-
1 ornatus
ornatus ornatus, us наряд, украшение -
2 ornatus
ornatus ornatus, us m украшение -
3 ōrnātus
ōrnātus ūs, m [orno], splendid dress, fine attire, apparel: venio ornatu prologi, dressed as, T.: regalis: arma ornatumque mutaverant, S.: omnem ornatum flammā cremari, head-dress, V.: corporis ornatum exuere, Iu.—Fig., furniture, accoutrements, outfit, apparatus: eloquentia eodem instructu ornatuque comitata.—A decoration, ornament: urbis: adferre ornatum orationi.—The world, universe: ut hic ornatus umquam dilapsus occidat.* * *ornata -um, ornatior -or -us, ornatissimus -a -um ADJwell equipped/endowed, richly adorned, ornate; distinguished, honored -
4 ōrnātus
ōrnātus adj. with comp. and sup. [P. of orno], fitted out, furnished, provided, supplied, equipped, accoutred: sapiens plurimis artibus: equus, L.: elephantus, N.: naves omni genere armorum ornatissimae, Cs.: Graecia copiis non instructa solum, sed etiam ornata, abundantly furnished.—As subst n.: in aedibus nil ornati, no preparation, T.: Quid istuc ornatist? attire, T.— Adorned, decorated, embellished, handsome: sepulcrum floribus: nihil ornatius.—Excellent, distinguished, eminent, illustrious: omnium hominum homo ornatissume, T.: homo ornatissimus loco, ordine, nomine, honored: versūs, embellished: oratio: locus ad dicendum ornatissimus, admirable.* * *ornata -um, ornatior -or -us, ornatissimus -a -um ADJwell equipped/endowed, richly adorned, ornate; distinguished, honored -
5 ornatus
1. ornatus, a, um, PAdi. (v. orno), I) ausgerüstet, gerüstet, mit dem Nötigen versehen, myoparo, Cic.: equus, aufgezäumtes, Liv.: elephantus, angeschirrter, Nep., verb. elephantus ornatus et loricatus, ornatus armatusque, Auct. b. Afr.: ornatissimus et paratissimus omnibus rebus, Cic.: naves omni genere armorum ornatissimae, Caes.: fundus ornatissimus, Cic.: ornatus (angetan, ausstaffiert) haud ex suis virtutibus (nach Verdienst), Plaut.: u. so ornatus esses ex tuis virtutibus, Ter.: ita ego te hinc ornatum (zugerichtet) amittam, tu ipsus te ut non noveris, Plaut. – II) prägn.: a) schmuckvoll, zierlich, geschmackvoll, schön, oratio, Cic.: ornati homines in dicendo et graves, Männer, die schön u. nachdrucksvoll zu sprechen verstehen, Cic.: nihil ornatius, Cic.: quis verbis aut ornatior aut elegantior? wessen Rede hat mehr Schmuck oder feinere Auswahl der Worte? Nep. fr. – dah. ornatus u. öfter ornatissimus, mit allen Eigenschaften geziert, vortrefflich, ansehnlich, als Titel, wie bei uns hochansehnlich, hochgeehrt usw., homo ornattisimus loco, nomine, virtute, Cic.: adulescens ornatissimus, Cic. – b) ehrenvoll, Ehre machend, ehrend, atque huic arti finitima est dicendi facultas et gratior et ornatior, Cic.: locus ad dicendum ornatissimus, Cic. – c) geehrt, beehrt, testimoniis, Cic.: honoribus, Cic.: a vobis sum ornatus, Cic.: vir————ornatus, ein geehrter, geachteter (Ggstz. non probatus) Val. Max.: Syracusae urbs ornatissima, Augustin. de civ. dei 1, 6.————————2. ōrnātus, ūs, m. (orno), I) die Zurüstung, 1) eig.: in aedibus nil ornati (= ornatus), Ter. Andr. 365: Pompeis emptus ornatus (trapeti), Cato r. r. 22, 3. – 2) meton., die Austattung = die angelegte Kleidung, Rüstung, das Kostüm, prologi, Ter.: muliebris, Cic.: militaris, Cic.: nauclericus, thalassicus, Plaut.: pulcherrimo vestitu et ornatu regali, Cic.: gladiatores eo ornatu armarunt, Rüstung, Liv.: equus regio ornatu instructus, mit königl. Pracht aufgezäumtes, Plin. – II) prägn., die schmückende Ausstattung, die