-
1 oskarżyć
глаг.• винить• инкриминировать• обвинить• обвинять* * *oskarż|yć\oskarżyćony сов. 1. о со обвинить в чём;\oskarżyć о nadużycie обвинить в растрате;
2. kogo (złożyć skargę) подать жалобу, заявить на кого;\oskarżyć kogoś przed sądem подать на кого-л. (жалобу) в суд+1. obwinie
* * *oskarżony сов.1) o co обвини́ть в чёмoskarżyć o nadużycie — обвини́ть в растра́те
oskarżyć kogoś przed sądem — пода́ть на кого́-л. (жа́лобу) в суд
Syn:obwinić 1) -
2 oskarżyć się
-
3 oskarżyć\ się
-
4 obwinić
глаг.• обвинить• обвинять* * *obwini|ć\obwinićony сов. обвинить;\obwinić о coś обвинить в чём-л.+* * *obwiniony сов.обвини́тьobwinić o coś — обвини́ть в чём-л.
Syn: -
5 oskarżać
-
6 pomówić
глаг.• поговорить* * *pomówi|ć\pomówićony сов. 1. поговорить, побеседовать;2. о со (несправедливо) обвинить в чём; \pomówić r zdradę обвинить в измене+1. porozmawiać, pogadać 2. posądzić, oskarżyć, zarzucić
* * *pomówiony сов.1) поговори́ть, побесе́доватьpomówić o zdradę — обвини́ть в изме́не
Syn: -
7 zarzucić
глаг.• забросать• забросить• закидать• закинуть• запрокинуть• зашвырнуть• упрекнуть* * *zarzuc|ić\zarzucićę, \zarzucićony сов. 1. (за)бросить;\zarzucić naukę забросить учёбу; \zarzucić palenie бросить курить; \zarzucić sieci расставить (забросить) сети;
2. забросать, закидать;\zarzucić pytaniami забросать вопросами;
3. набросить, накинуть;\zarzucić coś na siebie накинуть что-л. на себя; 4. занести nieos., вильнуть;ciężarówka \zarzucićiła na zakręcie грузовик занесло на повороте;
5. komu со обвинить, упрекнуть кого в чём;\zarzucić obłudę обвинить в лицемерии; \zarzucić kłamstwo обвинить во лжи; ● \zarzucić czapkami закидать шапками; \zarzucić ręce (ramiona) na szyję обвить руками шею; \zarzucić worek na plecy взвалить мешок на плечи (на спину);
\zarzucić rynek towarami наводнить рынок товарами+5. obwinie, oskarżyć
* * *zarzucę, zarzucony сов.1) (за)бро́ситьzarzucić naukę — забро́сить учёбу
zarzucić palenie — бро́сить кури́ть
zarzucić sieci — расста́вить (забро́сить) се́ти
2) заброса́ть, закида́тьzarzucić pytaniami — заброса́ть вопро́сами
3) набро́сить, наки́нутьzarzucić coś na siebie — наки́нуть что́-л. на себя́
4) занести́ nieos., вильну́тьciężarówka zarzuciła na zakręcie — грузови́к занесло́ на поворо́те
5) komu co обвини́ть, упрекну́ть кого в чёмzarzucić obłudę — обвини́ть в лицеме́рии
zarzucić kłamstwo — обвини́ть во лжи
•- zarzucić ręce na szyję
- zarzucić ramiona na szyję
- zarzucić worek na plecy
- zarzucić rynek towaramiSyn:
См. также в других словарях:
oskarżyć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}oskarżać I {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
oskarżyć — dk VIb, oskarżyćżę, oskarżyćżysz, oskarż, oskarżyćżył, oskarżyćżony oskarżać ndk I, oskarżyćam, oskarżyćasz, oskarżyćają, oskarżyćaj, oskarżyćał, oskarżyćany 1. «obwinić, posądzić, pomówić kogoś o coś, przypisać, zarzucić komuś coś złego»… … Słownik języka polskiego
oskarżyć się — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}oskarżać się {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
oskarżać się – oskarżyć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} oskarżać samego siebie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Teraz oskarżał się o brak konsekwencji w postępowaniu. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} oskarżać… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pomówić — dk VIa, pomówićwię, pomówićwisz, pomówićmów, pomówićwił, pomówićwiony pomawiać ndk I, pomówićam, pomówićasz, pomówićają, pomówićaj, pomówićał, pomówićany 1. tylko dk «spędzić pewien czas na rozmowie z kimś (zwykle w jakiejś sprawie, na określony… … Słownik języka polskiego
Szymon Pawłowski (Politiker) — Szymon Pawłowski Szymon Jerzy Pawłowski (* 5. Dezember 1978 in Sanok) ist ein polnischer Politiker der Liga Polnischer Familien. Pawłowski hat 2002 ein Studium an der Wirtschaftsuniversität Krakau abgeschlossen. Er ist 1998 der Allpolnischen… … Deutsch Wikipedia
pręgierz — 1. Postawić, stawiać kogoś, coś pod pręgierzem (pod pręgierz) opinii publicznej «obwinić, obwiniać, oskarżyć, oskarżać, napiętnować kogoś, coś publicznie, oddać, oddawać kogoś, coś pod sąd opinii publicznej»: Jest to więc prawo władzy, a nie… … Słownik frazeologiczny
donieść — dk XI, donieśćniosę, donieśćniesiesz, donieśćnieś, donieśćniósł, donieśćniosła, donieśćnieśli, donieśćniesiony donosić ndk VIa, donieśćnoszę, donieśćsisz, donieśćnoś, donieśćsił, donieśćnoszony 1. «przynieść, dostarczyć do określonego miejsca;… … Słownik języka polskiego
kradzież — ż VI, DCMs. y; lm M. e, D. y 1. «potajemne zabranie cudzej własności, przestępstwo polegające na zabraniu cudzego mienia ruchomego w celu przywłaszczenia; złodziejstwo» Drobna kradzież. Kradzież grosza publicznego, samochodu. Kradzież towaru ze… … Słownik języka polskiego
obciążyć — dk VIb, obciążyćżę, obciążyćżysz, obciążyćciąż, obciążyćżył, obciążyćżony obciążać ndk I, obciążyćam, obciążyćasz, obciążyćają, obciążyćaj, obciążyćał, obciążyćany 1. «włożyć na kogoś, na coś lub w coś jakiś ciężar, obładować czymś ciężkim,… … Słownik języka polskiego
obrzucić — dk VIa, obrzucićcę, obrzucićcisz, obrzucićrzuć, obrzucićcił, obrzucićcony obrzucać ndk I, obrzucićam, obrzucićasz, obrzucićają, obrzucićaj, obrzucićał, obrzucićany 1. «rzucając, ciskając obsypać, zasypać czymś» Obrzucać kogoś kamieniami. Obrzucić … Słownik języka polskiego
