Перевод: со всех языков на немецкий

с немецкого на все языки

orbus

  • 1 orbus

    orbus, a, um (griech. ὀρφ-ανός), einer Sache beraubt, entledigt, ohne etwas, I) übh., m. Abl., orbus omnibus sensibus, Vell.: orbus altero lumine, Plin.: orba luminibus senecta, Plin.: lintea orba ventis, Ov.: mare portubus orbum, Ov.: forum litibus orbum, Hor.: rebus omnibus, Cic.: Gabina res orba consilio auxilioque, rat- u. hilflos, Liv.: verba orba viribus, Ov. – m. Genet., pedum, Lucr.: luminis, Ov.: auxilique opumque, Plaut. rud. 349. – II) insbes.: 1) der Kinder od. Eltern beraubt, verwaist, elternlos, vaterlos, kinderlos, a) eig.: parens liberorum an orbus sit, Quint.: orbus senex, Cic.: filius, Cic. – m. Genet., Memnonis orba mei venio, Ov. met. 13, 595. – m. Abl., patre, Ter.: virili sexu, Afran. fr.: pueri parentibus orbi, Verg.: liberis, Liv.: a totidem natis orba sit illa viro, Ov. her. 6, 156. – v. Tieren, wie ἄπαις τέκνων, liberis orbae oves, Plaut. capt. 818. – poet., orbum cubile, verwitwet, Catull. 66, 21. – subst., orbus, ī, m. u. orba, ae, f., eine Waise, Ter. u. Liv.: orbi orbaeque, Waisen u. Witwen, Liv. – b) übtr., verwaist (gleichs. des Versorgers, Beraters beraubt), res publica, Cic.: orba fuit ab optimatibus illa contio, Cic.: Sulpicius (sc. morte suā) legationem orbam reliquit (weil er der Weiseste unter den Gesandten war), Cic. – 2) der Augen beraubt, blind (vgl. Paul. ex Fest. 183, 3), noch j. ital. orbo, en orba et saeva et iniqua fortuna, Apul. met. 5, 9: übtr., orbi palmites, ohne Fruchtaugen (Ggstz. frugiferi), Colum. 4, 27, 4.

    lateinisch-deutsches > orbus

  • 2 orbus

    orbus, a, um (griech. ὀρφ-ανός), einer Sache beraubt, entledigt, ohne etwas, I) übh., m. Abl., orbus omnibus sensibus, Vell.: orbus altero lumine, Plin.: orba luminibus senecta, Plin.: lintea orba ventis, Ov.: mare portubus orbum, Ov.: forum litibus orbum, Hor.: rebus omnibus, Cic.: Gabina res orba consilio auxilioque, rat- u. hilflos, Liv.: verba orba viribus, Ov. – m. Genet., pedum, Lucr.: luminis, Ov.: auxilique opumque, Plaut. rud. 349. – II) insbes.: 1) der Kinder od. Eltern beraubt, verwaist, elternlos, vaterlos, kinderlos, a) eig.: parens liberorum an orbus sit, Quint.: orbus senex, Cic.: filius, Cic. – m. Genet., Memnonis orba mei venio, Ov. met. 13, 595. – m. Abl., patre, Ter.: virili sexu, Afran. fr.: pueri parentibus orbi, Verg.: liberis, Liv.: a totidem natis orba sit illa viro, Ov. her. 6, 156. – v. Tieren, wie ἄπαις τέκνων, liberis orbae oves, Plaut. capt. 818. – poet., orbum cubile, verwitwet, Catull. 66, 21. – subst., orbus, ī, m. u. orba, ae, f., eine Waise, Ter. u. Liv.: orbi orbaeque, Waisen u. Witwen, Liv. – b) übtr., verwaist (gleichs. des Versorgers, Beraters beraubt), res publica, Cic.: orba fuit ab optimatibus illa contio, Cic.: Sulpicius (sc. morte suā) legationem orbam reliquit (weil er der Weiseste unter den Gesandten war), Cic. – 2) der Augen beraubt, blind (vgl. Paul. ex Fest. 183, 3), noch j. ital. orbo, en orba
    ————
    et saeva et iniqua fortuna, Apul. met. 5, 9: übtr., orbi palmites, ohne Fruchtaugen (Ggstz. frugiferi), Colum. 4, 27, 4.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > orbus

