-
1 ostrzeliwać
ostrzeliwać się sich beschießen -
2 ostrzeliwać
глаг.• бомбардировать• обстреливать* * *ostrzeliwa|ć\ostrzeliwaćny несов. обстреливать; подвергать обстрелу* * *ostrzeliwany несов.обстре́ливать; подверга́ть обстре́лу -
3 ostrzeliwać
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > ostrzeliwać
-
4 ostrzeliwać
1. bombarder2. canonner3. mitrailler -
5 ostrzeliwać
ráca -
6 ostrzeliwać
[остшелівачь]v.ndkобстрілювати, відстрілювати -
7 ostrzeliwać
обстрілювати -
8 ostrzeliwać
lume -
9 ostrzeliwać
βομβαρδίζω -
10 ostrzeliwać kot
обстреливать кошкаOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > ostrzeliwać kot
-
11 ostrzeliwać pałac
обстреливать дворецOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > ostrzeliwać pałac
-
12 ostrzeliwać wyłom
обстреливать проломOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > ostrzeliwać wyłom
-
13 ostrzeliwać się
обстрілюватися -
14 ostrzelać
pf.ostrzeliwać ipf.1. ( pociskami) shell, shoot, fire on, play guns; ( z ciężkiej artylerii) bombard, bomb; ( z dział) cannonade.2. (= wypróbować broń) test, try out.pf.ostrzeliwać się ipf.1. fire l. shoot back, play guns.2. (= nabrać wprawy w strzelaniu) train l. practice shooting.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > ostrzelać
-
15 обстреливать
-
16 shell
[ʃɛl] 1. n( on beach) muszla f; ( small) muszelka f; ( of egg) skorupka f; ( of nut etc) łupina f; ( of tortoise) skorupa f; ( explosive) pocisk m; ( of building) szkielet m2. vtPhrasal Verbs:* * *[ʃel] 1. noun1) (the hard outer covering of a shellfish, egg, nut etc: an eggshell; A tortoise can pull its head and legs under its shell.) skorupa2) (an outer covering or framework: After the fire, all that was left was the burned-out shell of the building.) szkielet3) (a metal case filled with explosives and fired from a gun etc: A shell exploded right beside him.) pocisk2. verb1) (to remove from its shell or pod: You have to shell peas before eating them.) łuskać2) (to fire explosive shells at: The army shelled the enemy mercilessly.) ostrzeliwać•- come out of one's shell
- shell out -
17 ostrzel|ać1
pf — ostrzel|iwać impf Ⅰ vt 1. (strzelić wiele razy) to fire, to rake; (ogniem artyleryjskim) to batter, to cannonade, to shell; (ogniem flankowym) to enfilade- ostrzelali budynek z karabinów maszynowych they raked the building with machine-gun fire- żołnierze ostrzelali przepływający okręt the soldiers fired at a passing ship2. środ., Wojsk. (wypróbować strzelając) to break in- ostrzelać karabin to break in a rifleⅡ ostrzelać się — ostrzeliwać się 1. (strzelać do siebie nawzajem) to fire a. shoot at each other/one another 2. (osłaniać ogniem) to fire, to shoot- osaczeni przestępcy zaczęli się ostrzeliwać the cornered criminals began to shoot- ostrzeliwując się, zdołali uciec z budynku they shot their way out of the building3. środ., Wojsk. (nabrać wprawy w strzelaniu) to acquire shooting skillsThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > ostrzel|ać1
-
18 бомбардировать
-
19 відстрілювати
widstril'uwatyдієсл. -
20 bombard
[bɔm'bɑːd]vt ( MIL)* * *1) (to attack with artillery: They bombarded the town.) ostrzeliwać2) (to direct questions etc at: The reporters bombarded the film star with questions.) wziąć w krzyżowy ogień•
