Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

orbĭtās

  • 1 orbitas

    orbĭtās, ātis, f. [st2]1 [-] perte de ses enfants, de ses parents, de son mari, veuvage. [st2]2 [-] privation, perte.
    * * *
    orbĭtās, ātis, f. [st2]1 [-] perte de ses enfants, de ses parents, de son mari, veuvage. [st2]2 [-] privation, perte.
    * * *
        Orbitas, pen. corr. huius orbitatis. Pli. iunior. Privation ou perte de quelque chose qu'on aimoit fort, comme quand la femme a perdu son mari, le pere ses enfants.
    \
        Orbitas tecti. Plin. Quand le toict et couverture d'une maison est cheute et perdue.
    \
        Orbitas. Plaut. Orfanté.

    Dictionarium latinogallicum > orbitas

  • 2 orbitas

    orbitās, ātis, f. (orbus), I) das Beraubtsein einer Sache, der Verlust, luminis, Plin. 7, 124: oculi, Apul. de deo Socr. 7: tecti, Plin. 35, 17. – II) insbes.: 1) das Beraubtsein der Kinder od. Eltern, das Verwaistsein, die Kinderlosigkeit, Elternlosigkeit, a) eig., Plaut., Cic. u. Liv.: ne opibus et orbitate Silanae maritus poteretur (Africanus), Tac.: v. Verwitwetsein, der Witwenstand, Iustin. 2, 4, 4. – Plur., orbitates liberûm, Cic. Tusc. 3, 58: liberorum, Arnob. 7, 11: meorum orbitates, Augustin. epist. 140, 135: quorum (Maximorum, Catonum etc.) orbitates, Hieron. epitaph. Nepot. tom. 1. p. 335 Vall.: u. bl. orbitates, Cic. Tusc. 5, 16 u. 24. Solin. 40, 14. Lact. 1, 21, 11. Arnob. 5, 44. Augustin de civ. dei 22, 22, 3. p. 605, 19 D.2 – b) bildl., orbitas rei publicae virorum talium, das Verwaistsein von s. M., das Vermissen, Entbehren s. M., Cic. – 2) das Beraubtsein der Augen, die Blindheit, Apul. met. 8, 12 extr.

    lateinisch-deutsches > orbitas

  • 3 orbitas

    orbitās, ātis, f. (orbus), I) das Beraubtsein einer Sache, der Verlust, luminis, Plin. 7, 124: oculi, Apul. de deo Socr. 7: tecti, Plin. 35, 17. – II) insbes.: 1) das Beraubtsein der Kinder od. Eltern, das Verwaistsein, die Kinderlosigkeit, Elternlosigkeit, a) eig., Plaut., Cic. u. Liv.: ne opibus et orbitate Silanae maritus poteretur (Africanus), Tac.: v. Verwitwetsein, der Witwenstand, Iustin. 2, 4, 4. – Plur., orbitates liberûm, Cic. Tusc. 3, 58: liberorum, Arnob. 7, 11: meorum orbitates, Augustin. epist. 140, 135: quorum (Maximorum, Catonum etc.) orbitates, Hieron. epitaph. Nepot. tom. 1. p. 335 Vall.: u. bl. orbitates, Cic. Tusc. 5, 16 u. 24. Solin. 40, 14. Lact. 1, 21, 11. Arnob. 5, 44. Augustin de civ. dei 22, 22, 3. p. 605, 19 D.2 – b) bildl., orbitas rei publicae virorum talium, das Verwaistsein von s. M., das Vermissen, Entbehren s. M., Cic. – 2) das Beraubtsein der Augen, die Blindheit, Apul. met. 8, 12 extr.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > orbitas