  • 3 adopto

    ad-opto, āvī, ātum, āre, ausersehen, annehmen zu etw., I) im allg.: a) leb.Objj.: sociam te mihi adopto, Plaut.: sibi alqm patronum od. defensorem, Cic.: se alci, sich jmdm. zu eigen geben, anschließen, Plin. – b) lebl. Objj.: amnes, in sich aufnehmen (v. Rhein), Amm. 15, 4, 2: Etruscas opes, zu Hilfe nehmen, Ov. fast. 4, 880: virtutes veterum, sich) aneignen, Lampr. Heliog. 2, 4: u. so virtutes (Ggstz. abdicare vitia), Pacat. pan. 15, 1. – II) insbes.: 1) eiq., von der Annahme zum Vater od. als Kind (Ggstz. abdicare), jmd. zum Vater annehmen, alqm sibi patrem, Plin. – gew. jmd. an Kindes- od. Enkelsstatt annehmen, adoptieren (bes. jmd., der noch unter väterlicher Gewalt steht [vgl. arrogo], durch eine Art Scheinkauf, per as od. aes et libram emptum; od. testamento (Nep. Att. 5, 2), wobei man jmd. zum Erben und Namensträger macht), alqm sibi pro filio, Plaut., od. sibi filium, Cic. u.a.: alqm in filium (zum S.), Eccl.: alqm ab alqo (nämlich vom rechten Vater), Cic. u. Nep.: bl. alqm, Tac. u. Suet. u. alqm in familiam, Suet., in regnum, Sall.: orbus virili sexu adoptavit sibi, Afran. fr. – 2) übtr.: a) vom Erbenlassen = Teilhaftigmachen eines Gutes, adoptari in bona libertatis nostrae, Flor. – u. von der Verleihung des Namens des Adoptierenden, C. Stalenus, qui ipse se adoptaverat et de Staleno Aelium fecerat, der sich durch Selbstadoption den Namen Älius beigelegt hatte, Cic.: frater, pater adde: ut cuique aetas, ita quemque facetus adopta, adioptiere ihn (nimm ihn durch die schmeichelnde Anrede »lieber Bruder! lieber Vater!« gleichs. in deine Verwandtschaft auf), Hor.: dah. adoptare (sibi) cognomen, nomen, sich einen Namen aneignen, geben, Vitr. u. Mart.: u. so nomen monti, dem B. den N. geben, Solin.: u. adoptare alqd (mit u. ohne nomini suo), einer Provinz usw. von sich den Namen geben, Plin.: u. ad. alqd in nomen alcis rei od. alcis, von etw. od. jmd. den N. geben, Plin. u. Stat. – b) vom Einpfropfen der Bäume, fac ramus ramum adoptet, Ov.: fruges adoptatae, Col. poët.

    lateinisch-deutsches > adopto

  • 4 deorbatus

    deorbātus, a, um (de u. orbus), geblendet, deorbati diaboli caligine, Ps. Cypr. de aleat. 9.

    lateinisch-deutsches > deorbatus

  • 5 exspes

    ex-spēs, Adi. (nur im Nomin.), ohne Hoffnung, hoffnungslos, exsul inter hos, exspes, Acc. tr. 415: enatat exspes, Hor. de art. poët. 20: erret inops, ezspes, Ov. her. 6, 162: solus, inops, exspes, leto poenaeque relictus, Ov. met. 14, 217: subst., exspes, der Zweifler, Hor. epod. 16, 37. – m. Genet., ohne Hoffnung od. Aussicht auf usw., ille orbus, exspes liberûm, Acc. tr. 376: ubi exspes vitae fuit, Tac. ann. 6, 24.

