-
81 breitheamh
1 juror 2 ocenić 3 osądzać 4 osądzić 5 sądzić 6 sędzia 7 sędziować 8 uważać 9 wydawać 10 znawca -
82 cnoc
1 dosiadać 2 dosiąść 3 góra 4 górka 5 montować 6 oprawa 7 osadzić 8 pagórek 9 podnosić 10 przyłączyć 11 sadzać 12 szczyt 13 urządzać 14 wsiadać 15 wspinać 16 wspiąć 17 wzgórze 18 wzniesienie 19 wznosić 20 zawieszenie -
83 socraigh
1 adaptować 2 dysponować 3 godzić 4 instalować 5 irytacja 6 kłopot 7 naprawiać 8 odpowiadać 9 organizować 10 osadzić 11 osiedlać 12 osiedlić 13 osiąść 14 pasować 15 patrzeć 16 planować 17 porozumieć 18 porządkować 19 posadzić 20 postanowić 21 przygotowywać 22 przymocować 23 regulować 24 rozmieszczać 25 rozstrzygać 26 sadowić 27 skrzyczeć 28 szprycować 29 służyć 30 układać 31 umawiać 32 uporządkować 33 uregulować 34 urządzać 35 usadowić 36 uspokoić 37 ustalać 38 ustalić 39 ustanowić 40 ustawiać 41 utkwić 42 utrwalać 43 uzgadniać 44 ułożyć 45 wprawiać 46 wyznaczyć 47 zaplanować 48 zasiedlać 49 załatwiać 50 załatwić 51 zgadzać -
84 Schranke
sich in Schranken halten nie wykraczać poza granice;jemanden in seine Schranken weisen osadzić pf k-o, wskazać pf k-u właściwe miejsce -
85 urteilen
urteilen v/i (über jemanden, etwas) <za>wyrokować (o L, w sprawie G), sądzić (o L), osądzić pf, oceni(a)ć (A);nach ihrer Miene zu urteilen, … sądząc po jej minie, ona …;urteilen Sie selbst niech pan(i) sam(a) to osądzi -
86 osadzać
-
87 osądzać
-
88 nanieść
1) ( przynieść dużą ilość)\nanieść czegoś etw herbeiholen2) ( osadzić)\nanieść czegoś etw anschwemmen -
89 osądzać
-
90 uwięzić
uwięzić [uvjɛj̃ʑiʨ̑] <-żę, -zi>vt perf1) ( osadzić w więzieniu) gefangen nehmen, festsetzen2) ( unieruchomić) einklemmengórnicy zostali uwięzieni pod ziemią die Bergleute wurden unter der Erde eingeschlossen -
91 wykrystalizować
wykrystalizować [vɨkrɨstalizɔvaʨ̑], wykrystalizowywać [vɨkrɨstalizɔvɨvaʨ̑]perf,II. vr2) ( ulec sprecyzowaniu) plany: sich +akk herauskristallisieren -
92 ablagern
ab|lagern -
93 absetzen
ab|setzenI. vt6) finetw [von der Steuer] \absetzen odpisywać [ perf odpisać] coś [od podatku]9) ( von einer Stelle kurz wegnehmen) Feder odejmować [ perf odjąć] od papieru; Geigenbogen odejmować [ perf odjąć] od strun; Flöte odejmować [ perf odjąć] od usttrinken, ohne das Glas abzusetzen pić, nie odejmując szklanki od ustII. vrsich \absetzen osadzać [ perf osadzić] się2) (fam: verschwinden)3) ( sich unterscheiden)sich von jdn/etw \absetzen odróżniać się od kogoś/czegośIII. vitrinken ohne abzusetzen wypić duszkiem -
94 ansiedeln
an|siedeln ['anzi:dəln]II. vr -
95 aussetzen
aus|setzenI. vt2) ( preisgeben)jdn/etw einer Gefahr \aussetzen ( dat) narazić kogoś/coś na niebezpieczeństwoheftigen Vorwürfen ausgesetzt sein być wystawionym na ostrą krytykę3) ( festsetzen)6) ( bemängeln)an jdm/etw etw auszusetzen haben mieć komuś/czemuś coś do zarzuceniaII. vrsich einer Gefahr ( dat) \aussetzen narażać się na niebezpieczeństwoIII. vi1) ( pausieren) pauzować[beim Spiel] eine Runde \aussetzen opuścić kolejkę [w grze] -
96 beurteilen
beurteilen * -
97 einlassen
ein|lassenI. vt1) ( eintreten lassen) wpuścić2) ( einlaufen lassen)[sich ( dat) ] ein Bad \einlassen napuścić [sobie] wody na kąpiel3) ( einarbeiten)etw in Holz/Metall \einlassen osadzić coś w drewnie/metaluII. vr1) ( eingehen auf)sich auf eine Diskussion \einlassen wdać się w dyskusjęsich mit jdm \einlassen zadawać się z kimś3) jursich [zu etw] \einlassen zeznać [w jakiejś sprawie] -