  • 4 orbitas

    orbĭtas, ātis, f. [orbus], bereavement of parents or children, of a husband or other dear person, childlessness, orphanage, widowhood (class.).
    I.
    Lit.:

    in orbitatem liberos producere,

    Plaut. Capt. 3, 5, 105:

    bonum liberi, misera orbitas,

    Cic. Fin. 5, 28, 84:

    familiaris,

    Liv. 26, 41, 9:

    mea, quod sine liberis sum,

    Curt. 6, 9, 12:

    tutorem instituere (filiorum) orbitati,

    Cic. de Or. 1, 53, 228:

    horum uxores cum viderent exsilio additam orbitatem,

    Just. 2, 4, 4:

    maximā orbitate rei publicae virorum talium,

    at a time when the state is greatly in want of such men, Cic. Fam. 10, 3, 3.—In plur.:

    orbitates liberūm,

    Cic. Tusc. 5, 6, 16; 5, 9, 24; 3, 24, 58; Lact. 1, 21, 11; Sol. 40, 44; Arn. 5, 188.—
    II.
    Transf., in gen., a deprivation or loss of a thing (post-Aug.): luminis ( of an eye), Plin. 7, 37, 37, § 124:

    tecti,

    id. 35, 3, 6, § 17.— Absol., blindness, App. M. 8, 12 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > orbitas

  • 5 orbitas

    orbitās, ātis f. [ orbus II ]
    1) утрата, потеря (oculi Ap; lumĭnis PM)
    3) бездетность, утрата детей (orbitates liberum = liberorum C, Eccl)
    4) неимение, отсутствие (o. rei publicae virorum talium C)

    Латинско-русский словарь > orbitas

  • 6 orbitās

        orbitās ātis, f    [orbus], destitution, bereavement, childlessness, orphanage, widowhood: misera: familiaris, L.: mea, quod sine liberis sum, Cu.: maximā orbitate rei p. virorum talium, i. e. when such men are extremely rare: orbitatis pretia, advantage in being childless, Ta.: orbitates liberūm.
    * * *
    bereavement; loss of a child; orphanhood; childlessness

    Latin-English dictionary > orbitās

  • 7 orbitas

    1) бездетство, роепае coelibatus et orbitatis (rubr. C. 8, 58); потеря детей (1. 16 C. 9, 20). 2) сиротство: filia in orbitate patris relicta (1. 20 C. 3, 28).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > orbitas

  • 8 orbitas

    bereavement, loss of children, loss of parents

    Latin-English dictionary of medieval > orbitas

  • 9 orbitudo

    orbitūdo, inis f. Acc, Pac = orbitas

    Латинско-русский словарь > orbitudo

  • 10 attonitus [1]

    1. attonitus (adtonitus), a, um, PAdi. (v. attono), wie vom Donner gerührt (s. Serv. Verg. Aen. 3, 172), betäubt, besinnungslos, a) körperlich: α) übh.: intremui post hoc fulmen attonitus, Petr.: attonitae aures, Curt.: attonitos subitus tremor occupat artus, Ov.: gutta per attonitas ibat oborta genas, Ov. – β) (= βλητός) vom Schlage betäubt, -gerührt, kataplektisch, attonitos raro videmus, Cels. 3, 26. § 1. – b) geistig: α) wie vom Donner gerührt, wie vom Blitz getroffen = bestürzt, verblüfft, erstaunt, von einem gewaltigen Eindruck od. einer Begierde mächtig ergriffen, sinnlos (vgl. Korte Lucan. 5, 476. Lörs Ov. trist, 1, 5, 3), magna pars integris corporibus attoniti concidunt, Liv.: vigiles attoniti et stupentibus similes procul stabant, Curt.: mater ad auditas stupuit ceu saxea voces attonitaeque diu similis fuit, Ov.: attonitis haesere animis, Verg.: neque populi aut plebis ulla vox, sed attoniti vultus et conversae ad omnia aures, Tac.: nulla res urget magis attonita (sinnlose), Sen.: domus att., Verg.: arces att., Sil.: v. Abstr., attonita orbitas, die tieferschütterte, Plin. pan. 38, 3: att. diligentia, gespannte, Tert. praescr. haer. 43. – m. Ang. wodurch? durch Abl., quasi formidine attonitus, Sall. fr.: novitate ac miraculo attoniti, Liv.: novitate rei attoniti, Sen.: Graecia omnis admiratione eius attonita, Iustin.: inconcessis puellae ignibus attonitae, wie von Sinnen, Ov. – m. Ang. worüber? durch Genet., attonitus serpentis equus, Sil. 6, 231: attoniti caeli visus equi, Sil. 14, 246: durch de m. Abl., mens att. (tief bekümmert) de lodice paranda, Iuven. 7, 66 sq. – m. Ang. worauf? (= gespannt auf usw.) durch Dat., huic operi, Apul. met. 4, 22: voluptario spectaculo, ibid. 10, 35: durch in u. Akk., in proventum prosperiorem, ibid. 11, 20. – β) (= ενθουσιάζων) in Verzückung geraten, enthusiasmiert, begeistert, attonitae Baccho matres, Verg.: vates, Hor.: Britannia hodieque eam (artem) attonita celebrat tantis caeremoniis, ut etc., Plin. – übtr., v. Abstr., attonitae quorundam persuasiones, exaltierte (überspannte) Überzeugungen, Plin. 29, 28.

