Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

orsti

  • 1 orsti

    orsti Grammatical information: v. Accent paradigm: c Proto-Slavic meaning: `grow'
    Page in Trubačev: XXXII 197-199
    Old Church Slavic:
    rasti `grow' [verb], rastǫ [1sg]
    Russian:
    rastí `grow' [verb], rastú [1sg], rastët [3sg] \{1\}
    Ukrainian:
    rostý `grow' [verb], rostú [1sg]
    Czech:
    růsti `grow' [verb], rostu [1sg]
    Slovak:
    rást' `grow' [verb]
    Polish:
    róść `grow' [verb]
    Upper Sorbian:
    rośc `grow' [verb]
    Serbo-Croatian:
    rásti `grow' [verb];
    Čak. rãs (Orbanići) `grow, increase' [verb], rāstȅ [3sg]
    Slovene:
    rásti `grow' [verb], rástem [1sg]
    Bulgarian:
    rastá `grow' [verb]
    Notes:
    \{1\} The spelling with -a- originates from Church Slavic.

    Slovenščina-angleščina big slovar > orsti

  • 2 ÞORSTI

    m. thirst.
    * * *
    a, m. [Ulf. þaurstei = δίψις; A. S. þurst; Dan. törst; Germ. durst; Engl. thirst]:—thirst, Fms. iii. 96, vi. 350; hungr ok þorsti, passim.

    Íslensk-ensk orðabók > ÞORSTI

  • 3 erfiði

    n. trouble, toil, labor; höfum erfiði ok ekki erendi, we have the toil, but no result.
    * * *
    or erviði (ærfaði, N. G. L. i. 391; ærfuð, id. I. 10), n. [Ulf. arbaiþs = κόπος; A. S. earfoð; O. H. G. arapeit; mod. Germ. arbeit, which shews that mod. Dan. arbeide and Swed. arbete are borrowed from the Germ.; lost in Engl. The etymology of this word is uncertain; the Icel. notion is to derive it from er- priv. and viða = vinna, to work, but it is scarcely right; Grimm, s. v. arbeit, suggests it to be akin to Lat. labor; Max Müller refers it to the root AR, to plough, Science of Language, p. 258, 3rd Ed.; but arfiði (Björn, p. 41) instead of erviði is a fictitious form, and the statement that in old Norse or Icel. it means ploughing rests only on a fancy of old Björn (Dict. l. c.), to which he was probably led by the similarity between Lat. arvum to Germ. and mod. Dan. arbeit, arbeide: in fact the Icel., ancient or modern, conveys no such notion; even in the old heathen poems the word is used exactly in the present sense, which again is the same as in Ulf.]:—toil, labour, and metaph. toil, trouble; in the allit. phrase, e. en eigi eyrendi, toil but no errand, i. e. lost labour, Þkv. 10, 11, Hkv. Hjörv. 5; víl ok e., toil and trouble (of travelling), Hbl. 58, Skálda 163; kváðusk hafa haft mikit e. ok öngu á leið komið, Fms. v. 21, Post. 645. 58, Sks. 235, v. l., N. G. L. l. c.
    2. metaph. distress, suffering; drýgja e., to ‘dree’ distress, Gm. 35 (heathen poem),—in N. G. L. i. 391 this phrase is used of a priest officiating; hungr, þorsti, e., Hom. 160: in pl., meðr mörgum erfiðum er á hana leggjask, Stj. 51: an old poet (Arnor) calls the heaven the erfiði of the dwarfs, vide dvergr. In the Icel. N. T. erfiði is often used in the very same passages as in Ulf., thus—yðvart e. er eigi ónýtt í Drottni, 1 Cor. xv. 58; í erfiði, í vökum, í föstu, 2 Cor. vi. 5; og hrósum oss eigi tram yfir mælingu í annarlegu erfiði, x. 15; og vort e. yrði til ónýtis, 1 Thess. iii. 5, cp. Ulf. l. c.
    β. medic. asthma, difficulty in breathing; brjóst-erfiði, heavy breathing.
    COMPDS: erfiðisdauði, erfiðislaun, erfiðisléttir, erfiðismunir, erfiðisnauð, erfiðissamr, erfiðissemi, erviðisverk.

    Íslensk-ensk orðabók > erfiði

  • 4 víl-siðr

    m. = vílstigr; hungr ok þorsti, válað ok vílsiðr, Hom. (St.)

