-
1 orca
orcaorca ['lucida sans unicodeɔfontrka] <- che>sostantivo Femininzoologia Mörder-, Schwertwal MaskulinDizionario italiano-tedesco > orca
2 orca
[ˈɔ:kə, AM ˈɔ:rkə]n Schwertwal m* * *3 orca
1. orca, ae, f. (v. ορυγα), eine Art Walfische, viell. der Butzkopf, Nordkaper (Delphinus Orca, L.), Plin. 9, 12; vgl. Paul. ex Fest. 180, 10.————————2. ōrca, ae, f. (verwandt mit urceus), I) ein Gefäß mit weitem Bauche, die Tonne, zu Most, Varro r. r. 1, 13, 6: bes. zu Feigen, Colum. 12, 15, 2. Plin. 15, 82. Paul. ex Fest. 180, 10: zu eingesalzenen Fischen, Pers. 3, 76: Byzantia (mit byzantinischen Thunfischen), Hor. sat. 2, 4, 66: als Maß, Vopisc. Aurel. 50, 4. Cassiod. var. 3, 7, 1. – II) der Trichter im Brettspiele, durch den die Würfel geworfen werden, Pompon. com. 190. Pers. 3, 50 (vgl. pyrgus).4 orca [1]
1. orca, ae, f. (v. ορυγα), eine Art Walfische, viell. der Butzkopf, Nordkaper (Delphinus Orca, L.), Plin. 9, 12; vgl. Paul. ex Fest. 180, 10.
5 orca
6 orca [2]
2. ōrca, ae, f. (verwandt mit urceus), I) ein Gefäß mit weitem Bauche, die Tonne, zu Most, Varro r. r. 1, 13, 6: bes. zu Feigen, Colum. 12, 15, 2. Plin. 15, 82. Paul. ex Fest. 180, 10: zu eingesalzenen Fischen, Pers. 3, 76: Byzantia (mit byzantinischen Thunfischen), Hor. sat. 2, 4, 66: als Maß, Vopisc. Aurel. 50, 4. Cassiod. var. 3, 7, 1. – II) der Trichter im Brettspiele, durch den die Würfel geworfen werden, Pompon. com. 190. Pers. 3, 50 (vgl. pyrgus).
7 orca
[ʼɔ:kə, Am ʼɔ:rkə] nSchwertwal m8 orca
(DE) Backe {e}; Wange {e}; (EN) cheek; cheeks; jowl9 дельфин-косатка
ntextile. Schwertwal (Orca orca, Orca gladiator)10 косатка
n1) gener. Orca2) zool. Schwertwal (Orcinus orca L.)3) ornit. Sichelente (Anas falcata, Eunetta falcata)11 attumulo
at-tumulo (ad-tumulo), ātum, āre (ad u. tumulus), I) hügelhoch überschütten, a) übh., orca attumulata fluctibus, Plin. 9, 14. – b) insbes., mit einem Grabhügel bedecken, Ambros. de parad. 14, 70 sub fin.; de Noë et arca 29, 113. – II) hügelhoch aufhäufen, congeriem arenae, Plin. 4, 5 D. (Sillig u. Jan accumulantium).
12 infundibulum
īnfundibulum, ī, n. (infundo), I) der Trichter, Cato u.a.: per infundibulum imbibi, Plin.: bibere infundibulo apposito plus orcā, Vopisc. Vgl. Auct. de idiom. gen. 583, 50 ›infudibulum (so!) χώνη‹, u. Not. Tir. 37, 85 (wo infundibalum. – II) in der Mühle der Trichter über dem oberen Mühlsteine, der Rumpf, Vitr. 10, 5 (10), 2.
13 orcula
14 putesco
pūtēsco (pūtīsco), tuī, ere (puteo), in Verwesung ( Fäulnis) übergehen, faul-, moderig (dumpfig) –, muffig werden, vermodern, verwesen, si (olea) in terra nimium diu erit, putescet, Cato r. r. 3, 4: quod si minus idoneae tempestates sint consecutae, putescere semina soleant, Varro r. r. 1, 34, 1: muria non alia quam quā Byzantia putuit orca, Hor. sat. 2, 4, 65 sq.: aqua dura, id est ea quae tarde putescit, Cels. 2, 30: post mortem fore ut putescat (homo) corpore posto, Lucr. 3, 869: puticulae, quod putescebant ibi cadavera proiecta, Varro LL. 5, 25: cum (tauri) mox futura sint stercora et exigui temporis contractā interiectione putescant, Arnob. 7, 17: ne (sus) putesceret od. putisceret, Cic. de nat. deor. 2, 160 u. danach Cic. de fin. 5, 38: cur Aiax putescit, Hor. sat. 2, 3, 194: Theodori quidem nihil interest, humine an sublime putescat, Cic. Tusc. 1, 102. Vgl. Lachm. Lucr. 3, 871. p. 188. Madvig Cic. de fin. 5, 38. Kühner Cic. Tusc. 1, 102 u. unten den Artikel putresco.