    lateinisch-deutsches > attonitus [1]

  • 11 orbitudo

    orbitūdo, inis, f. (orbus) = orbitas, Turpil. com. 211. Acc. tr. 94. Pacuv. tr. 135.

    lateinisch-deutsches > orbitudo

  • 12 pecuniosus

    pecūniōsus, a, um (pecunia), I) reich an Geld, bemittelt, von Pers., Cic. u.a.: feminae pecuniosiores, Suet.: homo pecuniosissimus, Cic. – von Abstr., senectus pec., Tac.: pec. orbitas et senecta, Reichtum im kinderlosen Greisenalter, Tac. – Plur. subst., pecuniosi et locupletes, Cic. – II) aktiv = bereichernd, ars, Mart. 5, 56, 8.

    lateinisch-deutsches > pecuniosus

  • 13 senium

    senium, iī, n. (senex), das (hohe) Alter, die Betagtheit als Altersschwäche, Entkräftung, I) eig. u. übtr.: a) eig.: senium et orbitas principis, Tac.: omni morbo seniove carere, Cic.: senio confectus, Suet.: anus quaedam curvata gravi senio, Apul.: curvata senio membra, Tac. – b) übtr., das Hinschwinden, Abnehmen, Verfallen, der Verfall, lunae, Plin.: lentae velut tabis, Liv.: senio proficiens vini eius vita, Plin.: famae, Veralten, Schwinden, Stat.: mundus se ipse consumptione et senio alebat sui, Cic.: passus enim est leges istas se tam immodico supplicio situ atque senio emori, als gleichs. vermodert außer Kraft traten u. ausstarben (= gänzlich in Vergessenheit gerieten), Gell. – II) meton.: 1) abstrakt: a) das finstere Wesen, der finstere Ernst, Camenae, Hor.: morum, Sen. poët. – b) der Verdruß, das Ärgernis, id illi senio est, Plaut.: tota civitas confecta senio est, Leidwesen, Cic. – c) die Trägheit, Sen. de ben. 7, 26, 4. Sil. 16, 14. – 2) konkret: a) der Alte, als Schmähwort, te, senium atque insulse sophista, Lucil.: illum, senium, Ter. – ohne gehässigen Nebenbegriff, aequabat senium, Sil. 8, 467. – b) alter Schmutz, Sil. 3, 20.