98 festsetzen
-
99 niederschlagen
nieder|schlagenI. vtII. vr1) ( Niederschlag bilden) Dampf: skraplać [ perf skroplić] się, Substanz: osadzać [ perf osadzić] sięsich in etw ( dat) \niederschlagen znaleźć wyraz w czymś -
100 werten
vtetw mit acht Punkten \werten oceniać [ perf ocenić] coś na osiem punktów2) ( bewerten)ohne es \werten zu wollen nie oceniając3) sport punktowaćnicht gewertet werden nie zaliczać się do punktacjiein Tor nicht \werten nie zaliczyć bramki
См. также в других словарях:
osadzić — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}osadzać {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}osadzić II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} gwałtownie zatrzymać :… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
osadzić — dk VIa, osadzićdzę, osadzićdzisz, osadź, osadzićdził, osadzićony osadzać ndk I, osadzićam, osadzićasz, osadzićają, osadzićaj, osadzićał, osadzićany 1. «osiedlić kogoś gdzieś; ulokować, umieścić» Kilkaset rodzin osadzono na nowych terenach. ∆… … Słownik języka polskiego
osądzić — dk VIa, osądzićdzę, osądzićdzisz, osądź, osądzićony osądzać ndk I, osądzićam, osądzićasz, osądzićają, osądzićaj, osądzićał, osądzićany 1. «rozpatrzyć sprawę i wydać wyrok; skazać wyrokiem sądu» Sędziowie przysięgli osądzili go zgodnie z prawem.… … Słownik języka polskiego
osadzić się — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}osadzać się {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}osadzić się II {{/stl 13}}{{stl 33}} gwałtownie zatrzymać się :{{/stl 33}}{{stl 10}}Konie osadziły się przed bramą. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
osadzać się – osadzić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} osiedlać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przybysze osadzali się w opuszczonych gospodarstwach. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} tworzyć osad : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
osadzać — → osadzić … Słownik języka polskiego
osadzać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, osadzaćam, osadzaća, osadzaćają, osadzaćany {{/stl 8}}– osadzić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, osadzaćdzę, osadzaćdzi, osadź, osadzaćdzony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} osiedlać … Langenscheidt Polski wyjaśnień
osądzać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, osądzaćam, osądzaća, osądzaćają, osądzaćany {{/stl 8}}– osądzić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, osądzaćdzę, osądzaćdzi, osądź, osądzaćdzony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Schutzstaffel — SS redirects here. For other uses, see SS (disambiguation). SS Schutzstaffel SS insignia … Wikipedia
areszt — m IV, D. u, Ms. aresztszcie; lm M. y 1. «pozbawienie kogoś wolności osobistej przez zamknięcie pod strażą; aresztowanie» Areszt policyjny, sądowy. Karać aresztem. Skazać na areszt. Otrzymać miesiąc ścisłego aresztu. ∆ Areszt domowy «areszt przez… … Słownik języka polskiego
aresztować — dk a. ndk IV, aresztowaćtuję, aresztowaćtujesz, aresztowaćtuj, aresztowaćował, aresztowaćowany 1. «pozbawić (pozbawiać) wolności osobistej, osadzić (osadzać) w areszcie; uwięzić (więzić)» Aresztować kogoś za coś, na czyjeś polecenie. Aresztować… … Słownik języka polskiego