    lateinisch-deutsches > exspes

  • 6 orbifico

    orbifico, āre (orbus u. facio), kinderlos machen, Acc. tr. 421.

    lateinisch-deutsches > orbifico

  • 7 orbitas

    orbitās, ātis, f. (orbus), I) das Beraubtsein einer Sache, der Verlust, luminis, Plin. 7, 124: oculi, Apul. de deo Socr. 7: tecti, Plin. 35, 17. – II) insbes.: 1) das Beraubtsein der Kinder od. Eltern, das Verwaistsein, die Kinderlosigkeit, Elternlosigkeit, a) eig., Plaut., Cic. u. Liv.: ne opibus et orbitate Silanae maritus poteretur (Africanus), Tac.: v. Verwitwetsein, der Witwenstand, Iustin. 2, 4, 4. – Plur., orbitates liberûm, Cic. Tusc. 3, 58: liberorum, Arnob. 7, 11: meorum orbitates, Augustin. epist. 140, 135: quorum (Maximorum, Catonum etc.) orbitates, Hieron. epitaph. Nepot. tom. 1. p. 335 Vall.: u. bl. orbitates, Cic. Tusc. 5, 16 u. 24. Solin. 40, 14. Lact. 1, 21, 11. Arnob. 5, 44. Augustin de civ. dei 22, 22, 3. p. 605, 19 D.2 – b) bildl., orbitas rei publicae virorum talium, das Verwaistsein von s. M., das Vermissen, Entbehren s. M., Cic. – 2) das Beraubtsein der Augen, die Blindheit, Apul. met. 8, 12 extr.

    lateinisch-deutsches > orbitas

  • 8 orbitudo

    orbitūdo, inis, f. (orbus) = orbitas, Turpil. com. 211. Acc. tr. 94. Pacuv. tr. 135.

    lateinisch-deutsches > orbitudo

  • 9 orbo

    orbo, āvī, ātum, āre (orbus), berauben, I) im allg., m. Abl., Italiam iuventute, Cic.:rem publicam multis fortibus civibus, Cic.: alqm sensibus, Cic.: tali amico orbatus, Cic.: patria multis claris viris orbata, Cic.: tantā gloriā orbatus, Cic.: omni spe salutis orbatus, Cic.: luminibus orbatus est, Lact.: luminibus orbatus, Suet. – poet., orbatae vela carinae, Stat. silv. 5, 3, 238. – II) insbes.: 1) der Eltern od. Kinder berauben, verwaist machen, filio orbatus, Cic.: fulmina orbatura patres, Ov. – von Tieren, catulo orbata leaena, Ov. – 2) der Augen od. Sehkraft berauben, blenden, alqm, Ps. Cypr. de pasch, comp. 11. Ps. Augustin. solil. 7, 2.

    lateinisch-deutsches > orbo

  • 10 Orbona

    Orbōna, ae, f. (orbus), die Göttin des Verwaistseins, von Eltern angerufen, die verwaist wieder Kinder zu erhalten wünschten, Cic. de nat. deor. 3, 63. Plin. 2, 16.

    lateinisch-deutsches > Orbona

  • 11 parens [2]