    lateinisch-deutsches > senium

  • 14 sentio

    sentio, sēnsī, sēnsum, īre (wohl zu ahd. sinnan = nhd. sinnen), fühlen, empfinden, wahrnehmen, I) mit den äußeren Sinnen: 1) im allg.: suavitatem cibi, Cic.: sonitum, Plaut.: odores, Lucr.: dolorem, Lucr.: vitia corporis, Curt.: colorem, sehen, Lucr.: paralysin et morbos articularios, damit behaftet sein, Plin.: sentire alqm, beschlafen werden von jmd., Ov. – Passiv, posse prius ad angustias veniri quam sentiretur, Caes. – m. folg. Infin. od. Acc. u. Infin., sentire sonare, schallen hören, Lucr.: aperiri fores, Plaut.: ire foras animam, Lucr. – m. Nom. des Partiz., sensit medios delapsus in hostes, Verg. Aen. 2, 377: invidiae letali plagā percussi sero sentitis, Apul. met. 4, 34. – absol., nusquam sentio, Plaut.: ita, ut ne vicini quidem sentiant, Cic. – 2) prägn.: a) etwas (die Wirkung von etwas) zum Nachteile empfinden, fühlen, spüren, erfahren, kennenlernen (s. Burmann Petron. 139, 2. v. 4), α) v. Pers.: quod ipse sensisset ad Avaricum, Caes.: quae quisque Persei bello sensisset, Liv.: tecum Philippos et celerem fugam sensi, Hor.: audivere, non sensere arma, Iustin.: primo inopiam, deinde ad ultimum famem sentire coeperunt, Curt.: ceterum quominus damnum sentiret, identidem incremento renovabatur (exercitus), Curt.: semper homines, quantamcumque felicitatem habeant, invidiam tamen sentire maiorem, Curt. – mit dopp. Acc., eo usque (patriam) sensit inimicam, ut etc., Val. Max. 5, 3. ext. 3. p. 241, 19 H. – m. folg. indir. Fragesatz, sentiet, qui vir siem (archaist. = sim), Ter.: iam curabo sentiat, quos attentarit, Phaedr. – β) von lebl. Subjj., vites orbitas vinculi sentiunt, Plin.: gemma ignem non sentiens, Plin.: ora senserat vastationem, Liv.: alnos primum fluvii sensere cavatas, Verg. – b) für eine Krankheit empfänglich sein, von ihr befallen werden, morbos, Plin.: radix celeriter cariem sentit, Plin. – II) geistig fühlen, 1) eig., wahrnehmen, merken, sehen, sich (wohl) bewußt sein, wohl wissen, die Überzeugung hegen, einsehen, verstehen, plus sentire, mehr Einsicht haben, Caes.: quod quidem senserim, soviel ich mir bewußt bin, Cic.: quod nondum sentiebat calamitatem, Curt.: ut mihi quidem sentire (bewußt zu sein) videor, Cic.: mit folg. Acc. u. Infin., inepta esse sentio, Ter.: sentit animus se moveri, Cic.: qui sentiebant vera memorari, Curt.: mit folg. indir. Fragesatz, quod sentio (ich mir bewußt bin), quam sit exiguum, Cic.: ex quo fonte hauriam, sentio, Cic.: equus quidem videbatur sentire, quem veheret, Curt.: nec aliter sentire, quin mit folg. Konj., er sei überzeugt, daß usw., Caes. b. G. 7, 44, 4: ex nocturno fremitu de profectione eorum senserunt, merkten etwas von ihrem Abzuge, Caes. b. G. 5, 32, 1. – impers., non ut dictum est in eo genere intellegitur, sed ut sensum est, man will nicht nach dem Worte, sondern nach dem Sinne verstanden sein, Cic. – 2) übtr., urteilen, denken, a) übh., die und die Ansicht-, Gesinnung haben, meinen, dafürhalten, gelten lassen als usw. (s. Madvig Cic. de fin. 2, 6. p. 147 = p. 1462), idem, Cic.: recte, recht denken, Cic.: iocansne an ita sentiens, im Ernste es so meinend, Cic.: humiliter, niedrig denken, niedrige Gesinnung haben, Cic.: de alqo mirabiliter, vortrefflich über jmd. urteilen, -gegen ihn gesinnt sein, Cic.: de dis prava, von den G. verkehrte Begriffe haben, Cic.: cum istis vera, richtige Begriffe haben, Cic.: cum alqo, Cic., od. ab alqo, Plaut., es mit jmd. halten, es mit jmds. Partei halten. – mit dopp. Acc., sich jmd. od. etw. denken als usw., unter jmd. od. etwas das u. das sich denken, verstehen, alqm bonum civem, Cic. de off. 1, 125: voluptatem hanc, quam etc., Cic. de fin. 2, 6: ebenso m. Acc. u. Infin., s. Cic. Tusc. 5, 82. – Partiz. subst., sēnsa, ōrum, n., Gedanken, Vorstellungen, mentis, Cic.: ut sensa sua dicerent, Quint. – b) (publiz. u. jurist. t. t.) seine Meinung sagen, -aussprechen, stimmen, s. lenissime, Cic.: si iudices pro mea causa senserint, zu meinen Gunsten entschieden, Gell. – / Synk. Perf. sensti, Ter. Andr. 882.