    Íslensk-ensk orðabók > víl-siðr

  • 5 ÞYRSTA

    (-sti, -st), v. impers., mik þyrstir, I am thirsty (hana þyrsti at meirr; þar þyrstir jörðina).
    * * *
    t, [þorsti], to thirst, impers.; mig þyrstir, ‘it thirsts me,’ I thirst; þá þyrstir hann (acc.) eigi, Eluc. 24, Stj. 132; hana þyrsti at meirr, Fms. vi. 352; til gullsins þyrsti þik, drekk þú nú gullit, Rb. 410; Bárðr sagði at hann þyrsti mjók, Eg. 207; slikt görir at er sölin etr, þyrstir æ því meirr, 605; þar þyrstir jörðina, Al. 50; þá er mik þyrsti þá gáfu þér mér at drekka, Barl. 35.

    Íslensk-ensk orðabók > ÞYRSTA

  • 6 ÖND

    * * *
    I)
    f. porch, = anddyri.
    (gen. andar, pl. endr and andir), f. duck (fundu þeir þar andir margar; endr ok elptr).
    (gen. andar, dat. önd and öndu; pl. andir), f.
    1) breath; draga öndina, to draw breath; verpa, varpa öndu, to draw a sigh;
    2) breath, life; týna öndu, to lose breath, die; fara öndu e-s, to put to death;
    3) soul; fela guði önd sína á hendi, to give over one’s soul into God’s hands.
    * * *
    1.
    f., gen. andar, pl. endr and andir, and so in mod. usage; [A. S. ened; Dutch eend; O. H. G. anut; Germ. ente; Dan. and, pl. ænder; Lat. anas, anatis; Gr. νηττα]:—a duck, Edda (Gl.); flaug mikill fjöldi anda (gen. pl.) … eina öndina, Art. 38; endr ok elptr, Karl. 477; vali, álptir, gæss ok andir, Grág. ii. 346, passim; brim-önd, töpp-önd.
    COMPDS: andaregg, andarfygli, andarsteggi.
    2.
    f., gen. andar; spelt önn, Skm. l. c.; [and-, p. 19, col. 2]:— a porch = and-dyri, prop. the place opposite the door; skynda út at andar, Bjarn. (in a verse); síðan gékk hann eptir gólfi ok útar í öndina, ok lét fyrir lokuna, Lv. 60; ok er þau kóma fram um dyrr, gékk hón í öndina gegnt úti-dyrum ok kembir þar Oddi syni sínum, Eb. 92; vertú sem þistill þrunginn í önn (= önd) ofan verða, Skm. 31; see þröngva.
    3.
    f., gen. andar, dat. öndu, and abbreviated önd; pl. andir; [önd and andi (p. 20) are twin words, for the origin see anda, to which add the Scot. aind or aynd]:—the breath; önd gaf Óðinn, Vsp.; en er barnit skaut upp öndu, Ó. H. 122; var þá niðri öndin ( no sign of breathing), síðan skaut hón upp öndinni, began to draw breath, Bs. i. 378; tók hann önd í kafi ( under water) svá at hann drakk eigi, 355; hann tók aldri til andar, ii. 225; draga öndina, to draw breath, ísl. ii. 413; Armóði var við andhlaupi ( choking), en er hann fékk öndunni frá ser hrundit, Eg. 553; varpa mædiliga öndinni, to draw a deep breath, Orkn. 140; öndunni, Nj. 272; kona varp öndu, to draw a deep sigh, Bkv. 2. 29; meðan í önd hixti, Am. 39; hann rann … skrefaði, meðan hann þolði önd einu sinni, in one breath, Rb. 482; hence the mod. phrase, þola önn (sic) fyrir e-t, to hold one’s breath for anxiety; nú þrýtr öndin, the breath is stopped, Fas. i. 204.
    2. breath, life; öndin blaktir á skari, blaktir önd í brjósti, the breath (life) flutters in the breast; ef maðr hrapar svá grepti, at kviðr berr at önd sé í brjósti, K. Þ. K. 26; skal hann heldr eta kjöt en fara öndu sinni fyrir matleysi … svá skal hann eta, at hann ali önd sína við, 130; þá skal hann kjöt eta ok bjarga svá öndu sinni, N. G. L. i. 12; fugla, kvikenda ok hverrar lifandi andar, every living soul, Stj.; at eigi saurgisk andir yðrar, 317; andar gustr, a gush of breath, 17: týna öndu, to lose breath, die, Hkv. Hjörv. 37, Skv. 3. 58; fara öndu e-s, to put to death, Sdm. 25; krefi Guð hann andar sinnar, if God call him, Sks. 720, N. G. L. iii. 79; Guð krafði konung andar, Fms. xi. (in a verse); áðr Guð kveddi andar hans, D. N. iii. 165; þá menn er sjálfir spilla öndu sinni, to spill one’s breath, commit suicide, N. G. L. i. 13.
    3. eccl. the soul; aldri hafði önd mín tvá líkami, Fms. iv. 121; önd þjófs á krossi, Pr. 67; þau fálu Guði önd sína á hendi, Nj. 201; mín önd miklar Dróttinn og minn andi gladdist í Guði heilsu-gjafara mínum, Luke i. 46 (Vídal.); andar-dauði, spiritual death, Greg. 42; andar-dauðr, spiritually dead, 6l; andar-heilsa, hreinson, kraptr, hefnd, siðr, synd, þorsti, soul’s health, cleansing, … thirst, Hom. 4, 45, 73, Greg. 5, Mar., MS. 623. 19, Stj. 29; andar-sýn, soul’s sight, a vision, Karl. 553, Bs. ii. 11; andar-gjöf, a spiritual gift, id.; andar-kraptr, 153; andar-sár, mental wounds, Bs. i.
    COMPDS: andardráttr, andarvana.