    2. parēns, entis, c. (v. pario = gigno), I) der Erzeuger, die Erzeugerin, der Vater, die Mutter (im natürlichen Verhältnis als Erzeuger, während pater u. mater mehr im sozialen u. bürgerlichen), a) eig., Cic. u.a.: parens liberorum an orbus, Quint. – Plur. parentēs, um u. ium (masc.), die Eltern (Ggstz. liberi), Plaut., Cic. u.a. (aber principum coniuges ac parentes, der Fürsten Gattinnen u. Mütter, Tac.): modicis ortus parentibus, Vopics.: rusticis parentibus natus, ein Bauernkind, Macr. – parens Idaea, Ov., od. parens Idaea deûm, Verg., Cybele: Tegeaea od. Euandri, Karmenta, Ov.: so auch bl. parens v. Jupiter, Hor. – v. Tieren, Varro: v. Bäumen u. Gewächsen, Plin. – b) übtr.: α) übh., gleichs. Vater od. Mutter, der Stifter, Urheber, Erhalter, Wohltäter, v. Lebl. auch = die Quelle, der Grund, parens lyrae, v. Merkur, Hor.: patriae, Cic.: operum, Cic.: Socrates parens philosophiae, Cic.: earum rerum parens est sapientia, Cic. – β) die Mutterstadt, von der eine Kolonie ausging, Sidon Thebarum Boeotiarum parens, Plin. 5, 76: cum ita contra matrem suam ac parentem urbem consurgeret, Haupt- u. Mutterstadt, Flor. 3, 18, 5: certare pio certamine cuiuslibet bonae artis ac virtutis ausi sumus cum parentibus quaeque civitas et conditoribus suis, Liv. 37, 54, 19. – II) im weit. Sinne = a) Großvater, Ov. met. 5, 237. – Plur. die Großeltern, Urgroßeltern u. Vorfahren. Verg. u. ICt. – b) übh. Vetter, parens et ipse Tarquinii, v. Brutus, Eutr. 1, 8. – Plur. = Vettern, Anverwandte (männl. u. weibl.), Curt., Flor. u. Capit. – / Über den Genet. parentum u. parentium (beide gleich gut) s. Neue-Wagener Formenl.3 1, 404–406 u. Georges Lexik. der lat. Wortf. S. 493.

    lateinisch-deutsches > parens [2]

  • 12 sensus

    sēnsus, ūs, m. (sentio), I) das Wahrnehmen, die Wahrnehmung, Beobachtung, ut (oppidanos) a sensu eius (operis) averteret, Curt. 4, 6 (25), 9: utere igitur argumento tute ipse sensus tui, wähle dir also selbst einen Beweis aus deiner Erfahrung, Cic. de rep. 1, 59. – II) prägn., die wahrnehmende Kraft, 1) die physische: a) die Empfindung, das Gefühl, das Bewußtsein, bestiis sensus a natura est datus, Cic.: deus totus est sensus, totus visus, totus auditus, Plin.: illa sensus omnis expertia, empfindungslosen, gefühllosen Dinge, Curt.: s. moriendi, Cic.: parĕre sensus, Cic.: voluptatis sensum capere, Cic. – b) der Sinn, tactus corporis est sensus, Lucr.: quinque sensuum voluptates, Lact.: s. videndi, audiendi, Cic.: sensus oculorum atque aurium, Sen.: sensus oculorum atque aurium hebetes, Liv.: res subiectae sensibus, Cic.: narium sensum commulcere, Arnob. – c) das Bewußtsein = die Besinnung, im Plur. – die Sinne, omnem sensum alci excutere, Curt.: omnes sensus alci eripere, Catull.: a mero redeunt in pectora sensus, Ov.: sensus vincuntur mero, Curt. – 2) die moralische: a) der Sinn, das Gefühl, s. amoris, amandi, diligendi, Cic.: s. humanitatis: absol., ut (oratio) sensus, ut doloris habeat, quantum opus sit, daß sie das nötige Ethos u. Pathos habe, Cic.: dah. im Plur. = die Empfindungen, Gefühle, die wir hegen, verba, quibus voces sensusque notarent, Hor.: vultus sensus animi plerumque indicant, Cic. – b) die Sinnesart, Denkungsart, die Gesinnung, Stimmung, s. civium, populi, Cic.: non sum tam vestri sensus ignarus atque expers, ut etc., Cic.: erat eodem quo Alcibiades sensu, er war ein Gesinnungsgenosse des Alc., Nep.: dissidentes suos sensus aperire, Nep. – 3) die geistige, a) die Anschauungsweise, Auffassungsweise, das Verständnis, die Ansicht, die Gedanken, s. communis (allgemein herrschende, gang u. gäbe), Cic. (vgl. no. b): s. vulgaris popularisque (des großen Haufens), Cic.: totis castris unus omnium sensus, Curt.: abhorrere a nostris sensibus od. a consuetudine communis sensus, Cic.: quod in communibus hominum sensibus atque ipsā naturā positum atque infixum est, Cic.: dah. das Verständnis, Urteil, der Geschmack für etw., omnibus sensibus orbus, Vell.: in his rebus aliquem sensum habere, Cic. – b) das geistige Wahrnehmungsvermögen, die Denkkraft, der Verstand, celer sensu, Vell.: s. rudis et inconditus, Cic.: s. communis, allen Menschen gemeinsamer, gesunder Menschenverstand, verständiger Sinn, Hor., Phaedr. u. Sen. (vgl. no. a): ex communibus sensibus ducta oratio (aus den gewöhnlichen Kreisen der Vorstellung), Tac. dial. – c) meton., der Inhalt, α) der Gedanke, die Idee (Ggstz. verbum), sensibus celeber, verbis rudis, Vell.: irrumpunt optimi nonnumquam sensus, Quint. – β) der einem Worte oder einer Schrift zugrunde liegende Gedanke, der Sinn, die Bedeutung, der Inhalt, verbi, Ov.: testamenti, Hor.: verba duos sensus significantia, die zweierlei Sinn haben, Quint: ἀδιανόητα, hoc est, quae verbis aperta occultos sensus habent, Quint.: etsi (ambiguitas) sensum turbare non potest, tamen etc., Quint.: uti non solum sonum nominis spectes, sed sensum, Tert.: sensum validiorem facere, den Sinn verstärken, Serv. – γ) konkr., der in Worten ausgedrückte Gedanke, der Satz, die Periode, aliqui sensus vehemens et acer, Quint.: sensus toti, quem ad modum coeperunt, desinunt, Quint.: verbo sensum cludere multo optimum est, Quint.: aliter semiplenus est sensus, Serg. in Donat. / vulg. Genet. Sing. sensui, Itala (Cant.) act. apost. 20, 19.

