
* * *otumaniony сов.1) заморо́чить, одура́чить, сбить с то́лку2) одури́ть, одурма́нить, отума́нитьSyn:
См. также в других словарях:
ogłupiały — ogłupiałyali «taki, który stracił orientację, zdolność rozumowania, myślenia; oszołomiony, otumaniony» Ogłupiałe psy biegały w kółko … Słownik języka polskiego