    Íslensk-ensk orðabók > ÖND

  • 7 svengd

    f. hunger (s. ok þorsti).

    Íslensk-ensk orðabók > svengd

См. также в других словарях:

  • Durst — Sm std. (9. Jh.), mhd. durst, ahd. durst, thu(r)st, as. thurst Stammwort. Aus wg. * þurstu m. Durst (eigentlich Dürre ), auch in ae. þurst. Daneben steht gt. þaurstei, das ein Abstraktum zu einem * þursta vertrocknet, durstig zu sein scheint;… …   Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache

  • расти — расту, где а – из цслав., вместо рости, росту, укр. рости, росту, блр. расцi, расту, ст. слав. расти, растѫ αὑξάνεσθαι, φύεσθαι (Супр.), болг. раста, сербохорв. расти, расте̑м, словен. rasti, rastem, чеш. růsti, rostu, слвц. rast᾽, польск. rosc …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

  • роща — из *orsti̯ā: рост, расти (см.). Ср. укр. рость, род. п. рости произрастание , рощ, род. п. рощи – то же …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

  • терезвый — трезвый , тверёзый – то же, трезвый (заимств. из цслав.), укр. тверезий, диал. терезвий, блр. церезвы, др. русск. терезвъ – то же (Вопр. Кирика; см. Шахматов, Очерк 151). тверезъ (Лютер. катех., 1562 г.; см. Соболевский, Лекции 145), ст. слав.… …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

  • Thirst — (th[ e]rst), n. [OE. thirst, [thorn]urst, AS. [thorn]urst, [thorn]yrst; akin to D. dorst, OS. thurst, G. durst, Icel. [thorn]orsti, Sw. & Dan. t[ o]rst, Goth. [thorn]a[ u]rstei thirst, [thorn]a[ u]rsus dry, withered, [thorn]a[ u]rsie[thorn] mik I …   The Collaborative International Dictionary of English

  • расти — Общеслав. Соврем. форма из рости в результате закрепления аканья на письме (ср. рост). Рости из общеслав. *orsti < ordti (dt > tt > ст, ср. плести), того же корня, что род ( …   Этимологический словарь русского языка

  • расти — Церковнославянское – рости (живя, увеличиваться, развиваться). Старославянское – расти (то же значение). Латинское – orior, ortus (поднимаюсь, встаю). Праславянский корень orsti, orsto родствен греческому корню со значением «росток, стебель»,… …   Этимологический словарь русского языка Семенова

  • Roch — 1. Auf eine verkürzte Form des Heiligennamens Rochus zurückgehender Familienname. 2. Aus einer Kurzform des alten deutschen Rufnamens Rochold hervorgegangener Familienname. 3. Übername zu mhd. rou, Nebenform roch »roh« für einen unfertigen,… …   Wörterbuch der deutschen familiennamen

  • Rost — 1. Berufsübername zu mhd. rost, mnd. roste »Rost; Glut, Feuer« für einen Schmied oder Koch. 2. Übername zu mhd., mnd. rost »Rost« nach der Haarfarbe des ersten Namensträgers oder Berufsübername für einen Metallhandwerker (z.B. für einen… …   Wörterbuch der deutschen familiennamen

  • rasti — rȃsti (Ø) nesvrš. <prez. rástem, pril. sad. rástūći, prid. rad. rȃstao/rȃsla ž> DEFINICIJA 1. postajati viši, težiti u visinu, napredovati; razvijati se (o svemu živome) 2. provoditi gdje djetinjstvo i ranu mladost [rasti na selu] 3. a.… …   Hrvatski jezični portal

  • РАСТИ. — Общесл. Восходит к др. р. рогти, изменившемуся в произношении и написании под влиянием развития аканья и закрепления его в орфографии. Др. р. рости развилось из общесл. *orsti, восходящего далее к *ordti, имеющему тот же корень, что и слова род,… …   Этимологический словарь Ситникова

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»