    lateinisch-deutsches > sensus

  • 13 ὀρφανός

    ὀρφανός (orbus), bei den Attikern nach Porson zu Eur. Hec. 150 stets 2 Endgn, verwais't, elternlos, bes. vaterlos; ὀρφαναί, elternlose Töchter, Od. 20, 68; ὀρφανὰ τέκνα, Hes. O. 332; sp. D., παῖς Bass. 11 (VII, 372). – In allgemeiner Bdtg, wie unser verwaif't, beraubt, ermangelnd, entbehrend, τινός, z. B. ἑταίρων, Pind. I. 6, 10; ὕβριος, ohne Uebermuth, 3, 26; dah. auch von Eltern, Ol. 9, 65, wie Eur. es auch ohne den Zusatz braucht, Hec. 150, πότμος ὀρφανὸς γενεᾶς, kinderlos; παῖδά τ' ὀρφανὸν λιπεῖν, Soph. Ai. 638; übertr., ὅταν κενῆς εὐνῆς νεοσσῶν ὀρφανὸν βλέψῃ λέχος, Ant. 421; οἶκον ὀρφανὸν λείψω πατρός Eur. Or. 663, u. öfter in dieser Vrbdg, ὀρφανὴν πατρός, El. 914; u. so in Prosa im eigentlichen Sinne, u. übertr.; παίδων ὀρφανὸν αὐτῷ γενέσϑαι τὸν βίον, Plat. Legg. V, 730 d; τῶν φιλτάτων, Phaedr. 239 e; τῆς ἐπιστήμης, Alc. II, 147 a; subst., τοῖς ὀρφανοῖς καὶ ὀρφαναῖς, Legg. XI, 926 c, öfter.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > ὀρφανός