    lateinisch-deutsches > sentio

  • 15 caecitas

    caecĭtās, ātis, f. [st2]1 [-] cécité. [st2]2 [-] aveuglement, obscurité.    - caecitas libidinis, Cic.: passion aveugle.
    * * *
    caecĭtās, ātis, f. [st2]1 [-] cécité. [st2]2 [-] aveuglement, obscurité.    - caecitas libidinis, Cic.: passion aveugle.
    * * *
        Caecitas, pen. cor. caecitatis, pen. prod. Facultatis visus orbitas: Et est proprie corporis. Ad animum vero saepe transfertur. Cic. Aveuglement.
    \
        Caecitatem inferre. Plin. Aveugler.

    Dictionarium latinogallicum > caecitas

  • 16 attonitus

    1. attonitus (adtonitus), a, um, PAdi. (v. attono), wie vom Donner gerührt (s. Serv. Verg. Aen. 3, 172), betäubt, besinnungslos, a) körperlich: α) übh.: intremui post hoc fulmen attonitus, Petr.: attonitae aures, Curt.: attonitos subitus tremor occupat artus, Ov.: gutta per attonitas ibat oborta genas, Ov. – β) (= βλητός) vom Schlage betäubt, -gerührt, kataplektisch, attonitos raro videmus, Cels. 3, 26. § 1. – b) geistig: α) wie vom Donner gerührt, wie vom Blitz getroffen = bestürzt, verblüfft, erstaunt, von einem gewaltigen Eindruck od. einer Begierde mächtig ergriffen, sinnlos (vgl. Korte Lucan. 5, 476. Lörs Ov. trist, 1, 5, 3), magna pars integris corporibus attoniti concidunt, Liv.: vigiles attoniti et stupentibus similes procul stabant, Curt.: mater ad auditas stupuit ceu saxea voces attonitaeque diu similis fuit, Ov.: attonitis haesere animis, Verg.: neque populi aut plebis ulla vox, sed attoniti vultus et conversae ad omnia aures, Tac.: nulla res urget magis attonita (sinnlose), Sen.: domus att., Verg.: arces att., Sil.: v. Abstr., attonita orbitas, die tieferschütterte, Plin. pan. 38, 3: att. diligentia, gespannte, Tert. praescr. haer. 43. – m. Ang. wodurch? durch Abl., quasi formidine attonitus, Sall. fr.: novitate ac miraculo attoniti, Liv.: novitate rei attoniti, Sen.: Graecia omnis admiratione eius attonita, Iustin.: inconcessis puellae ignibus attonitae, wie
    ————
    von Sinnen, Ov. – m. Ang. worüber? durch Genet., attonitus serpentis equus, Sil. 6, 231: attoniti caeli visus equi, Sil. 14, 246: durch de m. Abl., mens att. (tief bekümmert) de lodice paranda, Iuven. 7, 66 sq. – m. Ang. worauf? (= gespannt auf usw.) durch Dat., huic operi, Apul. met. 4, 22: voluptario spectaculo, ibid. 10, 35: durch in u. Akk., in proventum prosperiorem, ibid. 11, 20. – β) (= ενθουσιάζων) in Verzückung geraten, enthusiasmiert, begeistert, attonitae Baccho matres, Verg.: vates, Hor.: Britannia hodieque eam (artem) attonita celebrat tantis caeremoniis, ut etc., Plin. – übtr., v. Abstr., attonitae quorundam persuasiones, exaltierte (überspannte) Überzeugungen, Plin. 29, 28.
    ————————
    2. attonitus (adtonitus), Abl. ū, m. (attono), die Verzückung, Begeisterung, Ven. Fort. 8, 6, 134.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > attonitus