Ausschmückung, Verzierung, 1) eig.: urbis, Ausschm. der Stadt durch Kunstwerke, Cic.: portarum, Hirt. b. G.: Plur., parietes, quarum ornatus tot saecula manserant, Cic. Verr. 4, 122. – im Bilde, quocumque (oratio) ingreditur, eodem est instructu ornatuque comitata, von derselben Ausstattung (Gedankenstoff) und Ausschmückung (Redeschmuck), Cic. de or. 3, 23. – 2) übtr., der Schmuck, die Zierde, aedilitatis, Cic.: caeli, Cic. – insbes., der Rede, verborum, Cic.: ornatum afferre orationi, Cic. – ⇒ Genet. ornati, Ter. Andr. 365; eun. 237.: Dat. Sing. ornatu, Caes. fr. bei Gell. 4, 16, 8: Dat. Plur. ornatibus, Mart. Cap. 9. § 890: Abl. Plur. ornatibus, Mart. Cap. 1. § 36 u. ö. -
6 ornatus
[st1]1 [-] ornātus, a, um: part. passé de orno. - [abcl][b]a - pourvu de, garni de, muni de, fourni de; harnaché, caparaçonné. - [abcl]b - qui est en bon état, où rien ne manque. - [abcl]c - orné, paré, équipé, bien ajusté,embelli, beau, splendide. - [abcl]d - distingué, honoré, considéré. - [abcl]e - orné, soigné, élégant, fleuri (en parl. du style). - [abcl]f - parfait, accompli (en parl. du débit).[/b] [st1]2 [-] ornātŭs, ūs, m.: - [abcl][b]a - appareil, attirail, instruments, ressources. - [abcl]b - ornement, costume, parure, beauté. - [abcl]c - ornements du style, beauté, grâce, élégance.[/b]* * *[st1]1 [-] ornātus, a, um: part. passé de orno. - [abcl][b]a - pourvu de, garni de, muni de, fourni de; harnaché, caparaçonné. - [abcl]b - qui est en bon état, où rien ne manque. - [abcl]c - orné, paré, équipé, bien ajusté,embelli, beau, splendide. - [abcl]d - distingué, honoré, considéré. - [abcl]e - orné, soigné, élégant, fleuri (en parl. du style). - [abcl]f - parfait, accompli (en parl. du débit).[/b] [st1]2 [-] ornātŭs, ūs, m.: - [abcl][b]a - appareil, attirail, instruments, ressources. - [abcl]b - ornement, costume, parure, beauté. - [abcl]c - ornements du style, beauté, grâce, élégance.[/b]* * *Ornatus, pen. prod. Aliud participium, siue nomen ex participio. Orné, Accoustré, Paré.\Testimoniis clarissimorum imperatorum ornatus Deiotarus. Cic. Honoré.\Ornatus. Qui est orné de grand scavoir, ou Qui est en grands honneurs et dignitez.\Ornatissimus ad dicendum locus. Cic. Treshonorable.\Ornata cuncta in ordine habeo. Plaut. Prests et appareillez.\Ornata et referta omnibus rebus domicilia regis. Cic. Ornez et garniz.\Satis probe ornatus exercitus. Cic. Assez bien equippé.\Ornatissimus fundus. Cic. Bien accoustré et garni de ce qu'il luy fault.\Ornatissimam de me sententiam dixit. Cic. Treshonorable.\Ornatus, huius ornatus vel ornati, antique, vt apud Terentium. Ornement, Accoustrement, Parement, Parure, Embellissement, Decoration.\Ornatus. Terent. Apprest, Appareil. -
7 ornatus
1.ornātus, a, um, Part. and P. a., from orno.2.ornātus, ūs ( gen. ornati, Ter. And. 2, 2, 28; dat. ornatu, C. Caes. ap. Gell. 4, 16, 8), m. [orno] (class.; cf.: cultus, munditia), a furnishing, providing, preparing; a preparation.I.Lit.A.In gen. (very rare):B.in ornat bus publicis (i. e. epulis, conviviis),
Varr. R. R. 3, 9, 17: in aedibus nihil ornati, no preparation (for the wed ding), Ter And. 2, 2, 28: Pompeiis emptus [p. 1280] ornatus (trapeti), Cato, R. R. 22, 3.—In partic., an adornment, decoration, embellishment, ornament (class.):2.portarum, itinerum, locorumque omnium,
Hirt. B. G. 8, 51. —Transf., in concr., splendid dress, attire, apparel:II.ornatus appellatur cultus ipse, quo quis ornatur,
Fest. p. 184 Müll.:nauclericus,
Plaut. Mil. 4, 4, 41:vide ornatus hic satine me condecet?
