-
1 otępiałość
-
2 otępialość
ж отупіння -
3 otępienie
сущ.• оцепенение• тупость* * *☼ отупение;\otępienie umysłowe тупоумие; \otępienie starcze старческое слабоумие
+ otępiałość, zobojętnienie* * *сотупе́ниеotępienie umysłowe — тупоу́мие
otępienie starcze — ста́рческое слабоу́мие
Syn:
См. также в других словарях:
otępiałość — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. otępiałośćści, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od przym. otępiały: Wpaść w otępiałość po bankructwie swojej firmy. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
otępiałość — ż V, DCMs. otępiałośćści, blm → otępienie w zn. 2 … Słownik języka polskiego
otępienie — n I 1. rzecz. od otępić, otępieć. 2. «stan zaniku wrażliwości, energii; bierność, apatia, zobojętnienie, ociężałość, otępiałość» Po śmierci żony wpadł w otępienie. 3. lm D. otępienieeń med. psych. «stały, postępujący spadek sprawności… … Słownik języka polskiego