  • 14 adopto

    ad-opto, āvī, ātum, āre, ausersehen, annehmen zu etw., I) im allg.: a) leb.Objj.: sociam te mihi adopto, Plaut.: sibi alqm patronum od. defensorem, Cic.: se alci, sich jmdm. zu eigen geben, anschließen, Plin. – b) lebl. Objj.: amnes, in sich aufnehmen (v. Rhein), Amm. 15, 4, 2: Etruscas opes, zu Hilfe nehmen, Ov. fast. 4, 880: virtutes veterum, sich) aneignen, Lampr. Heliog. 2, 4: u. so virtutes (Ggstz. abdicare vitia), Pacat. pan. 15, 1. – II) insbes.: 1) eiq., von der Annahme zum Vater od. als Kind (Ggstz. abdicare), jmd. zum Vater annehmen, alqm sibi patrem, Plin. – gew. jmd. an Kindes- od. Enkelsstatt annehmen, adoptieren (bes. jmd., der noch unter väterlicher Gewalt steht [vgl. arrogo], durch eine Art Scheinkauf, per as od. aes et libram emptum; od. testamento (Nep. Att. 5, 2), wobei man jmd. zum Erben und Namensträger macht), alqm sibi pro filio, Plaut., od. sibi filium, Cic. u.a.: alqm in filium (zum S.), Eccl.: alqm ab alqo (nämlich vom rechten Vater), Cic. u. Nep.: bl. alqm, Tac. u. Suet. u. alqm in familiam, Suet., in regnum, Sall.: orbus virili sexu adoptavit sibi, Afran. fr. – 2) übtr.: a) vom Erbenlassen = Teilhaftigmachen eines Gutes, adoptari in bona libertatis nostrae, Flor. – u. von der Verleihung des Namens des Adoptierenden, C. Stalenus, qui ipse se adoptaverat et de Staleno Aelium fecerat, der sich durch
    ————
    Selbstadoption den Namen Älius beigelegt hatte, Cic.: frater, pater adde: ut cuique aetas, ita quemque facetus adopta, adioptiere ihn (nimm ihn durch die schmeichelnde Anrede »lieber Bruder! lieber Vater!« gleichs. in deine Verwandtschaft auf), Hor.: dah. adoptare (sibi) cognomen, nomen, sich einen Namen aneignen, geben, Vitr. u. Mart.: u. so nomen monti, dem B. den N. geben, Solin.: u. adoptare alqd (mit u. ohne nomini suo), einer Provinz usw. von sich den Namen geben, Plin.: u. ad. alqd in nomen alcis rei od. alcis, von etw. od. jmd. den N. geben, Plin. u. Stat. – b) vom Einpfropfen der Bäume, fac ramus ramum adoptet, Ov.: fruges adoptatae, Col. poët.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > adopto

  • 15 deorbatus

    deorbātus, a, um (de u. orbus), geblendet, deorbati diaboli caligine, Ps. Cypr. de aleat. 9.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > deorbatus

  • 16 exspes

    ex-spēs, Adi. (nur im Nomin.), ohne Hoffnung, hoffnungslos, exsul inter hos, exspes, Acc. tr. 415: enatat exspes, Hor. de art. poët. 20: erret inops, ezspes, Ov. her. 6, 162: solus, inops, exspes, leto poenaeque relictus, Ov. met. 14, 217: subst., exspes, der Zweifler, Hor. epod. 16, 37. – m. Genet., ohne Hoffnung od. Aussicht auf usw., ille orbus, exspes liberûm, Acc. tr. 376: ubi exspes vitae fuit, Tac. ann. 6, 24.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > exspes

  • 17 orbifico

    orbifico, āre (orbus u. facio), kinderlos machen, Acc. tr. 421.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > orbifico