  • 17 orbitudo

    orbitūdo, inis, f. (orbus) = orbitas, Turpil. com. 211. Acc. tr. 94. Pacuv. tr. 135.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > orbitudo

  • 18 pecuniosus

    pecūniōsus, a, um (pecunia), I) reich an Geld, bemittelt, von Pers., Cic. u.a.: feminae pecuniosiores, Suet.: homo pecuniosissimus, Cic. – von Abstr., senectus pec., Tac.: pec. orbitas et senecta, Reichtum im kinderlosen Greisenalter, Tac. – Plur. subst., pecuniosi et locupletes, Cic. – II) aktiv = bereichernd, ars, Mart. 5, 56, 8.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > pecuniosus

  • 19 senium

    senium, iī, n. (senex), das (hohe) Alter, die Betagtheit als Altersschwäche, Entkräftung, I) eig. u. übtr.: a) eig.: senium et orbitas principis, Tac.: omni morbo seniove carere, Cic.: senio confectus, Suet.: anus quaedam curvata gravi senio, Apul.: curvata senio membra, Tac. – b) übtr., das Hinschwinden, Abnehmen, Verfallen, der Verfall, lunae, Plin.: lentae velut tabis, Liv.: senio proficiens vini eius vita, Plin.: famae, Veralten, Schwinden, Stat.: mundus se ipse consumptione et senio alebat sui, Cic.: passus enim est leges istas se tam immodico supplicio situ atque senio emori, als gleichs. vermodert außer Kraft traten u. ausstarben (= gänzlich in Vergessenheit gerieten), Gell. – II) meton.: 1) abstrakt: a) das finstere Wesen, der finstere Ernst, Camenae, Hor.: morum, Sen. poët. – b) der Verdruß, das Ärgernis, id illi senio est, Plaut.: tota civitas confecta senio est, Leidwesen, Cic. – c) die Trägheit, Sen. de ben. 7, 26, 4. Sil. 16, 14. – 2) konkret: a) der Alte, als Schmähwort, te, senium atque insulse sophista, Lucil.: illum, senium, Ter. – ohne gehässigen Nebenbegriff, aequabat senium, Sil. 8, 467. – b) alter Schmutz, Sil. 3, 20.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > senium