id. Ps. 4, 1, 24:militaris,
Cic. Off. 1, 18, 61:regalis,
id. Fin. 2, 21, 69:equus regio ornatu instructus,
trappings, Plin. 8, 42, 64, § 154 dub. (Jan.: regio instratu ornatus).—So of a woman's head-dress, Ov. A. A. 3, 138; Verg. A. 7, 74:corporis ornatum exuere,
Juv. 10, 321.—Trop.A.In gen., furniture, accoutrements, equipage:B.eloquentia quocumque ingreditur, eodem est instructu ornatuque comitata,
Cic. de Or. 3, 6, 23:ornatus autem verborum duplex, unus simplicium, alter collocatorum,
id. Or. 23, 80.—In partic., a decoration, ornament:aedilitatis,
Cic. Dom. 43, 111:afferre ornatum orationi,
id. Or. 39, 134.— Of the world, corresp. to the Gr. kosmos, Cic. Ac. 2, 38, 119:hic tantus caeli ornatus,
id. N. D. 2, 44, 115; cf. Plin. 2, 4, 3, § 8:caeli et terra et omnis ornatus eorum,
Vulg. Gen. 2, 1. -
8 ornatus [1]
1. ornatus, a, um, PAdi. (v. orno), I) ausgerüstet, gerüstet, mit dem Nötigen versehen, myoparo, Cic.: equus, aufgezäumtes, Liv.: elephantus, angeschirrter, Nep., verb. elephantus ornatus et loricatus, ornatus armatusque, Auct. b. Afr.: ornatissimus et paratissimus omnibus rebus, Cic.: naves omni genere armorum ornatissimae, Caes.: fundus ornatissimus, Cic.: ornatus (angetan, ausstaffiert) haud ex suis virtutibus (nach Verdienst), Plaut.: u. so ornatus esses ex tuis virtutibus, Ter.: ita ego te hinc ornatum (zugerichtet) amittam, tu ipsus te ut non noveris, Plaut. – II) prägn.: a) schmuckvoll, zierlich, geschmackvoll, schön, oratio, Cic.: ornati homines in dicendo et graves, Männer, die schön u. nachdrucksvoll zu sprechen verstehen, Cic.: nihil ornatius, Cic.: quis verbis aut ornatior aut elegantior? wessen Rede hat mehr Schmuck oder feinere Auswahl der Worte? Nep. fr. – dah. ornatus u. öfter ornatissimus, mit allen Eigenschaften geziert, vortrefflich, ansehnlich, als Titel, wie bei uns hochansehnlich, hochgeehrt usw., homo ornattisimus loco, nomine, virtute, Cic.: adulescens ornatissimus, Cic. – b) ehrenvoll, Ehre machend, ehrend, atque huic arti finitima est dicendi facultas et gratior et ornatior, Cic.: locus ad dicendum ornatissimus, Cic. – c) geehrt, beehrt, testimoniis, Cic.: honoribus, Cic.: a vobis sum ornatus, Cic.: vir ornatus, ein geehrter, geachteter (Ggstz. non probatus) Val. Max.: Syracusae urbs ornatissima, Augustin. de civ. dei 1, 6.
-
9 ornatus [2]
2. ōrnātus, ūs, m. (orno), I) die Zurüstung, 1) eig.: in aedibus nil ornati (= ornatus), Ter. Andr. 365: Pompeis emptus ornatus (trapeti), Cato r. r. 22, 3. – 2) meton., die Austattung = die angelegte Kleidung, Rüstung, das Kostüm, prologi, Ter.: muliebris, Cic.: militaris, Cic.: nauclericus, thalassicus, Plaut.: pulcherrimo vestitu et ornatu regali, Cic.: gladiatores eo ornatu armarunt, Rüstung, Liv.: equus regio ornatu instructus, mit königl. Pracht aufgezäumtes, Plin. – II) prägn., die schmückende Ausstattung, die Ausschmückung, Verzierung, 1) eig.: urbis, Ausschm. der Stadt durch Kunstwerke, Cic.: portarum, Hirt. b. G.: Plur., parietes, quarum ornatus tot saecula manserant, Cic. Verr. 4, 122. – im Bilde, quocumque (oratio) ingreditur, eodem est instructu ornatuque comitata, von derselben Ausstattung (Gedankenstoff) und Ausschmückung (Redeschmuck), Cic. de or. 3, 23. – 2) übtr., der Schmuck, die Zierde, aedilitatis, Cic.: caeli, Cic. – insbes., der Rede, verborum, Cic.: ornatum afferre orationi, Cic. – / Genet. ornati, Ter. Andr. 365; eun. 237.: Dat. Sing. ornatu, Caes. fr. bei Gell. 4, 16, 8: Dat. Plur. ornatibus, Mart. Cap. 9. § 890: Abl. Plur. ornatibus, Mart. Cap. 1. § 36 u. ö.