  • 18 orbitas

    orbitās, ātis, f. (orbus), I) das Beraubtsein einer Sache, der Verlust, luminis, Plin. 7, 124: oculi, Apul. de deo Socr. 7: tecti, Plin. 35, 17. – II) insbes.: 1) das Beraubtsein der Kinder od. Eltern, das Verwaistsein, die Kinderlosigkeit, Elternlosigkeit, a) eig., Plaut., Cic. u. Liv.: ne opibus et orbitate Silanae maritus poteretur (Africanus), Tac.: v. Verwitwetsein, der Witwenstand, Iustin. 2, 4, 4. – Plur., orbitates liberûm, Cic. Tusc. 3, 58: liberorum, Arnob. 7, 11: meorum orbitates, Augustin. epist. 140, 135: quorum (Maximorum, Catonum etc.) orbitates, Hieron. epitaph. Nepot. tom. 1. p. 335 Vall.: u. bl. orbitates, Cic. Tusc. 5, 16 u. 24. Solin. 40, 14. Lact. 1, 21, 11. Arnob. 5, 44. Augustin de civ. dei 22, 22, 3. p. 605, 19 D.2 – b) bildl., orbitas rei publicae virorum talium, das Verwaistsein von s. M., das Vermissen, Entbehren s. M., Cic. – 2) das Beraubtsein der Augen, die Blindheit, Apul. met. 8, 12 extr.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > orbitas

  • 19 orbitudo

    orbitūdo, inis, f. (orbus) = orbitas, Turpil. com. 211. Acc. tr. 94. Pacuv. tr. 135.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > orbitudo

  • 20 orbo

    orbo, āvī, ātum, āre (orbus), berauben, I) im allg., m. Abl., Italiam iuventute, Cic.:rem publicam multis fortibus civibus, Cic.: alqm sensibus, Cic.: tali amico orbatus, Cic.: patria multis claris viris orbata, Cic.: tantā gloriā orbatus, Cic.: omni spe salutis orbatus, Cic.: luminibus orbatus est, Lact.: luminibus orbatus, Suet. – poet., orbatae vela carinae, Stat. silv. 5, 3, 238. – II) insbes.: 1) der Eltern od. Kinder berauben, verwaist machen, filio orbatus, Cic.: fulmina orbatura patres, Ov. – von Tieren, catulo orbata leaena, Ov. – 2) der Augen od. Sehkraft berauben, blenden, alqm, Ps. Cypr. de pasch, comp. 11. Ps. Augustin. solil. 7, 2.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > orbo

См. также в других словарях:

  • Orbus —   Author(s) Neal Asher Country …   Wikipedia

  • orbus — index orphan Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Orbus — Logo de Orbus Création 10 mars 1999 Forme juridique …   Wikipédia en Français

  • Orbus Terrarum — Studio album by The Orb Released 1995 …   Wikipedia

  • Orbus Software — Type Private Industry Enterprise Architecture, Business Process Modeling Founded 2005 Headquarters London, United Kingdom Area served Worldwid …   Wikipedia

  • orbus — morbus …   Dictionnaire des rimes

  • Castor-Orbus — The Castor Orbus was a Castor 4 sounding rocket (research rocket designed to take measurements and perform scientific experiments during its flight) that was developed in 1992 by the Orbital Sciences Corporation (OSC) (USA). Launched three times… …   Wikipedia

  • Zoolea orbus —   Zoolea orbus Clasificación científica Reino …   Wikipedia Español

  • Max Rebo Band — Concept art of the original Max Rebo Band by Ralph McQuarrie. From left to right: Max Rebo, Droopy McCool, and Sy Snootles The Max Rebo Band is a fictional alien pop music band that appeared in the 1983 film Star Wars Episode VI: Return of the… …   Wikipedia

  • Machine Empire — The Machine Empire is a group of robotic villains in the Power Rangers universe, who first appeared in the television show Power Rangers Zeo and were later mentioned in Power Rangers in Space and Power Rangers Wild Force. Contents 1 History 2… …   Wikipedia

  • The Orb — Infobox musical artist Name = The Orb Img capt = Alex Paterson and Thomas Fehlmann of The Orb at Culture Box in Copenhagen. Img size = Background = group or band Birth name = Alias = Born = Died = Origin = England Instrument = Genre = Ambient… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»