  • 20 sentio

    sentio, sēnsī, sēnsum, īre (wohl zu ahd. sinnan = nhd. sinnen), fühlen, empfinden, wahrnehmen, I) mit den äußeren Sinnen: 1) im allg.: suavitatem cibi, Cic.: sonitum, Plaut.: odores, Lucr.: dolorem, Lucr.: vitia corporis, Curt.: colorem, sehen, Lucr.: paralysin et morbos articularios, damit behaftet sein, Plin.: sentire alqm, beschlafen werden von jmd., Ov. – Passiv, posse prius ad angustias veniri quam sentiretur, Caes. – m. folg. Infin. od. Acc. u. Infin., sentire sonare, schallen hören, Lucr.: aperiri fores, Plaut.: ire foras animam, Lucr. – m. Nom. des Partiz., sensit medios delapsus in hostes, Verg. Aen. 2, 377: invidiae letali plagā percussi sero sentitis, Apul. met. 4, 34. – absol., nusquam sentio, Plaut.: ita, ut ne vicini quidem sentiant, Cic. – 2) prägn.: a) etwas (die Wirkung von etwas) zum Nachteile empfinden, fühlen, spüren, erfahren, kennenlernen (s. Burmann Petron. 139, 2. v. 4), α) v. Pers.: quod ipse sensisset ad Avaricum, Caes.: quae quisque Persei bello sensisset, Liv.: tecum Philippos et celerem fugam sensi, Hor.: audivere, non sensere arma, Iustin.: primo inopiam, deinde ad ultimum famem sentire coeperunt, Curt.: ceterum quominus damnum sentiret, identidem incremento renovabatur (exercitus), Curt.: semper homines, quantamcumque felicitatem habeant, invidiam tamen sentire maiorem, Curt. – mit dopp. Acc., eo
    ————
    usque (patriam) sensit inimicam, ut etc., Val. Max. 5, 3. ext. 3. p. 241, 19 H. – m. folg. indir. Fragesatz, sentiet, qui vir siem (archaist. = sim), Ter.: iam curabo sentiat, quos attentarit, Phaedr. – β) von lebl. Subjj., vites orbitas vinculi sentiunt, Plin.: gemma ignem non sentiens, Plin.: ora senserat vastationem, Liv.: alnos primum fluvii sensere cavatas, Verg. – b) für eine Krankheit empfänglich sein, von ihr befallen werden, morbos, Plin.: radix celeriter cariem sentit, Plin. – II) geistig fühlen, 1) eig., wahrnehmen, merken, sehen, sich (wohl) bewußt sein, wohl wissen, die Überzeugung hegen, einsehen, verstehen, plus sentire, mehr Einsicht haben, Caes.: quod quidem senserim, soviel ich mir bewußt bin, Cic.: quod nondum sentiebat calamitatem, Curt.: ut mihi quidem sentire (bewußt zu sein) videor, Cic.: mit folg. Acc. u. Infin., inepta esse sentio, Ter.: sentit animus se moveri, Cic.: qui sentiebant vera memorari, Curt.: mit folg. indir. Fragesatz, quod sentio (ich mir bewußt bin), quam sit exiguum, Cic.: ex quo fonte hauriam, sentio, Cic.: equus quidem videbatur sentire, quem veheret, Curt.: nec aliter sentire, quin mit folg. Konj., er sei überzeugt, daß usw., Caes. b. G. 7, 44, 4: ex nocturno fremitu de profectione eorum senserunt, merkten etwas von ihrem Abzuge, Caes. b. G. 5, 32, 1. – impers., non ut dictum est in eo genere intellegitur, sed ut sensum est, man will nicht nach dem
    ————
    Worte, sondern nach dem Sinne verstanden sein, Cic. – 2) übtr., urteilen, denken, a) übh., die und die Ansicht-, Gesinnung haben, meinen, dafürhalten, gelten lassen als usw. (s. Madvig Cic. de fin. 2, 6. p. 147 = p. 1462), idem, Cic.: recte, recht denken, Cic.: iocansne an ita sentiens, im Ernste es so meinend, Cic.: humiliter, niedrig denken, niedrige Gesinnung haben, Cic.: de alqo mirabiliter, vortrefflich über jmd. urteilen, -gegen ihn gesinnt sein, Cic.: de dis prava, von den G. verkehrte Begriffe haben, Cic.: cum istis vera, richtige Begriffe haben, Cic.: cum alqo, Cic., od. ab alqo, Plaut., es mit jmd. halten, es mit jmds. Partei halten. – mit dopp. Acc., sich jmd. od. etw. denken als usw., unter jmd. od. etwas das u. das sich denken, verstehen, alqm bonum civem, Cic. de off. 1, 125: voluptatem hanc, quam etc., Cic. de fin. 2, 6: ebenso m. Acc. u. Infin., s. Cic. Tusc. 5, 82. – Partiz. subst., sēnsa, ōrum, n., Gedanken, Vorstellungen, mentis, Cic.: ut sensa sua dicerent, Quint. – b) (publiz. u. jurist. t. t.) seine Meinung sagen, -aussprechen, stimmen, s. lenissime, Cic.: si iudices pro mea causa senserint, zu meinen Gunsten entschieden, Gell. – Synk. Perf. sensti, Ter. Andr. 882.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > sentio