- 1
- 2
См. также в других словарях:
ostrzeliwać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ic, ostrzeliwaćwuję, ostrzeliwaćwuje, ostrzeliwaćany {{/stl 8}}– ostrzelać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIIa, ostrzeliwaćam, ostrzeliwaća, ostrzeliwaćają, ostrzeliwaćany {{/stl 8}}{{stl 7}} strzelać z broni palnej… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ostrzeliwać się – ostrzelać się — {{/stl 13}}{{stl 7}} strzelać wielokrotnie z broni palnej do siebie nawzajem : {{/stl 7}}{{stl 10}}Walczące oddziały ostrzeliwały się przez pół nocy. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ostrzelać — dk I, ostrzelaćam, ostrzelaćasz, ostrzelaćają, ostrzelaćaj, ostrzelaćał, ostrzelaćany ostrzeliwać ndk VIIIb, ostrzelaćwuję, ostrzelaćwujesz, ostrzelaćwuj, ostrzelaćiwał, ostrzelaćiwany 1. «obrzucić pociskami z broni palnej, wielokrotnie strzelić… … Słownik języka polskiego
prać — ndk IX, piorę, pierzesz, pierz, prał, prany 1. «usuwać brud z tkanin (bielizny, odzieży itp.) za pomocą wody z dodatkiem środków rozpuszczających brud, np. mydła, proszków, płynów; usuwać zanieczyszczenia z tkanin za pomocą środków chemicznych,… … Słownik języka polskiego
ogień — 1. Coś piecze, pali kogoś jak ogień, żywym ogniem a) «coś jest przyczyną silnego, przejmującego, piekącego bólu»: Pod palcami czułem na policzku i uchu grubą pręgę, która straszliwie bolała i piekła jak ogień. J. Brzechwa, Owoc. b) «ktoś ma… … Słownik frazeologiczny
bombardować — ndk IV, bombardowaćduję, bombardowaćdujesz, bombardowaćduj, bombardowaćował, bombardowaćowany 1. «zrzucać bomby z samolotu w celu rażenia obiektów naziemnych i morskich; dawniej: silnie ostrzeliwać obiekty pociskami artyleryjskimi» Bombardować… … Słownik języka polskiego
brać — I ndk IX, biorę, bierzesz, bierz, brał, brany 1. «ujmować, chwytać, obejmować ręką, oburącz (także narządem chwytnym, np. u zwierząt, albo narzędziem); przystosowywać do niesienia, trzymania» Brać co palcami, ręką, zębami, łyżką, widelcem, łopatą … Słownik języka polskiego
miasto — n III, Ms. mieście; lm D. miast 1. «duży obszar intensywnie i planowo zabudowany, podlegający odrębnej administracji, będący skupiskiem ludności wykonującej zawody nierolnicze» Miasto stołeczne, prowincjonalne. Miasto fabryczne, handlowe, portowe … Słownik języka polskiego
obstrzelać — dk I, obstrzelaćam, obstrzelaćasz, obstrzelaćają, obstrzelaćaj, obstrzelaćał, obstrzelaćany obstrzeliwać ndk VIIIa, obstrzelaćwuję, obstrzelaćwujesz, obstrzelaćwuj, obstrzelaćiwał, obstrzelaćiwany 1. → ostrzelać w zn. 1 2. górn. «spowodować… … Słownik języka polskiego
otwarty — otwartyrci imiesł. bierny czas. otworzyć (p.) otwarty w użyciu przym. 1. «rozległy, obszerny, niczym nie okolony» Otwarte pola, równiny, stepy. Otwarty widok. ∆ Otwarty samochód, powóz itp. «samochód, powóz itp. bez dachu, odkryty, lub z… … Słownik języka polskiego
prażyć — ndk VIb, prażyćżę, prażyćżysz, praż, prażyćżył, prażyćżony 1. «poddawać produkty żywnościowe działaniu wysokiej temperatury; przypiekać» Prażyć mąkę, kaszę, kukurydzę. Prażyć coś na patelni, w garnku. Prażone kartofle. 2. «oddziaływać na kogoś… … Słownik języka polskiego