15 sagina
sagīna, ae, f. (σάττω, anfüllen, vollstopfen), I) die Mast, Mästung, Fütterung bis zur Fettigkeit, 1) eig.: a) der Tiere, anserum, Varro: vaccarum, Vulg.: harum avium, Colum.: cochlearum, Plin.: Plur., altilia veterum saginarum, Fronto fer. Als. 3. p. 224, 18 N. – b) der Menschen = die Unterhaltung, Nährung, in saginam, zur Mast, Plaut.: non auctoritate, sed saginā tenebat, Cic. – 2) meton.: a) das, womit man mästet, die Mast, viva, kleine Fische, Varro r. r. 3, 17, 7: conqui ito altilium enormem saginam, Tert. de paen. 11. – b) das gemästete Tier, saginam caedite, esset, Plaut. most. 65. – c) das Fett, die Fettigkeit vom Mästen od. vom vielen Essen, corporis, Iustin, u. Apul.: ventris, Iustin. – II) übtr., die Fütterung übh., das Futter, Essen, Fressen, die Speise ferarum, Suet.: gladiatoria, Speise, wie die Gladiatoren sie bekommen, Tac.: so auch qui dabat venalia fata (vitam suam) saginae (gladiatoriae), sich als Gladiator unterhalten lassen (denn die Gladiatoren bekamen reichliche und stärkende Kost), Prop.: orca saginam persequitur, Plin.
16 плоскоголовый дельфин
adjtextile. Nordkaper, Speckhauer (Orca gladiator)Универсальный русско-немецкий словарь > плоскоголовый дельфин
17 северный капер
adjtextile. Nordkaper (Delphinus orca)18 attumulo
at-tumulo (ad-tumulo), ātum, āre (ad u. tumulus), I) hügelhoch überschütten, a) übh., orca attumulata fluctibus, Plin. 9, 14. – b) insbes., mit einem Grabhügel bedecken, Ambros. de parad. 14, 70 sub fin.; de Noë et arca 29, 113. – II) hügelhoch aufhäufen, congeriem arenae, Plin. 4, 5 D. (Sillig u. Jan accumulantium).Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > attumulo
19 infundibulum
īnfundibulum, ī, n. (infundo), I) der Trichter, Cato u.a.: per infundibulum imbibi, Plin.: bibere infundibulo apposito plus orcā, Vopisc. Vgl. Auct. de idiom. gen. 583, 50 ›infudibulum (so!) χώνη‹, u. Not. Tir. 37, 85 (wo infundibalum. – II) in der Mühle der Trichter über dem oberen Mühlsteine, der Rumpf, Vitr. 10, 5 (10), 2.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > infundibulum
20 orcula
Страницы- 1
- 2
См. также в других словарях:
Orca — может означать: Orca (альбом) запланированный альбом Сержа Танкяна Косатка (млекопитающее) (лат. Orcinus orca) Orca (англ.) компьютерная программа, техническое средство реабилитации. Orca («Кит убийца») фильм, США,… … Википедия
Orca — bezeichnet: eine Walart aus der Familie der Delfine (Delphinidae), siehe Schwertwal einen Spielfilm von Michael Anderson aus dem Jahr 1977, siehe Orca – Der Killerwal den Modellnamen eines Supersportwagens, siehe Orca C113 Megalithgräber in… … Deutsch Wikipedia
orça — s. f. 1. Ato de orçar ou calcular. 2. [Náutica] Cabo. 3. O mesmo que bolina. 4. à orça: calculado a olho, aproximadamente. 5. meter à orça: ir à orça, bolinar. • Confrontar: orca … Dicionário da Língua Portuguesa
orca — (diferente de horca) sustantivo femenino 1. (macho y hembra) Área: zoología Orcicus orca. Mamífero marino de la misma familia que el delfín, de color negro con una mancha blanca en el vientre y otras dos detrás de los ojos, que tiene una poderosa … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
orca — órca s. f. Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic ÓRCA s. f. delfin foarte mare, feroce, care atacă îndeosebi focile. (< it. orca) Trimis de raduborza, 15.09.2007. Sursa: MDN … Dicționar Român
Orca — Or ca ([^o]r k[.a]), prop. n. The {killer whale} ({Orcinus orca}). [PJC] … The Collaborative International Dictionary of English
orca — (n.) killer whale, introduced as a generic term for the species by 1841, from earlier use in scientific names, from L. orca cetacean, a kind of whale. Earlier in English, orc, ork large whale (c.1590), from Fr. orque, had been used vaguely of sea … Etymology dictionary
orca — s. f. 1. Cetáceo dos mares do Norte que se distingue por ter as nadadeiras peitorais muito prolongadas. (É feroz inimigo da foca e da baleia.) 2. Vaso de barro semelhante a uma ânfora. 3. [Portugal: Beira] Dólmen. • Confrontar: orça … Dicionário da Língua Portuguesa
orca — (Del lat. orca). f. Cetáceo que llega a unos diez metros de largo, con cabeza redondeada, cuerpo robusto, boca rasgada, con 20 ó 25 dientes rectos en cada mandíbula, con aletas pectorales muy largas, alta, grande y triangular la dorsal, y cola de … Diccionario de la lengua española
Orca [1] — Orca, Flecken in der spanischen Provinz Cuença (Neucastilien); Eisen u. Salpeterminen; 300 Ew … Pierer's Universal-Lexikon
Orca [2] — Orca, 1) (röm. Ant.), so v.w. Fritillus, s.u. Würfelspiel; 2) so v.w. Butzkopf, s.u. Delphin 1) D) a) … Pierer's Universal-Lexikon