См. также в других словарях:

  • ORBITAS — Romanis olim interdicta. Stat. l. 4. Sylv. 7. v. 33. Orbitas omni fugienda nisu etc. Vide Marcum Vertranium Maurum de Iure trium Liberorum c. 45. ut et elegantissimam Diatriben ad L. Iul. de Maritandis Ordinibus, apud I. Lipsium Commentar. ad… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • con los ojos fuera de las órbitas — ► locución adverbial coloquial Con los ojos muy abiertos y con expresión de ansia, cólera o terror …   Enciclopedia Universal

  • (55636) 2002 TX300 — Órbitas de 2002 TX 300 (azul), 2003 EL61 (verde), y Neptuno (gris). (55636) 2002 TX300 es un objeto transneptuniano cubewano del Cinturón de Kuiper. Fue descubierto el 15 de octubre de 2002 por el programa NEAT del JPL de la NASA. Es de gran t …   Wikipedia Español

  • orbita — {{hw}}{{orbita}}{{/hw}}s. f. 1 (fis.) Linea chiusa descritta da un punto: orbita di un elettrone intorno al nucleo. 2 (astron.) Traiettoria descritta da un astro intorno a un altro | Traiettoria di un satellite artificiale intorno alla Terra,… …   Enciclopedia di italiano

  • cuencas — órbitas de los ojos …   Colombianismos

  • Órbita — Para otros usos de este término, véase Órbita (desambiguación). Animación de dos objetos orbitando alrededor de un centro de masas común. En física, una órbita es la trayectoria que describe un objeto alrededor de otro mientras está bajo la… …   Wikipedia Español

  • Formación y evolución del Sistema Solar — Artículo principal: Sistema Solar Las teorías concernientes a la formación y evolución del Sistema Solar son variadas y complejas, involucrando varias disciplinas científicas, desde la astronomía y la física hasta la geología y la ciencia… …   Wikipedia Español

  • Cinturón de asteroides — Imagen esquemática del cinturón de asteroides. Se muestra el cinturón principal, entre las órbitas de Marte y Júpiter, y el grupo de los troyanos, en la órbita de Júpiter …   Wikipedia Español

  • Puntos de Lagrange — Saltar a navegación, búsqueda Curvas de potencial en un sistema de dos cuerpos (aquí el Sol y la Tierra), mostrando los cinco puntos de Lagrange. Las flechas indican pendientes alrededor de los puntos L – acercándose o alejándose de ellos. Contra …   Wikipedia Español

  • Centauro (astronomía) — Saltar a navegación, búsqueda Para otros usos de este término, véase Centauro (desambiguación). Los centauros son un tipo de planetoides helados, llamados así por la raza mitológica de los centauros. Los centauros orbitan alrededor del Sol entre… …   Wikipedia Español

  • Disco disperso — El disco disperso (también conocido como disco difuso) es una región del Sistema Solar cuya parte más interna se solapa con el cinturón de Kuiper (a 30 UA del Sol) hasta una distancia desconocida que podría ser de unos cuantos centenares de UA y… …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»