-
10 ornatus
I 1. ōrnātus, a, umpart. pf. к orno2. adj.3) отмеченный, награждённый ( honoribus C)4) почётный ( locus ad dicendum C)5) красивый, изящный (oratio, versus C)6) прекрасный, превосходный, выдающийся (homo o. in dicendo C; adulescens ornatissimus C)II ornātus, ūs m. (gen. sg. ī Ter) [ orno ]1) снаряжение, вооружение (o. militāris C)2) облачение, одежда (o. regalis G)4) сбруя (equus regio ornatu instructus PM)5) разукрашивание, украшение (portarum Hirt; urbis C; verborum C); краса ( aedilitatis C) -
11 ornatus
1) украшение, ornatus aedium causa parari (1. 245 pr. D. 50, 16. cf. 1. 13 § 7 D. 7, 1. 1. 12 § 36 D. 33, 7. 1. 32 § 2. 1. 122 pr. D. 30). 2) отличие (1. 1 C. Th. 6, 26. 1. 4 C. Th. 12, 6).Латинско-русский словарь к источникам римского права > ornatus
-
12 ornátus
[\ornátust, \ornátusa, \ornátusok] vall. облачение;papi \ornátust ad vkire — облачать кого-л.; \ornátust ölt — облачатьсяa papi \ornátus feladása — облачение;
-
13 ornatus
-a/um adj Aéquipé, orné -
14 ornátus
-
15 ornatus
dress, attire, equipment, ornament, embellishment. -
16 ornatus
I., ornata, ornatum (m,f,n)украшенный, разукрашенный, красноречивыйII., us mукрашение, наряд -
17 Myioborus ornatus
ENG golden-fronted redstart -
18 in-ōrnātus
in-ōrnātus adj., unadorned, without ornament: mulieres: capilli, O.: nomina et verba, plain, H.: Non meis Chartis inornatus, uncelebrated, H. -
19 per-ōrnātus
per-ōrnātus adj., highly ornate: in dicendo. -
20 Calcarius ornatus
—1. LAT Calcarius ornatus ( Townsend)2. RUS украшенный подорожник m3. ENG (chestnut-)coloured longspur4. DEU Rothalsammer f Schmuckammer f5. FRA bruant m à ventre noirVOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE — AVES > Calcarius ornatus
См. также в других словарях:
ornatus — index pretentious (ostentatious) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
ornatus — (s.m.) È la bellezza dell espressione che deriva da un uso sapiente degli ornamenti e dei mezzi retorici, a volte riassunta nelle immagini dei fiori del discorso (verborum sententiarumque flores) e delle luci del discorso (lumina orationis).… … Dizionario di retorica par stefano arduini & matteo damiani
Ornatus Palace Hotel — (Порту Алегри,Бразилия) Категория отеля: 3 звездочный отель Адрес: Rua General Vitorino … Каталог отелей
Sorex ornatus — Sorex ornatus … Wikipédia en Français
Sorex ornatus — Sorex ornatus … Wikipédia en Français
Varanus ornatus — Varanus ornatus … Wikipedia Español
Urosaurus ornatus — Taxobox | name = Urosaurus ornatus image width = 240px regnum = Animalia phylum = Chordata classis = Sauropsida ordo = Squamata familia = Phrynosomatidae genus = Urosaurus species = U. ornatus binomial = Urosaurus ornatus binomial authority =… … Wikipedia
Anthops Ornatus — Anthops ornatus … Wikipédia en Français
Anthops ornatus — Anthops ornatus … Wikipédia en Français
Spizaetus ornatus — Águila azor blanca … Wikipedia Español
Myiotriccus ornatus — Moucherolle orné Moucherolle orné … Wikipédia en Français